بیماری کرون چیست؟

بیماری کرون که آنتریت منطقه ای یا ایلیت نیز نامیده می شود، یک شکل مادام العمر از بیماری التهابی روده (IBD) است. این عارضه باعث التهاب و تحریک دستگاه گوارش – به ویژه روده کوچک و بزرگ می شود. بیماری کرون می تواند باعث اسهال و انقباض معده شود. تجربه شعله ور شدن دوره ای بیماری معمول است.

بیماری کرون نام خود را از متخصص گوارش آمریکایی دکتر بوریل کرون (1884-1983) گرفته است. او یکی از اولین پزشکانی بود که این بیماری را در سال 1932 توصیف کرد. کولیت اولسراتیو یکی دیگر از IBD است که معمولاً تشخیص داده می شود.

بیماری کرون چقدر شایع است؟

تخمین زده می شود که نیم میلیون آمریکایی به بیماری کرون مبتلا هستند که می تواند شامل مردان، زنان و کودکان باشد.

چه کسانی ممکن است به بیماری کرون مبتلا شوند؟

بیماری کرون به طور معمول در افراد جوان تر ظاهر می شود – اغلب در اواخر نوجوانی، 20 سالگی یا اوایل 30 سالگی. با این حال، این وضعیت ممکن است در هر سنی رخ دهد. در مردان و زنان به یک اندازه شایع است. بیماری کرون در کودکان خردسال نیز دیده می شود.

اگر شما سیگاری هستید، خطر ابتلا به بیماری کرون ممکن است بیشتر از افراد غیر سیگاری باشد.

انواع بیماری کرون چیست؟

بیماری کرون می تواند بخش های مختلف دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار دهد. انواع بیماری کرون عبارتند از:

• ایلئوکولیت: التهاب در روده کوچک و بخشی از روده بزرگ یا کولون رخ می دهد. ایلئوکولیت شایع ترین نوع بیماری کرون است.
• ایلیت: تورم و التهاب در روده کوچک (ایلئوم) ایجاد می شود.
• معده و اثنی عشر: التهاب و تحریک معده و بالای روده کوچک (اثنی عشر) را تحت تاثیر قرار می دهد.
• ژژنوئیلیت: نواحی التهابی تکه تکه در نیمه بالایی روده کوچک (به نام ژژونوم) ایجاد می شود.

چه چیزی باعث بیماری کرون می شود؟

هیچ دلیل شناخته شده ای برای بیماری کرون وجود ندارد. عوامل خاصی ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند، از جمله:

• بیماری خود ایمنی : باکتری های موجود در دستگاه گوارش ممکن است باعث شوند سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم شما حمله کند.
• ژن ها : بیماری التهابی روده (IBD) اغلب در خانواده ها ایجاد می شود. اگر والدین، خواهر و برادر یا سایر اعضای خانواده مبتلا به کرون هستید، ممکن است در معرض خطر ابتلا به آن باشید. چندین جهش (تغییر) خاص در ژن های شما وجود دارد که می تواند افراد را مستعد ابتلا به بیماری کرون کند.
• سیگار کشیدن : سیگار کشیدن می تواند خطر ابتلا به بیماری کرون را دو برابر کند.

علائم بیماری کرون چیست؟

افراد مبتلا به بیماری کرون ممکن است دوره هایی از علائم شدید (شعله ور شدن) و به دنبال آن دوره هایی بدون علائم یا بسیار خفیف (بهبود) را تجربه کنند. بهبودی می تواند هفته ها یا حتی سال ها طول بکشد. هیچ راهی برای پیش بینی زمان وقوع شعله ور شدن وجود ندارد.

اگر به بیماری کرون مبتلا هستید، علائمی که ممکن است داشته باشید عبارتند از:

• درد شکم .
• اسهال مزمن .
• احساس سیری.
• تب .
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن.
• لکه های پوستی غیر طبیعی (معمولا روی باسن).
• شقاق مقعد .
• فیستول مقعدی .
• خونریزی مقعدی .

