لانگ دیستنس چیست؟ رابطه از راه دور خوبه یا بد؟ + بررسی تاثیر بر سلامت روان با هم بشنویم:
روابط لانگ دیستنس یا از راه دور می تواند برای رشد یک رابطه سالم مشکل ساز باشد. این عواقب همچنین می تواند سلامت روان شما را به روش های منفی تحت تأثیر قرار دهد. اما این امکان وجود دارد که در یک رابطه از راه دور نیز پیشرفت کنید. به راستی که فاصله نمی تواند مانع علاقه شود!
رابطه لانگ دیستنس با مغز شما چه می کند
وقتی در یک خانه یا در نزدیکی شریک زندگی خود زندگی نمی کنید، فاصله به تنهایی می تواند سطح استرس شما را افزایش دهد. نتایج یک مطالعه نشان داد که قرار گرفتن در یک رابطه لانگ دیستنس یا از راه دور با استرس فردی و رابطه ای بیشتری نسبت به رابطه نزدیک همراه است.
از آنجایی که شما از نظر جسمی، ذهنی و عاطفی به همسرتان نزدیک نیستید، ممکن است به اندازه کافی از انتقال‌دهنده‌های عصبی ایجاد احساس خوب یا «هورمون‌های شادی» دریافت نکنید: دوپامین و سروتونین. هر دو بر سلامت روده شما تأثیر می گذارند.
دوپامین
این هورمون شادی با لذت و پاداش همراه است. با این حال، سوء مصرف مواد می تواند سطح دوپامین شما را کاهش دهد. سطوح پایین دوپامین می تواند بر عملکرد عصبی-شناختی شما تأثیر منفی بگذارد و با اختلال افسردگی اساسی مرتبط است.
در اینجا علائم رایجی وجود دارد که به شما اطلاع می دهد ممکن است سطوح ناکافی دوپامین داشته باشید:
- بی توجهی
- نداشتن انگیزه
- ناتوانی در تمرکز
- مشکل در خوابیدن
- فراموشی
- عدم علاقه به رابطه جنسی
- اضطراب
سروتونین
سروتونین نیز با احساس خوب مرتبط است. شما می توانید با تنظیم رژیم غذایی، ورزش منظم و گذراندن زمان در زیر نور آفتاب، ندیدن مرتب همسرتان را جبران کنید. طبق گفته کلینیک کلیولند سروتونین نقش کلیدی در تنظیم خلق و خو، خواب و میل جنسی شما دارد.
علائم کمبود سروتونین که باید به آنها توجه کنید عبارتند از:
- نوسانات خلقی
- اختلال خواب
- از دست دادن اشتها
- مشکلات حافظه و یادگیری
اعتماد کردن در رابطه لانگ دیستنس
وقتی در یک شهر زندگی نمی‌کنید و نمی‌توانید از هم خبر بگیرید، ممکن است تصوراتی به ذهن شما بیاید. آیا با شخص دیگری بیرون رفته است؟ آیا دارد خیانت می کند؟ هنوز من برایش مهم هستم؟
طبق یک مطالعه، فاصله فیزیکی بین شما بر توسعه روابط عاشقانه یا از بین رفتن آن تأثیر می گذارد. دانشمندان پیشرفت مشارکت زوجین در روابط را تجزیه و تحلیل کردند. شرکت کنندگان شامل زوج های 20-40 ساله بودند. آنها بر متغیر فاصله در زمان سفر بین خانه های شرکا تمرکز کردند.
روابط با فاصله نزدیک به این معنی بود که شرکا باید کمتر از یک ساعت سفر کنند تا به هم برسند. روابط لانگ دیستنس یا از راه دور مستلزم سفر یک ساعته یا بیشتر بود. یافته‌ها نشان داد که زوج‌هایی که در روابط از راه دور هستند، بیشتر از آنهایی که در فاصله‌ای کوتاه زندگی می‌کنند، از هم جدا می‌شوند.
عدم اعتماد ممکن است در پایان این روابط نقش داشته باشد.
بدون اعتماد، برخی افراد مملو از ترس و اضطراب هستند. فقط از خود بپرسید که اگر به طرف مقابل مشکوک هستید، آیا منطقی هستید؟ یا شاید متوجه شده باشید که این عدم ایمان به شریک زندگیتان ناشی از اعتماد به نفس پایین شما، آسیب های دوران کودکی یا تجربیات منفی در گذشته است.
نحوه ارتباط در رابطه لانگ دیستنس
ارتباط موثر شما را قادر می سازد که هم دیده شوید و هم شنیده شوید. هر دو نفر در یک رابطه باید با تعهد و حفظ رابطه همراه باشند، به خصوص زمانی که فاصله ها شما را از هم جدا می کند. ایده خوبی است که زمان‌های منظمی را برای پیگیری و به اشتراک گذاشتن تجربیات خود برنامه‌ریزی کنید تا هر دو از دانستن اینکه چه زمانی آنلاین می‌شوید احساس امنیت کنید.
