همه ی ما این اشخاص را می شناسیم. آن ها باور دارند همه ی اتفاقات بد برای آن ها می افتد. آن ها خودشیفته به نظر می رسند اما به طرز عجیبی از جنبه ی منفی. دنیا برنامه ریخته تا به آن ها آسیب بزند. این حالت، پارانویا نیست اما ممکن است چون همه ی چیز ها از چشم شخصیت قربانی، به آن ها آسیب می زند، هذیان گونه به نظر برسد. هیچ چیزی تقصیر آن ها نیست چون آن ها باور دارند این اتفاقات بد هست که به دنبال آن ها می آید.و آن ها نیز خود را مسئول رفتار های نادرست خود نمی دانند زیرا باور دارند آن قدر سختی را تحمل کرده اند که حق دارند بد اخلاقی کنند.
پژوهشگران، پژوهش جدیدی را منتشر کرده اند که احتمال می دهند این که یک شخص خود را در وضعیت قربانی ببیند، می تواند در واقع، بخش ثابتی از شخصیت باشد.
این پژوهشگران مجموعه ای از آزمایش ها را برای اندازه گیری و ارزیابی “تمایل به قربانی بودن درون فردی” انجام دادند
تمایل به قربانی بودن درون فردی، به این شکل تعریف می شود: ” باور به این نکته و تحمل این احساس که شخص، در روابط درون فردی اش، نقش قربانی را دارد.”
این ویژگی، موارد زیر را در بر می گیرد:
- نیاز به تایید شدن- این افراد به شدت نیاز دارند قربانی بودن آن ها توسط دیگران دیده و تایید شود.
- اخلاق- دیدن خود به عنوان پاکیزه و اخلاقی و دیدن کسانی که با او مخالفت می کنند یا از او انتقاد می کنند به عنوان کاملا غیر اخلاقی و بی عدالت.
- نداشتن حس همدلی– نداشتن همدلی و نگرانی برای رنج دیگران، زیرا فرد فرض می کند قربانی بودن خودش، بزرگتر و مهم تر از رنج دیگران است. همچنین این موضوع به او حق به جانب بودنی را عطا می کند که در مقابل دیگران، بدون در نظر گرفتن درد یا تجربه شان، خودخواهانه و آسیب زا رفتار کند.
- نشخوار فکری– تمایل به ثابت ماندن در زمان و خاطرات، راه ها و روابطی که در آن ها، از او سو استفاده شده است و در جایگاه قربانی قرار گرفته است.
در یک آزمایشگاه، که روابط درون فردی را به کمک نظریه ی بازی ها مدل می کند، شرکت کنندگان در آزمایش، بازی دیکتاتور را روی کامپیوتر بازی کردند. آن ها تصور می کردند در مقابل شخص دیگری در حال بازی هستند اما در واقع با کامپیوتر حریف بودند.
در یکی از موقعیت ها به افراد گفته شد که طرف مقابلشان، خودخواه است و تمام پول را برای خودش نگه می دارد و دیگر شرکت کنندگان را محروم نگه می دارد. در افرادی که ” تمایل به قربانی بودن درون فردی” در آن ها بالاتر بود، بیشتر دیده می شد که رفتار های انتقام جویانه از خود نشان دهند و سعی کنند پول را از طرف مقابل بگیرند حتی اگر آن پول به خودشان نرسد. هر چه احساسات منفی که شرکت کننده حس می کرد بیشتر بود، تمایل آن ها به شرکت در فعالیت های انتقام جویانه بیشتر می شد.افرادی که بیشتر اخساس قربانی بودن می کردند، آسیب خوردگی بیشتری را احساس می کردند و زمان بیشتری این احساس حضور داشت و احتمال بیشتری داشت که احساس درد را در آینده به یاد بیاورند.واکنش این افراد به محرک های منفی شدیدتر بود..این افراد کینه ی بیشتری به دل می گرفتند و تمایل بیشتری به انتقام چویی یا شرکت در اقدامات غیر اخلاقی برای تنبیه دیگران داشتند.
این افراد همچنین معمولا سبک دلبستگی اضطرابی داشتند و کمتر در روابط به شکل اجتنابی ظاهر می شدند.بنابراین این افراد نگرانی آسیب دیدن در روابط را دارند اما کمتر از آن ها اجتناب می کنند.
ارتباط خود را قربانی دیدن و وجود سابقه ی آسیب روانی در این پژوهش مشخص نشد.
استفاده ی درمانی از نتایج این پژوهش می تواند مفید باشد و به پیدا کردن ریشه های افکار منفی کمک کنند.
در صورتی که احساس می کنید ذهنیت قربانی بودن در شیوه ی زندگی شما اثرات منفی داشته است، برای کسب اطلاعات بیشتر یا صحبت در این باره با یک متخصص می توانید به مرکز سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع: