رابطه ی بین اهمال کاری و ADHD چیست؟ اگر ADHD دارید، احتمالاً خود را در حال دست و پنجه نرم کردن با اهمال کاری یافته‌اید – به نظر می‌رسد که دائماً وظایف مهم را تا آخرین لحظه ممکن به تعویق می‌اندازید و تحت فشار برای انجام کارها تقلا می‌کنید. همه گاهی اوقات اهمال کاری می‌کنند، اما ویژگی‌های ADHD – مانند حواسپرتی و مشکلات مربوط به عملکردهای اجرایی – میتواند آن را به یک مشکل چالش‌برانگیز تبدیل کند.
این موضوع مربوط به علاقه کم یا فقدان اراده نیست. در عوض، همه چیز به نحوه عملکرد مغز افراد ADHD، از جمله تفاوت در عملکرد اجرایی و انگیزه، خلاصه می‌شود.
اهمال‌کاری شامل به تعویق انداختن یک کار یا تصمیمی است که باید تا یک مهلت مشخص تکمیل شود. وقتی با کاری روبرو می‌شویم که نمی‌خواهیم انجام دهیم، بسیاری از ما آن را به فردا به تعویق می‌اندازیم، آن را کنار می‌گذاریم تا زمانی که احساس کنیم از بار مسئولیت‌های دیگرمان کمتر کلافه شده‌ایم یا صرفاً منتظر می‌مانیم تا انرژی بیشتری برای انجام آن کار در یک روز جدید داشته باشیم.
با این حال، اگر متوجه شوید که بارها و بارها این وظایف را به تعویق می‌اندازید و هرگز “بعداً” به سراغ آنها نمی‌روید، مشکل‌سازتر می‌شود. به نظر می‌رسد این اتفاق اغلب در افراد مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD) به دلایل مختلف رخ می‌دهد.
این مقاله در مورد اینکه چرا افراد مبتلا به ADHD تمایل به اهمال‌کاری دارند و تأثیر آن بر زندگیشان چیست، بحث می‌کند. همچنین برخی از علائم مختلف ADHD را که در اهمال‌کاری نقش دارند، پوشش می‌دهد.
ارتباط بین ADHD و اهمال‌کاری
ADHD یک اختلال عصبی-رشدی است که منجر به علائمی مانند بی‌توجهی، تکانشگری و بیش‌فعالی می‌شود. طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، 9.4 درصد از کودکان مبتلا به ADHD تشخیص داده شده‌اند.
در حالی که این بیماری اغلب در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود، میتواند بزرگسالان را نیز تحت تأثیر قرار دهد. موسسه ملی سلامت روان (NIMH) نشان می‌دهد که شیوع ADHD در بین بزرگسالان 4.4 درصد است. با این حال، تشخیص و درمان ADHD در بزرگسالان غیرمعمول نیست.
افراد به دلایل بسیاری اهمال‌کاری می‌کنند. گاهی اوقات، ما فقط احساس می‌کنیم که دوست داریم کار دیگری را انجام دهیم که برای ما جالب‌تر است. برای افراد مبتلا به ADHD، اهمال‌کاری اغلب به شدت تحت تأثیر ویژگی‌های ADHD است.
با وجود این که رایج است، اهمال‌کاری به عنوان یک علامت تشخیصی رسمی ADHD شناخته نمی‌شود.
بی‌توجهی میتواند نقش داشته باشد
مشکل توجه که با ADHD همراه است، اغلب میتواند منجر به اهمال‌کاری شود. در یک مطالعه، محققان انتظار داشتند که اهمال‌کاری با تکانشگری مرتبط باشد، اما دریافتند که فقط با بی‌توجهی مرتبط است.
