بیماری ام اس در کودکان

با هم به این مطلب گوش کنیم:

مولتیپل اسکلروزیس یا بیماری ام اس بر چه قسمت هایی از بدن تأثیر می گذارد؟

مولتیپل اسکلروزیس (MS) بر مغز و نخاع که بخشی از سیستم عصبی هستند تأثیر می گذارد. سیستم عصبی از سلول‌هایی به نام سلول‌های عصبی یا نورون ها تشکیل شده است. جسم سلولی به عنوان مرکز کنترل نورون عمل می کند. دندریت ها زائده هایی هستند که از جسم سلولی منشعب می شوند تا سیگنال هایی را از محیط یا سایر نورون ها دریافت کنند.

هنگامی که دندریت ها سیگنال دریافت می کنند، به جسم سلولی ارسال می شود. سپس آکسون سیگنال را به نورون های دیگر می فرستد. سیگنال در غیاب غلاف میلین بسیار آهسته از طریق آکسون حرکت می کند. میلین یک ماده چرب است که به دور یک نورون می پیچد تا پیام ها بتوانند به سرعت و کارآمد بین نورون ها حرکت کنند.

ام اس دقیقا چی هست؟

ام اس یک بیماری خود ایمنی است. بیماری های خودایمنی زمانی اتفاق می افتد که سلول های ایمنی به اشتباه به بدن حمله کنند. در بیماری ام اس، سلول های ایمنی به غلاف میلین که نورون های مغز و نخاع را می پوشاند، حمله می کنند.

بدون غلاف میلین، نورون ها نمی توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. همین باعث می شود بدن قادر به انجام فعالیت های مهم نباشد. علائم ام اس بستگی به این دارد که کدام ناحیه از مغز و نخاع تحت تاثیر قرار گرفته است. علائم عبارتند از بی حسی و ضعف در پاها و بازوها، نامفهومی کلمات، عدم تعادل، مشکلات بینایی و تغییرات احساسی و شناختی. همه افراد مبتلا به ام اس علائم مشابهی ندارند.

ام اس در کودکان چه تفاوتی با بزرگسالان دارد؟

تنها در ایالات متحده، نزدیک به یک میلیون نفر با ام اس زندگی می کنند. ام اس معمولاً افراد بین 20 تا 50 سال را مبتلا می کند، اما می تواند افراد کمتر از 20 سال را هم تحت تاثیر قرار دهد.

اگر ام اس در بیماران 18 ساله یا کمتر تشخیص داده شود، ام اس اطفال در نظر گرفته می شود. قبل از بلوغ، ام اس پسران و دختران را به طور مساوی درگیر می کند. اما پس از بلوغ، ام اس در زنان شایع تر است (نسبت 3:1).

احتمال بروز علائم اولیه غیرمعمول ام اس در کودکان بیشتر است. که شامل التهاب اعصاب کنترل کننده چشم، التهاب نخاع، یا اختلال آنسفالومیلیت حاد منتشر که شامل تورم مغز و نخاع می شود. (ADEM).

ADEM اختلالی است که شامل تورم مغز و نخاع می شود. برخی از کودکان مبتلا به ADEM فقط یک حمله خواهند داشت که بدون تکرار برطرف می شود. حتی اگر دوباره علائمی نداشته باشند، بسیاری از کودکان مبتلا به ADEM نیاز به نظارت مداوم دارند تا مطمئن شوند که به ام اس مبتلا نیستند.

علاوه بر ADEM، کودکان بیشتر از بزرگسالان مبتلا به ام اس مستعد ابتلا به لرزش و مشکل در بلع هستند، اگرچه هر بیمار علائم منحصر به فردی دارد.

چگونه پزشکان ام اس را در کودکان تشخیص می دهند؟

پزشکان با استفاده از همان ابزار پزشکی که برای بزرگسالان استفاده می کنند، ام اس را در کودکان تشخیص می دهند. پزشکان با استفاده از تکنیکی به نام تصویربرداری تشدید مغناطیسی، مغز را اسکن می‌کنند. یک فناوری تصویربرداری که به پزشکان امکان می‌دهد ام اس و بسیاری از بیماری‌های دیگر را تشخیص دهند یعنی (MRI). 

آنها نمونه ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) برای تجزیه و تحلیل را که مغز و نخاع را احاطه کرده است، جمع آوری می کنند. اگرچه ابزارهای مورد استفاده برای تشخیص ام اس در کودکان و بزرگسالان یکسان است، یافته ها متفاوت است.

ام اس یک واکنش ایمنی است. هنگامی که بیماران اسکن MRI دریافت می کنند، رنگی به آنها داده می شود که به دستگاه کمک می کند تصویری ایجاد کند.

از آنجایی که مناطقی که واکنش‌های ایمنی در آن رخ می‌دهند، محل‌های فعال التهاب هستند، به سرعت رنگ را جذب می‌کنند، که باعث می‌شود آن نواحی (به نام ضایعات) در اسکن MRI قابل مشاهده باشند. کودکان مبتلا به ام اس – به ویژه آنهایی که کمتر از 12 سال سن دارند – ضایعات بزرگتری نسبت به بزرگسالان دارند. دلیل این تفاوت مشخص نیست.

چه چیزی باعث ام اس در کودکان می شود؟

ما هنوز نمی دانیم چرا کودکان به ام اس مبتلا می شوند. عوامل خطر مانند ژنتیک، قرار گرفتن در معرض ویروس های خاص و سطوح پایین ویتامین D با احتمال بالاتر ابتلا به ام اس در کودکی مرتبط است.

