اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) می تواند تأثیر زیادی بر توانایی شما برای تفکر واضح داشته باشد. در واقع، ADHD گاهی اوقات می تواند باعث شود که احساس کنید مه به مغز شما نفوذ کرده است. زمان واکنش شما کند می شود. به یاد آوردن اطلاعات، پردازش افکار و یافتن کلمات مناسب برای گفتن آنچه می خواهید بگویید دشوارتر است. این مقاله رابطه بین ADHD و وضعیتی به نام مه مغزی را توضیح می دهد.
این مقاله توضیح می‌دهد که کدام توانایی‌های فکری می‌تواند تحت‌تاثیر ADHD قرار گیرد. و درباره درمان‌هایی که ممکن است به پاک کردن مه کمک کنند، صحبت می‌کند.
مه مغزی چیست؟
“مه مغزی” یک اصطلاح علمی یا پزشکی نیست. محققان گاهی اوقات از این تجربه به عنوان سرعت شناختی کند یاد می کنند – کندی موقتی در توانایی های تفکر شما.
هنگامی که با مه مغزی روبرو هستید، ممکن است علائمی مانند:
- خستگی ذهنی یا خواب آلودگی
- فراموشی
- گیج کننده
- احساس ابری یا خیال پردازی
- ناتوانی در تمرکز
- احساس اینکه ارتباط شما با واقعیت قطع شده است
- حواس پرتی
- از دست دادن انگیزه
- حرکت فیزیکی آهسته
- احساس غرق شدن
- ناتوانی در یافتن کلمات برای بیان افکارتان
در حالی که مه در محیط طبیعی می تواند دلپذیر و آرامش بخش به نظر برسد، مه شناختی می تواند درست برعکس باشد. می تواند باعث کاهش بهره وری شما در مدرسه یا محل کار شود. می تواند باعث ایجاد مشکلات ارتباطی در روابط شما شود. و می تواند به سرعت منجر به ناامیدی و اضطراب شود – احساساتی که برخی از افراد مبتلا به ADHD به خوبی می دانند.
آیا ADHD می تواند باعث مه مغزی شود؟
مه مغزی ممکن است به دلایل زیادی رخ دهد.
تحقیقات نشان داده است که افزایش سن، آسیب‌های مغزی، آسیب‌های سیستم عصبی مرکزی – حتی کم‌آبی بدن و ایستادن بیش از حد طولانی – می‌توانند باعث بروز آن شوند. شرایط بهداشتی مانند لوپوس، بیماری سلیاک ، سندرم خستگی مزمن و کووید-۱۹ همه می توانند باعث کندی ذهنی موقت شوند.
افراد مبتلا به ADHD گاهی اوقات مه مغزی را نیز تجربه می کنند. این چیزی است که تحقیقات در مورد ارتباط بین ADHD و آن احساس مه آلود می گوید.
علائم همپوشانی
ADHD تفاوت در نحوه رشد مغز در دوران کودکی است. این عارضه گاهی تا بزرگسالی ادامه می‌یابد، اگرچه علائم با افزایش سن متفاوت است.
کارشناسان بهداشت در مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) سه نوع اصلی ADHD وجود دارد:
- بیش فعالی- تکانشی می تواند به عنوان نیاز به فعال بودن، در حال حرکت و پرحرف بودن در بیشتر مواقع ظاهر شود.
- بی توجهی می تواند به عنوان ناتوانی در تمرکز، توجه و به خاطر سپردن چیزها ظاهر شود.
- ترکیب با فعالیت زیاد و علائم شناختی ظاهر می شود.
بسیاری از علائم ADHD بی توجه مانند علائمی است که هنگام مه مغزی تجربه می کنید. فراموشی، مشکل در تمرکز، و مشکل در پیروی از دستورالعمل ها نمونه هایی از این علائم مشترک هستند.
