افراد همیشه احساس راحتی نمی کنند که به خود یا دیگران اعتراف کنند که به بیماری ای مبتلا هستند که به تازگی تشخیص داده شده است. این غیرعادی نیست و اکثر افراد در نهایت تشخیص را می پذیرند. اما گاهی اوقات، طرد طولانی مدت است، و این صرفا انکار نیست که باعث می شود یک شخص حقایق را رد کند. این وضعیتی است که آنوسوگنوزیا نامیده می شود. این در زبان یونانی به معنای “عدم آگاهی یا بینش” است.
Anosognosia فقدان توانایی درک واقعیت های شرایط خود است. این ناتوانی فرد در پذیرش این است که شرایطی دارد که با علائم یا تشخیص رسمی مطابقت دارد.
این با وجود شواهد قابل توجهی از تشخیص، و علیرغم نظرهای پزشکی دوم و حتی سوم که صحت تشخیص را تأیید می کند، رخ می دهد.
آنوسوگنوزیا نتیجه تغییرات در مغز است. این فقط لجبازی یا انکار آشکار نیست، که یک مکانیسم دفاعی است که برخی از افراد در هنگام دریافت تشخیص دشوار برای مقابله با آن استفاده می کنند. در واقع، آنوسوگنوزیا در شرایطی مانند اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی نقش اساسی دارد .
بیایید نگاهی دقیق‌تر به علت ایجاد این علامت، نحوه تشخیص آن و آنچه شما و عزیزانتان برای مقابله با آن انجام دهید، بیاندازیم.
علل فقدان بینش (آنوسوگنوزیا)
درک شما از خودتان در طول زندگی تغییر می کند. تازه ازدواج کردی؟ ممکن است اکنون احساس اطمینان کنید که بالاخره با کسی که دوستش دارید ازدواج کرده اید. جای زخم جدید روی صورتت؟ مغز شما باید آن را در نظر بگیرد تا وقتی در آینه نگاه می کنید به یاد داشته باشید که آنجاست.
لوب فرونتال شما به شدت در این روند دائمی تغییر شکل تصویر شما درگیر است. و برخی از شرایط سلامت روان می تواند باعث تغییراتی در این قسمت از مغز شما شود. این به مرور زمان باعث بازسازی بافت لوب فرونتال می شود.
در نهایت، ممکن است توانایی خود را برای دریافت اطلاعات جدید و تجدید درک خود از خود یا سلامت کلی خود از دست بدهید.
و از آنجایی که مغز شما نمی تواند اطلاعات جدیدتر ناشی از وضعیت شما را درک کند، شما یا عزیزانتان ممکن است از این که به نظر می رسد وضعیت خود را جدی نمی گیرید گیج یا ناامید شوید.
علائم فقدان بینش (آنوسوگنوزیا)
بارزترین علامت آنوسوگنوزیا عدم درک، آگاهی یا پذیرش این است که شما یک وضعیت پزشکی دارید. این ممکن است حتی اگر شواهد گسترده ای وجود داشته باشد که شما انجام می دهید.
در اینجا چند راه برای درک تفاوت بین آنوسوگنوزیا و انکار یا سایر پاسخ‌ها به بیماری وجود دارد:
همه افراد مبتلا به این بیماری آن را به یک شکل نشان نمی دهند.
- برخی ممکن است صراحتاً تصدیق کنند که فکر می کنند هیچ مشکلی با آنها وجود ندارد. دیگران ممکن است از صحبت کردن در مورد این وضعیت اجتناب کنند. زیرا فکر می کنند کسی آنها را باور نمی کند. و برخی دیگر ممکن است زمانی که افراد با آنچه که معتقدند درست است مخالفت کنند، سردرگم یا ناامید شوند.
آنوسوگنوزیا ایستا نیست.
- فرد می تواند از وضعیت خود آگاه باشد و با دارو یا ویزیت پزشک آن را درمان کند. سپس ممکن است ناگهان بی خبر شوند و یک قرار ملاقات را از دست بدهند. یا مدت کوتاهی بعد فراموش کنند که دارو مصرف کنند. زیرا دیگر نمی توانند وضعیت خود را درک کنند. حتی ممکن است شخصی علائم خاصی را تصدیق کند اما برخی دیگر را نه. برای مثال، فردی که همی پلژی دارد ممکن است متوجه نشود که یک طرف بدنش ضعیف یا فلج شده است. اما ممکن است هنوز از علائمی مانند مشکل در صحبت کردن ( آفازی ) یا از دست دادن بینایی ( همیانوپی )آگاه باشند.
به رفتارهای قبل و بعد از تشخیص سلامت روان توجه زیادی داشته باشید.
- سطح بینش یک فرد می تواند در طول زمان متفاوت باشد. این می تواند باعث شود که فکر کنید آنها فقط سعی می کنند شرایط خود را نادیده بگیرند تا از احساسات خود محافظت کنند. اما مهم است که بر تفاوت بین شخصیت فرد و علائم آنوسوگنوزیا تمرکز کنیم. آیا قبل از تشخیص این رفتارها را نشان می دادند؟ آیا آنها به طور غیر مشخصی در انکار شرایط خود سرسخت هستند؟
تشخیص
در صورتی که شما یا یکی از نزدیکانتان به بیماری ای مبتلا شده اید که ممکن است با آنوسوگنوزیا مرتبط باشد، پزشک ممکن است توصیه کند که به روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان مراجعه کنید. یک متخصص می تواند سلامت روانی کلی شما و هر گونه علائمی را که به وجود می آید نظارت کند.
یک متخصص همچنین ممکن است آنوسوگنوزیا را زود تشخیص دهد. حتی تغییرات کوچک رفتاری نیز توسط متخصص قابل تشخیص است.
یکی از تکنیک های رایج ارزیابی، روش “LEAP” است که توسط:
- گوش دادن به شخص
- همدردی با فرد
- توافق با شخص
- شراکت با شخص
این روش به باز کردن گفتگو بین پزشک و فرد مبتلا به آنوسوگنوزیا کمک می کند. این به فرد اجازه می دهد تا از حقایق عینی موقعیت خود آگاهی پیدا کند و همچنین درک کند که اطرافیان او حامی و درک کننده هستند.
یکی دیگر از ابزارهای رایج تشخیصی، مقیاس ارزیابی ناآگاهی از اختلال روانی (SUM-D) است. این آزمون ایده “بینش” را در طیفی قرار می دهد که شامل موارد زیر است:
- اطلاع. آیا فرد تشخیص می دهد که یک بیماری دارد؟ آیا آنها متوجه علائم بیماری خود می شوند؟ آیا آنها می دانند که ممکن است عواقب اجتماعی در وضعیت آنها وجود داشته باشد؟
- فهم. آیا فرد متوجه می شود که نیاز به درمان دارد؟
- انتساب. آیا آنها معتقدند که علائم آنها ناشی از یک وضعیت سلامت روان است؟
نتایج آزمایش SUM-D یک فرد ممکن است بتواند نشان دهد که آیا یک فرد آنوسوگنوزیا دارد یا خیر.
ارتباط با شرایط دیگر
شایع ترین شرایط مرتبط با آنوسوگنوزیا عبارتند از:
- روان‌گسیختگی
- زوال عقل (از جمله آلزایمر )
- اختلال دو قطبی
- اختلال افسردگی اساسی
- همی پلژی
آنوسوگنوزیا در اسکیزوفرنی شایع ترین است. دور و بر 57-98 درصد افراد مبتلا به اسکیزوفرنی دارای نوعی آنوسوگنوزیا هستند.
آنوسوگنوزیا نیز به ویژه در همی پلژی قابل توجه است. ممکن است فردی با این وضعیت متوجه فلج جزئی یا کامل در یک طرف بدن خود نشود. این امر حتی زمانی درست است که آنها می توانند مشاهده کنند که اندام هایشان به درستی حرکت نمی کند.
