توجه به نقش مخچه در مطالعات اخیر
اخیرا به نقش مخچه در کنش های اجتماعی توجه ویژه ای شده است. هنگام مانور دادن در محیط اجتماعی، درک ذهن افراد دیگر بسیار مهم است. ظرفیت جذب اهداف، عواطف و ویژگی های شخصیتی افراد دیگر بر اساس توصیف رفتاری، “ذهن خوانی” یا “ذهن سازی” نامیده می شود. در طول دهه گذشته، علوم اعصاب اجتماعی در درک روابط عصبی ذهن سازی پیشرفت زیادی کرده است.
با این حال، تحقیقات مربوط به کنش های اجتماعی، عمدتا بر نقش این بخش و مناطقی از قشر مغز متمرکز شده است و در مجموع شبکه ذهن آفرینی نامیده می شود. با این وجود، مخچه – که سه برابر بیشتر از مخ، سلول های عصبی دارد – ممکن است برای فرآیند شناخت اجتماعی انسان، بیش از حد تصور شده تاکنون، حیاتی باشد.
به طور سنتی تصور می شد مخچه در پردازش حرکتی نقش دارد. سهم این بخش در پردازش اجتماعی اساساً نادیده گرفته شده و بنابراین کشف نشده باقی مانده است.
مطالعات جدید
اخیرا یک متاآنالیز در مقیاس بزرگ که در زمینه شناخت اجتماعی انجام شده است. 350 مورد تصویر fMRI مورد بررسی قرار گرفته است. تحقیقات نشان داد که تعامل عصبی قوی بین مخچه و مخ در حین کنش های اجتماعی وجود دارد.
این مطالعات، نشان داد که بین مخچه خلفی و مناطق ذهنی قشر ارتباط وجود دارد. بررسی ها نشان داده است که مخچه به خصوص با قشر پری فرونتال داخلی و بخش هایی از قشر تمپورال ارتباط دارد.
در یک سطح کلی تر، بررسی 1000 نمونه انسانی انجام شده است. درنتیجه مشاهده شد که یک شبکه پیش فرض متمایز در مخچه، مستقیماً به شبکه پیش فرض مغز متصل بود. چیزی که در حین ذهن سازی اجتماعی تا حد زیادی با فعال شدن مخچه همپوشانی داشت. بخشی از این شبکه ذهنی / پیش فرض، در مخچه خلفی واقع شده بود.
اگرچه اکنون نقش شناختی مخچه پذیرفته شده است. اما نقش عملکردی خاص آن در ذهن آفرینی اجتماعی، همچنان نامشخص است.
مخچه از طریق کدام مکانیسم تأثیر خود را بر ذهن سازی اجتماعی اعمال می کند؟
محققان استدلال کرده اند که عملکرد اصلی مخچه، پشتیبانی از یادگیری توالی حرکتی و حافظه ای است. موردی که زیربنای مهارت و کسب توانایی حرکت هستند.
روش انجام
برای انجام این کار، مخچه مدل های داخلی فرآیندهای حرکتی، شامل توالی و برنامه ریزی اقدامات به منظور تنظیم دقیق فرآیندهای حرکتی را به حالت خودکار در می آورد. این مدل های داخلی، براساس شبیه سازی الگوهای تکراری رویدادهای زمانی، از جمله برنامه ریزی حرکتی و پیامدهای حسی آن ساخته شده اند. آنها برای پیش بینی در مورد توالی های کنونی و آینده اعمال می شوند. و بطور مداوم سیگنال هایی را به مخچه می فرستند. تا بررسی کنند آیا این پیش بینی ها با حرکت و رفتار فعلی و پیامدهای حسی – حرکتی آن متناسب هستند.
فرض بر این است که در طول تکامل، عملکرد پیشرفته تری ایجاد شده است. برای این که به مخچه اجازه دهد بدون حرکات آشکار و پاسخ های حسی، مدل های داخلی فرآیندهای کاملاً ذهنی که توالی رویداد در آن نقش دارند را ایجاد کند.
با توجه به شناخت اجتماعی، نقش توالی مخچه در بازسازی ذهنی وقایع گذشته و آینده، مبتنی بر تلفیق رویدادهای رفتاری، واضح است. درواقع در قضاوت های اجتماعی، مخچه به شدت به کار گرفته می شود.
