اضطراب را نمی توان فقط با یک تست تشخیص داد. این بیماری اشکال مختلفی دارد و می تواند با سایر اختلالات همراه باشد. برای تشخیص اضطراب دقیق ، معاینه فیزیکی و بررسی سابقه بیمار ضروری است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد فرآیند تشخیص اضطراب، ادامه مطلب را بخوانید.
در طول معاینه فیزیکی برای تشخیص اضطراب…
شما باید با پزشک خود کاملاً صادق باشید. بسیاری از چیزها می توانند به اضطراب کمک کنند یا تحت تأثیر قرار گیرند، از جمله:
- بیماری های خاص
- داروها
- مصرف الکل
- مصرف قهوه
- هورمون ها
سایر بیماری ها می توانند علائمی شبیه اضطراب ایجاد کنند.
بسیاری از علائم اضطراب، فیزیکی هستند، از جمله:
- تپش قلب
- تنگی نفس
- لرزش
- تعریق
- لرز
- گرگرفتگی
- درد قفسه سینه
- خشکی دهان
- حالت تهوع
- استفراغ
- اسهال
- تکرر ادرار
پزشک ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد و آزمایش‌های مختلفی را برای رد بیماری هایی که علائم اضطراب را تقلید می‌کنند، تجویز کند.
بیماری ها با علائم مشابه عبارتند از:
- حمله قلبی
- آنژین
- افتادگی دریچه میترال
- تاکی کاردی
- آسم
- پرکاری تیروئید
- تومورهای غده فوق کلیوی
- یائسگی
- عوارض جانبی برخی داروها، مانند داروهای فشار خون بالا، دیابت و اختلالات تیروئید
- ترک برخی داروها، مانند داروهایی که برای درمان اضطراب و اختلالات خواب استفاده می شوند
- سوء مصرف یا ترک مواد
تست های تشخیصی
پیشنهاد می شود قبل از انجام تست های دیگر، یک پرسشنامه خودارزیابی را تکمیل کنید. این می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا ممکن است یک اختلال اضطرابی داشته باشید یا ممکن است به موقعیت یا رویداد خاصی واکنش نشان دهید. اگر ارزیابی ها شما را به این باور برساند که ممکن است یک اختلال اضطرابی داشته باشید، ممکن است پزشک از شما بخواهد که یک ارزیابی بالینی انجام دهید یا یک مصاحبه ساختاریافته انجام دهید.
پزشک ممکن است از یک یا چند آزمایش زیر برای ارزیابی سطح اضطراب شما استفاده کند.
مقیاس اضطراب خود ارزیابی زانگ
آزمون زونگ یک پرسشنامه 20 سوالی است.
از شما می‌خواهد اضطراب خود را از «گاهی اوقات» تا «بیشتر اوقات» رتبه بندی کنید:
- عصبی بودن
- اضطراب
- لرزش
- تند شدن ضربان قلب
- غش کردن
- تکرر ادرار
- کابوس ها
پس از تکمیل این آزمون، یک متخصص آموزش دیده پاسخ های شما را ارزیابی می کند.
مقیاس اضطراب همیلتون (HAM-A)
آزمون همیلتون که در سال 1959 ایجاد شد، یکی از اولین مقیاس های درجه بندی اضطراب بود. هنوز به طور گسترده در محیط های بالینی و تحقیقاتی استفاده می شود. این شامل 14 سوال است که به خلق و خوی، ترس ها و تنش ها و همچنین ویژگی های فیزیکی، ذهنی و رفتاری می پردازد. یک متخصص باید آزمون همیلتون را انجام دهد.
پرسشنامه اضطراب بک (BAI)
BAI به اندازه گیری شدت اضطراب کمک می کند. شما می توانید آزمون را به تنهایی انجام دهید.
21 سوال چند گزینه ای وجود دارد که از شما می خواهند به تجربه خود از علائم در هفته گذشته امتیاز دهید. این علائم شامل گزگز، بی حسی و ترس است. گزینه های پاسخ عبارتند از: «اصلاً»، «خفیف»، «متوسط» یا «به شدت».
فهرست هراس اجتماعی (SPIN)
این خودارزیابی 17 سوالی سطح فوبیای اجتماعی شما را می سنجد. شما اضطراب خود را در رابطه با موقعیت های اجتماعی مختلف در مقیاسی از صفر تا چهار درجه بندی می کنید. صفر نشان دهنده عدم وجود اضطراب است. چهار نشان دهنده اضطراب شدید است.
پرسشنامه نگرانی ایالت پن
این تست پرکاربردترین معیار سنجش نگرانی است. بین اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال اضطراب فراگیر تمایز قائل می شود. این آزمون از 16 سوال برای سنجش عمومیت، بیش از حد و غیرقابل کنترل بودن نگرانی استفاده می کند.
