آیا “آپنه خواب انسدادی”ریسک ابتلا به سرطان را در زنان افزایش می دهد؟؟؟

تحقیقات جدید نشان می دهد که زنانی که دارای نوع شدید آپنه خواب هستند، احتمال بیشتری برای ابتلا به سرطان دارند. مطالعه اخیر، که در European Respiratory Journal منتشر شده است، داده های مربوط به 20،000 بزرگسال مبتلا به آپنه خواب را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

حدود 2٪ از شرکت کنندگان در تاریخ پزشکی خود، تشخیص سرطان را نشان داده بودند.

این داده ها از پایگاه داده آپنه خواب اروپا ( European Sleep Apnea Database) (ESADA)، تهیه شده، که دارای پرونده پزشکی و مراجعه بزرگسالان است که در 33 مرکز در سراسر اروپا ثبت شده بودند.

این تیم تحقیقاتی بین المللی خاطر نشان کرد که در حالی که این یافته ها اثبات نمی کنند که آپنه خواب باعث سرطان می شود، اما به نظر می رسد که ارتباط مشخصی در زنان وجود داشته باشد.

لودگر گروت، استاد کمکی و پزشک ارشد طب خواب، در دانشگاه گوتنبرگ در سوئد می گوید: “منطقی است که فرض کنیم که آپنه خواب یک عامل خطر برای سرطان است یا اینکه هر دو بیماری دارای فاکتورهای خطر مشترکی از جمله اضافه وزن هستند.”

آپنه خواب انسدادی

آپنه انسدادی خواب (OSA) یا آپنه خواب، شرایطی است که فرد در هنگام خواب دچار وقفه های کوتاه و مکرر در تنفس می شود. این وضعیت از عدم توانایی عضلات ناحیه ی گلو در باز نگه داشتن راه هوایی ناشی می شود.

شکل دیگری از آپنه به نام آپنه خواب مرکزی وجود دارد که به دلیل عدم موفقیت در سیگنالینگ مغزی رخ می دهد. از بین دو نوع آپنه، OSA تقریباً رایج است.

OSA، می تواند باعث ایجاد اختلال در خواب و خواب آشفته شده و هممچنین، منجر به کمبود اکسیژن شود.

ترکیب اکسیژن کم و اختلال در خواب، باعث فشار خون بالا، بیماری قلبی، مشکلات حافظه و اختلال در خلق و خو می شود.

برای اطلاعات بیشتر در مورد اختلالات خواب، نحوه ی تشخیص و روش های نوین بهبود، به موسسه سلامت مغز دانا، مراجعه کنید. این مرکز، با همکاری و زیز نظر آزمایشگاه اختلالات رفتاری خواب دانشگاه علوم پزشکی شیراز، به منظور ارزیابی، تشخیص و مداخلات در زمینه اختلالات خواب به ارائه خدمات می پردازد. 

براساس بنیاد ملی خواب، 5 تا 20٪ از بزرگسالان را OSA، در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می دهد.

این تخمین حاصل از مطالعاتی است که از آزمون ها و ارزیابی های رسمی، به دست آمده است. بنیاد ملی خواب یا NSF نشان می دهد که درصد واقعی افرادی که در ایالات متحده مبتلا به آپنه خواب هستند، بیشتر است.

دکتر گروت توضیح می دهد: “وضعیت آپنه خواب در بین عموم مردم کاملاً مشهود است و همراه با خروپف، خستگی روزانه و خطر بالای بیماری قلبی عروقی به ویژه در مردان است.”

وی و همکارانش خاطرنشان کردند: اگرچه شواهد در حال رشدی برای ایجاد ارتباط بین OSA آپنه انسدادی و سرطان وجود دارد، اما همچنان مورد بحث است. به نظر می رسد دلیل اصلی تعداد کم شرکت کنندگان در مطالعه و “توصیف ضعیف” انواع OSA و سرطان است.

نظریه های مربوط به سرطان و آپنه خواب

دانشمندان چندین نظریه برای ارتباط بین OSA و سرطان پیشنهاد داده اند. یک نظریه تأکید می کند که دو شرط عوامل خطر، مانند سن و چاقی مشترک هستند.

نظریه دیگر این است که هیپوکسی متناوب – شرایطی که بدن به اندازه کافی اکسیژن دریافت نمی کند – و خواب بریده بریده، که هر دو در OSA اتفاق می افتند، همچنین ممکن است ارتباط با سرطان را توضیح دهد.

این نوع ارتباط می تواند تغییراتی در ایجاد رگ های خونی، عملکرد سیستم ایمنی و محیط بافت تومورها ایجاد کند.

 در تحقیقات اخیر، مطالعات بسیار معدودی بررسی کرده اند که آیا رابطه جنسی بیولوژیکی می تواند در این ارتباط، OSA و سرطان، تفاوتی ایجاد کند.

هنگامی که آنها نتایج تجزیه و تحلیل را تنظیم کردند تا از تأثیر احتمالی سن، جنس، شاخص توده بدنی ( BMI ) ، مصرف الکل و سیگار کشیدن نیز آگاه شوند، ارتباط احتمالی بین هیپوکسی شبانه ی متناوب و میزان بالاتر سرطان پیدا کردند.

رابطه ی قوی تر بین آپنه خواب و سرطان در زنان

علاوه بر این، تجزیه و تحلیل نشان داد که ارتباط بین هیپوکسی شبانه و میزان بالاتر سرطان در زنان قوی تر و در مردان ضعیف تر است.

نتایج، حاکی از آن است که خطر ابتلا به سرطان در زنان با علائم شدید آپنه خواب، دو تا سه برابر بیشتر است.

دکتر گروت می گوید که تحقیقات قبلی تمایل داشته است تا روی ارتباط بین OSA و ملانوما بدخیم متمرکز شود. وی با توجه به یافته های تیم خود اظهار داشت، “سرطان پستان یا رحم ممکن است اکنون به یک حیطه ی جدید برای مطالعه تبدیل شود”.

احتمالاً ترکیبی از هورمونهای جنسی زن و استرس ناشی از هیپوکسی شبانه در OSA باعث شروع سرطان می شود یا دفاع ایمنی بدن را کاهش می دهد.

“مطمئناً نمی توان گفت که چه عواملی باعث ارتباط بین آپنه خواب و سرطان می شوند، اما نتایج این مطالعه بدان معناست که باید باعمق بیشتری به تحقیق در این خصوص بپردازیم.”

 دکتر لودگر گروت