بیماری کرون چگونه تشخیص داده می شود؟

اکثر افراد مبتلا به کرون برای اولین بار به دلیل اسهال مداوم، گرفتگی شکم یا کاهش وزن غیرقابل توضیح به پزشک مراجعه می کنند.

برای یافتن علت علائم ، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایش ها را تجویز کند:

• آزمایش خون: آزمایش خون تعداد بالای گلبول های سفید را که ممکن است نشان دهنده التهاب یا عفونت باشد، بررسی می کند. این آزمایش همچنین تعداد کم گلبول های قرمز خون یا کم خونی را بررسی می کند . تقریباً از هر سه نفر مبتلا به بیماری کرون یک نفر کم خونی دارد.
• آزمایش مدفوع: این آزمایش نمونه ای از مدفوع شما را برای بررسی وجود باکتری یا انگل بررسی می کند. می تواند عفونت هایی که باعث اسهال مزمن می شوند را رد کند.
• کولونوسکوپی: در طول کولونوسکوپی ، پزشک از یک آندوسکوپ (لوله نازک با نور و دوربین متصل) برای بررسی داخل روده بزرگ استفاده می کند. پزشک ممکن است یک نمونه بافت ( بیوپسی ) از روده بزرگ بگیرد تا علائم التهاب را آزمایش کند.
• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن: سی تی اسکن تصاویری از دستگاه گوارش ایجاد می کند. این به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می گوید که التهاب روده چقدر شدید است.
• آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی (GI): پزشک یک لوله بلند و نازک به نام آندوسکوپ را از طریق دهان و گلو وارد دستگاه گوارش میکند. یک دوربین متصل به این لوله به پزشک اجازه می دهد تا داخل دستگاه گوارش را ببیند. در طول آندوسکوپی فوقانی ، پزشک ممکن است نمونه‌های بافتی نیز بگیرد.

بیماری کرون چگونه مدیریت یا درمان می شود؟

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یک یا چند مورد از این درمان ها را برای کرون توصیه کند:

• آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک ها می توانند از عفونت ها پیشگیری یا درمان کنند. عفونت‌های شدید می‌توانند منجر به آبسه  شوند. یا می توانند باعث ایجاد فیستول شوند (روزنه ها یا تونل هایی که دو عضو را به هم متصل می کنند که به طور معمول به هم متصل نمی شوند).
• داروهای ضد اسهال: داروهای تجویزی مانند لوپرامید (Imodium AD®) می توانند اسهال شدید را متوقف کنند.
• بیولوژیک ها: این داروها شامل آنتی بادی های مونوکلونال برای سرکوب پاسخ ایمنی هستند.
• استراحت روده: برای اینکه به روده های شما فرصتی برای بهبودی بدهد، ممکن است پزشک شما توصیه کند که برای چند روز یا بیشتر بدون غذا یا نوشیدنی بمانید. برای دریافت تغذیه مورد نیاز، ممکن است تغذیه داخل وریدی (تزریقی) دریافت کنید . در این مدت فقط یک مایع تجویز شده بنوشید یا یک لوله تغذیه داشته باشید.
• کورتیکواستروئیدها: کورتیزون، پردنیزون و سایر کورتیکواستروئیدها التهاب ناشی از بیماری خودایمنی را کاهش می دهند.
• تعدیل کننده های ایمنی: این داروها با سرکوب سیستم ایمنی بیش فعال، التهاب را آرام می کنند. آنها شامل آزاتیوپرین و سیکلوسپورین هستند.
• جراحی: جراحی بیماری کرون را درمان نمی کند، اما می تواند عوارض را درمان کند. ممکن است برای اصلاح سوراخ‌ها، انسداد یا خونریزی روده به جراحی نیاز داشته باشید.

