محققان تصور می کردند که احساس ما نسبت به خودمان، تحت تأثیر چیزهایی مانند تجربیات کودکی، تعامل ما با دیگران و عوامل دیگر است. ولی اکنون بررسی ها جواب این سؤال را “بدن ما” می دانند. مطالعه ای که اخیرا در مجله iScience منتشر شده است، نشان می دهد، تعویض بدن در دو دوست، باعث می شود افراد شباهت بیشتری بین اعتقادات مربوط به شخصیت خود با اعتقاداتشان درباره شخصیت دوست خود، پیدا کنند.
یافته ها حاکی از آن است که این رابطه نزدیک بین احساس ذهنی و جسمی ما در عملکردهایی مانند حافظه نیز دخیل است: وقتی خودپنداری ذهنی ما نسبت به کسی که هستیم با حالات جسمی ما مطابقت ندارد، حافظه ما می تواند مختل شود.
پاول تاکیکوفسکی، نویسنده اول این مطالعه توضیح می دهد: “من در کودکی دوست داشتم تصور کنم که روزی در بدن شخص دیگری ظاهر شوم.” “بسیاری از بچه ها احتمالاً این تخیلات را دارند و من حدس می زنم که من هرگز این تصور را از خود دور نکردم – فقط آن را به شغل خود تبدیل کرده ام.”
این تیم از آزمایشگاه های مغز، بدن و احساس ذهنی از خود، توسط عینکهایی از دیدگاه شخص اول زندگی مستقیم بدن شخص دیگر را نشان می دادند. برای توهم بیشتر، آنها لمس همزمان را به هر دو شرکت کننده در قسمت هایی از بدن انجام دادند تا بتوانند آنچه را که در عینک دیده اند احساس کنند. بعد از چند لحظه، توهم عموماً کار می کرد.
برای نشان دادن این اتفاق، محققان بدن یکی از دوستان را با چاقو برقی تهدید کردند و دریافتند که دوست دیگر، احساس تهدید شدن و ترس دارد.
“تعویض بدن فقط مختص فیلم های علمی تخیلی نیست.”
شرکت کنندگان فقط احساس می کردند که برای مدت کوتاهی “در بدن شخص دیگری از خواب بیدار شده اند”. این به اندازه کافی طولانی بود تا به طور قابل توجهی درک خود را تغییر دهند. قبل از تعویض بدن، شرکت کنندگان افراد را به صفاتی مانند گفتگو، شادابی، استقلال و اعتماد به نفس ارزیابی کردند. در مقایسه با این مبنای اولیه، در طول تعویض، آنها تمایل داشتند افراد را بیشتر ارزیابی کنند.
این توهم، حافظه را نیز تحت تأثیر قرار داد. “این یافته کاملاً اثبات شده وجود دارد که مردم بهتر می توانند چیزهایی را که مربوط به خودشان هست به خاطر بسپارند. بنابراین، ما فکر کردیم اگر در هنگام توهم با تفکر ذهنی شخص نسبت به خود تداخل ایجاد کنیم، باید به طور کلی عملکرد حافظه آنها کاهش یابد. ”
و این اتفاق افتاد: شرکت کنندگان در توهم عموماً در تست های حافظه بدتر عمل می کردند.
این یافته ها ممکن است هنگام بررسی اختلال شخصیت زدایی، جایی که افراد احساس هماهنگی بین وضعیت ذهنی و بدن خود ندارند. همچنین، می تواند در سایر اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی، مهم باشد.
“ما نشان می دهیم که “خودپنداری” پتانسیل تغییر واقعاً سریع را دارد که ما را به برخی از پیامدهای عملی بالقوه جالب توجه می رساند.” “افرادی که از افسردگی رنج می برند، غالباً اعتقادات بسیار سخت و منفی در مورد خود دارند که می تواند برای عملکرد روزمره آنها مخرب باشد. اگر این توهم را کمی تغییر دهید، به طور بالقوه می تواند از آن عقاید سخت و منفی بکاهد. ”
“اکنون، ذهن من با این سؤال که این اثر رفتاری چگونه کار می کند – چه مکانیسمی را در مغز درگیر می کند” مشغول شده است. “بنابراین، ما می توانیم از این مدل برای برنامه های کاربردی بالینی ویژه ای جهت بهبود درمان ها استفاده کنیم.”
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
“Perception of Our Own Body Influences Self-Concept and Self-Incoherence Impairs Episodic Memory”
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).