آیا می خواهید یک محقق رهبری باشید؟ تنها چیزی که نیاز دارید چشم و گوش و توانایی توجه و توصیف الگوها است. یا اگر می‌خواهید نظریه‌های خود را آزمایش کنید. ممکن است لازم باشد بدانید که چگونه آزمایش‌های علوم اجتماعی را تنظیم کنید.
هنوز شکاف های بزرگی در درک ما از رهبری وجود دارد. ما هنوز نمی دانیم که آیا این بیشتر در مورد ویژگی ها. شایستگی ها است یا در مورد آنچه پیروان نیاز دارند. توسعه رهبری همچنان شامل حدس و گمان های زیادی است. در نتیجه. سازمان‌ها به اندازه کافی رهبران خوب ندارند. و برخی از رهبرانی که ما داریم. کارهای غیر هوشمندانه‌ای انجام می‌دهند (مانند شرط‌بندی که بازار مسکن برای همیشه بالا می‌رود.)
تحقیقات علوم اعصاب به پر کردن شکاف های مهم کمک می کند. در حالی که اسکن مغز رهبر در حین برگزاری جلسه دشوار است. ما می‌توانیم برخی از عناصر سازنده کارهایی که رهبران انجام می‌دهند را مطالعه کنیم – تصمیم‌گیری تحت فشار. حل مشکلات پیچیده. مذاکره در مورد یک معامله یا تلاش برای متقاعد کردن دیگران. شگفتی های بزرگی در این تحقیق وجود دارد. در اینجا فقط چند مورد است.
مطالعات
مطالعات بینش توسط مارک بیمن و دیگران سرنخ هایی در مورد اینکه چگونه ممکن است احتمال آن لحظه «آها» را که یک مشکل پیچیده را حل می کنیم افزایش دهیم. ارائه کرده است. یک نکته مهم – زمانی که بتوانید سیگنال های “فعال سازی ضعیف” یا “آرام” را در مغز متوجه شوید. بینش بهتری به دست می آورید. توجه به یک سیگنال ضعیف مستلزم آن است که فعالیت کلی مغز را خاموش کنید. که مستلزم به حداقل رساندن اضطراب است. (به همین دلیل است که وقتی احساس شادی می کنیم ایده های بهتری داریم) و فعالیت عصبی عمومی را کاهش دهید.
جای تعجب نیست که جلسه طوفان فکری معمولاً اینقدر بی اثر است. من دریافته‌ام که آموزش این یافته‌ها به رهبران. و ارائه برخی گام‌های غیر شهودی برای دنبال کردن. می‌تواند باعث افزایش ده برابری احتمال بینش در مورد موانع تجاری. تنها در یک مکالمه پنج دقیقه‌ای شود. بازنگری در درک ما از نحوه حل مشکلات پیچیده می تواند هزاران ساعت را که در جلسات بن بست تلف می شود. نجات دهد.
در تنظیم عاطفی تجدید نظر کنید
ما مدت‌هاست می‌دانیم که استرس بر عملکرد تأثیر می‌گذارد. اما اخیراً می‌توانیم به مغز نگاه کنیم تا بفهمیم چرا استراتژی‌های تنظیم هیجانی ما مؤثر بوده (یا اغلب کار نمی‌کنند.) مطالعات مت لیبرمن نشان می‌دهد که مغز فقط یک مورد دارد. “سیستم ترمز” اصلی. نشسته در پشت شقیقه چپ و راست. که برای همه انواع ترمز – ذهنی. فیزیکی و احساسی استفاده می شود. خبر بد این است که این سیستم ظرفیت محدودی دارد و به راحتی در هنگام استفاده تایر می شود. خبر خوب این است که به نظر می‌رسد این سیستم کاملاً آموزش‌پذیر است. که توضیح می‌دهد که چرا بسیاری از برنامه‌های رهبری شامل افرادی می‌شوند که از رویدادهای احساسی قوی «بقا» می‌کنند: رویدادهای احساسی (اما ایمن) به افراد فرصت می‌دهند تا سیستم ترمز خود را بسازند.
ترمز مغز
هنگامی که سیستم ترمز مغز فعال می شود. احساسات کمتر می شوند. این چیز خوبی است. زیرا احساسات قوی قدرت پردازش مورد نیاز برای تفکر عمدی را کاهش می دهد – و همچنین مانع از بینش می شود. مطالعات نشان می دهد که سیستم ترمز زمانی فعال می شود که یک احساس را با کلمات ساده برچسب گذاری کنید. مشکل اینجاست که مردم ترجیح می دهند در مورد احساسات صحبت نکنند و در عوض آنها را سرکوب کنند.
با این حال. مطالعات دیگر نشان می دهد که سرکوب یک بیان احساسی نتیجه معکوس می دهد. احساسات را شدیدتر می کند. بر حافظه تأثیر می گذارد و در دیگران پاسخ تهدید ایجاد می کند. به طور خلاصه. استراتژی‌های شهودی ما برای تنظیم احساسات (در مورد آنها صحبت نکنید). دقیقاً برعکس آنچه قصد داریم عمل می‌کند و ما را کمتر قادر می‌سازد تا با جهان به‌طور سازگارانه برخورد کنیم. رهبرانی که در تمام طول روز با احساسات شدید سروکار دارند. می توانند تکنیک هایی را توسعه دهند که واقعاً آنها را تحت فشار خنک نگه می دارد.
مسائل اجتماعی در درجه اول است
قبل از تحقیقات علوم اعصاب. درد اجتماعی. مانند احساس سرخوردگی در مقابل دیگران یا رفتار ناعادلانه. فقط چیزی برای «غلبه بر» بود. تحقیقات نائومی آیزنبرگر نشان داده است که مغز دردهای اجتماعی را مانند درد فیزیکی درمان می کند. یک مطالعه نشان داد که تیلنول درد اجتماعی را بیشتر از دارونما کاهش می دهد. با پاداش‌های اجتماعی نیز اغلب مانند پاداش‌های فیزیکی در مغز رفتار می‌شود: دادن بازخورد مثبت یا رفتار منصفانه با کسی می‌تواند مراکز پاداش را به همان اندازه یا بیشتر از درآمدهای بادآورده مالی فعال کند.
به نظر می رسد پنج پاداش و تهدید اجتماعی وجود دارد که برای مغز بسیار مهم است: وضعیت. اطمینان. استقلال. ارتباط و انصاف. این توضیح می دهد که چرا دادن بازخورد سخت است: افراد بازخورد را به عنوان حمله ای به “وضعیت” خود تجربه می کنند. که برای مغز مانند یک حمله فیزیکی درک می شود. حملات همیشه با نوعی استراتژی دفاعی مواجه می شوند. این مدل تعداد زیادی از تعارضات. سوء تفاهم ها و تنش های زندگی روزمره سازمانی را توضیح می دهد و به راه هایی برای کاهش آن اشاره می کند.
ما آنقدرها هم که فکر می کردیم منطقی نیستیم
مطالعات الکساندر پنتلند نشان می دهد که مردم به طور چشمگیری بیشتر از آنچه ما تصور می کردیم تحت تأثیر سیگنال های غیرکلامی قرار می گیرند. سیگنال های بیولوژیکی که توسط رهبران نمایش داده می شود. پیام رسان های بسیار کارآمدی هستند. این درک. پنتلند را قادر می‌سازد تا کارایی رهبران را بدون دانستن آنچه می‌گویند اندازه‌گیری کند و حتی موفقیت یک رهبر را در وظایف خاص. یعنی جام مقدس رهبری. پیش‌بینی کند.
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!