مهم ترین نکته پژوهش
30 دقیقه ورزش می تواند علائم افسردگی را تا 75 دقیقه پس از تمرین کاهش دهد. همچنین نتیجه درمان های با هدف درمان افسردگی را بهبود بخشد.
دو مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه ایالتی آیووا انجام شده است. ورزش به مدت نیم ساعت ممکن است علائم افسردگی را حداقل به مدت 75 دقیقه پس از تمرین کاهش دهد و مزایای درمان را تقویت کند. بسیاری از تحقیقات قبلی در مورد اثرات ورزش بر سلامت روان، به طور کلی، از معیارهای بسیار گسترده ای برای سلامتی استفاده کرده اند. ژاکوب مایر، استاد حرکت شناسی در ISU و نویسنده اصلی این مطالعه است. آنچه که ما میخواستیم بررسی کنیم، این بود که چگونه ورزش حاد – یعنی یک جلسه ورزش در روز – بر علائم اولیه افسردگی تأثیر می گذارد.
اولین مطالعه
محققان 30 بزرگسال را که دوره های افسردگی اساسی را تجربه می کردند، انتخاب کردند. شرکت کنندگان نظرسنجی های الکترونیکی را بلافاصله قبل، نیمه راه و بعد از یک جلسه 30 دقیقه ای دوچرخه سواری یا نشستن با شدت متوسط و سپس 25، 50 و 75 دقیقه بعد از تمرین پر کردند. کسانی که در اولین بازدید از آزمایشگاه دوچرخه سواری کردند، یک هفته بعد برگشتند تا دوباره آزمایش را با 30 دقیقه نشستن انجام دهند و بالعکس.
هر نظرسنجی شامل پرسش‌ها و مقیاس‌های استانداردی بود. اینها برای اندازه‌گیری علائم افسردگی و چندین کار شناختی از جمله آزمون استروپ استفاده می‌شد. شرکت کنندگان به رنگ یک فونت خاص به جای خود کلمه پاسخ دادند. (مثلاً وقتی کلمه “آبی” را با جوهر قرمز دیدند قرمز را نشان دادند).
محققان سپس از داده‌های نظرسنجی برای ردیابی هرگونه تغییر در سه ویژگی اختلال افسردگی اساسی استفاده کردند. حالت خلقی افسرده (مثلاً غمگین، دلسرد، غم‌انگیز). مورد بعد حالتی است که فرد در تجربه لذت از فعالیت‌هایی که قبلاً از آنها لذت می‌برده، مشکل دارد. مورد آخر، کاهش عملکرد شناختی (مثلاً ، مشکل در تفکر) بود.
نتایج
در طول آزمایش دوچرخه سواری، حالت خلق افسرده شرکت کنندگان طی 30 دقیقه ورزش و به طور مداوم تا 75 دقیقه پس از آن بهبود یافت. بهبود حالت دوم در 75 دقیقه پس از تمرین شروع به کاهش کرد. اما همچنان بهتر از شرکت‌کنندگان در گروهی بود که ورزش نکردند.
در مورد عملکرد شناختی، شرکت‌کنندگانی که دوچرخه‌سواری می‌کردند در تست استروپ در اواسط تمرین سریع‌تر بودند. اما 25 و 50 دقیقه بعد از ورزش نسبت به شرکت‌کنندگان در گروه استراحت نسبتاً کندتر بودند. مایر گفت که تحقیقات بیشتری برای درک این تنوع مورد نیاز است.
نکته جالب این است که
این فواید برای حالت خلقی افسرده و آنهدونیا می تواند بیش از 75 دقیقه طول بکشد. مایر می‌گوید: «ما باید یک مطالعه طولانی‌تر انجام دهیم. تا مشخص کنیم علائم چه زمانی شروع به از بین رفتن می‌کنند. اما نتایج نشان می‌دهد که یک بازه زمانی بعد از ورزش وجود دارد که ممکن است برای فرد مبتلا به افسردگی آسان‌تر یا مؤثرتر باشد. تا کاری را که از نظر روانی یا شناختی نیاز دارد، انجام دهد.»
مایر گفت که این می تواند شامل ارائه یک سخنرانی، انجام آزمایش یا رفتن به درمان باشد. آیا می‌توانیم فواید کوتاه‌مدتی را که می‌دانیم با ورزش اتفاق می‌افتد و فواید بلندمدت واضح با درمان را برای ارائه مؤثرترین مداخله کلی هم‌افزایی کنیم؟»
به عنوان بخشی از تلاش برای پاسخ به این سوال، مایر و تیم تحقیقاتی او یک مطالعه آزمایشی جداگانه انجام دادند.
