تحقیقات نشان داده است که بزرگسالان مبتلا به کم شنوایی وابسته به سن، میزان افت شناختی بالاتری دارند. اکنون، مطالعه ای از محققان دانشکده پزشکان و جراحان دانشگاه واگنوس کلمبیا، نشان داده است که حتی اولین مرحله کم شنوایی – هنگامی که شنوایی هنوز طبیعی به نظر می رسد- با کاهش شناختی مرتبط است.
این مطالعه امروز بصورت آنلاین در JAMA Otolaryngology-Head منتشر شد.
پیوند بین افت شنوایی و اختلال شناختی
کاهش شنوایی مرتبط با سن یکی از شایعترین اختلالات سلامتی در هنگام پیری است که دو سوم افراد بالای 70 سال را تحت تأثیر قرار می دهد. با این وجود، تعداد کمی از بزرگسالان برای کاهش شنوایی آزمایش می شوند و حتی تعداد کمتری نیز درمان می شوند. تنها 14٪ از بزرگسالان دارای کم شنوایی در ایالات متحده از سمعک استفاده می کنند، که یک روش درمانی استاندارد است.
از آنجا که مطالعات نشان می دهد افراد مبتلا به کم شنوایی مرتبط با سن احتمالاً دارای اختلال در عملکرد شناختی هستند، تصور می شود که کم شنوایی می تواند باعث کاهش شناختی شود.
اما این مطالعات فقط افراد مبتلا به کم شنوایی را مورد بررسی قرار داده است که به عنوان عدم توانایی در شنیدن صداهای زیر 25 دسی بل (dB) تعریف شده است.
جاستین س. گلوب، متخصص شنوایی در مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیا و بیمارستان نیویورک-پرسبیریان، توضیح می دهد: “پزشکان در این زمینه از 25 دسی بل در مورد بلندی صدای یک زمزمه استفاده می کنند تا مرز بین شنوایی طبیعی و کم شنوایی خفیف در بزرگسالان را تعیین کنند، اما این سطح دلخواه است.”
فرض بر این است که تا زمانی که افراد از این آستانه عبور نکنند، اختلال شناختی شروع نمی شود. اما هیچ کس به این نکته توجه نکرد که آیا این واقعیت دارد یا خیر. »
محققان، داده های 6451 بزرگسال (میانگین سنی 59 سال) را که در دو مطالعه اپیدمیولوژیک متنوع قومی ثبت نام کرده بودند، بررسی کردند. شرکت کنندگان تحت آزمایش شنوایی و شناختی قرار گرفتند.
گلوب و همکارانش دریافتند که به ازای هر 10 دسی بل کاهش شنوایی، کاهش قابل توجهی در توانایی شناختی وجود دارد، الگویی که در کل طیف شنوایی مشاهده می شود.
با کمال تعجب، بزرگترین کاهش توانایی شناختی در افرادی که شنوایی آنها تازه شروع به کاهش یافتن کرده بود، فقط 10 دسی بل از علامت کامل بود.
گلوب اذعان داشت: “بیشتر افراد مبتلا به کم شنوایی معتقدند که می توانند زندگی خود را بدون درمان خوب انجام دهند و شاید برخی از آنها نیز بتوانند.” اما کم شنوایی خوش خیم نیست. این امر با انزوای اجتماعی، افسردگی، کاهش شناختی و زوال عقل در ارتباط بوده است. کاهش شنوایی باید درمان شود. این مطالعه نشان می دهد هر چه زودتر و بهتر. “
مطالعه حاضر به این موضوع نپرداخت که آیا کم شنوایی باعث اختلال شناختی می شود یا خیر. محققان خاطرنشان کردند که کاهش زودرس در شنوایی و عملکرد شناختی مربوط به فرآیندهای معمول مربوط به پیری است.
“اما این احتمال وجود دارد که افرادی که خوب نمی شنوند تمایل به معاشرت کمتر پیدا می کنند و در نتیجه، گفتگوهای پر چالش و محرک کمتری خواهند داشت. با گذشت سالها، این می تواند تأثیر منفی بر شناخت داشته باشد. ” براساس تحلیلی که اخیراً در لنست منتشر شده است، “اگر اینگونه باشد، جلوگیری یا درمان کم شنوایی می تواند بروز زوال عقل را بیش از 9٪ کاهش دهد.”
یک مطالعه جدید، که توسط مؤسسه ملی بهداشت تأمین شده است، در حال آزمایش این احتمال است که سمعک ها می توانند روند کاهش شناختی در افراد مسن با کم شنوایی مرتبط با سن را کند کنند.
قبل از توصیه تغییرات در دسته‌های شنوایی، مطالعات بیشتری لازم است. گلوب خاطر نشان می کند: “یک امکان این است که به طور رسمی یک دسته جدید مانند افت شنوایی در رینج 16 تا 25 دسی بل در توانایی شنوایی معرفی شود.”
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).