مشکلات خواب مرتبط با ADHD
در باره 25 تا 55 درصد کودکان مبتلا به ADHD دارای اختلالات خواب هستند. و 43 درصد بزرگسالان مبتلا به ADHD نیز مشکل خواب دارند. ADHD می تواند شما را از به خواب رفتن سریع جلوگیری کند. و همچنین باعث بیدار شدن شما در طول شب شود که بر کیفیت و کمیت خواب شما تأثیر می گذارد.
وقتی خواب شما مختل می شود، وقتی استراحت می کنید نمی توانید به وضوح فکر کنید. مطالعات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به ADHD و مشکلات خواب، موارد زیر را بیشتر تجربه می‌کنند:
- بی توجهی
- خستگی و خواب آلودگی در طول روز
- خطاهای حذف در کار مدرسه
- مشکل در زبان، عملکرد فکری و پردازش اطلاعات
ADHD و اختلالات خواب رابطه پیچیده ای دارند. ADHD خواب کافی و خوب را سخت تر می کند. و زمانی که به اندازه کافی استراحت نمی کنید، علائم ADHD شما می تواند بدتر شود. این الگو یک چرخه ایجاد می کند، بنابراین درمان هر دو شرایط مهم است.
آیا داروهای ADHD می توانند باعث مه مغزی شوند؟
برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان علائم ADHD می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند که شبیه مه مغزی است. این عوارض جانبی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خستگی
- خواب آلودگی در طول روز
- احساس اینکه آرام گرفته اید
برخی از داروهای ADHD نیز می توانند منجر به مشکلات خواب شوند. ممکن است تا زمانی که قبلاً خوابیدید نخوابید. و ممکن است بیشتر طول بکشد تا صبح به طور کامل از خواب بیدار شوید.
اگر چنین عوارض جانبی دارید، می توانید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی در مورد تغییر دوز یا نوع دارو صحبت کنید. آنها می توانند برای یافتن تعادل دارویی مناسب که برای شما مناسب است، با شما کار کنند.
مهم است که قبل از تغییر درمان با پزشک خود صحبت کنید. زیرا قطع سریع برخی از داروها می تواند اثرات مضری داشته باشد.
التهاب عصبی و مه مغزی
کارشناسان بهداشت فکر کنید که اصطلاح مه مغزی بسیاری از علائمی را که افراد در هنگام التهاب در مغز یا سیستم عصبی دارند، نشان می دهد.
التهاب نیز در ایجاد ADHD نقش دارد. مثلا، قرار گرفتن در معرض اولیه آلاینده هایی مانند دود سیگار که باعث التهاب می شوند می توانند خطر ADHD را در کودکان خردسال افزایش دهند.
همچنین مشخص شده است که افراد مبتلا به ADHD در معرض خطر ابتلا به سایر بیماری های التهابی مانند آسم و اگزما هستند.
افراد مبتلا به ADHD اغلب سطوح بالاتری از سیتوکین ها در بدن خود دارند. این پروتئین ها بخشی از پاسخ طبیعی ایمنی هستند و تعداد بالای سیتوکین ها نشانه التهاب است. محققین دریافته اند که جهش در سیتوکین ها می تواند:
- توانایی توجه خود را کاهش دهید
- شانس خود را برای اشتباه کردن در وظایف فکری افزایش دهید
- زمان واکنش خود را کاهش دهید
- در حافظه کاری شما اختلال ایجاد کند
تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا بفهمیم دقیقاً چگونه ADHD، مه مغزی و التهاب بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند.
