حرف زدن در خواب، که به طور رسمی به عنوان somniloquy شناخته می شود که یک اختلال خواب است. در این حالت فرد در هنگام خواب حرف میزند. صحبت کردن در خواب می تواند شامل دیالوگ ها یا مونولوگ های پیچیده، مزخرف یا غر زدن باشد. خبر خوب این است که برای اکثر مردم این یک اتفاق نادر و کوتاه مدت است.
معمولاً افراد در طول زندگی خود حداقل یک قسمت از صحبت کردن در خواب را تجربه می کنند. و این یکی از شایع ترین رفتارهای غیرطبیعی است که می تواند در طول خواب رخ دهد. تحقیقات به روشن شدن علائم و پیامدهای صحبت کردن در خواب کمک کرده است. اما موارد زیادی در مورد علل و درمان این بیماری ناشناخته مانده است.
صحبت کردن حین خواب چیست؟
صحبت کردن در خواب نوعی از پاراسومنیا است. پاراسومنیا رفتارهای غیرطبیعی در هنگام خواب است. برخلاف بسیاری از پاراسومنیاها که فقط در بخشهای خاصی از چرخه خواب اتفاق می افتد، صحبت در خواب می تواند در حین حرکت سریع چشم (REM) یا در خواب غیر REM رخ دهد.
به نظر می رسد صحبت کردن در خواب متمایز از سایر صداهایی است که می تواند در طول خواب رخ دهد مانند کاتترنیا. کاتترنیا یک اختلال تنفسی که باعث ناله می شود. یا اختلال رفتار REM خواب (RBD)، که فرد به صورت فیزیکی رویاهای خود را انجام می دهد.
علائم صحبت کردن حین خواب چیست؟
علامت اصلی صحبت کردن در خواب بدون اینکه فرد از وقوع آن آگاه باشد. این می تواند گنگ باشد یا شبیه گفتار معمولی باشد.
یک مطالعه زبانی در مورد somniloquy نشان داد که حدود نیمی از صحبت های ثبت شده در خواب غیرقابل درک است. صحبت کردن در خواب به طور معمول غرغر بود. گفتار خاموش (حرکت لب ها با سر و صدای محدود) که توسط بالش یا پتو خفه می شد.
نیمی دیگر از صحبت کردن در خواب که قابل درک بود، تعدادی شباهت با مکالمات معمولی داشت. به عنوان مثال، معمولاً از استانداردهای معمول دستور زبان پیروی می کرد. و مکث هایی را شامل می شد که گویی با شخص دیگری صحبت می کرد.
محتوای مکالمات
بسیاری از گفته های ثبت شده منفی، فریاد یا ناسزا بودند. این مورد نشان می دهد صحبت در خواب ممکن است منعکس کننده گفتگوی درگیری باشد که در طول خواب در مغز اتفاق می افتد. صحبت کردن در خوابی که توهین آمیز یامرتبط به موضوعات جنسی ممکن است باعث خجالت یا شرمساری شود. با این حال، مردم به ندرت می دانند که در آن زمان در خواب صحبت می کنند. و معمولاً وقتی از خواب بیدار می شوند هیچ خاطره ای ندارند.
قسمت های صحبت کردن در خواب کوتاه است و به ندرت شامل مکالمات طولانی ی می شود. کل صحبت ممکن است فقط مشتی کلمه یا چند جمله باشد.
تحقیقات در مورد منبع محتوا در طول قسمت های صحبت کردن در خواب متفاوت است. گفتار ممکن است ارتباط واضحی با زندگی شخص، رویدادهای اخیر یا مکالمات قبلی نداشته باشد. برخی شواهد نشان می دهد که ممکن است گاهی اوقات مربوط به رویاها باشد. اما به نظر نمی رسد که همه صحبت های خواب با فعالیت رویایی ارتباط تنگاتنگی داشته باشد.
صحبت کردن حین خواب چقدر رایج است؟
مطالعات نشان داده است که تا 66 از افراد قسمت هایی از صحبت کردن در خواب را تجربه کرده اند. صحبت حین خواب اغلب اتفاق نمی افتد، زیرا فقط 17 درصد از مردم در سه ماه گذشته آن را گزارش کرده اند.
صحبت کردن در خواب بیشتر در کودکان یافت می شود. اعتقاد بر این است که صحبت حین خواب تعداد کمی از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. این پدیده در زنان و مردان به طور یکسان رخ می دهد.