عوارض بیماری کرون چیست؟

کرون می تواند منجر به عوارض جدی شود، از جمله:

• آبسه: کیسه های آلوده پر از چرک در دستگاه گوارش یا شکم ایجاد می شود.
• شقاق مقعد: پارگی های کوچک در مقعد ( شقاق مقعد ) می تواند باعث درد، خارش و خونریزی شود.
• انسداد روده: بافت اسکار ناشی از التهاب، فیستول یا روده باریک می تواند روده را به طور جزئی یا کامل مسدود کند. مواد زائد و گازها ایجاد می شود. انسداد در روده کوچک یا روده بزرگ نیاز به جراحی دارد.
• سرطان روده بزرگ: بیماری کرون در روده بزرگ خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد .
• فیستول: IBD می تواند باعث ایجاد منافذ غیرطبیعی تونل مانند به نام فیستول در دیواره های روده شود. این فیستول ها گاهی عفونی می شوند.
• سوء تغذیه: اسهال مزمن می تواند جذب مواد مغذی را برای بدن شما سخت کند. یکی از مشکلات رایج در افراد مبتلا به بیماری کرون کمبود آهن است. زمانی که اندام های شما نتوانند اکسیژن کافی دریافت کنند، آهن کم می تواند منجر به کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز خون) شود.
• زخم ها: زخم های باز می توانند در دهان، معده یا راست روده شما ایجاد شوند .

چگونه بیماری کرون بر بارداری تأثیر می گذارد؟

زنان مبتلا به کرون می توانند، و معمولاً، حاملگی طبیعی داشته باشند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است تلاش برای باردار شدن را در زمانی که بیماری در حال بهبود است توصیه کند. شعله ور شدن در دوران بارداری ممکن است خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش دهد:

• سقط جنین (از دست دادن بارداری قبل از رشد کامل جنین).
• زایمان زودرس (زایمان قبل از هفته 37 بارداری).
• وزن کم هنگام تولد (وزن نوزاد کمتر از 5 پوند، 8 اونس).

چگونه می توانم از بیماری کرون پیشگیری کنم؟

هیچ راهی برای پیشگیری از بیماری کرون وجود ندارد. این تغییرات سبک زندگی سالم می تواند علائم را کاهش داده و شعله ور شدن را کاهش دهد:

• سیگار را ترک کنید .
• یک رژیم غذایی سالم و کم چرب داشته باشید .
• به طور منظم ورزش کنید .
• استرس را مدیریت کنید .

پیش آگهی (چشم انداز) برای افراد مبتلا به بیماری کرون چیست؟

اکثر افراد مبتلا به این بیماری از زندگی سالم و فعال لذت می برند. در حالی که درمانی برای بیماری کرون وجود ندارد، درمان ها و تغییرات سبک زندگی می تواند بیماری را در حالت بهبودی نگه دارد و از عوارض جلوگیری کند.

تغییرات سبک زندگی می تواند شامل تغییراتی در رژیم غذایی شما باشد. افراد مبتلا به بیماری کرون اغلب باید رژیم غذایی خود را به گونه ای تنظیم کنند که روزانه کالری کافی دریافت کنند. عدم تحمل لاکتوز همچنین می تواند یک مشکل برای مبتلایان به بیماری کرون باشد. اگر متوجه شدید که با این عدم تحمل رژیمی مشکل دارید، ممکن است لازم باشد از برخی محصولات لبنی اجتناب کنید. همچنین در صورت ابتلا به بیماری کرون باید از سیگار کشیدن خودداری کنید. سیگار فقط می تواند وضعیت شما را بدتر کند.

شعله ور شدن بیماری غیرقابل پیش بینی است و می تواند زندگی روزمره شما را مختل کند. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد اقداماتی که می توانید برای کنترل بیماری انجام دهید صحبت کنید. با درمان مناسب و تغییر سبک زندگی، می توانید علائم را مدیریت کنید، از عوارض جلوگیری کنید و زندگی فعالی داشته باشید.