به عنوان یک مکانیسم مقابله ای عمل می‌کند
به تعویق انداختن کارها برای افراد مبتلا به ADHD اهداف مختلفی را نیز دنبال می‌کند. برای مثال، برخی تحقیقات نشان می‌دهد که اهمال‌کاری اغلب به عنوان یک استراتژی جبرانی برای نوجوانان و بزرگسالانی که ADHD دارند، عمل می‌کند. وقتی با یک کار چالش‌برانگیز روبرو می‌شوند، اهمال‌کاری راهی را برای متوقف کردن مواجهه با یک مشکل ناخوشایند که ممکن است احساس کنند برای توانایی‌هایشان بسیار دشوار است، به آنها ارائه می‌دهد.
به عبارت دیگر، از آنجایی که در حال حاضر مقابله با آن بسیار طاقت‌فرسا به نظر می‌رسد، افراد مبتلا به ADHD گاهی اوقات با عدم رسیدگی به آن کنار می‌آیند. به تعویق انداختن آن، استرس را در کوتاه‌مدت به حداقل می‌رساند، اگرچه در آینده استرس بیشتری ایجاد می‌کند.
اغلب نقص در عملکرد اجرایی مقصر است
عواملی که در اهمال‌کاری نقش دارند پیچیده و متنوع هستند، اما مشکلات عملکرد اجرایی اغلب نقش کلیدی دارند.
عملکرد اجرایی چیست؟
مهارت‌های عملکرد اجرایی، مهارت‌های ذهنی هستند که برای برنامه‌ریزی، سازماندهی، شروع و تکمیل وظایف مورد نیاز هستند. این مهارت‌ها شامل مواردی مانند حافظه کاری، مدیریت زمان و خودکنترلی می‌شوند.
هنگام مواجهه با یک کار، افراد مبتلا به ADHD ممکن است در تصمیم‌گیری در مورد نحوه شروع و نحوه نظارت بر پیشرفت خود دچار مشکل شوند. آنها ممکن است کار را برای لحظه‌ای رها کنند و فقط حواسشان به چیز دیگری پرت شود. همه این عوامل به این معنی است که کارها مدام به تعویق می‌افتند، گاهی اوقات تا آخرین لحظه. در موارد دیگر، ممکن است اصلاً انجام نشوند.
اثرات اهمال‌کاری با ADHD
اهمال‌کاری مزمن برای بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD به یک مشکل واقعی تبدیل می‌شود. این نوع اهمال‌کاری میتواند باعث ایجاد چالش‌های جزئی در محل کار شود، زمانی که مسئولیت‌های شغلی تا آخرین لحظه تکمیل نمی‌شوند.
همچنین میتواند باعث استرس مالی شود، زمانی که تراز کردن دفترچه چک دائماً به تأخیر می‌افتد یا وقتی صورتحساب‌ها دیر پرداخت می‌شوند. همچنین میتواند باعث ایجاد مشکلاتی در روابط شود، زمانی که شما به تعویق انداختن کارهای مربوط به دیگران را ادامه می‌دهید و باعث می‌شوید آنها احساس بی‌اهمیتی کنند.
اهمال‌کاری همچنین میتواند منجر به خلق و خو و احساسات منفی و عزت نفس پایین شود. این عدم موفقیت در انجام وظایف میتواند منجر به احساس ناامیدی، شرم و عذاب وجدان شود. چنین احساسات دردناکی می‌توانند یک چرخه معیوب ایجاد کنند؛ زیرا شما نمی‌خواهید با این احساسات مقابله کنید، در نهایت وظایف خود را بیشتر به تعویق می‌اندازید.
شواهد همچنین نشان می‌دهد افرادی که علائم جدی‌تر ADHD دارند، تعلل بیشتری را تجربه می‌کنند و همچنین علائم درونی‌سازی شده مانند افسردگی و اضطراب را تجربه می‌کنند.
محققان پیشنهاد می‌کنند که کمک به افراد برای مقابله با تعلل ممکن است برای کاهش برخی از احساسات درونی منفی که گاهی اوقات در ADHD رخ می‌دهد، مانند گناه، غم، شرم، افسردگی و اضطراب، مفید باشد.