مقیاس اختلال اضطراب فراگیر
این تست هفت سوالی یک ابزار غربالگری برای اختلال اضطراب فراگیر است. از شما پرسیده می شود که در دو هفته گذشته چند وقت یکبار احساس تحریک پذیری، عصبی بودن یا ترس آزارتان داده است. گزینه‌ها عبارتند از: «اصلاً»، «چند روز»، «بیش از نیمی از روزها» یا «تقریباً هر روز».
مقیاس وسواس اجباری ییل-براون (YBOCS)
YBOCS برای اندازه گیری سطوح OCD استفاده می شود. این به عنوان یک مصاحبه یک به یک بین شما و یک متخصص سلامت روان انجام می شود. شما سه مورد را از یک چک لیست علائم انتخاب می کنید که آزاردهنده ترین هستند و سپس شدت آنها را ارزیابی می کنید. سپس از شما سوال می شود که آیا در گذشته وسواس یا اجبار خاصی داشته اید یا خیر. بر اساس پاسخ های شما، متخصص سلامت روان OCD شما را تحت بالینی، خفیف، متوسط، شدید یا شدید درجه بندی می کند.
تشخیص اضطراب با نوار مغز
نوار مغز یا الکتروانسفالوگرافی (EEG) فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کند و یک ابزار تشخیصی اولیه است که به تشخیص اضطراب و تمایز آن از سایر اختلالات عصبی کمک می کند.
کاربرد EEG در محیط های بالینی به طور مداوم با پیشرفت های نوظهور در حال تغییر است. پیشرفت‌ها در یادگیری ماشین و هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که داده‌های EEG را به‌طور خودکار تجزیه و تحلیل کند و الگوهایی را که با اختلالات خاص مرتبط هستند شناسایی کند. اهمیت نقشه برداری مغز یا EEG کمی (QEEG) به طور فزاینده ای شناخته شده است و انتظار می رود که برای تشخیص و مدیریت اختلالات سلامت روان مانند اضطراب استفاده شود. بنابراین، نقشه مغزی یک جایگزین اقتصادی برای سایر روش های تصویربرداری عملکردی مغز در اختلالات روانپزشکی ارائه می دهد.
معیارهای تشخیصی
تشخیص اضطراب بستگی زیادی به توصیف شما از علائمی دارد که تجربه می کنید. متخصصان سلامت روان از “راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی” (که اغلب DSM نامیده می شود) برای تشخیص اضطراب و سایر اختلالات روانی بر اساس علائم استفاده می کنند. معیارها برای هر اختلال اضطرابی متفاوت است.
DSM معیارهای زیر را برای اختلال اضطراب فراگیر (GAD) فهرست می کند:
- اضطراب بیش از حد و بیشتر روزها نگرانی در مورد بسیاری از چیزها برای
- حداقل شش ماه
- مشکل در کنترل نگرانی شما
- بروز سه علامت از شش علامت زیر: بی قراری، خستگی، تحریک پذیری، تنش عضلانی، اختلال خواب، و مشکل در تمرکز
- علائمی که به طور قابل توجهی در زندگی شما تداخل دارند
- علائم ناشی از اثرات روانی مستقیم داروها یا بیماری ها
- اضطراب در مورد حملات پانیک پیشرو همراه با اختلال پانیک، اضطراب ناشی از یک اختلال اجتماعی و غیره
تشخیص اضطراب در کودکان
دوران کودکی و نوجوانی پر از تجربیات و اتفاقات جدید و ترسناک است. برخی از کودکان یاد می گیرند که با این ترس ها مقابله کنند و آنها را بپذیرند. با این حال، یک اختلال اضطرابی می تواند مقابله با آن را برای کودک دشوار یا غیرممکن کند.
همان معیارها و ارزیابی های تشخیصی که برای بزرگسالان استفاده می شود، برای کودکان نیز اعمال می شود. در برنامه مصاحبه اضطراب و اختلالات مرتبط برای DSM-5، پزشک با شما و فرزندتان در مورد علائم آنها مصاحبه می کند.
علائم در کودکان مشابه علائم بزرگسالان است. اگر متوجه علائم اضطراب یا هر رفتار اضطرابی یا نگران کننده ای شدید که بیش از دو هفته طول کشید، کودک خود را نزد پزشک ببرید. در آنجا می توان آنها را از نظر اختلال اضطراب بررسی کرد.
برخی تحقیقات نشان می دهد که اضطراب می تواند یک جزء ژنتیکی داشته باشد. اگر فردی در خانواده شما تا به حال مبتلا به اضطراب یا اختلال افسردگی تشخیص داده شده است، به محض مشاهده علائم، فرزند خود را ارزیابی کنید. تشخیص صحیح می تواند به مداخلاتی برای کمک به مدیریت اضطراب در سنین پایین منجر شود.
