علت تشنج در بیماران مبتلا به صرع چیست؟ (مقاله تخصصی)

علت تشنج در بیماران مبتلا به صرع چیست؟ با هم بشنویم:

مقدمه

در طول رشد جنین، سلول ها باید در بخش های مختلف مغز مهاجرت کنند. تا ارتباطات حیاتی برای انتقال و تنظیم اطلاعات در بدن ایجاد شود. هنگامی که حتی چند سلول نتوانند به مکان مناسب منتقل شوند، نورون ها نظم لازم را از دست می دهند. این فرایند منجر به دیسپلازی قشری کانونی می شود. این اتفاق شایع ترین علت تشنج است. برخلاف انتظار، در کودکان، با دارو قابل کنترل نیست و دومین علت شایع تشنج در بزرگسالان است.

تشنج در واقع زمانی اتفاق می افتد که:

نورون‌های مغزی دست به تخلیه شدید و غیرطبیعی الکتریکی می‌زنند. در یک تقسیم‌بندی کلی، تشنج به دو نوع تشنج‌های علت‌دار و تشنج‌های بدون علت تقسیم می‌شود.

اگر علت این تخلیه الکتریکی نامشخص باشد و تشنج به صورت تکرار شونده اتفاق بیفتد با نام صرع شناخته می‌شود. طبق آمارها، در حدود یک درصد از کودکان، از موقع تولد تا سن ۱۴ سالگی به بیماری صرع مبتلا می‌شوند.

برای تشخیص بیماری صرع، باید به غیر از مشاهده حمله ، از روش معاینه دقیق و تصویربرداری مغزی استفاده شود. بنابراین، نباید آن را با دیگر انواع حمله‌ های تشنج اشتباه گرفت.

اولین اقدام مهم، یافتن علت تشنج است.

با توجه به نوع تشنج و علت ایجاد کننده آن، داروهای خاصی توسط پزشک متخصص تجویز می‌شود. اما درصورتیکه تشنج از نوع ناشناخته باشد و علت مشخصی نداشته باشد، باید ابتدا در یک یا چند مرحله، از مغز کودک یا بزرگسال تصویربرداری انجام داد.

پزشک متخصص مغز و اعصاب، با مشاهده ام‌آر‌آی بیمار و با شنیدن شرح حال او و سابقه خانوادگی‌اش و پس از گذراندن اقدامات تشخیصی و تکمیل پرونده بیمار، دست به تجویز داروی مناسب می‌زند. این داروها برای یک بیمار مبتلا به صرع با توجه به نوع تشنج‌هایش، نوار مغزی بیمار، سن و جنس بیمار تجویز می‌شود.

در صورت تشخیص اشتباه نوع تشنج و استفاده نادرست از دارو، تعداد حملات و شدت آن ها شدیدتر می شود. پزشکان در تلاش اند با تجویر دوز مشخصی از داروها، بیمار از بیشترین مزایا بهره مند شود. همچنین کمترین اثرات جانبی و عوارض را تجربه کند. پژوهشگران می گویند که درمان بیماری صرع با توجه به پیشرفت‌های پزشکی تا درصد بالایی امکان‌پذیر است. اما درمان این گونه بیماری ها زمان‌بر است. احتمال نتیجه گرفتن از دارو در زمان کوتاه کم است.

آیا بیماران مبتلا به صرع محدودیت دارند؟

بیماران مبتلا به صرع، در صورتی که تحت درمان باشند و تشنج آن‌ها با دارو کنترل شده باشد هیچ محدودیتی در زندگی روزمره خود ندارند. کودکان مبتلا به صرع، می‌توانند مانند بقیه همسن و سالان به فعالیت‌های درسی خود بپردازند. انجام فعالیت‌های ورزشی نیز برای این کودکان مانعی ندارد. اما توصیه می شود تا این کودکان از شنا کردن در دریا بپرهیزند. برای شنا در استخر نیز باید یک همراه با خود داشته ‌باشند.

درصورتیکه بیماری این کودکان هنوز تحت کنترل قرار نگرفته و از آخرین تشنج آنها نیز کمتر از سه ماه گذشته باشد، شنا در استخر نیز به آن‌ها توصیه نمی‌شود. از لحاظ غذایی این کودکان ممنوعیت خاصی ندارند. مگر اینکه در شرح حال آنها حساسیت به یک ماده غذایی ذکر شده باشد و کودک با مصرف آن دچار تشنج شود.

مطالعه اخیر

اخیرا، یک تیم متشکل از رشته های مختلف، در حال مطالعه نوروژنتیک، شبکه های عصبی و نوروفیزیولوژی نشان دادند که چگونه اختلال در عملکرد درصد کمی از سلول ها می تواند منجر به اختلال در کل مغز شود. پژوهشگران نتایج خود را در 28 ژوئن در Annals of Neurology  منتشر کردند.

این کار بر اساس یافته های قبلی، نشان داد که دیسپلازی قشر مرکزی ناشی از جهش در سلول های درگیر در MTOR است. این مسیر، سیگنال دهی بین نورون های مغز را تنظیم می کند.

” فقط 1 تا 2 درصد از سلول های عصبی، حامل جهش در مسیر سیگنالینگ MTOR است. چیزی که سیگنال دهی سلول ها را در مغز تنظیم می کند. شامل تشنج در مدل های حیوانی دیسپلازی قشری کانونی است”. “چالش اصلی این مطالعه، توضیح چگونگی تحریک پذیری نورون های غیر جهش یافته مجاور بود”.

