همه افراد در طول زندگی حوادث زیادی را پشت سر می گذارند، ممکن است با گذراندن یک حادثه، فرد دچار استرس و اضطراب شود. بهتر است که علائم اختلال استرس پس از سانحه را بدانید.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
این مشکل نام های زیادی دارد. قبل از PTSD، با نام های “شوک شلیک” و “خستگی نبرد” شناخته شده بود که نه تنها بر کهنه سربازان نظامی بلکه هر کسی که تجربه‌ای به شدت آسیب‌زا را پشت سر گذاشته است، تاثیر می‌گذارد. طبقآمارهای رسمی در واقع، از هر 100 بزرگسال آمریکایی (حدود 6 درصد از جمعیت) شش نفر در طول زندگی خود دچار اختلال استرس پس از سانحه می شوند. از هر 100 زن در ایالات متحده، 8 نفر در طول زندگی خود آن را تجربه می کنند، در حالی که از هر 100 مرد، 4 نفر آن را تجربه می کنند.
در حالی که علائم اضطرابی بخش بزرگی از PTSD است، اما آنها تصویر کاملی نیستند. افراد مبتلا به PTSD اغلب افسردگی، افکار منفی و رفتارهای تکانشی یا خود ویرانگر را نیز تجربه می کنند. علائم ممکن است در شدت و فرکانس متفاوت باشد.
هر فردی در هر سنی ممکن است به PTSD مبتلا شود.
اما علائم ذکر شده در ادامه بیشتر در نوجوانان و بزرگسالان دیده می شود. علاوه بر این، موسسه ملی سلامت روان (NIMH) فهرستی از علائم خاص کودک را ارائه می دهد، از جمله خیس کردن تخت پس از استفاده از حمام، فراموش کردن نحوه صحبت کردن یا ناتوانی در صحبت کردن، انجام یک رویداد آسیب زا در حین بازی، و چسبیدن به طور غیرعادی به والدین یا بزرگسال مورد اعتماد آنها.
PTSD نیز درمان های خاص خود را دارد، به همین دلیل است که تشخیص درست مهم است. به هر حال، زندگی با PTSD احتمالاً به این معنی است که در محل کار، با دوستان و خانواده و در رابطه با خودتان مشکل دارید. ممکن است برای خروج از خانه، صحبت کردن با دیگران، خوابیدن یا دوست داشتن خود مشکل داشته باشید. خبر خوب این است که راه هایی برای مدیریت PTSD شما وجود دارد.
مراقب این علامت ها و نشانه PTSD باشید.
تجربه یا شاهد یک رویداد تهدید کننده زندگی
PTSD می تواند هر کسی را که یک رویداد تهدید کننده زندگی را پشت سر گذاشته باشد، تحت تاثیر قرار دهد. این فقط به معنای جنگ نیست، بلکه به معنی تجاوز جنسی، بلایای طبیعی مانند زلزله یا طوفان، تیراندازی دسته جمعی، تصادفات وسایل نقلیه موتوری، شاهد مرگ یا جراحت، خسارت غیرمنتظره، دریافت تشخیص تهدیدکننده زندگی، و رویدادهای دیگر می‌تواند باعث PTSD شود.
«باید در معرض نوعی از رویدادهای وحشتناک بسیار شدید قرار گرفت. “چیزی باید در دنیای بیرون بیفتد.” این موارد شامل PTSD ناشی از بیماری است که به عنوان PTSD پزشکی نیز شناخته می شود. موردی که در آن گذر از یک رویداد پزشکی آسیب زا می تواند باعث PTSD شود.
مطالعه ای که در ماه می 2018 منتشر شد، نشان داد که کیفیت زندگی افراد مبتلا به PTSD ناشی از بیماری، مشابه کسانی است که پس از یک رویداد خارجی دچار PTSD شده اند. PTSD پزشکی به خوبی مورد بررسی قرار نگرفته است. اما به نظر می رسد که معمولا در بیماران مبتلا به سرطان، سکته مغزی، درد مزمن و موارد دیگر ظاهر می شود.
تقویم روزشمار
تجربه یک تروما
بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-5 انجمن روانپزشکی آمریکا برای PTSD، افراد ممکن است در صورت تجربه یک تروما به PTSD مبتلا شوند. شاهد یک رویداد آسیب زا باشند. یا در مورد خشونت یا تراژدی که برای شخص دیگری رخ داده است – مانند قتل یکی از اعضای خانواده یا دوست. این معیار برای قرار گرفتن در معرض رسانه ها اعمال نمی شود، مگر اینکه آن رسانه مربوط به کار باشد.
همه کسانی که تروما پشت سر گذاشته اند به PTSD مبتلا نمی شوند. اما این بدان معنا نیست که شما ضعیف الفکر هستید. PTSD نشانگر قدرت یا انعطاف پذیری نیست.
برای درک اینکه چه چیزی باعث ایجاد PTSD در برخی افراد می شود، به تحقیقات بیشتری نیاز است. احتمالاً ترکیبی از عوامل است. مؤسسه ملی بهداشت (NIH) خاطرنشان می کند که بزرگسالانی که قبلاً ترومای دوران کودکی را تجربه کرده باشند ممکن است پس از تروما بیشتر در معرض خطر PTSD باشند. یا افرادی که پس از حادثه آسیب زا مانند مرگ یا از دست دادن شغل، یا سابقه بیماری روانی یا سوء مصرف مواد سیستم پشتیبانی نداشته باشند، بیشتر در خطر PTSD اند.