در مورد ADHD و مه مغزی چه باید کرد؟
اگرچه درمانی برای خود ADHD وجود ندارد، درمان می تواند به رفع این احساس مه آلود کمک کند. در اینجا چند گزینه برای بحث با یک متخصص مراقبت های بهداشتی وجود دارد:
برای بسیاری از کودکان و بزرگسالان، علائم شناختی به خوبی به درمان پاسخ می دهند. خط اول درمان دارویی برای ADHD عبارتند از:
- محرک هایی مانند آدرال و متیل فنیدات ( کنسرتا ، ریتالین)
- داروهای غیر محرک، مانند اتوموکستین ( Strattera ) و نورتریپتیلین (Pamelor)
کم آبی می تواند علائم مه مغزی را بدتر کند. که در مطالعات کم آبی بر حافظه، دامنه توجه، خستگی، توانایی انجام کار «ذهنی» و زمان واکنش تأثیر می گذارد. هنگامی که شرکت کنندگان در مطالعه مقدار زیادی آب می نوشیدند، این مهارت ها به سرعت بهبود می یابند.
با این حال، می خواهید صبح و بعد از ظهر مایعات بنوشید، بنابراین مجبور نیستید در طول شب برای استفاده از حمام از سرویس بهداشتی بیدار شوید.
افراد مبتلا به ADHD باید مراقبت بیشتری داشته باشند تا مطمئن شوند که به خوبی استراحت می کنند. درمان ADHD و مشکلات خواب می تواند نتایج بهتری نسبت به درمان ADHD به تنهایی به شما بدهد.
در یک مطالعه شامل 244 کودک مبتلا به ADHD، آنهایی که در مورد عادات خواب خوب یاد گرفته بودند، علائم ADHD کمتر و عملکرد بهتری در طول روز نسبت به کودکانی که بدون توجه به مشکلات خواب تحت درمان ADHD قرار گرفتند، داشتند. مزایای آن تا یک سال بعد وجود داشت.
شما می توانید شرایط خواب بهتری را با موارد زیر ایجاد کنید:
- اطمینان حاصل کنید که اتاق شما تاریک، ساکت و خنک است
- دوری از وسایل دیجیتال قبل از خواب
- محدود کردن نوشیدنی ها، به ویژه آنهایی که کافئین دارند، در اواخر روز
اگر فکر می کنید ممکن است اختلال خواب داشته باشید، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی در مورد اینکه آیا تست خواب به وضعیت شما کمک می کند صحبت کنید.
ورزش منظم توانایی های تفکر را در افراد مبتلا به ADHD بهبود می بخشد. مطالعات نشان دادن فعالیت عملکرد اجرایی را تقویت می کند. یعنی مجموعه مهارت هایی که به شما امکان می دهد دستورالعمل ها را به خاطر بسپارید، برنامه ریزی کنید، تمرکز کنید و دنبال کنید.
همه اشکال ورزش مفید هستند. ورزش کاردیو مانند دویدن، دوچرخه سواری یا شنا، می تواند در کوتاه مدت به رفع مه ADHD مغز کمک کند. و اثرات شناختی طولانی تری داشته باشد. بر اساس برخی مطالعات، ورزش ممکن است برای کودکان موثرتر از بزرگسالان باشد.
خلاصه
مه مغزی یک اصطلاح رایج است که به احساس خستگی ذهنی و کاهش توانایی های فکری شما اشاره دارد. افراد مبتلا به مه مغزی در به خاطر سپردن و پردازش اطلاعات مشکل دارند. آنها همچنین می توانند زمان واکنش کندتر و کمبود توجه داشته باشند.
ADHD یکی از چندین بیماری است که می تواند باعث مه مغزی شود. بسیاری از علائم ADHD منعکس کننده علائم مه مغزی هستند. التهاب مغز ممکن است پشت برخی از آنها باشد. ADHD همچنین می تواند باعث اختلالات خواب شود که مه مغزی را بدتر می کند.
درمان با دارو ممکن است برخی از علائم مه مغزی را بهبود بخشد. اما برخی از داروها در واقع ممکن است خستگی ذهنی را بدتر کنند.
با یک متخصص مراقبت های بهداشتی در مورد اینکه کدام داروها ممکن است علائم شما را بهتر درمان کنند صحبت کنید. دریافت آب فراوان، استراحت و ورزش نیز می تواند به رفع مه ذهنی کمک کند.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.