مقدمه
بیماری کرونا یک بیماری تنفسی عفونی است که می تواند به ویژه افراد مسن را بکشد. کووید-19 توسط انواع سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا 2 (SARS-CoV-2) ایجاد می شود. عفونی تر و کشنده تر از آنفولانزا است. علاوه بر بیماری جدی تنفسی و مرگ، SARS-CoV-2 می‌تواند به بسیاری از اندام‌ها آسیب برساند.
در بیش از 10٪ موارد می‌تواند باعث کووید طولانی شود. جایی که علائم به طور متوسط 328 روز باقی می‌مانند. تا ژانویه 2022، بیش از 300 میلیون نفر به SARS-CoV-2 آلوده شدند. نزدیک به 5.5 میلیون نفر به دلیل کووید-19 جان خود را از دست دادند. همه گیری کووید-19 را به شدیدترین همه گیری از زمان همه گیری آنفولانزای 1918 تا 1920 تبدیل کرده است.
ورزش
فعالیت بدنی و ورزش های تفریحی و رقابتی بخش مهمی از فرهنگ و فعالیت های اوقات فراغت ما است. بلکه از بسیاری از بیماری ها نیز پیشگیری می کند. ورزش همچنین یک درمان مؤثر برای حداقل 26 بیماری عمده است. با این حال، اقدامات کاهش کووید-19 تغییر کرده و اغلب فعالیت بدنی را کاهش داده است. به عنوان مثال، شهروندان کانادایی و بریتانیایی 30 تا 40 درصد کمتر از نظر جسمی فعال بودند. که همین بر سلامت جسمی و روانی اشان تأثیر داشت.
ورزش گروهی داخل سالن در اتاق‌های کوچک و با تهویه ضعیف باعث عفونت با کرونا می‌شود. ویروس کرونا و سایر پاتوژن های موجود در هوا از طریق ذرات آئروسل با قطر تا چند صد میکرومتر و قطرات چند صد میکرومتر یا بزرگتر منتقل می شوند.
قطرات بزرگتر حامل پاتوژن ها در طول عفونت هستند. که زمانی رخ می دهد که دو نفر تا حدود 1.5 متر با یکدیگر فاصله دارند. به سرعت هم به زمین می افتند. در مقابل، ذرات آئروسل کوچک در هوا شناور می‌شوند. می‌توانند پاتوژن‌هایی مانند ویروس کرونا را حمل کنند. همچنین می‌توانند عفونت‌های موجود در هوا را واسطه کنند. تماس مستقیم بین افراد یا از طریق اشیاء مشترک نیز می تواند باعث عفونت شود. اما این احتمال کمتر است.
مطالعات انجام شده
چندین مطالعه نشان داده است که غلظت ذرات آئروسل در هوای منقضی شده در جمعیت بسیار متفاوت است. به عنوان مثال، تقریباً 20٪ از افراد بیش از 156 ذره در هر لیتر هوای بازدمی منتشر می کنند. به این افراد “ابر ارسال کننده” گفته می شود. تعداد ذرات آئروسل ساطع شده توسط یک فرد در واحد زمان متفاوت است. زمانی که آن فرد صحبت می کند، سرفه می کند، آواز می خواند یا فعالیت بدنی دارد، افزایش می یابد.
همچنین نشان داده شده است که تعداد ذرات آئروسل ساطع شده تحت تأثیر وضعیت هیدراتاسیون راه هوایی است. کم آبی راه های هوایی می تواند ناشی از ورزش و افزایش تهویه باشد. هر دو می توانند منجر به افزایش تعداد ذرات آئروسل ساطع شده شوند. در حین ورزش، تهویه (یعنی هوای دم و بازدم توسط فرد) از 5 تا 15 لیتر در دقیقه در حالت استراحت به بیش از 100 لیتر در دقیقه در افراد آموزش ندیده افزایش می‌یابد.در پاروزنان بسیار آموزش دیده می‌تواند به 200 لیتر در دقیقه برسد.
نهایتا، گزارش شده است که افراد مبتلا به کرونا خفیف تعداد ذرات آئروسل بیشتری نسبت به افراد غیر آلوده منقضی می کنند. در مجموع، این نشان می‌دهد که ورزش کردن افراد آلوده به کرونا، تعداد بیشتری ویروس را به داخل یک اتاق «بیرون می‌آورد». پس افراد غیر آلوده در حال ورزش، ذرات آئروسل آلوده به ویروس بیشتری را در مقایسه با باقی مانده تنفس می کنند.
تحقیقات کنونی در مورد انتقال پاتوژن در هوا محدود شده است.
زیرا بیشتر مطالعات فقط غلظت ذرات آئروسل را در هوای منقضی شده یا در یک اتاق گزارش می‌کنند. اما انتشار ذرات آئروسل توسط یک فرد را گزارش نمی‌کنند. از آنجایی که مورد دوم برای ارزیابی خطر عفونت مورد نیاز است، ما روشی را برای اندازه گیری غلظت و انتشار ذرات آئروسل از استراحت تا حداکثر تمرین ایجاد کردیم. هدف این پژوهش استفاده از این روش برای پاسخ به سه سوال تحقیق زیر بود:
1) تهویه، غلظت ذرات آئروسل در هر لیتر هوای بازدمی، و انتشار ذرات آئروسل در حالت استراحت و در طول تست ارگومتری سیکل درجه بندی شده تا خستگی چقدر است؟
2) آیا زنان و مردان و همچنین افراد آموزش ندیده و تمرین شده استقامتی در انتشار ذرات آئروسل تفاوت دارند؟
3) انتشار ذرات آئروسل بسیار متغیر در حالت استراحت، انتشار ذرات آئروسل را در شدت های مختلف تمرین پیش بینی می کند؟
خلاصه مطالعه
محققان سطح تلاشی را که در آن انتشار ذرات آئروسل به طور تصاعدی افزایش می‌یابد شناسایی می‌کنند. توضیحی درباره اینکه چرا شدت ورزش ممکن است با انتقال عفونت‌ها مرتبط باشد را ارائه می‌دهند.