از آنجا که فرد به ندرت از صحبت حین خواب آگاه است، داده های مربوط به شیوع ممکن است دقیق نباشد. گزارشات مربوط به صحبت کردن در خواب معمولاً از طرف یکی از اعضای خانواده یا شریک تختخواب است.
آیا خواب صحبت کردن حین خواب خطرناک است؟
در بیشتر موارد، صحبت در خواب بی ضرر است. معمولاً تأثیر زیادی بر خواب فرد نمی گذارد و به طور معمول آنقدر زیاد رخ نمی دهد که باعث ایجاد مشکلات جدی شود.
با این حال، برخی شرایط وجود دارد که در آن صحبت کردن در خواب می تواند مشکلاتی را ایجاد کند:
- اگر صحبت در خواب شریک زندگی یا هم اتاقی را آزار می دهد. ممکن است خواب آنها را مختل کرده و به مشکلاتی مانند بی خوابی یا خواب آلودگی بیش از حد در روز منجر شود.
- اگر محتوای صحبت در خواب شرم آور باشد، ممکن است بین فرد و شریک زندگی او ناراحتی یا استرس ایجاد کند.
- اگر صحبت در خواب در کنار سایر پاراسومنیاها، مانند اختلال کابوس یا راه رفتن در خواب اتفاق بیفتد. ممکن است با مشکلات خواب بزرگتری مرتبط باشد که می تواند باعث تکه تکه شدن یا کمبود خواب شود.
چه چیزی باعث صحبت کردن حین خواب می شود؟
کارشناسان دقیقاً نمی دانند چرا مردم در خواب صحبت می کنند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این ماده دارای مولفه ژنتیکی است. برخی مطالعات نشان داده اند که صحبت در خواب می تواند در خانواده ها ایجاد شود.
در مطالعات دوقلوها، صحبت در خواب بیشتر با راه رفتن در خواب، دندان قروچه و کابوس اتفاق می افتد. همه اینها ممکن است رابطه ژنتیکی مشترکی داشته باشند. برای درک بهتر این ارتباطات احتمالی، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
به نظر می رسد صحبت در خواب بیشتر در افرادی با مشکلات روانی رخ می دهد. به طور خاص، اعتقاد بر این است که بیشتر در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رخ می دهد. تصور نمی شود که بیشتر موارد صحبت کردن در خواب با بیماری روانی ارتباط داشته باشد.
چگونه می توانید صحبت کردن در خواب را متوقف کنید؟
از آنجا که علت صحبت کردن در خواب به طور کامل مشخص نیست. دانش محدودی در مورد روش های اثبات شده برای توقف صحبت کردن در خواب وجود دارد. در اغلب موارد، درمان صحبت کردن در خواب به دلیل فرکانس محدود و حداقل پیامدهای منفی غیر ضروری است.
برای افرادی که می خواهند قسمت های صحبت کردن در خواب را محدود یا حذف کنند. تمرکز بر بهداشت خواب ممکن است نقطه شروع مفیدی باشد. تصور می شود که اکثر پاراسومنیاها یک حالت غیرطبیعی هستند که بیداری و خواب را با هم ترکیب می کند. و این حالت ممکن است بیشتر در هنگام اختلال در الگوهای طبیعی خواب ایجاد شود. گام هایی که باعث ایجاد خواب ثابت و پایدار می شود، ممکن است به جلوگیری از پاراسومنیا کمک کند.
بهداشت خواب شامل محیط خواب فرد و عادات او است که می تواند بر خواب تأثیر بگذارد. بهبود بهداشت خواب می تواند علل احتمالی وقفه در خواب را از بین ببرد و باعث ایجاد روال عادی برای خواب با کیفیت بالاتر شود.
در حالی که نکات خواب سالم را می توان متناسب با شرایط فرد تطبیق داد. برخی از راه های کلیدی برای افزایش بهداشت خواب عبارتند از:
- داشتن برنامه خواب ثابت هر روز، از جمله در تعطیلات آخر هفته.
- اجتناب از مصرف کافئین یا سایر محرک ها در اواخر بعدازظهر و عصر.
- به خود فرصت دهید تا آرام شود و استراحت کنید. از جمله با کم کردن نور و کنار گذاشتن وسایل الکترونیکی حداقل نیم ساعت قبل از خواب.
- قرار گرفتن منظم در معرض نور روز و یافتن زمان برای فعالیت بدنی در طول روز.
- ایجاد فضای خواب بدون حواس پرتی که دارای آلودگی نوری یا صوتی محدودی باشد.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.