افسردگی همیشه ناشی از یک رویداد یا یک رابطه نیست. با این حال، افسردگی بر روابط تأثیر می گذارد و می تواند مشکلاتی را در روابط بین فردی ایجاد کند. به نوبه خود، مشکلات در ارتباطات بین فردی می تواند به افسردگی کمک کند. اهداف درمان بین فردی (IPT) کمک به شما در برقراری ارتباط بهتر با دیگران و رفع مشکلاتی است که به افسردگی شما کمک می کند.
چندین مطالعه نشان داد که IPT ممکن است به اندازه داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی موثر باشد. گاهی اوقات روانپزشکان از IPT همراه با دارو استفاده می کنند.
پیشینه درمان بین فردی (IPT)
سرچشمه روان درمانی بین فردی به آثار آدلف مایر و دیدگاه روان تحلیلی بین فردی هاری استاک سالیوان در دهه ۱۹۳۰ باز می گردد و نظریه دلبستگی جان بالبی نیز آن را تحت تاثیر قرار داده است.
سالیوان بر این باور بود که ماشه چکان مهم ترین عوامل واکنش های عاطفی در افراد، روابط بین فردی است. مایر نیز که به خاطر رویکرد روانی- زیستی خود شهرت داشت، بر محیط روانی- اجتماعی جاری بیمار تأکید کرد و فرض نمود که بسیاری از آسیب های روانی بیانگر تلاش های اشتباه در سازگار شدن با محیط، مخصوصاً تحت شرایط استرس زا یا در محیط استرس زاست.
این نظریه در ابتدا به صورت نظریه دارونما (پلاسیبو) و مقایسه روان درمانی با داروهای ضد افسردگی برای نگهداری درمان افراد افسرده بعد از بهبود یافتن آن ها از دوره حاد در پژوهش های روان درمانی و توسط جرالد کلرمن، میرنا وایسمن، جان مارکوویتز و همکاران مطرح شد.
نتایج حاصل از پژوهش ها نشان داد که این نظریه در درمان بسیاری از مشکلات روان شناختی بسیار موثر است. لذا از دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ این روش درمانی به عنوان درمان سرپایی برای افرادی که برای آنان تشخیص افسردگی بالینی نه چندان عمیق و توهمات مطرح شده بود کاربرد پیدا کرد.
درمان بین فردی (IPT) چگونه کار می کند
درمان معمولاً با انجام مصاحبه توسط درمانگر شما آغاز می شود. بر اساس مشکلاتی که توضیح می‌دهید، آنها میتوانند مشکلات را در روابط شخصی شما شناسایی کنند و یک طرح درمان منطبق با اهداف شما ایجاد کنند.
شما و درمانگرتان بر روی مسائل کلیدی که به دنبال حل آنها هستید تمرکز خواهید کرد. یک برنامه معمولی شامل حداکثر 20 جلسه درمانی یک ساعته در هفته است.
IPT مشابه سایر روان درمانی های مدرن (مثلاً CBT) است. زیرا در مورد یافتن منشأ ناخودآگاه احساسات و رفتار فعلی شما نیست. به این ترتیب، بر خلاف اشکال سنتی روان درمانی مانند روانکاوی است.
IPT در عوض بر این تمرکز دارد که چگونه مشکلات فوری در تعامل با دیگران در بروز علائم نقش دارند.
علائم افسردگی می تواند روابط شخصی را پیچیده کند. این اغلب باعث می شود که افراد مبتلا به افسردگی به سمت درون برگردند یا نسبت به دیگران ابراز ناامیدی یا عصبانیت کنند.
دلایل
احساس افسردگی می تواند به دلایل متعددی رخ دهد و اغلب می تواند به دنبال یک تغییر اساسی در زندگی شما باشد. اما لزوماً مجبور نیست آنها را دنبال کند. این تغییرات یا «گذرها» به یکی از چهار دسته تقسیم می‌شوند:
- مشکلات سازگاری: که اغلب با تغییرات زندگی مانند جابجایی، از دست دادن شغل و غیره همراه است.
- انتقال نقش: شروع یا پایان یک رابطه یا ازدواج یا تشخیص یک بیماری
- اختلاف نقش: مبارزه در یک رابطه
- نقص بین فردی: عدم وجود یک رویداد مهم زندگی
نقش درمانگر در درمان بین فردی (IPT)
درمانگر شما تلاش خواهد کرد تا رویدادهایی را در زندگی شما که منجر به افسردگی شما می شود شناسایی کند. آنها سعی می کنند شما را با مهارت هایی که برای هدایت احساسات دشوار به روش های مثبت نیاز دارید، مجهز کنند.
به عنوان مثال، آنها ممکن است به شما استراتژی هایی برای تمرین در مورد چگونگی تعامل موثرتر با اعضای خانواده یا شرکای رابطه ارائه دهند.
این روش ها می توانند با هدف برآوردن نیازهای عاطفی شما با کمترین مقاومت ممکن یا حتی از طریق ارضای نیازهای عاطفی دیگران باشند.
ممکن است تشویق شوید تا در فعالیت های اجتماعی که در گذشته استرس زا یا دردناک می دانستید شرکت کنید.
همچنین ممکن است تشویق شوید که موضوعاتی را با دیگران مطرح کنید که ممکن است در گذشته دشوار بوده باشد یا ممکن است بخواهید از بحث با آنها اجتناب کنید.
این می تواند در ابتدا دشوار باشد، اما می تواند روشی موثر برای تمرین تکنیک های مقابله ای جدید باشد تا به مرور زمان به یک عادت تبدیل شود.