عوامل مؤثر در تعلل مرتبط با ADHD
ممکن است تعدادی از عوامل مرتبط با ADHD وجود داشته باشند که منجر به تعلل مزمن می‌شوند، از جمله حواسپرتی، فراموشی، بی‌نظمی و مشکلات در اولویت‌بندی، ترتیب‌بندی و مدیریت زمان.
علاوه بر این، اگر در انواع خاصی از وظایف، ناامیدی‌های مکرر را تجربه کرده‌اید، ممکن است به طور طبیعی از آن وظایف اجتناب کنید تا از احساسات منفی که کار بر روی آن وظایف میتواند ایجاد کند، جلوگیری کنید.
در اینجا برخی از عواملی که می‌توانند در رابطه بین ADHD و اهمال‌کاری نقش داشته باشند، آورده شده است.
مشکلات شروع کار
برای یک بزرگسال مبتلا به ADHD، شروع یک کار اغلب میتواند بسیار دشوار باشد، به خصوص اگر آن کار ذاتاً جالب نباشد. وقتی محرک‌های بیرونی و همچنین افکار درونی حواس شما را پرت می‌کنند، حتی رسیدن به خط شروع نیز میتواند دشوار باشد.
گاهی اوقات فقط فهمیدن اینکه از کجا یا چگونه شروع کنید، چالش برانگیز است. مشکلات مربوط به سازماندهی زمانی بروز می‌کنند که برای اولویت‌بندی، برنامه‌ریزی و ترتیب وظایفی که باید برای شروع و ادامه مسیر انجام شوند، تلاش می‌کنید.
حواسپرتی
هنگامی که بالاخره شروع می‌کنید، ممکن است متوجه شوید که به سرعت توسط چیز جالب‌تری حواستان پرت می‌شود، بنابراین کار اصلی شما بیشتر به تأخیر می‌افتد. وقتی ADHD دارید، تنظیم توجه میتواند بسیار دشوار باشد.
هنگامی که میتوانید توجه خود را روی یک کار متمرکز کنید، ممکن است متوجه شوید که حفظ آن توجه در حالی که ذهنتان سرگردان است، دشوار است. وقتی به کاری که در دست دارید علاقه یا انگیزه زیادی ندارید، هوشیار، باانگیزه و پیگیر ماندن میتواند دشوار باشد.
به‌ویژه کارهای خسته‌کننده اغلب کارهایی هستند که تا آخرین لحظه به تعویق می‌افتند.
در آن مرحله، یا آنقدر فشار زیادی احساس می‌کنید که نمی‌توانید خودتان را برای شروع و تکمیل کار ترغیب کنید، یا گیر می‌کنید، اصلاً کار را تمام نمی‌کنید و مجبور می‌شوید با عواقب آن روبرو شوید.
نیروی محرکه لحظه آخری
جالب اینجاست که برای برخی از افراد مبتلا به بیش‌فعالی و نقص توجه، به تعویق انداختن کارها تا آخرین لحظه میتواند یک وضعیت اضطراری – نوعی فوریت – ایجاد کند که به آنها کمک می‌کند تا کار را با موفقیت انجام دهند.
مهلت پایاتی یا ددلاین نزدیک (و فوریت عواقب منفی که در صورت عدم رعایت مهلت به دنبال خواهد داشت) ممکن است به این افراد کمک کند تا تمرکز کنند و کار را به پایان برسانند.
مشکل این است که این فوریت میتواند استرس و اضطراب زیادی نیز ایجاد کند. و استرس میتواند عوارض بسیار زیادی بر شما و همچنین اطرافیانتان داشته باشد.
ناگزیر، این کارهای عجله‌ای دقیقه نودی به اندازه‌ای که بدون چنین تعللی می‌توانستند باکیفیت باشند، کیفیت بالایی نخواهند داشت.
