نوجوانانی که افسردگی را تجربه می کنند معمولا در حال تحمل درد روانی و عاطفی و حتی جسمی زیادی هستند. اما نوجوانان ممکن سات ندانند چه طور با این افسردگی برحورد کنند یا راه های کمک به خودشان را ندانند.
والدین معمولا بهترین افراد برای کمک به نوجوان افسرده هستند.
شما به عنوان یک والد باید بیاموزید چه طور می توانید کمک تخصصی دریافت کنید، چه طور می توانید با فرزند خود در مورد افسردگی صحبت کنید و چه طور باید در این تجربه ی سخت در کنار آن ها باشید.
مقدمه
اگر شما حدس می زنید که نوجوان شما افسرده است، مهم است که با یک پزشک در مورد نگرانی های خود صحبت کنید.تنها یک پزشک یا روانشناس می تواند افسردگی را در نوجوان شما تشخیص دهد یا رد کند.
برخلاف بیماری های معمول فیزیکی مانند سرماخوردگی یا دلدرد که با درمان های خانگی نیز بهبود پیدا می کنند، افسردگی در نوجوانان نیاز به تشخیص و پیگیری جدی برای درمان دراد.
افسردگی می توانند در افراد مختلف ویژگی های مختلفی داشته باشد و درنتیجه نیاز به مداخلات متفاوتی دارد.
چه زمانی باید کمک بگیریم؟
تشخیص افسردگی در نوجوانان می تواند دشوار باشد. زیرا ممکن است الزاما در همه ی جنبه های زندگی نوجوان خود را نشان ندهد. یا به شکل دوره ای و بازه های زمانی ظاهر شود.
اما افسردگی در نوجوانان معمولا جدی است.
این یک اشتباه است که صبر کنیم و امید داشته باشیم که افسردگی خودش بهبود پیدا می کند.زیرا در بیشتر اوقات این اتفاق نمی افتد بلکه افسردگی شدید تر می شود.
افسردگی درمان نشده در نوجوانان می تواند مقدمه ی مشکلات دیگری باشد. برای مثال افسردگی درمان نشده، می تواند مشکلات رفتاری، دارویی یا مصرف مواد مخدر را به دنبال داشته باشد.
اگر شما در نوجوان خود تغییرات رفتاری، یا شخصیتی مشاهده کرده اید که بیش از چندین هفته طولانی شده اند، بهتر است با یک پزشک در مورد این تغییرات مشورت کنید تا علت اصلی آن ها مشخص شود.
پزشک می تواند دیگر احتمالات پزشکی را برای علائم فرزند شما بررسی کندو
یک پژوهش در سال 2018 نشان می دهد که کودکان و نوجوانانی که افسرده تشخیص داده شده اند، معمولا از دیگر مشکلات مزمن سلامتی نیز رنج می برند.
ممکن است مشکل فرزند شما افسردگی نباشد اما تغییرات ایجاد شده در خلق او باید بررسی شود و علت آن تشخیص داده شود.
بهترین راهکار این است که احتمال افسردگی را جدی بگیرید زیرا در موارد حاد به خودکشی منجر می شود.
شما چه طور می توانید کمک کنید؟
اگر فرزند نوجوان شما دارای افسردگی تشخیص داده شده است، همیشه راه هایی برای حمایتگر بودن شما وجود دارد.
در مورد افسردگی دانش خود را بالا ببرید تا بدانید فرزند شما در حال گذران چه شرایطی است.
برای شنونده بودن، کنار فرزند خود حضور داشته باشید و او را تشویق کنید تا در مورد موضوعاتی که برایش اذیت کننده است، با شما صحبت کند.
روتین ها و عادت های روزانه ی فرزند خود را دنبال کنید. برای مثال مطمئن شوید او داروهای خود را مصرف می کندو غذای سالم می خورد.
رفتار های خودمراقبتی را به او بیاموزید و مطمئن شوید محیط خانه، محیط امن و آرامی است.
کمک گرفتن از یک فرد متخصص بهترین استراتژی برای کمک به یک نوجوان که از افسردگی رنج می برد می باشد.
شروع یک روند درمان به فرزند شما کمک می کند افسردگی را مدیریت کند و از بدتر شدن آن جلوگیری می کند.
در نتیجه افسردگی، مشکلات بیشتری در مدرسه، زندگی اجتماعی و رشد فرزند شما ایجاد نمی کند.
برخی نوجوانانی که از افسردگی رنج می برند، تمایلی به دریافت کمک ندارند.
آن ها ممکن است زمانی که درمان را به آن ها پیشنهاد می دهید، عصبانی شوند یا از شما بخواهند که دست برداید.
حتی اگر نگرانی های شما با مقاومت آن ها همراه می شود، هنوز مهم است که کمک مناسب را برای فرزند خود دریافت کنید.
افسردگی را برای فرزند خود توضیح دهید.
مقایسه ی افسردگی با بیماری هایی که برای فرزند شما آشناست می تواند به او کمک کند افسردگی را و علائم آن را بهتر بشناسد.
اهمیت درمان را به او یادآوری کنید و به او نشان دهید که در این مسیر تنها نیست و اشکالی ندارد اگر نیاز به کمک دارد.
فرزندان بزرگ تر و وجوانان معمولا دوست ندارند متفاوت یا منزوی به نظر برسند. با فرزند خود صحبت کنید و او را تشویق کنید تا سوالات خود را از شما بپرسد.
برای مثال می توانید این صحبت را با فرزند خود داشته باشید:
“افسردگی یک بیماری است. ماننند بقیه ی بیماری ها، مثل آنفولانزا، ممکن است باع شود احساس خستگی کنی یا سردرد بگیری. ممکن است خلق و خو و احساسات تو را نیز تحت تاثیر قرار دهد. ممکن است باعث شود احساس خشم، تنهایی، ترس، یا ناراحتی داشته باشی. بیا بیشتر راجع به این مشکل با هم صحبت کنیم.”
در مورد درمان با فرزند خود صحبت کنید.
اگر فرزند شما با بیماری افسردگی و علائم و نشانه های آن آشنا باشد با احتمال بیشتری می پذیرد که درمان را شروع کند.
اگر او بداند در فرایند درمان، چه مسیری پیش رو دارد و می تواند در این فرایند اختیار داشته باشد، نسبت به درمان متمایل تر خواهد بود.
گرچه همیشه عملی نیست که انجام تمام فرایند درمان را به فرزندتان محول کنید، اما می تواید به او اجازه دهید بخشی از تصمیمات را او بگیرد( برای مثال زمان جلسه ی بعدی). این روش به ان ها احساس کنترل می دهد و احتمال موفقیت درمان را نیز بالا می برد.
برای مثال می توانید بگویید:
“نیاز است که داروهای خود را هر روز دریافت کنی و هفته ای یک بار نیز به مشاوره بروی تا حالت بهتر شود.
می توانی به طور خصوصی با درمانگر خود در مورد احساساتت صحبت کنی.ممکن است داروها تو را خسته یا گیج کنند. اما این وضعیت گذراست و به زودی تمام می شود. همچنین پزشک از تو در مورد اثرات دارو می پرسد و تو می توانی به او بگویی که دارو ها چه تاثیری روی احساسات و خلق و خوی تو داشته اند.”
منبع: