بیماری تیروئید چشم، گریوز چشم یا افتالموپاتی گریوز

علائم GO ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خشکی چشم
• آب ریزش چشم
• سوزش چشم
• فشار و درد چشم
• قرمزی و التهاب چشم
• جمع شدن پلک ها
• برآمدگی چشم که پروپتوز یا اگزوفتالموس نیز نامیده می شود
• حساسیت به نور
• دوبینی

در موارد شدید، شما همچنین ممکن است موارد زیر داشته باشید:

• مشکل در حرکت یا بستن چشم
• زخم قرنیه
• فشرده سازی عصب بینایی

GO می تواند منجر به از دست دادن بینایی شود، اما این نادر است.

اغلب اوقات، بیماری چشم گریوز هر دو چشم را درگیر می کند. تا 14 درصد مواقع فقط یک چشم درگیر است.

هیچ ارتباطی بین علائم چشمی و شدت پرکاری تیروئید وجود ندارد.

علائم معمولاً تقریباً همزمان با سایر علائم بیماری گریوز شروع می شود، اما مشکلات چشمی ابتدا در حدود 20 درصد از افراد مبتلا به این بیماری ایجاد می شود. به ندرت GO مدت ها پس از درمان بیماری گریوز ایجاد می شود.

برای افراد مبتلا به GO، دوره‌ای از التهاب فعال در اطراف چشم وجود دارد که در طی آن علائم بدتر می‌شوند. این می تواند تا 6 ماه طول بکشد. سپس یک مرحله غیرفعال وجود دارد که در آن علائم تثبیت می شوند یا شروع به بهبود می کنند.

علت دقیق گریوز چشمی مشخص نیست، اما ممکن است ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد.

التهاب اطراف چشم به دلیل پاسخ خود ایمنی است . با گریوز چشمی، همان پاسخ ایمنی غیر طبیعی که باعث تحریک غده تیروئید در بیماری گریوز می شود، بر عضلات و بافت های نرم اطراف چشم تأثیر می گذارد. این باعث می شود بدن شما یک پاسخ التهابی ایجاد کند.

علائم به دلیل تورم اطراف چشم، برآمدگی چشم‌ها به جلو و جمع شدن پلک‌ها ایجاد می‌شود.

بیماری چشم گریوز معمولاً همراه با پرکاری تیروئید رخ می دهد، اما نه همیشه. حتی زمانی که تیروئید شما در حال حاضر بیش فعال نیست، ممکن است رخ دهد.

عوامل خطر برای گریوز چشمی عبارتند از:

• تاثیرات ژنتیکی
• سیگار کشیدن
• ید درمانی برای پرکاری تیروئید

زنان همچنین در مقایسه با مردان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به گریوز چشمی GO هستند.

هیچ راهی برای پیشگیری کامل از بیماری گریوز یا بیماری چشم گریوز وجود ندارد. اما اگر به بیماری گریوز مبتلا هستید و سیگار می کشید، در مقایسه با افرادی که سیگار نمی کشند، حدود 5 برابر بیشتر احتمال دارد به بیماری چشم مبتلا شوید. به علاوه، بیماری چشم برای کسانی که سیگار می کشند شدیدتر است.

هنگامی که از قبل می دانید که به بیماری گریوز مبتلا هستید، پزشک می تواند پس از معاینه چشمان شما، GO را تشخیص دهد. یک پزشک متخصص به نام چشم پزشک به شما در مدیریت GO کمک می کند، در حالی که پزشک مراقبت های اولیه یا متخصص غدد شما درمان هورمونی بیماری گریوز را مدیریت می کند.

اگر قبلاً بیماری گریوز را تشخیص نداده اید، پزشک احتمالاً با نگاه دقیق به چشمان شما و بررسی گردن شما برای مشاهده بزرگ شدن تیروئید شما شروع می کند.

سپس می توان خون شما را از نظر هورمون محرک تیروئید (TSH) بررسی کرد . TSH، هورمونی که در غده هیپوفیز تولید می شود، تیروئید را برای تولید هورمون تحریک می کند. اگر به بیماری گریوز مبتلا هستید، سطح TSH شما پایین خواهد بود، اما سطوح بالایی از هورمون های تیروئید خواهید داشت .

خون شما همچنین می تواند برای آنتی بادی گریوز آزمایش شود. این آزمایش برای تشخیص لازم نیست، اما به هر حال ممکن است انجام شود. اگر نتیجه منفی باشد، پزشک شما می تواند به دنبال تشخیص دیگری باشد.

آزمایشات تصویربرداری مانند سونوگرافی، سی تی اسکن یا ام آر آی نیز ممکن است انجام شود تا پزشک بتواند نگاهی دقیق به غده تیروئید داشته باشد.

پزشک شما همچنین ممکن است بخواهد روشی به نام جذب ید رادیواکتیو را انجام دهد . برای این آزمایش، مقداری ید رادیواکتیو مصرف می‌کنید و اجازه می‌دهید بدنتان آن را جذب کند. بعداً، یک دوربین اسکن مخصوص می تواند به تعیین میزان مصرف ید تیروئید شما کمک کند، که به تشخیص بیماری گریوز کمک می کند.