ثابت شده است که استفاده مداوم از آن تکنیک ها به مرور زمان منجر به کاهش افسردگی می شود.
فرایند درمان بین فردی (IPT)
روان درمانی بین فردی سه مرحله دارد: مرحله شروع درمان، مرحله ادامه درمان و مرحله خاتمه درمان. هر مرحله درمان شامل چندین جلسه است و تکالیف خاصی دارد. درمان ممکن است با مرحله چهارم که درمان نگهدارنده است و در آن درمانگر و بیمار قرارداد جداگانه ای می بندند تداوم یابد.
شروع درمان
در طی جلسات اولیه درمانگر تلاش می کند یک اتحاد درمانی مثبت ایجاد کند. که شامل گوش کردن دقیق، برانگیختن عاطفه، کمک به بیمار در جهت شناسایی و بهنجارسازی احساسات، فراهم ساختن حمایت، تشویق و آموزش روانی اجتماعی در مورد اختلال مربوطه می باشد. درمانگر باید حمایت کننده و فعال باشد، ارتباط درمانی را به عنوان انتقال تفسیر نکند و رابطه درمانی بیش از حد دوستانه نباشد.
درمانگر در قدم بعدی به منظور تشخیص افسردگی، نشانه ها و علائم افسردگی را بررسی می کند و آن را با DSM تطابق می دهد سپس با استفاده از مقیاس هایی نظیر مقیاس افسردگی همیلتون یا پرسشنامه افسردگی بک به بیمار کمک می کند تا شدت و ماهیت نشانه هایش را درک کند و به بیمار متذکر می شود که به منظور بررسی پیشرفت درمان و روند بهبودی به طور منظم مقیاس را تکرار خواهد کرد. سپس نیاز بیمار به دارو درمانی را ارزیابی می کند و در آخر با بررسی روابط بین فردی گذشته و کنونی بیمار، افسردگی را به بافت بین فردی ارتباط می دهد و به وسیله پرسشنامه بین فردی حیطه های زیر را مورد ارزیابی قرار می دهد:
ماهیت تعامل با اشخاص مهم زندگی
انتظارات بیمار و اشخاص مهم
جنبه های خوشایند و ناخوشایند در روابط بین فردی
تغییراتی که بیمار تمایل دارد در روابطش ایجاد کند.
حوزه های اصلی مشکل نظیر سوگ حل نشده، مشاجرات بین فردی، گذار نقش یا نواقص بین فردی را شناسایی می کند.
حوزه ی مشکل اصلی مربوط به افسردگی کنونی را مشخص کرده و اهداف درمانی را تعیین می کند.
تعیین می کند که کدام رابطه و یا کدام جنبه از رابطه به افسردگی مربوط است و چه چیزهایی می تواند تغییر کند.
شرایطی که بادرمان بین فردی (IPT) درمان می شود
IPT فقط برای افسردگی نیست. همچنین ممکن است به درمان موارد زیر کمک کند:
- اختلال دوقطبی (در صورت استفاده همراه با دارو)
- اختلال شخصیت مرزی
- افسردگی در نتیجه بیماری مانند HIV
- دیس تایمیا
- اختلالات اشتها
- اختلافات زناشویی
- اختلال هراس
- سوگواری طولانی مدت
برداشت و نظر یک متخصص
دانیل ال. بوچینو می گوید: «روان درمانی بین فردی در حالت خالص خود یک نوع درمان کاملاً مطالعه شده است.
بوچینو یک مددکار اجتماعی دارای مجوز و استادیار روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز است.
“به طور کلی بر زمینه رابطه ای فعلی که در آن مشکلاتی مانند افسردگی ظاهر می شود تمرکز می کند. و به طور کلی در تلاش برای ایجاد الگوهای ارتباطی و راه حل های مختلف کمی محدودتر و هدفمندتر است.”
آیا درمان بین فردی (IPT) برای من مناسب است؟
IPT تنها یکی از انواع روان درمانی است. انواع دیگر عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری (CBT)
- درمان یکپارچه یا کل نگر
- روانکاوی
اثربخشی IPT به آنچه تجربه کرده اید و شدت مشکلاتی که داشته اید بستگی دارد.
با پزشک یا درمانگر خود در مورد اشکال مختلف روان درمانی موجود صحبت کنید. همکاری با پزشک و درمانگر به شما کمک می کند تا یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای خاص خود بسازید.
منبع:
- Colom F, et al. (2004). A perspective on the use of psychoeducation, cognitive‐behavioral therapy and interpersonal therapy for bipolar patients.
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15541063/ - Cuijpers P, et al. (2016). Interpersonal psychotherapy for mental health problems: A comprehensive meta-analysis.
ajp.psychiatryonline.org/doi/abs/10.1176/appi.ajp.2015.15091141?journalCode=ajp - Different approaches to psychotherapy. (2009).
apa.org/topics/therapy/psychotherapy-approaches - Law R. (2018). Interpersonal psychotherapy for depression.
cambridge.org/core/journals/advances-in-psychiatric-treatment/article/interpersonal-psychotherapy-for-depression/79EF19F3C1FE96E4069C67F63FA1BBE2 - Psychotherapies. (2016).
nimh.nih.gov/health/topics/psychotherapies/index.shtml - رابرتسون ام و همکاران (2008). روان درمانی بین فردی: یک مرور کلی
img3.reoveme.com/m/3b3fee61308a2336.pdf
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.