تشخیص اضطراب در کودکان با نوار مغز یا EEG
تحقیقات نشان داده‌اند که سیگنال‌های EEG در کودکان هفت ساله مبتلا به اختلال اضطراب را از افراد سالم متمایز می‌کند. با این حال، سیگنال هایی متمایز کننده حتی در سن 3 و 5 سالگی وجود داشت. ثبت گرفتن در دو یا سه زمان مختلف (به استثنای دوران شیرخوارگی) نتایج بسیار بهتری نسبت به ضبط های 7 سالگی به تنهایی ارائه می دهد.
آنها متوجه شدند که نه فقط یک عکس فوری، بلکه مسیرها در طول زمان بهترین پیش‌بینی‌کننده‌ها هستند. یک نوار مغزی تنها به شما می گوید که مغز در آن لحظه چه می کند.
در صورت تشخیص اضطراب چه باید کرد
یادگیری بهترین روش برای کنترل اضطراب می تواند به شما کمک کند زندگی رضایت بخشی داشته باشید. شما می توانید روی جلوگیری از قرار گرفتن علائم اضطراب در مسیر رسیدن به اهداف یا آرزوهایتان کار کنید.
برای کمک به مدیریت اضطراب خود، چندین گزینه دارید.
دارو
اگر تشخیص داده شود که شما یا فرزندتان اضطراب دارید، پزشک احتمالاً شما را به روانپزشکی ارجاع می دهد که می تواند تصمیم بگیرد که چه داروهایی برای اضطراب بهتر عمل می کنند. پایبندی به برنامه درمانی توصیه شده برای اثربخشی داروها بسیار مهم است. سعی کنید درمان خود را به تاخیر نیندازید. هرچه زودتر شروع کنید، موثرتر خواهد بود.
خواندن این مطلب را از دست ندهید: درمان قطعی اضطراب شدید بدون دارو + راهکارهای عملی
روان درمانی
همچنین ممکن است در نظر داشته باشید که به یک درمانگر مراجعه کنید یا به یک گروه حمایتی برای افراد مبتلا به اضطراب بپیوندید تا بتوانید آشکارا در مورد اضطراب خود صحبت کنید. این می تواند به شما کمک کند نگرانی های خود را کنترل کنید و به آنچه باعث اضطراب شما می شود برسید.
چه زمانی به مشاور نیاز داریم: زمان مراجعه به تراپی
انتخاب های سبک زندگی
راه های فعالی برای کاهش استرس خود پیدا کنید. این می تواند تأثیری را که اضطراب ممکن است روی شما بگذارد کاهش دهد.
برخی از کارهایی که می توانید انجام دهید عبارتند از:
- ورزش منظم داشته باشید.
- سرگرمی هایی را پیدا کنید که ذهن شما را درگیر یا به خود مشغول کند.
- در فعالیت هایی که از آنها لذت می برید شرکت کنید.
- یک دفتر روزانه از افکار و فعالیت ها داشته باشید.
- برنامه های کوتاه مدت یا بلند مدت ایجاد کنید.
- با دوستان معاشرت کنید.
- همچنین از الکل، نیکوتین و سایر داروهای مشابه خودداری کنید. اثرات این مواد می تواند اضطراب شما را بدتر کند.
حفظ ارتباط
در صورت امکان با خانواده و دوستان نزدیک خود در مورد تشخیص خود گفتگو کنید. صحبت در مورد اختلال سلامت روان آسان نیست. با این حال، هرچه اطرافیان شما اضطراب شما را بیشتر درک کنند، انتقال افکار و نیازهایتان با آنها آسان تر می شود.
درمان اضطراب در شیراز
حملات گاه به گاه اضطراب و استرس ممکن است فقط نشانه این باشد که شما باید استراحت کنید و برخی از استراتژی های ذکر شده در بالا را اجرا کنید. اضافه کردن ورزش، مدیتیشن یا تنفس دیافراگمی ممکن است بتواند به آرامش ذهن شما کمک کند. اما اگر اضطراب، عصبی بودن یا نگرانی بیش از حد شد یا شروع به تأثیرگذاری بر کیفیت زندگی شما کرد، زمان آن فرا رسیده است که به دنبال کمک حرفه ای باشید.
انستیتو سلامت مغز دانا با به روزترین و موثرترین تکنیک ها برای درمان اختلالات اضطرابی میتواند به شما کمک کند. برای اطلاعات بیشتر واحد مربوطه را در سایت ما ببینید یا با کارشناسان تماس بگیرید.
درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.