- مقدمه
- اولین گزارش WHO
- مدیر کل WHO می گوید:
- نتایج گزارشات سازمان بهداشت جهانی
- عدم دسترسی مناسب به خدمات بهداشتی-درمانی
- مشکلات شنوایی و اختلال خواب
- بیماری کویید-19، با کاهش شنوایی، وزوز گوش و سرگیجه ارتباط دارد.
- وزوز گوش
- کاهش شنوایی و سرگیجه
- چگونه می توان از کاهش شنوایی جلوگیری کرد؟
- درمان کاهش شنوایی:
- درباره نویسنده
مقدمه
وقتی به کرونا فکر می کنید، احتمالاً تب، سرفه و تنگی نفس به دهنتان می رسد. با این حال، کرونا می تواند علائم زیادی داشته باشد. باید بدانیم اینکه این علائم چیست و همچنین شدت آنها می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. در واقع، کرونا همچنین می‌تواند باعث علائم عصبی مانند سردرد و از دست دادن حس بویایی یا چشایی شود. سرگیجه و وزوز گوش دو علامت عصبی دیگری هستند که ممکن است با کرونا رخ دهند.
پیش بینی می شود از هر 4 نفر، 1 نفر تا سال 2050 دچار کاهش شنوایی شود. در این مقاله ابتدا جدیدترین آمار سازمان بهداشت جهانی در ارتباط با مشکلات شنوایی را بررسی می کنیم. پس از بررسی آمارها درباره ارتباط سرگیجه و کاهش شنوایی با بیماری کرونا می خوانیم.
اولین گزارش WHO
اولین گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) که اخیرا منتشر شده است، هشدار می دهد که تقریباً 2.5 میلیارد نفر در سراسر جهان – یا از هر 4 نفر 1 نفر- تا حدی با کم شنوایی زندگی می کنند.
حداقل 700 میلیون نفر نیازمند مراقبت های شنوایی و سایر خدمات توان بخشی هستند.
توانایی شنیدن ما بسیار ارزشمند است. کاهش شنوایی درمان نشده، تأثیرات مخربی بر توانایی برقراری ارتباط و زندگی فردی و اجتماعی دارد. کاهش شنوایی، همچنین بر سلامت روان فرد نیز تأثیر می گذارد.
مدیر کل WHO می گوید:
گزارشات ارائه شده نشان می دهند که اقدامات لازم در ارتباط با کاهش شنوایی باید به صورت یکپارچه در تمام نقاط جهان صورت گیرد. دسترسی افراد به خدمات شنوایی نباید محدود باشد.
سرمایه گذاری در مراقبت از گوش و شنوایی مقرون به صرفه است. این سازمان پیش بینی می کند که دولت ها می توانند برای هر یک دلار سرمایه گذاری، در حدود 16 دلار بازده داشته باشند.
نتایج گزارشات سازمان بهداشت جهانی
ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، اغلب در مورد پیشگیری، شناسایی زودهنگام و مدیریت کاهش شنوایی و بیماری های گوش دچار کمبودهایی هستند.
متاسفانه در اکثر کشورها، مراقبت از گوش و شنوایی هنوز در سیستم های بهداشت ملی به صورت یکپارچه نیست. دسترسی به خدمات مراقبتی برای کسانی که از مشکل کاهش شنوایی رنج می برند چالش برانگیز است.
علاوه بر این، دسترسی به مستندات مراقبت از گوش و کاهش شنوایی ضعیف است. شاخص های مربوطه در سیستم اطلاعات سلامت وجود ندارد یا ناقص است.
عدم دسترسی مناسب به خدمات بهداشتی-درمانی
در میان کشورهای کم درآمد، حدود 78درصد، کمتر از یک متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) در هر میلیون جمعیت دارند. 93درصد، کمتر از یک شنوایی سنج در هر میلیون نفر دارند. و فقط 17درصد، به یک یا چند گفتاردرمانگر در هر میلیون نفر دسترسی دارند. 50 درصد، نیز فقط یک یا چند معلم برای ناشنوایان در هر میلیون نفر جمعیت خود دارند.
این اختلاف، از طریق ادغام مراقبت های شنوایی در مراقبت های بهداشتی اولیه و با استراتژی های آموزشی، قابل حل است.
حتی در کشورهایی که تعداد زیادی متخصص گوش، حلق و بینی دارند، مشاهده می شود که متخصصان به صورت همگن توزیع نشده اند. این امر علاوه بر اینکه افراد نیازمند به مراقبت را با چالش روبرو می کند، افراد ارائه دهنده این خدمات را نیز با مشکلات عدیده ای مواجه می سازد.
مشکلات شنوایی و اختلال خواب
مشکلات شنوایی، کیفیت خواب فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. افراد در اثر صداهای آزاردهنده ای که می شنوند، علاوه بر اختلال خواب، دچار اضطراب و افسردگی شده و کیفیت مطلوب زندگی اشان مختل می شود.
مطالعه ای که اخیرا در یکی از معتبرترین مجلات به چاپ رسیده، به یکی از علل مهم کاهش شنوایی می پردازد.
بیماری کویید-19، با کاهش شنوایی، وزوز گوش و سرگیجه ارتباط دارد.