محققان در تلاشند تا بفهمند که چگونه ژنتیک، ساختار مغز و هورمون ها ممکن است در ایجاد PTSD نقش داشته باشند.
فلاش بک ها
فلاش‌بک‌ها و خاطرات ناخواسته و مزاحم به عنوان «نشانه‌های تجربه مجدد» شناخته می‌شوند. که می‌توانند به بازماندگان این احساس را القاء کنند که در حال احیای رویداد آسیب‌زا هستند. بوها، مناظر، و صداها – مانند عکس العمل ماشین، چرخیدن هلیکوپتر، گزارش خبری، یا صدای یک نفر – همگی می توانند فلاش بک را تحریک کنند.
فلاش بک ها می توانند تصادفی و واضح باشند. ممکن است در هنگام بروز ضربان قلب یا تعریق شدید احساس کنید.
کابوس ها
کابوس ها یا رویاهای ناراحت کننده در مورد رویداد آسیب زا نیز به عنوان علائمی دوباره در نظر گرفته می شوند. زیرا می توانند به افراد مبتلا به PTSD احساس کنند که به زمان و مکان آسیب خود بازگشته اند.
ما هنوز رابطه دقیق بین PTSD و کابوس های تکراری را نمی دانیم. اما به نظر می رسد که آنها یک چرخه ترسناک ایجاد می کنند. مقاله مروری که در نوامبر 2018 در Nature of Science and Sleep منتشر شد. اشاره کرد که کابوس‌ها می‌توانند در هر مرحله از خواب اتفاق بیفتند. اما اغلب در نقاط بعدی شب اتفاق می‌افتند.
در بیشتر موارد، کابوس‌های مرتبط با PTSD در صحنه تروما رخ می‌دهند. یا به طور کلی آن ضربه را دوباره به نمایش می‌گذارند. به نوبه خود، این بررسی گفت، کابوس های مکرر می توانند علائم PTSD بیشتری را تحریک کنند.
قابل درک است که این می تواند منجر به اختلال خواب شود. یا باعث شود که فرد مبتلا به PTSD سعی کند به طور کامل از خوابیدن خودداری کند. بر اساس مطالعه ای که در سال 2013 در Suicide and Life Threating Behavior منتشر شد، اختلالات خواب و اختلالات مانند بی خوابی با کاهش عملکرد روزانه، افزایش اضطراب و افسردگی و خطر خودکشی مرتبط است.
اجتناب از افراد، مکان ها یا چیزها
بسیاری از افراد مبتلا به PTSD تمام تلاش خود را می کنند تا از هر چیزی که آنها را به یاد ترومای اصلی می اندازد یا می تواند محرک باشد، اجتناب کنند. به عنوان مثال، فردی که مبتلا به PTSD است، ممکن است پس از یک تصادف رانندگی رانندگی را متوقف کند. یا در صورت گذراندن آن، از تماشای فیلم‌هایی درباره طوفان‌ها اجتناب کند.
اجتناب از خود می تواند نسبت به یک فرد یا محیط خاص، گسترده تر شود. اگر فردی قربانی تجاوز جنسی شده باشد، نه تنها از آن فردی که ممکن است هنوز در دانشگاهش باشد دوری می‌کند، بلکه ممکن است به طور کلی از مردان دوری کند و از رفتن به کلاس‌ها اجتناب کند.
افراد مبتلا به PTSD همچنین ممکن است از احساسات، افکار و خاطرات خود اجتناب کنند. این نوع اجتناب داخلی ممکن است مورد توجه قرار نگیرد. برخی از افراد سعی می کنند از نظر عاطفی خود را با حواس پرتی یا سوء استفاده از الکل و مواد مخدر بی حس کنند.
یک بررسی سیستمیک در مارس 2014 منتشر شده در Social Psychiatry and Psychiatric Epidemiology نشان داد که سوء مصرف همزمان الکل در افراد مبتلا به PTSD از 9.8 تا 61.3 درصد متغیر است.
یک ترس رایج
اینکه اگر احساسات خود را بپذیرید، بدتر می شوند یا هرگز از بین نمی روند. اما گروه‌های حمایتی و سبک‌های مختلف گفتگو درمانی ممکن است فضای امنی برای کشف این احساسات ترسناک در اختیار شما قرار دهند.
علائم مهم دیگر شامل موارد زیر هستند:
- به طور مداوم مراقب تهدیدها بودن
- افسردگی
- عصبانیت و تحریک پذیری
- احساس بی پروایی یا خود ویرانگری
- درد مزمن
- احساس وحشت
- از دست دادن حافظه
- گناه یا شرم
- مشکلات تمرکز
- افکار یا ایده های خودکشی
- احساس اینکه دارید خودتان را مشاهده می کنید
برای درمان علائم اضطرابی خود به طور موثر، همین الان نوبت بگیرید.
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.