نیمی از ده شرکت کننده قبل از شروع یک ساعت درمان رفتاری شناختی مجازی و هر کدام به مدت 30 دقیقه با سرعت متوسطی که محققان آن را با داده های Fitbit تأیید کردند، به تنهایی (مانند دوچرخه سواری، دویدن، راه رفتن) ورزش کردند. سایر شرکت کنندگان به سادگی به فعالیت های روزانه خود قبل از جلسات درمانی خود ادامه دادند.
در پایان برنامه مداخله هشت هفته ای، بهبود علائم بیماری در شرکت کنندگان در هر دو گروه مشاهده شد. اما کسانی که قبل از صحبت با یک درمانگر ورزش می کردند، کاهش شدیدتری در علائم افسردگی داشتند. محققان گفتند که نتایج نشان می دهد ورزش می تواند به تقویت مزایای درمان برای بزرگسالان مبتلا به افسردگی کمک کند.
مایر گفت:
«با چنین گروه کوچکی، ما آزمایش آماری رسمی انجام ندادیم. اما نتایج امیدوارکننده است. به طور کلی، مطالعه آزمایشی نشان داد که افراد علاقه مند هستند و به رویکرد ترکیبی پایبندند. به نظر می رسد که ورزش تأثیراتی بر افسردگی و چند مکانیسم درمانی دارد.
یکی از این مکانیسم ها به رابطه بین درمانگر و درمانگر مربوط می شود. مایر گفت، اگر فردی با درمانگر خود ارتباط برقرار کند، احتمال بیشتری وجود دارد که به درمان ادامه دهد. بنابراین جلسات احتمالاً تأثیر بیشتری خواهند داشت.
در مطالعه مقدماتی، شرکت‌کنندگانی که قبل از جلسه درمان شناختی رفتاری ورزش می‌کردند، ارتباط سریع‌تر و قوی‌تری با درمانگران خود گزارش کردند. محققان گفتند که یافته‌ها نشان می‌دهد که ورزش ممکن است مغز را آماده‌سازی یا «بارور» کند. تا درگیر کارهای چالش‌برانگیز احساسی‌تری باشد که می‌تواند در طول درمان اتفاق بیفتد.
محققان گفتند که امیدوارند در سال های آینده مطالعات ابتکاری را گسترش دهند. تا درک بهتری داشته باشند که چگونه ورزش می تواند در یک درمان یا مداخله موثر برای افرادی که افسردگی مزمن را تجربه می کنند، گنجانده شود.
ورزش و افسردگی
ورزش حاد به طور کلی حالت خلق و خو و عملکرد شناختی را در بزرگسالان سالم بهبود می بخشد. با این حال، تاثیر ورزش حاد بر علائم اولیه در بزرگسالان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی (MDD) به خوبی درک نشده است. مطالعه تصادفی متقاطع حاضر، میزان، زمان و مدت اثرات روانی 30 دقیقه ورزش دوچرخه سواری با شدت متوسط را در مقایسه با استراحت آرام در 30 بزرگسال (21 زن) مبتلا به MDD ارزیابی کرد.
مواد و روش ها
اثرات ورزش در سه حالت در افراد مورد بررسی قرار گرفت. حالت خلق افسرده (نمایه حالت های خلقی، فرم کوتاه-افسردگی؛ POMS-D). بی لذتی (مقیاس آنالوگ بصری آنهدونیا [VAS]. مشکلات شناختی (بازداری از طریق استروپ و حافظه کاری از طریق تکلیف 2-back). این مراحل، قبل، اواسط، بعد، 25، 50 و 75 دقیقه بعد از هر جلسه ورزش ارزیابی شد.
نتایج
معادلات تخمینی تعمیم‌یافته برهمکنش‌های زمانی قابل توجهی را برای POMS-D و VAS نشان دادند. اینها نشان‌دهنده بهبودهای کوچک به بزرگ در حالت خلقی و بی لذتی تا 75 دقیقه پس از تمرین است. برای شناخت، زمان واکنش استروپ در حین ورزش بهبود یافت. اما در 25 و 50 دقیقه پس از ورزش در مقایسه با استراحت آرام بدتر بود (05/0>p). هیچ تفاوتی برای زمان واکنش 2 برگشتی پیدا نشد.
محدودیت ها
نمونه کوچک و اثرات روانشناختی ادامه دار در 75 دقیقه نشان دهنده یک پاسخ بالقوه طولانی تر از آنچه در اینجا اندازه گیری شده است.
به نظر می رسد انجام دوره های کوتاه ورزش با شدت متوسط برای مدیریت علائم کلیدی (بی لذتی، حالت خلقی افسرده) در بزرگسالان مبتلا به MDD موثر باشد. زمان بلافاصله پس از ورزش ممکن است برای انجام وظایف چالش برانگیز عاطفی و/یا کارهایی که شدت علائم کم می تواند مفید باشد (مانند روان درمانی) ایده آل باشد.
منبع: Exercise May Reduce Depression Symptoms and Boost Effects of Therapy – Neuroscience News
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.