07136476172 - 09172030360 [email protected]

اختلال افسردگی مداوم (PDD) نوعی افسردگی مزمن است. این اصطلاح ترکیبی از دو تشخیص قبلی است – دیس تایمی و اختلال افسردگی اساسی مزمن.

مانند انواع دیگر افسردگی، افراد مبتلا به PDD ممکن است احساس غم و اندوه عمیق و ناامیدی را تجربه کنند. در حالی که این علائم در همه اشکال افسردگی وجود دارد، در PDD ممکن است برای سال ها باقی بماند.

ماهیت ثابت این علائم به این معنی است که این وضعیت ممکن است با مدرسه، کار و روابط شخصی تداخل داشته باشد. با این حال، ترکیبی از دارو و درمان می تواند در درمان PDD موثر باشد.

علائم اختلال افسردگی مداوم

علائم PDD مشابه علائم افسردگی است. با این حال، تفاوت اصلی این است که PDD مزمن است. و علائم آن حداقل در بیشتر روزهای سال رخ می دهد.

بسیاری از پزشکان از علائم ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) برای تشخیص PDD استفاده می کنند. این راهنما توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است . علائم PDD ذکر شده در DSM-5 عبارتند از:

  • افسردگی تقریباً هر روز در بیشتر روزهای سال
  • کم اشتهایی یا پرخوری
  • مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب
  • انرژی کم یا خستگی
  • عزت نفس پایین
  • تمرکز ضعیف یا مشکل در تصمیم گیری
  • احساس ناامیدی

علل اختلال افسردگی مداوم

افسردگی شایع است – هر کسی می تواند آن را در هر زمانی تجربه کند.

موسسه ملی سلامت روان تخمین می زند که 19.4 میلیون آمریکایی ها حداقل یک دوره افسردگی اساسی را تنها در سال 2019 تجربه کردند. این تقریباً 7.9 درصد از کل بزرگسالان آمریکایی را تشکیل می دهد.

علاوه بر این، در اطراف 2.5 درصد آمریکایی ها حداقل یک بار در طول زندگی خود PDD را تجربه خواهند کرد.

علت PDD مشخص نیست. عوامل خاصی ممکن است در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. این شامل:

  • عدم تعادل در مدارهای مغزی
  • رویدادهای استرس زا یا آسیب زا در زندگی، مانند از دست دادن یکی از عزیزان یا مشکلات مالی
  • ضربه فیزیکی مغز، مانند ضربه مغزی

عوامل خطر برای اختلال افسردگی مداوم

PDD یک اختلال خلقی پیچیده است. در حالی که محققان دلایل دقیق PDD را به طور کامل درک نمی کنند، برخی از عوامل بیولوژیکی و شرایطی می توانند خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهند.

اینها می توانند شامل اما محدود به موارد زیر نباشند:

  • سابقه خانوادگی این بیماری
  • سابقه سایر شرایط سلامت روان، مانند اضطراب یا اختلال دوقطبی
  • بیماری های فیزیکی مزمن، مانند بیماری قلبی یا دیابت
  • استفاده مواد مخدر

حدود 21 درصد از افرادی که اختلال سوء مصرف مواد دارند افسردگی نیز دارند. این ممکن است در نهایت منجر به ایجاد PDD در فرد شود.

تشخیص اختلال افسردگی مداوم

برای تشخیص دقیق، پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. آنها همچنین آزمایش‌های خون یا سایر آزمایش‌های آزمایشگاهی را برای رد کردن شرایط پزشکی احتمالی که ممکن است باعث علائم شما شوند، درخواست می‌کنند.

اگر پزشک شما معتقد است که شما مبتلا به PDD هستید، احتمالاً شما را برای ارزیابی و درمان بیشتر به یک متخصص سلامت روان ارجاع می دهد .

برای تشخیص، بزرگسالان باید تقریبا هر روز در طی 2  سال یا بیشتر، علائم PDD را داشته باشند . برای کودکان یا نوجوانان، آنها باید در اکثر اوقات روز، تقریبا هر روز، حداقل به مدت یک سال، خلق افسرده یا تحریک پذیری را تجربه کنند.

پزشک برای ارزیابی وضعیت روانی و عاطفی فعلی از شما سؤالات خاصی می پرسد. مهم است که در مورد علائم خود با پزشک خود صادق باشید. پاسخ‌های شما به آن‌ها کمک می‌کند تا تشخیص دهند که آیا شما PDD دارید یا نوع دیگری از وضعیت سلامت روان.

درمان اختلال افسردگی مداوم

درمان PDD معمولاً شامل دارو درمانی و روان درمانی است.

