پژوهش های جدید، اهمیت اصالت و واقعی بودن احساسات را در پرورش شفقت نشان داده اند.
امروزه، به نظر می رسد جهان رحم و شفقت کمتری در خود جای داده است؛ با وجود خشونت های خیابانی میان افراد به علت تفاوت و اختلاف در عقاید، قتل هایی با انگیزه های نژادپرستانه و فرهنگ حاکم بر فضاهای مجازی که بستر تبلیغ پیام های تفرقه انگیز را فراهم می کند، به نظر می رسد متاسفانه در بسیاری از موارد، دلسوزی بسیاری میان ما وجود ندارد.
اما؛ چگونه دنیایی با رحم و دلسوزی بیشتری خلق کنیم؟
این پرسش مهمی برای روانشناسان اجتماعی است. شاید انتظار برود که شفقت نسبت به دیگران با شفقت نسبت به خودمان آغاز شود. این مسئله در پژوهشی اخیر توسط آیدان بایرتاپر در دانشگاه ناتینگهام مورد بررسی قرار گرفت که همبستگی میان خودشفقتی و شفقت نسبت به سایرین را در 530 شرکت کننده را آزمود. نتیجه این پژوهش، وجود چنین رابطه ای را نشان می دهد و در عین حال تاثیر این همبستگی را چندان قوی نمی داند. هیچ تضمینی وجود ندارد که افراد که نسبت به خود، دلسوز ترند، در ارتباط با دیگران نیز همین طور باشند.
این نتیجه، برخلاف انتظار ماست؛ به ویژه با توجه به محبوبیت موضوع شفقت و ترویج آن به عنوان ابزاری برای درمان در سالهای اخیر.
بسیاری از پژوهشگران، فواید فردی زیادی برای خودشفقتی یافته اند، با این وجود، این امر با عناوین خودگرایی و خودمحوری نیز مورد انتقاد قرار گرفته است. این پژوهش، می تواند به طریقی از چنین انتقاداتی حمایت کند.
پیچش جالب توجه این تحقیق،آن جاست که همبستگی میان خودشفقتی و دگر شفقتی را در افرادی که اصطلاحا بیشتر “خودشان هستند”، قوی تر می یابد.
صادق بودن با خود، بسیار مهم است؛ برخورداری از این کیفیت در این زندگی به شدت پر اهمیت است: توانایی شناخت خود، پذیرفتن مسئولیت های اتنخاب های خود در زندگی و توانایی حمایت از خود درباره آنچه به آن معتقدیم.
صادق و روراست بودن با خود و اصالت احساسات، فراتر از این است که صرفا “خودمان باشیم” یا تنها در جهت منفعت شخصی خود قدم برداریم.
روانشناسانی مانند کارل روجرز، مدت ها اصالت احساسات را به عنوان عاملی درون فردی شناخته اند که جنبه های سازنده اجتماعی طبیعت انسان را آشکار می کند. به این معنا که، هر قدر یک شخص احساسات واقعی تری داشته باشد، بیشتر رفتارهای که روجرز آنها را از لحاظ اجتماعی و روانشناختی مثبت و ضروری می داند نشان خواهد داد و در مقابل، رفتارهای تحریف شده و مخرب و گرایش های خودخواهانه غالبا توسط افرادی نمایان می شوند که در احساساتشان صداقت و اصالت ندارند.
منبع:
بر اساس مقاله ی زیر:
Bayır-Toper, A., Sellman, E., & Joseph, S. (2020). Being yourself for the ‘greater good’: An empirical investigation of the moderation effect of authenticity. Current Psychology. First online publication