حس فلج شدن و احساس غرق شدن
از سوی دیگر، ممکن است هنگام مواجهه با یک کار یا پروژه، حس دردناک فلج شدن را تجربه کنید – می‌خواهید شروع کنید، اما نمی‌توانید به هیچ وجه پیشرفتی داشته باشید.
ممکن است احساس فشار شدیدی داشته باشید. هر چقدر هم که بدانید باید کار را انجام دهید، نمی‌توانید حرکت کنید.
اختلال در درک زمان
گاهی اوقات، این اختلال در درک زمان است که منجر به مشکلاتی در شروع کارها می‌شود. اگر در تخمین مدت زمان لازم برای انجام یک کار مشکل دارید، ممکن است کار را به تعویق بیندازید، با این فکر که هنوز زمان کافی برای انجام آن دارید.
اختلال بیش فعالی میتواند پیگیری گذر زمان را نیز دشوار کند. بنابراین، ممکن است متوجه شوید که آن مهلت‌ها قبل از اینکه متوجه شوید، به شما نزدیک می‌شوند.
ترس از شکست
گاهی اوقات ممکن است آنقدر اضطراب مرتبط با شروع یک کار وجود داشته باشد که این احساسات مانع بزرگتری ایجاد کنند. ترس از انجام ندادن درست کار، ترس از نقص و ترس از شکست، همگی می‌توانند به تعلل‌ورزی بیفزایند.
نکاتی برای مدیریت اهمال کاری با ADHD
اگرچه بین ADHD و تعلل‌ورزی ارتباطی وجود دارد، اما این بدان معنا نیست که فرد مبتلا به ADHD باید به تعلل‌ورزی ادامه دهد. در اینجا چند نکته برای مدیریت تعلل‌ورزی در هنگام ADHD آورده شده است.
وظایف بزرگتر را به کارهای کوچکتر تقسیم کنید.
این کار به جلوگیری از احساس سختی بیش از حد وظایف کمک می‌کند. به عنوان مثال، اگر می‌خواهید یک کمد را تمیز کنید، به جای اینکه همه آنها را یکجا انجام دهید، میتوانید یک روز قفسه بالایی، روز دیگر لباس‌های روی آویز و روز سوم همه چیز روی زمین را مرتب کنید.
یک پاداش ایجاد کنید.
اگر انجام کاری را به دلیل خسته‌کننده یا کسل‌کننده بودن به تعویق می‌اندازید، نوعی پاداش برای خود در نظر بگیرید که پس از انجام آن دریافت خواهید کرد. این میتواند به شما کمک می‌کند تا بر احساسات منفی که باعث تعلل شما می‌شوند، غلبه کنید، زیرا می‌دانید که چیز خوبی در آن سوی ماجرا نهفته است.
هنگام انجام وظایف، عوامل حواسپرتی را محدود کنید.
از آنجایی که تعلل میتواند نتیجه‌ی پرت شدن توجه شما هنگام کار بر روی یک کار باشد، سعی کنید تعداد عوامل حواسپرتی که ممکن است شما را از انجام آن کار دور کنند را محدود کنید. هنگام کار، تلفن همراه خود را بی‌صدا کنید و تلویزیون را خاموش کنید. همچنین، به اطرافیان خود اطلاع دهید که نمی‌خواهید حواستان پرت شود.
از متخصصان کمک بگیرید.
تحقیقات نشان داده است که شرکت در درمان پذیرش و تعهد (ACT) به کاهش تعلل در افراد مبتلا به ADHD کمک می‌کند. ACT شامل یادگیری نحوه‌ی پذیرش افکار یا شرایط منفی و در عین حال متعهد شدن به رفتارهای سالم‌تر است.
آیا آدرال به تعلل کمک می‌کند؟
برخی مطالعات نشان داده‌اند که یکی از دلایل اصلی مصرف محرک‌های تجویزی توسط دانشجویان – مانند آدرال، دارویی که اغلب برای ADHD تجویز می‌شود – کاهش تعلل است.