استفاده از تکست دادن و ویدیوکال زدن می تواند ارتباط بیشتر را تسهیل کند و شانس با هم ماندن شما را افزایش دهد. دادن پیام های صبح بخیر و شب بخیر نیز بسیار خوب است. بر اساس مطالعه‌ای که اخیرا انجام شده است، تکست دادن یا پیامک زدن با حفظ ارتباط هر دو نفر به روابط لانگ دیستنس کمک می‌کند.
در چت ها بحث نکنید و فقط به چت کردن اتکا نکنید. تکسن ها جایگزین شنیدن صدا و لحن طرف مقابل از طریق تلفن نمی شوند. همچنین جای خواندن زبان بدن آنها از طریق ویدئوکال را نمی گیرد.
در اینجا چند نکته برای تقویت ارتباط شما هنگام صحبت در رابطه لانگ دیستنس آورده شده است:
- با همدلی گوش کنید
- شریک زندگی خود را تأیید کنید
- حالت تدافعی را حذف کنید
- از گفتن چیزهای که برایتان سخت است اجتناب نکنید
- شوخ طبعی را فراموش نکنید
- سعی کنید مدام انتقاد نکنید
- نکات مثبت رابطه را به خود یادآوری کنید
- هنگام انجام کارهای خانه با هم معاشرت کنید
- هدایای کوچک بفرستید
- زمان هایی را برای با هم بودن برنامه ریزی کنید
ارتباط فیزیکی
لمس برای سلامتی و تندرستی انسان حیاتی است. در آغوش گرفتن، گرفتن دست ها و بوسیدن، راه هایی است که زوج ها نسبت به یکدیگر محبت نشان می دهند. اکسی توسین، هورمون نوازش، به ما کمک می کند تا در یک رابطه با یکدیگر پیوند برقرار کنیم.
بنابراین، اگر شریک زندگی شما در آن سوی کشور زندگی و کار می کند، به خاطر سلامت روانی و رابطه تان، مطمئن شوید که دوستان و خانواده را در آغوش میگیرید. لمس فیزیکی برای سلامتی شما بسیار مهم است، حتی اگر از طرف شریک زندگی شما نباشد.
یکی از مهم ترین عوامل در حفظ یک رابطه عاشقانه سالم، رابطه جنسی سالم است. بنابراین اگر نمی توانید با هم باشید، می توانید پیام های عشوه گرانه بفرستید.
حرف آخر
روابط لانگ دیستنس به دلیل چالش های مربوط به اعتماد کردن چشم بسته، سخت بودن ارتباطات و نبود ارتباط فیزیکی شکست می خورند. اگر با این مسائل مشکل دارید، به یک روانشناس قابل اعتماد مراجعه کنید و تسلیم نشوید. روابط لانگ دیستنس یا از راه دور می توانند پیشرفت کنند.
حتماً به نیازهای خود نیز رسیدگی کنید و ذهنی باز داشته باشید. حفظ سلامت روانی خود در یک رابطه لانگ دیستنس یا ازدواج از راه دور بسیار مهم است.
اگر ناراحتی عاطفی، اضطراب، افسردگی یا علائم دیگری را در نتیجه رابطه لانگ دیستنس تجربه می کنید، برای دریافت کمک با یک متخصص ارتباط برقرار کنید. ممکن است بخواهید از صحبت با متخصص سلامت روان مرکز سلامت مغز دانا شروع کنید. از کمک گرفتن دریغ نکنید و بدانید سلامت روان شما مهم ترین چیز است. برای کسب اطلاعات بیشتر از خدمات ما، سایت انستیتو سلامت مغز دانا را ببینید یا با کارشناسان تماس بگیرید.
منابع:
- Du Bois SN, Sher TG, Grotkowski K, Aizenman T, Slesinger N, Cohen M. Going the distance: health in long-distance versus proximal relationships. The Family Journal. 2016;24(1):5-14.
- Krapf S. Moving in or Breaking Up? The Role of Distance in the Development of Romantic Relationships. Eur J Popul. 2017;34(3):313-336. Published 2017 May 24. doi:10.1007/s10680-017-9428-2
- Holtzman S, Kushlev K, Wozny A, Godard R. Long-distance texting: Text messaging is linked with higher relationship satisfaction in long-distance relationships. J Soc Pers Relat. 2021;38(12):3543-3565. doi:10.1177/02654075211043296
- https://www.verywellmind.com/long-distance-relationships-mental-health-6821945?hid=4d0dbe29d3640c109e5eac09e2786bed5d762208&did=8200748-20230205&utm_source=verywellmind&utm_medium=email&utm_campaign=verywell-mind_newsletter&utm_content=020523&lctg=4d0dbe29d3640c109e5eac09e2786bed5d762208#citation-2
درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.