درمان بیماری گریوز شامل درمان های خاصی برای حفظ سطح هورمون در محدوده طبیعی است. بیماری چشم گریوز نیاز به درمان خاص خود دارد، زیرا درمان بیماری گریوز همیشه به علائم چشم کمک نمی کند.

یک داروی تایید شده برای بیماری فعال چشمی تیروئید به نام تپروتوموماب ( Tepezza ) وجود دارد .

چندین چیز وجود دارد که می توانید به تنهایی برای کاهش علائم GO امتحان کنید، از جمله:

• قطره چشم از قطره های چشمی استفاده کنید که حاوی پاک کننده قرمزی یا مواد نگهدارنده نباشد. اگر پلک های شما تا آخر بسته نشود، ژل های روان کننده نیز می توانند هنگام خواب مفید باشند. از چشم پزشک خود بپرسید که کدام محصولات بیشتر به رفع خشکی و تحریک چشم کمک می کنند.
• کمپرس خنک برای تسکین موقت سوزش، سعی کنید به آرامی یک کمپرس خنک را روی یا اطراف چشم خود فشار دهید. این ممکن است به خصوص درست قبل از رفتن به رختخواب یا زمانی که برای اولین بار صبح از خواب بیدار می شوید، آرام بخش باشد.
• عینک آفتابی عینک آفتابی ممکن است به حساسیت به نور کمک کند و همچنین می تواند از چشمان شما در برابر باد یا نسیم ناشی از فن ها، گرمای مستقیم و تهویه مطبوع محافظت کند.
• تجویز عینک. عینک ممکن است به اصلاح دوبینی کمک کند.
• کورتیکواستروئیدها استروئیدهایی مانند هیدروکورتیزون یا پردنیزون می توانند به کاهش تورم اطراف چشم شما کمک کنند، اما می توانند عوارض جانبی نیز ایجاد کنند. از چشم پزشک خود بپرسید که آیا باید از کورتیکواستروئیدها استفاده کنید.
• اجتناب از سیگار. سیگار کشیدن می تواند علائم چشمی شما را بدتر کند. اگر سیگار می کشید، با پزشک خود در مورد برنامه های ترک سیگار صحبت کنید. همچنین باید سعی کنید از دود سیگار، گرد و غبار و سایر مواردی که می تواند چشمان شما را تحریک کند، خودداری کنید.

در صورتی که مشکلی حاصل نشد و همچنان دچار دوبینی، کاهش دید یا سایر مشکلات هستید، حتماً به چشم پزشک خود اطلاع دهید.

برخی از مداخلات جراحی نیز وجود دارد که می تواند کمک کند. این شامل:

• جراحی رفع فشار اربیتال. این روش برای بزرگ کردن حفره چشم استفاده می شود تا چشم بتواند در وضعیت بهتری استراحت کند. این شامل برداشتن بخش هایی از استخوان نازک به اندازه کاغذ بین حفره چشم و سینوس ها برای ایجاد فضایی برای بافت متورم است.
• جراحی پلک. این جراحی پلک ها را به حالت طبیعی تری باز می گرداند.
• جراحی عضلات چشم این جراحی برای اصلاح دوبینی انجام می شود. این شامل بریدن عضله تحت تأثیر بافت اسکار و چسباندن مجدد آن در پشت چشم است.

این روش ها می توانند به بهبود بینایی یا ظاهر چشم شما کمک کنند.

به ندرت، پرتودرمانی به نام رادیوتراپی اربیتال برای کاهش تورم عضلات و بافت های اطراف چشم استفاده می شود. این کار در طی چند روز انجام می شود.

اگر علائم چشمی شما با بیماری گریوز مرتبط نباشد، درمان های دیگر ممکن است مناسب تر باشند.

گریوز چشمی یک وضعیت پزشکی با فراز و نشیب است. گزینه های درمانی بسته به شدت علائم شما تغییر خواهد کرد. به طور کلی، گریوز چشمی را می توان با دارو، درمان های خانگی یا جراحی با موفقیت درمان کرد.

از آنجایی که بیماری بسیار پویا است، پزشک شما برای پیشنهاد جراحی عجله نخواهد کرد مگر اینکه یک اورژانس بینایی وجود داشته باشد.

علائم حتی بدون درمان نیز بهبود می یابند، اما درمان می تواند به کاهش احتمال آسیب دائمی به چشم ها در اثر التهاب کمک کند. با درمان مناسب، اکثر افراد مبتلا به گریوز چشمی در طول زمان بهبود می یابند. علائم معمولا پس از حدود 6 ماه تثبیت می شوند. آنها ممکن است بلافاصله شروع به بهبود کنند یا قبل از شروع بهبود برای یک یا دو سال ثابت بمانند.

در حالی که علائم می توانند زندگی روزمره شما را خسته کننده و مختل کنند، بسیار نادر است که گریوز چشمی باعث کوری شود، به خصوص با درمان مناسب.

اگر تشخیص بیماری گریوز دریافت کردید، به دنبال چشم پزشک باشید تا شما را از نظر مشکلات چشمی غربالگری کند و اگر علائم چشمی آزاردهنده ای دارید فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.