آنچه ما می دانیم این است که ام اس مسری نیست. بنابراین نمی توان آن را از طریق تماس به افراد دیگر منتقل کرد. دانشمندان و پزشکان معتقدند که ژنتیک در ابتلا به ام اس نقش دارد. با این حال، هیچ ژن خاصی برای ایجاد ام اس شناسایی نشده است.

کودکانی که از مادران و پدران مبتلا به ام اس متولد می شوند، بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند. بنابراین پزشکان بر این باورند که اگر کودک ترکیب صحیحی از ژن ها را از والدین خود به ارث ببرد، احتمال ابتلای آن کودک به ام اس بیشتر خواهد بود.

بیماری های ویروسی و ام اس

گزارش شده است که قرار گرفتن در معرض ویروس اپشتین بار (EBV) شانس ابتلای کودک به ام اس را افزایش می دهد. EBV باعث بیماری به نام مونونوکلئوز یا معمولاً “مونو” می شود.

EBV می تواند سیستم ایمنی را تحریک کرده و آن را فعال کند تا علائم ام اس را ایجاد کند. با این حال، بسیاری از کودکانی که به EBV آلوده می شوند، به ام اس مبتلا نمی شوند.

کمبود ویتامین D و ام اس

نشان داده شده است که کمبود ویتامین D احتمال ابتلای کودک به ام اس را افزایش می دهد. ویتامین D برای حفظ سلامت سیستم ایمنی و رشد مغز مهم است. بنابراین، منطقی است که افرادی که سطح ویتامین D پایین تری دارند ممکن است در معرض خطر پاسخ های ایمنی ناسالم باشند که می تواند به ام اس کمک کند.

به دلیل این یافته، پزشکان شروع به تجویز مکمل های ویتامین D برای بیماران ام اس کرده اند تا به علائم کمک کنند. با این حال، داده ها نشان می دهد که ویتامین D همیشه یک درمان موثر نیست و فواید آن معمولاً اندک است. به طور کلی، اکثر پزشکان ویتامین D را همراه با سایر داروها تجویز می کنند تا شانس کنترل علائم را به حداکثر برسانند.

ام اس در کودکان چگونه درمان می شود؟

در حال حاضر هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد. اما این بیماری قابل درمان و مدیریت است. تنها یک درمان تایید شده توسط FDA به طور خاص برای کودکان مبتلا به ام اس وجود دارد که فینگولیمود نام دارد.

اما درمان‌های ام‌اس که برای بزرگسالان تأیید شده است، اغلب برای کودکان استفاده می‌شود. اگرچه بسیاری از کودکان مبتلا به ام اس دارای سطوح پایین ناتوانی هستند. پزشکان ممکن است درمان فیزیکی، کاردرمانی یا گفتار درمانی را برای کمک به بهبودی بیماران توصیه کنند.

درمان ها باید در تمام طول عمر بیمار ادامه یابد

اگرچه بسیاری از درمان ها به طور قابل توجهی خطر عود را کاهش می دهند و می توانند به جلوگیری از ناتوانی بیشتر کمک کنند. برای مدیریت شعله‌ور شدن، کودکان مبتلا به ام‌اس تشویق می‌شوند تا از یک رژیم غذایی متعادل شامل پروتئین، چربی‌های سالم، کربوهیدرات‌های پیچیده و سبزیجات فراوان استفاده کنند تا سلامت عمومی آنها را ارتقاء بخشد.

همچنین کودکان برای افزایش قدرت عضلانی و کاهش علائم، به شرکت در فعالیت های بدنی تشویق می شوند. اگر علائم در کودکان مبتلا به ام اس زود تشخیص داده شوند به درمان خوب پاسخ می دهند.حداقل علائم را به صورت روزانه تجربه می کنند. با این حال، احتمال ابتلای کودکان مبتلا به ام اس نسبت به بزرگسالان بیشتر است.

کودکانی که به ام اس مبتلا می شوند باید تحت مراقبت پزشکان متخصص در این بیماری قرار گیرند. محققان در حال حاضر روی روش های درمانی جدید برای معکوس کردن اثرات ام اس کار می کنند. 

ابتلا به ام اس چگونه است؟

یک زن جوان سالم، دانشجوی مستقیم و کاپیتان تیم فوتبال، 16 ساله بود که اولین علائم ام اس را پیدا کرد. در طی چند روز، او متوجه شد که سمت راستش سنگین‌تر و سنگین‌تر می‌شود. جرکت دادن پاهایش دشوار شد. این علائم ابتدا خیلی او را اذیت نکرد اما 3 روز بعد از شروع آنها به دلیل ضعف در اتاقش افتاد.

خانواده اش او را نزد پزشک اطفال بردند و سپس او را به اورژانس فرستاد. او در آنجا با یک متخصص مغز و اعصاب ملاقات کرد که MRI مغز او را انجام داد که نشان دهنده التهاب بود.

او چند روزی را در بیمارستان گذراند و دارو مصرف کرد تا به کاهش فوری التهاب کمک کند. طی چند هفته بعد، او دوباره احساس کرد که خودش است. او با متخصص مغز و اعصاب خود در مورد درمان هایی که می تواند برای جلوگیری از تکرار این اتفاق انجام دهد، بحث طولانی داشت.

دارویی به نام natalizumab را انتخاب کرد که به جلوگیری از حرکت سلول های ایمنی به مغز کمک می کند. از زمان شروع این دارو، ام آر آی او ثابت بوده و هیچ عودی نداشته است. او سال گذشته از دبیرستان فارغ التحصیل شد و اکنون در دانشگاه خود فوتبال بازی می کند.

برای اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره رایگان تخصصی در خصوص درمان بیماری ام اس، با ما در انستیتو سلامت مغز دانا در تماس باشید.

منبع: Multiple Sclerosis in Children · Frontiers for Young Minds (frontiersin.org)