خودکشی دومین علت اصلی مرگ و میر در افراد 10-24 ساله است و طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، میزان خودکشی جوانان از سال 2007 تا 2017 تقریباً سه برابر شده است.
درک عوامل خطر در کودکان می تواند احتمال دریافت به موقع خدمات بهداشتی رفتاری را به کودک، افزایش دهد و می تواند در توسعه مداخلات اختصاص داده شده برای جلوگیری از اولین اقدام به خودکشی در جوانان در معرض خطر، کمک کننده باشد.
نشان داده شده است که سابقه رفتار خودکشی والدین احتمال تلاش برای خودکشی در جوانان را 4-6 برابر افزایش داده است، حتی پس از اقدامات برای کنترل اختلالات بهداشت روان در ارتباط با رفتار خودکشی (به عنوان مثال، اختلال افسردگی اساسی).
علاوه بر این، تنظیم عاطفی، یا نحوه درک کودکان، واکنش و کنترل آنها، به شدت با عوامل مختلف خطر در اقدام به خودکشی در مرتبط است. با این وجود، تحقیق در مورد تلاقی این دو عامل خطر محدود است.
در یک مطالعه اخیر، محققان، تلاقی این دو عامل خطر، یعنی سابقه رفتار خودکشی والدین و تنظیم احساسات را در کودکان 6-9 ساله بررسی کردند.
این مطالعه که نشان می دهد جوانان با سابقه داشتن والدینی با یک اقدام به خودکشی، در مقایسه با جوانی که سابقه رفتار خودکشی والدین را نداشته است، رویدادهای استرس زای زندگی و بی نظمی بیشتری را تجربه کرده اند. این خطرات با رفتار خودکشی در بزرگسالان همراه است.
محقق اصلی مرکز پیشگیری و تحقیقات خودکشی و اولین نویسنده مقاله، توضیح می دهد: “اپیدمیولوژی خودکشی با گذشت زمان تغییر کرده و نرخ ها در حال افزایش است.”
“مطالعاتی از این دست به ما امکان می دهد برخی از عواملی را که ممکن است با این تغییرات در میزان خودکشی در جوانان و رفتار خودکشی در ارتباط باشد، شناسایی کنیم. با شناسایی مناطق در معرض خطر، می توانیم مداخلات مناسب را ایجاد و آزمایش کنیم – با هدف کاهش مرگ های در اثر خودکشی در میان آسیب پذیرترین افراد جامعه. ”
در طول این مطالعه، از مادران و فرزندانشان خواسته شد که گزارشی از ایده و اقدام به خودکشی در طول زندگی و ماه گذشته، وقایع مهمی که در سال گذشته در زندگی کودک رخ داده است و مهارتهای تنظیم احساسات کودکشان را گزارش دهند.
این مطالعه 21 کودک 6 تا 9 ساله با و بدون سابقه داشتن والدینی در زمینه اقدام به خودکشی در سه جلسه مورد بررسی قرار داد، 100٪ شرکت کنندگان برای مصاحبه تلفنی 6 ماهه و 90.5٪ برای پیگیری 1 ساله بررسی شدند.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد مداخله زودهنگام در دوران کودکی برای ارائه استراتژی های تنظیم احساسات و افزایش انعطاف پذیری در جوانان در معرض خطر ممکن است احتمال پیشرفت عوامل خطر مرتبط با رفتارهای خودکشی در آینده را کاهش دهد.
“ارائه مهارت هایی برای تنظیم احساسات در اوایل کودکی، حتی در کودکانی که در معرض خطر بالای رفتارهای خودکشی در آینده هستند، می تواند تغییر بزرگی ایجاد کند و جان کودک را نجات دهد.”
“چیز دیگری که در مبارزه با خودکشی جوانان و رفتارهای خودکشی بسیار حیاتی است، دانستن علائم هشدار دهنده است.”
“تحقیقات گذشته ما نشان می دهد عوامل قبل از خودکشی در کودکان در مقایسه با نوجوانانی که با خودکشی فوت کرده اند متفاوت است، و علائم هشدار دهنده در کودکان خردسال نیز تا حدودی متفاوت است.”
“اگر کودک کمک مورد نیاز خود را دریافت کند، مهارتهای لازم برای مبارزه با افکار خودکشی را بیاموزد و بداند که شخصی وجود دارد که در دوره های سخت به او کمک کند، کودکان می توانند بازگردند و بهتر شوند. داشتن افکار خودکشی معمول است، اما روش هایی برای مبارزه با آنها وجود دارد و پرورش جوانان و حمایت از آنها یکی از راه هایی است که همه ما می توانیم انجام دهیم. ”
برای اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Arielle H. Sheftall et al, Emotion Regulation in Elementary School-Aged Children with a Maternal History of Suicidal Behavior: A Pilot Study, Child Psychiatry & Human Development 2020