رفتار
جستجوی درمان از یک مشاور یا روانپزشک بلافاصله پس از تشخیص بیماری روانی می تواند کمک بزرگی به فردی باشد که آنوسوگنوزیا را تجربه می کند. این وضعیت می تواند برای فردی که ممکن است استرس رابطه با دوستان، خانواده یا حتی همکاران یا مشکلات سلامتی داشته باشد، به دلیل عدم آگاهی از وضعیت خود ناامید کننده باشد.
درمان آنوسوگنوزیا ممکن است بر اساس علت آن متفاوت باشد درمان های رایج شامل موارد زیر است:
درمان ضد روان پریشی
پزشک شما ممکن است داروهایی به نام داروهای ضد روان پریشی را برای درمان علائم بیماری هایی مانند اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی توصیه کند. چند نمونه از داروهای ضد روان پریشی که ممکن است مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از:
- کلرپرومازین (تورازین)
- لوکساپین (لوکسیتان)
- کلوزاپین (کلوزاریل)
- آریپیپرازول (Abilify)
داروهای ضد روان پریشی معمولاً برای هر فرد یکسان عمل نمی کنند، بنابراین داروهای شما بر اساس علائم، سلامت کلی و پاسخ به دارو تجویز می شود. حتی ممکن است در طول زندگی خود به انواع مختلفی از داروهای ضد روان پریشی نیاز داشته باشید. زیرا توانایی شناختی شما تغییر می کند یا بدن شما در طول زمان به دارو پاسخ متفاوتی می دهد.
درمان تقویت انگیزه (MET)
MET از تکنیک‌هایی برای برانگیختن افراد استفاده می‌کند تا یا تصویر خود را تغییر دهند تا بپذیرند که یک بیماری دارند یا او را تشویق کنند که برای بیماری خود درمان شوند.
MET اغلب شامل کمک به کسی است که به علائم، رفتارها و روابط خود به طور عینی نگاه کند. این اغلب منجر به درک این موضوع می شود که واقعیت ها به وجود یک شرط اشاره می کنند.
حمایت از فرد مبتلا به آنوسوگنوزیا
در اینجا چند توصیه برای کمک به شما و عزیزانتان برای مقابله با آنوسوگنوزیا آورده شده است:
قضاوت نکنید
- به یاد داشته باشید که این یک وضعیت پزشکی است، نه لجبازی یا تمایلات خود ویرانگر.
حامی باشید.
- بعضی روزها ممکن است بهتر از روزهای دیگر باشند. حتی اگر فردی کاملاً درک خود را از وضعیت خود از دست بدهد، این کار را عمدا انجام نمی دهد. آنها به حمایت شما نیاز دارند تا مطمئن شوند که تحت درمان قرار می گیرند و با قرار ملاقات ها و داروها سازگار هستند.
یادداشت بردارید
- داشتن یک دفتر خاطرات دقیق از آنچه فرد می گوید و انجام می دهد می تواند به شما در جمع آوری شواهدی از این بیماری کمک کند. این نه تنها می تواند به شخص کمک کند تا متوجه شود که آنوسوگنوزیا دارد بلکه به پزشک شما نیز مبنایی برای یک برنامه درمانی ارائه می دهد.
چشم انداز
چشم انداز شرایط مرتبط با آنوسوگنوزیا، مانند اسکیزوفرنی، ممکن است در مراحل اولیه درمان مفید باشد. اما همیشه اینطور نیست و هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد.
رفتار درمانی مانند تکنیک MET می تواند کیفیت زندگی را به طور قابل توجهی با کمک به افراد مبتلا به آنوسوگنوزیا از دیدگاهی عینی افزایش دهد. این می تواند منجر به تغییر در ادراک و رفتار شود. و اطمینان حاصل کند که آنها از برنامه درمانی برای بیماری اصلی خود پیروی می کنند.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.