قبل از مطالعه مشخص شده بود که حجم تنفسی برای افراد آموزش ندیده از حدود 5 تا 15 لیتر در دقیقه در حالت استراحت به بیش از 100 لیتر در دقیقه هنگام ورزش افزایش می یابد. ورزشکاران بسیار تمرین کرده در واقع به سطوح 200 لیتر در دقیقه می رسند.
با این حال، مشخص نیست که شدت ورزش چگونه با غلظت ذرات آئروسل در هوای بازدمی و مقدار واقعی آئروسل های بازدم شده توسط یک فرد در دقیقه و در نتیجه با خطر بالقوه شیوع بیماری های عفونی مانند کرونا مرتبط است.
روش آزمایش
دستگاه آزمایشی آنها در ابتدا ذرات معلق در هوا را که قبلاً در هوای محیط وجود داشت فیلتر کرد. در تست استرس ارگومتر بعدی، آزمودنی‌ها هوای تصفیه‌شده را از طریق ماسک مخصوصی که دهان و بینی را می‌پوشاند، استنشاق کردند. شدت تمرین به تدریج از حالت استراحت تا حد خستگی جسمانی افزایش یافت. ماسک به یک دریچه دو طرفه متصل بود. فقط هوای بازدمی می توانست از آن خارج شود. سپس مقدار ذرات آئروسل منتشر شده در دقیقه اندازه‌گیری شد. مستقیماً با عملکرد فعلی افراد سالم 18 تا 40 ساله مرتبط شد.
انتشار آئروسل متوسط در فعالیت متوسط
بنابراین محققان توانستند برای اولین بار بررسی کنند که یک فرد در هر دقیقه چند ذره آئروسل را در سطوح مختلف شدت تمرین بازدم می کند. انتشار آئروسل در حین ورزش در ابتدا فقط به میزان متوسطی افزایش یافت. به طور متوسط تا حدود 2 وات به ازای هر کیلوگرم وزن بدن افزایش یافت.
با این حال، بالاتر از آن نقطه، به طور تصاعدی افزایش یافتند. این بدان معناست که فردی که 75 کیلوگرم وزن دارد با ارگومتر حدود 150 وات به آن آستانه می رسد. این با تلاش متوسط برای یک ورزشکار معمولی مطابقت دارد که شاید با شدت ورزش دویدن متوسط قابل مقایسه باشد.
انتشار آئروسل ورزشکارانی که به خوبی تمرین کرده بودند به دلیل تهویه بسیار بالاتر، به طور قابل توجهی بیشتر از افراد مورد آزمایش آموزش ندیده در حداکثر تلاش بود. محققان تفاوت قابل توجهی در انتشار ذرات بین جنسیت زن و مرد پیدا نکردند.
اقدامات حفاظتی برای تمرینات با شدت بالا مهم هستند
آزمایش‌های آئروسل فقط دانش غیرمستقیم در مورد مقدار ویروس‌ها در هوای بازدمی ارائه می‌دهند. این مطالعه نقاط شروع مفیدی را برای مدیریت فعالیت‌های داخل ساختمان نشان می‌دهد. زمانی که موج عفونت همراه با جمعیت ضعیف واکسینه‌شده، سیستم مراقبت‌های بهداشتی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
بر اساس نتایج ما، ما بین تمرین استقامتی متوسط با شدت تا 2 وات به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و تمرین با شدت بالا تا حداکثر تمایز قائل هستیم. با توجه به افزایش شدید انتشار گازهای گلخانه ای در بارهای کاری با شدت بالاتر از معیار اولیه، اقدامات حفاظتی ویژه در صورت خطر بالای عفونت با عواقب جدی مورد نیاز است.
پروفسور واکرهیج می افزاید: در بارهای کاری کم مانند تمرینات استقامتی آسان تا متوسط شدید، محافظت کمتری مورد نیاز است. خطر عفونت را می توان از طریق فاصله گذاری و سیستم های تهویه کنترل کرد. تیم تحقیقاتی در حال حاضر در حال انجام آزمایش‌هایی برای مقایسه انتشار گازهای گلخانه‌ای در تمرینات قدرتی و استقامتی و ارتباط آنها با سن و ویژگی‌های فیزیکی افراد مورد آزمایش است.
عفونت ناشی از کرونا اثرات زیادی بر سلامت روان و مغز افراد گذاشته است. طبق مطالعات انجام شده سبب اختلالات رفتاری و شناختی شده در بیماران شده است.
در صورت بروز هرگونه اختلالات مغزی، ما در انستیتو سلامت مغز دانا در کنارتان هستیم.
منبع: Link Between Exercise Intensity and Risk of Infection – Neuroscience News
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.