در ابتدا

محققان این فرض را مطرح کردند که سلول های جهش یافته، بر تعداد سیناپس های تحریکی و مهاری در همه سلول های عصبی، جهش یافته یا غیرجهش یافته، تأثیر می گذارند.

این دروازه های عصبی می توانند به ترتیب باعث ایجاد یا توقف فعالیت در سایر نورون ها شوند. تشنج در نتیجه فعالیت شدید است که به آن تحریک پذیری بیش از حد می گویند.

اگر سلول های جهش یافته، منجر به ایجاد سلول های تحریک کننده بیشتری شوند، به نظر محققان، منطقی است که سلول ها، بیشتر مستعد تحریک پذیری بیش از حد و در نتیجه تشنج باشند.

“برخلاف انتظار ما، تعادل ورودی سیناپسی در نورون های جهش یافته یا غیر جهش یافته تغییر نکرده است”. “ما توجه خود را به پروتئینی متمرکز کردیم که توسط سلول های عصبی جهش یافته تولید می شود “.

پروتئین آدنوزین کیناز است که غلظت آدنوزین را کاهش می دهد.

این ترکیب به طور طبیعی ضد تشنج است و منجر به آرامش عروق می شود. در موش هایی که برای دیسپلازی قشری کانونی از نظر مهندسی اصلاح شده بودند، محققان، آدنوزین را به جای سطوح کاهش یافته توسط پروتئین تزریق کردند. با این روش، نورون ها کمتر تحریک پذیر شدند.

“ما نشان دادیم که افزایش سیگنال دهی آدنوزین می تواند تحریک پذیری نورون های غیر جهش یافته را کاهش دهد.”

تأثیر این پروتئین بر نورون های غیر جهش یافته، بخش شگفت انگیزی بود. “تحریک پذیری بیش از حد ناشی از تشنج، نه از سلول های عصبی حامل جهش، بلکه از سلول های عصبی غیر جهش یافته در مجاورت منشا می گیرد”.

نتیجه

نورون های جهش یافته، آدنوزین کیناز بیشتری را دفع کرده و سطح آدنوزین را در محیط همه سلول ها کاهش می دهد. با آدنوزین کمتر، نورون های غیر جهش یافته، بیش از حد تحریک پذیر شده و منجر به تشنج می شوند.

“در حالی که ما نیاز به بررسی بیشتر رابطه بین غلظت آدنوزین و افزایش تحریک نورون های مجاور داریم، نتایج ما از استفاده دارویی از داروها برای فعال سازی پیام رسانی آدنوزین به عنوان یک مسیر درمانی احتمالی برای دیسپلازی قشری کانونی حمایت می کند”.

خلاصه

نشان داده شده است نقص ژنتیکی در مغز، عامل اصلی مشکل ژنتیکی در صرع کانونی مقاوم است. با این حال، چگونه تعداد کمی از سلول های عصبی حامل جهش، قادر به القاء صرع در سطح شبکه محلی هستند، هنوز به درستی درک نشده است.

برای بررسی منشا صرع، ما تحریک پذیری سلول های عصبی را با جهش MTOR و نورون های غیر جهش یافته در مجاورت اشان بررسی کردیم. شبیه سازی محاسباتی برای درک تغییرات سطح شبکه عصبی بر اساس خواص الکتروفیزیولوژیکی استفاده می شود.

برای بررسی مکانیسم های مرتبط، ورودی های سیناپسی مهاری و تحریکی در سلول های عصبی جهش یافته و نورون های مجاور، با روشهای الکتروفیزیولوژیک و بافت شناسی با استفاده از مدل موش و بافت مغز انسان بعد از عمل برای دیسپلازی قشر اندازه گیری شد.

برای توضیح تحریک پذیری غیر سلولی، یک مهار کننده آدنوزین کیناز به موش ها تزریق شد. تا سیگنال دهی آدنوزین را افزایشدهد. از طرفی بیش فعالی سلول های عصبی غیر جهش یافته را کاهش دهد.

منشا تحریک تشنج

ما موش هایی با جهش سوماتیک سطح پایین در MTOR ارائه کردیم. موش هایی که تشنج خود به خودی نشان می دادند. منشأ تحریک کننده تشنج از سلول های عصبی بدون جهش در نزدیکی نورون های حامل جهش سرچشمه می گیرد.

ثابت شد تحریک پذیری کمتری نسبت به نورون های بدون جهش دارند. جالب اینجاست که تعادل خالص بین ورودی های سیناپسی تحریکی و مهاری بر روی نورون های جهش یافته، بدون تغییر باقی مانده است.

علاوه بر این، ما دریافتیم که مهار آدنوزین کیناز، که بر متابولیسم آدنوزین و تحریک پذیری عصبی تأثیر می گذارد. تحریک پذیری بیش از حد سلول های عصبی بدون جهش را کاهش می دهد.

این مطالعه نشان می دهد که سلول های عصبی حامل جهش های سوماتیک در MTOR منجر به صرع کانونی از طریق تحریک پذیری غیر سلولی خود نورون های غیر جهش یافته مجاور می شوند.

 

منبع: https://doi.org/10.1002/ana.26149