با این کار:
مخچه به انسان امکان می دهد که در حین تماس و تعامل اجتماعی، توالی عمل را به روشی خودکار و شهودی بهتر پیش بینی کند. حتی این پیش بینی ها را تنظیم کند. بلافاصله اختلالات توالی های عملکردی را تشخیص دهد. این امر برای درک و پیش بینی رفتارهای اجتماعی مهم است.
در اولین مطالعه در مورد توالی حرکت، نقاشی های شبیه کارتون و جملات کلامی را با ترتیب تصادفی ارائه دادند. شرکت کنندگان مجبور شدند آنها را به صورت توالی رفتاری قابل قبول بازسازی کنند.
محققان گزارش کردند که بیمارانی با اختلال در عملکرد مخچه، در هر دو وظیفه تعیین توالی عملکرد بدتری داشتند. مطالعات درباره تعیین توالی اقدامات، به وضوح به ارزش تشخیصی بالقوه وظایفی اشاره دارد که در آنها باید اقدامات با ترتیب زمانی مناسبی ایجاد شود.
ارائه یک آزمایش تشخیصی قدرتمند از نقش مخچه
دانشمندان از یک نسخه متوالی از یک باور غلط استفاده کردند. نسخه ای که در آن شرکت کنندگان باید ترتیب صحیح یک رویداد، به ویژه وظیفه تعیین توالی تصویر را با نقاشی های کارتونی مانند، بازسازی کنند.
برخلاف تحقیقات تعیین توالی قبلی که بین مشاهده عمل و ذهن سازی تمایزی قائل نبودند، این آزمون بین عملکردهای مربوط به حرکات فیزیکی / مکانیکی، اسکریپت های اجتماعی و باورهای غلط تفاوت قائل شد.
در ادامه مطالعه برای بررسی نقش تعیین توالی در شناخت اجتماعی، پژوهشگران، عملکرد بیمارانی که دچار اختلا در مخچه بودند و داوطلبان سالم را در قضاوت های اجتماعی مقایسه کردند.
بیماران در بازسازی توالی وقایع اجتماعی و استنباطی مشکل داشتند. همه بیماران از یک بیماری مخچه ای مخرب رنج می بردند، که کل مخچه را تحت تأثیر قرار داده بود.
فرضیه آنها این بود که تولید توالی های عملی مناسب، و به ویژه باورهای غلط و صفات انتزاعی، بیش از بازسازی توالی های اجتماعی و غیر اجتماعی (مکانیکی) یا رفتارهای غیر ترتیبی، به عملکرد صحیح مخچه بستگی دارد. بنابراین قوی ترین اثرات مخرب را در میان بیماران مخچه نشان می دهد.
خلاصه
تحقیقات اخیر نشان داده است که مخچه در استدلال اجتماعی و به ویژه در درک باورهای نادرست و نسبت دادن صفات نقش مهمی دارد. یک فرضیه این است که مخچه مسئول درک توالی حرکات و اعمال است. چیزی که ممکن است پیش شرط درک اجتماعی باشد. برای بررسی نقش توالی عمل در ذهن سازی، بیماران مبتلا به ضایعات تخریب مخچه تعمیم یافته را در آزمون های درک اجتماعی بررسی کردند. و عملکرد آنها را با داوطلبان سالم همسان مقایسه کردند.
این آزمون ها شامل درک نقض هنجارهای اجتماعی بر اساس جملات رفتاری کوتاه و ایجاد ترتیب زمانی درست از کنش های اجتماعی به تصویر کشیده شده در کارتون ها (وظیفه تعیین توالی تصویر) بود.
بیماران هنگام تولید نظم صحیح کاریکاتورهایی که داستانهایی با باورهای نادرست را به تصویر می کشند مشکل داشتند. و آنها در عملکرد عادی یا نزدیک به عملکرد طبیعی برای اسکریپتهای اجتماعی بیش از حد یادآوری شده، در وظیفه تعیین توالی تصویر کمبودهای واضحی نشان می دهند.
علاوه بر این، آنها در توصیفات رفتاری کلامی استنباط شده، عملکرد ضعیفی داشتند. نتیجه می گیریم که استنباط از وضعیت روانی دیگران از طریق درک توالی صحیح عملکرد آنها، مستلزم پشتیبانی مخچه است.
منبع: https://academic.oup.com/scan/article/14/5/549/5481626
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.