برخی ویروس ها مانند سرخک، اوریون و مننژیت سبب مشکلات شنوایی می گردند. یک بررسی سیستماتیک در ارتباط با بیماری کویید-19 انجام شد و نشان داد این بیماری با مشکلات شنوایی ارتباط دارد.
نتایج مطالعات نشان می دهد که 7 تا 15 درصد از بزرگسالان مبتلا به کویید-19 به این مشکلات دچار می شوند. شایع ترین علائم، وزوز گوش است که به دنبال آن مشکلات شنوایی و سرگیجه ایجاد می شود.
وزوز گوش
یک بیماری شایع است که حدود 17 درصد بزرگسالان را درگیر می کند. بیشتر افراد مبتلا به وزوز گوش، کم شنوا هستند و این نشان دهنده ارتباط نزدیک بین این دو است.
درحقیقت وزوز گوش اولین هشدار است که نشان می دهد فرد در معرض عوامل آسیب رسان به گوش قرار گرفته است. گزارش ها نشان می دهد که وزوز گوش علامت شایع بیماری کویید-19 طولانی است.
ارتباط شدیدی بین وزوز گوش و استرس جود دارد. اگر افراد به دلیل عوامل استرس زا خواب کافی نداشته باشند دچار وزوز گوش می شوند. این افراد حتی صدای خود را نیز می شنوند.
زمانی که منبع استرس و اضطراب از بین می رود، احساس وزوز گوش کمتر آزاردهنده خواهد بود. در افراد مبتلا به کویید-19، ممکن است ویروس به سیستم شنوایی حمله کرده و به آن آسیب برساند. از طرف دیگر، فشار روحی و عاطفی نیز ممکن است یک عامل محرک باشد.
کاهش شنوایی و سرگیجه
کاهش شنوایی ناگهانی سالانه در حدود 20 نفر در هر 100هزار نفر رخ می دهد. در اغلب موارد کاهش شنوایی با سرگیجه همراه است. اغلب پزشکان از استروئیدها برای کاهش تورم و التهاب گوش داخلی استفاده می کنند. اما درمان با استروئیدها بلافاصله بعد از بروز کم شنوایی موثر خواهد بود.
افراد زیادی می خواهند بدانند که آیا سرگیجه از علائم کروناست یا خیر. یکی از علائم معمول گزارش شده ناشی از کویید-19، سرگیجه است. در حدود 7 درصد از موارد کویید-19 دچار سرگیجه چرخشی می شوند.
محققان می گویند التهاب ناشی از عفونت کویید-19 احتمالا سبب التهاب عصب شنوایی و عفونت گوش میانی می گردد. التهاب و عفونت ناشی از بیماری کویید-19 در نهایت منجر به سرگیجه می شود.
چگونه می توان از کاهش شنوایی جلوگیری کرد؟
در کودکان، تقریباً 60 درصد کاهش شنوایی از طریق اقدامات ایمن سازی برای پیشگیری از سرخچه و مننژیت برطرف می شود. بهبود مراقبت های مادر و نوزاد، غربالگری و مدیریت زودهنگام بیماری های التهابی گوش میانی نیز بسیار مهم است.
در بزرگسالان، مراقبت های شنوایی و دقت در داروهای مصرفی، همراه با بهداشت خوب گوش می تواند به حفظ شنوایی کمک کند.
اولین گام در رسیدگی به کاهش شنوایی و بیماری های مربوط به گوش، شناسایی آن ها است. غربالگری بالینی در نقاط استراتژیک برای شناسایی هرچه سریع تر بیماری های شنوایی ضروری است.
پیشرفت های اخیر فن آوری، از جمله ابزارهای دقیق و آسان، می تواند بیماری گوش و کاهش شنوایی را در هر سنی، در محیط های بالینی یا اجتماعی، با آموزش و منابع محدود شناسایی کند.
غربالگری حتی می تواند در موقعیت های چالش برانگیزی مانند مواردی که در طی بیماری همه گیر کویید-19 اتفاق افتاده و کسانی که در مناطق کم برخوردار و دوردست جهان زندگی می کنند، انجام شود.
درمان کاهش شنوایی:
به محض تشخیص، مداخله زودهنگام کلیدی است. درمان پزشکی و جراحی می تواند اکثر بیماری های گوش را درمان کند.
با این حال، در مواردی که کاهش شنوایی غیرقابل برگشت است، توانبخشی موثر، از عواقب نامطلوب کاهش شنوایی جلوگیری می کند.
خوشبختانه فناوری های مرتبط با شنوایی، مانند سمعک، و انواع هوشمند آن بسیار پیشرفت کرده است. سمعک های هوشمند فقط اصواتی را تقویت می کند که بیمار در شنیدنش ناتوان است. کاشت حلزون با خدمات پشتیبانی مناسب و درمان توانبخشی، موثر و مقرون به صرفه است.
این گزارش خاطر نشان می کند که استفاده از زبان اشاره و سایر ابزارهای جایگزین حسی مانند خواندن گفتار، گزینه های مهمی برای بسیاری از ناشنوایان است. فناوری و خدمات کمک شنوایی مانند زیرنویس و تفسیر زبان اشاره، سبب بهبود دسترسی افراد کم شنوا به ارتباطات اجتماعی و مسائل آموزشی می گردد.
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.