داروها

متخصصان پزشکی ممکن است انواع مختلفی از داروهای ضد افسردگی را برای درمان PDD توصیه کنند، از جمله:

  • مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند فلوکستین (پروزاک) و سرترالین (زولوفت)
  • داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) ، مانند آمی تریپتیلین (Elavil) و آموکساپین (Asendin)
  • مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs) مانند دسوونلافاکسین (Pristiq) و دولوکستین (Cymbalta)

ممکن است لازم باشد داروها و دوزهای مختلف را امتحان کنید تا راه حلی موثر برای وضعیت خاص خود پیدا کنید. این نیاز به صبر دارد، زیرا بسیاری از داروها چندین هفته طول می کشد تا اثر کامل داشته باشند.

اگر همچنان در مورد داروی خود نگرانی دارید با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است پزشک شما تغییر دوز یا دارو را پیشنهاد دهد.

هرگز بدون مشورت با پزشک خود، مصرف دارو را طبق دستور قطع نکنید. قطع ناگهانی درمان یا از دست دادن چند دوز ممکن است علائمی شبیه ترک ایجاد کند و علائم افسردگی را بدتر کند.

درمان

ترکیبی از دارو درمانی و روان درمانی موثرترین روشی برای درمان PDD است

متخصصان پزشکی معمولاً شرکت در روان درمانی یا درمان شناختی-رفتاری (CBT) را پیشنهاد می کنند.

روان درمانی، که ممکن است به عنوان گفتار درمانی از آن یاد شود، معمولاً شامل جلساتی با یک متخصص سلامت روان است. اینها می توانند شخصاً یا از راه دور از طریق تماس تلفنی یا ویدیویی انجام شوند. شما همچنین می توانید در جلسات گروهی شرکت کنید.

CBT علاوه بر افکار و احساسات، بر اعمال و رفتار شما نیز تمرکز دارد. در CBT، شما برای شناسایی و مقابله با آنچه که باعث افسردگی شما می شود کار خواهید کرد. این شامل صحبت با متخصصان سلامت روان برای کمک به پذیرش علائم و ایجاد عادات مقابله ای ایمن برای PDD است.

این شکل از درمان نه تنها می تواند در کوتاه مدت به شما کمک کند، بلکه ممکن است خطر عودهای آینده را کاهش دهید.

کار با یک درمانگر می تواند به شما کمک کند تا یاد بگیرید که چگونه:

  • افکار و احساسات خود را به روشی سالم بیان کنید
  • با احساسات خود کنار بیایید
  • خود را با چالش یا بحران زندگی سازگار کنید
  • افکار، رفتارها و احساساتی را که باعث تحریک یا تشدید علائم می شوند، شناسایی کنید
  • باورهای مثبت را جایگزین باورهای منفی کنید
  • احساس رضایت و کنترل را در زندگی خود به دست آورید
  • اهداف واقع بینانه برای خود تعیین کنید

تغییر سبک زندگی

PDD یک بیماری طولانی مدت است، بنابراین مهم است که به طور فعال در برنامه درمانی خود شرکت کنید. انجام برخی تنظیمات سبک زندگی می تواند مکمل درمان های پزشکی باشد و به کاهش علائم کمک کند.

تغییرات سبک زندگی که ممکن است در کنار برنامه درمانی تجویز شده به شما کمک کند عبارتند از:

  • حداقل سه بار در هفته ورزش کنید
  • رژیم غذایی غنی از غذاهای طبیعی مانند میوه ها و سبزیجات
  • اجتناب از مواد مخدر و الکل
  • مراجعه به پزشک طب سوزنی
  • تمرین یوگا ، تای چی یا مدیتیشن
  • نوشتن در یک مجله

چشم انداز بلند مدت برای افراد مبتلا به اختلال افسردگی مداوم

از آنجایی که PDD یک بیماری مزمن است، برخی از افراد ممکن است علائم را برای چندین سال تجربه کنند.

با این حال، شناسایی علائم و درخواست کمک اولین گام مهم برای بهبود چشم‌انداز بلندمدت افراد مبتلا به PDD است.

تحقیقات نشان می دهد که الف ترکیبی روان درمانی و برنامه های دارویی می تواند در درمان علائم PDD و پیشگیری از عودهای بعدی موثر باشد.

در کنار این درمان‌ها، تغییرات سبک زندگی، مانند خوردن یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم، ممکن است به شما در مدیریت PDD و بهبود چشم‌انداز بلندمدتتان کمک کند.

همکاران ما در انیستیتو سلامت مغز دانا آماده ارائه خدمات مشاوره ای و درمانی می باشند.

واحد ارزیابی و تشخیص

اختلالات عاطفی: افسردگی و اختلال دوقطبی(افسرگی-شیدایی)

7 علامت فیزیکی که ثابت می کند افسردگی فقط “در سر شما” نیست!

 

به این مقاله امتیاز دهید