در حالی که این داروها می‌توانند به افراد مبتلا به ADHD کمک کنند، مصرف بدون نسخه با خطراتی مانند ایجاد اعتیاد به آدرال همراه است.
نکته کلیدی
اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی و اهمال‌کاری اغلب دست در دست هم دارند. تشخیص رابطه‌ای که بین این دو وجود دارد، برای درک چگونگی تعامل آنها مفید است. همچنین اولین قدم خوب برای یافتن راه‌هایی برای غلبه نهایی بر تمایل شما به اهمال‌کاری است.
درمان های جدید بیش فعالی یا ADHD بدون دارو
نوروفیدبک
نوروفیدبک یک درمان غیر تهاجمی است که مغز را تشویق می‌کند تا الگوهای فعالیت سالم‌تری ایجاد کند. هدف درمان تنها تغییر طرز فکر و احساس شما نیست، بلکه تغییر مغز شما در سطح بیولوژیکی برای عملکرد بهتر است.
اگر علاقه مندید راجع به اینکه چگونه نوروفیدبک برای درمان بیش فعالی و نقص توجه بیش فعالی به کار می رود، بیشتر بدانید اینجا کلیک کنید.
واقعیت مجازی
شواهد اخیر نشان می‌دهد که واقعیت مجازی میتواند به تقویت برخی از چالش‌های اصلی درمان ADHD مانند توجه، حل مسئله و مدیریت رفتارهای تکانشی کمک کند. به عنوان مثال، استفاده از VR میتواند سناریوهای مجازی ایجاد کند که میتواند مهارت‌هایی مانند بازداری پاسخ و کنترل احساسی را تقویت و توانمند کند.
واقعیت مجازی محیط های همه جانبه ای را فراهم می کند. ایده این است که کاربر بتواند مانند زندگی واقعی ببیند، بشنود و احساس کند. در این حالت، محیط یک کلاس درس را با معلم شبیه‌سازی می‌کنند که در آن حواس‌پرتی‌های مختلفی ظاهر می‌شود. می‌توان عوامل حواسپرتی را در طول جلسات کنترل، افزایش و کاهش داد. هدف این است که کودکان را “تربیت” کنیم تا یاد بگیرند که آنها را نادیده بگیرند و بتوانند به راحتی آنها را تحت کنترل درآورند. هنگامی که بیمار به فعال شدن محرک های حواسپرتی عادت می کند، پاسخ های ذاتی به نوعی کاهش می یابد که به بیمار کمک می کند بر این اختلال غلبه کند.
تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال TMS
TMS از ارتباط بین مغناطیس و الکتریسیته برای تأثیرگذاری بر فعالیت الکتریکی در مغز به صورت غیر تهاجمی و بدون درد استفاده می کند. این را می توان در درمان ADHD با استفاده از امواج مغناطیسی برای تشویق تولید مقدار مناسب انتقال دهنده های عصبی مهار کرد.
این کار به روشی ملایم و تا حد زیادی بدون عوارض جانبی انجام می شود. در طول بسیاری از درمان‌ها طی چند هفته، TMS میتواند برای تغییر جهت تولید انتقال‌دهنده‌های عصبی و کمک به تعادل فعالیت الکتریکی در بخش‌های مناسب مغز مورد استفاده قرار گیرد.
برای دیدن مطلب کامل درمان بیش فعالی و نقص توجه ADHD با TMS، اینجا کلیک کنید.
ا‌مروزه با پیشرفت علم تکنیک های مختلفی برای درمان اختلالات روانی ایجاد شده است که بسته به شرایط شما میتواند مورد استفاده قرار بگیرد. میتوانید از کارشناسان انستیتو سلامت مغز دانا کمک بگیرید تا بهترین و موثرترین درمان برای خود را بیابید. برای اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید.
همین الان می توانید وقت ارزیابی خود را تعیین کنید! روی لینک زیر کلیک کنید:
درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.