بوسیدن. به اشتراک گذاشتن غذا یا هر تعامل دیگری که شامل بزاق دهان می شود. سیگنال هایی هستند که نوزادان و کودکان خردسال برای تعیین اینکه آیا دو نفر رابطه قوی و تعهد متقابلی نسبت به یکدیگر دارند یا خیر استفاده می کنند.
منبع: MIT
یادگیری جهت یابی در روابط اجتماعی مهارتی است که برای بقا در جوامع انسانی حیاتی است. برای نوزادان و کودکان خردسال. این بدان معناست که یاد بگیرند چه کسانی می توانند برای مراقبت از آنها حساب کنند.
دانشمندان علوم اعصاب MIT اکنون سیگنال خاصی را شناسایی کرده اند که کودکان خردسال و حتی نوزادان برای تعیین اینکه آیا دو نفر رابطه قوی و تعهد متقابلی برای کمک به یکدیگر دارند یا خیر از آن استفاده می کنند: اینکه آیا آن دو نفر یکدیگر را می بوسند. غذا را به اشتراک می گذارند. یا تعاملات دیگری که شامل بزاق مشترک است. .
یک پژوهش
در یک مطالعه جدید. محققان نشان دادند که نوزادان از افرادی که بزاق مشترک دارند انتظار دارند زمانی که یک نفر در مضیقه است به کمک یکدیگر بیایند. بسیار بیشتر از زمانی که افراد اسباب بازی‌های مشترک را به اشتراک می‌گذارند یا به روش‌های دیگری تعامل می‌کنند که شامل تبادل بزاق نمی‌شود. به گفته محققان. یافته‌ها نشان می‌دهد که نوزادان می‌توانند از این نشانه‌ها استفاده کنند تا بفهمند چه کسی در اطراف آنها به احتمال زیاد کمک می‌کند.
ربکا ساکس. پروفسور جان دبلیو. جارو. پروفسور مغز و می گوید: «نوزادان از قبل نمی دانند که کدام روابط نزدیک و از نظر اخلاقی الزام آور هستند. بنابراین باید با نگاه کردن به آنچه در اطرافشان اتفاق می افتد راهی برای یادگیری این موضوع داشته باشند.
اشلی توماس. فوق دکترای MIT. نویسنده اصلی این مطالعه است که امروز در Science منتشر شده است. براندون وو. دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه هاروارد؛ دانیل نتل. استاد علوم رفتاری در دانشگاه نیوکاسل؛ و الیزابت اسپلکه. استاد روانشناسی در هاروارد. نیز نویسندگان این مقاله هستند.
بزاق را به اشتراک بگذارید
در جوامع بشری. مردم معمولاً بین روابط “عمیق” و “سطحی” تمایز قائل می شوند. روابط ضخیم که معمولاً بین اعضای خانواده یافت می شود. دارای سطوح قوی وابستگی. تعهد و پاسخگویی متقابل است. مردم شناسان همچنین مشاهده کرده اند که افرادی که در روابط عمیق هستند تمایل بیشتری به اشتراک مایعات بدن مانند بزاق دارند.
توماس می‌گوید: «این الهام بخش این سؤال بود که آیا نوزادان بین آن نوع روابط تمایز قائل می‌شوند یا خیر. و اینکه آیا اشتراک بزاق ممکن است نشانه‌ای واقعا خوب باشد که آنها می‌توانند برای تشخیص آنها استفاده کنند.
برای بررسی این سوالات. محققان کودکان نوپا (16.5 تا 18.5 ماهه) و نوزادان (8.5 تا 10 ماهه) را در حالی که تعامل بین بازیگران انسانی و عروسک‌ها را تماشا می‌کردند. مشاهده کردند. در اولین مجموعه آزمایش ها. یک عروسک یک پرتقال را با یک بازیگر تقسیم کرد. سپس یک توپ را با یک بازیگر دیگر به عقب و جلو پرتاب کرد.
پس از تماشای این تعاملات اولیه توسط کودکان. محققان واکنش های کودکان را در زمانی که عروسک هنگام نشستن بین دو بازیگر ناراحتی نشان داد. مشاهده کردند. بر اساس مطالعه قبلی روی پستانداران غیرانسان. محققان این فرضیه را مطرح کردند که نوزادان ابتدا به فردی که انتظار داشتند به او کمک کند نگاه می کنند. آن مطالعه نشان داد که وقتی بچه میمون ها گریه می کنند. دیگر اعضای گروه به والدین نوزاد نگاه می کنند. انگار که انتظار دارند وارد شوند.
نتیجه
تیم MIT دریافت که وقتی عروسک در مضیقه بود. بچه‌ها بیشتر به بازیگری نگاه می‌کردند که با عروسک غذای مشترک داشت. نه به بازیگری که یک اسباب‌بازی مشترک داشت.
در مجموعه دوم آزمایش‌ها که برای تمرکز بیشتر روی بزاق طراحی شده بود. بازیگر یا انگشت خود را در دهان و سپس در دهان عروسک قرار داد یا انگشت خود را روی پیشانی و سپس روی پیشانی عروسک گذاشت. بعدها. زمانی که بازیگر در حالی که بین دو عروسک ایستاده بود ابراز ناراحتی کرد. کودکانی که ویدیو را تماشا می‌کردند بیشتر به عروسکی نگاه می‌کردند که او آب دهانش را با او به اشتراک گذاشته بود.
نشانه های اجتماعی
به گفته محققان. یافته ها نشان می دهد که اشتراک بزاق احتمالاً نشانه مهمی است که به نوزادان کمک می کند تا در مورد روابط اجتماعی خود و افراد اطرافشان بیاموزند.
توماس می گوید. مهارت کلی یادگیری در مورد روابط اجتماعی بسیار مفید است. یکی از دلایلی که چرا این تمایز بین ضخیم (عمیق) و نازک (سطحی) ممکن است به ویژه برای نوزادان مهم باشد. به ویژه نوزادان انسان. که برای مدت طولانی تری نسبت به بسیاری از گونه های دیگر به بزرگسالان وابسته هستند. این است که ممکن است راه خوبی برای کشف اینکه چه کسی می تواند حمایت کند. که برای زنده ماندن به آن وابسته اند.
محققان اولین مجموعه مطالعات خود را اندکی قبل از شروع قرنطینه کووید-19 با نوزادانی که به همراه خانواده خود به آزمایشگاه آمدند. انجام دادند. آزمایش‌های بعدی روی Zoom انجام شد. نتایجی که محققان مشاهده کردند قبل و بعد از همه گیری مشابه بود و تأیید می کرد که نگرانی های بهداشتی مربوط به بیماری همه گیر تأثیری بر نتیجه ندارد.
ما در واقع می دانیم که اگر این همه گیری نبود. نتایج مشابه بود. ممکن است تعجب کنید. آیا بچه‌ها شروع به تفکر بسیار متفاوت در مورد اشتراک بزاق کردند. وقتی که ناگهان همه دائماً در مورد بهداشت صحبت می‌کردند؟ بنابراین. برای این سوال. بسیار مفید است که ما یک مجموعه داده اولیه جمع آوری شده قبل از همه گیری داشته باشیم.
انجام مجموعه دوم مطالعات روی Zoom همچنین به محققان این امکان را داد که گروه بسیار متنوع تری از کودکان را استخدام کنند زیرا این افراد محدود به خانواده هایی نبودند که می توانستند در ساعات کاری عادی به آزمایشگاه در کمبریج بیایند.
https://neurosciencenews.com/baby-relationship-saliva-19942/
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!