اختلال شخصیت مرزی یک اختلال روانی شدید است که معمولا همراه با روابط ناپایدار،رفتار های تکانه ای و احساسات و عواطف ناپایدار همراه است.
این مشکل در صورتی که درمان نشود، می تواند مشکلات زیادی در زندگی روزمره، کار، درس و روابط فرد ایجاد کند.
مانند بسیاری از مشکلات روانی، اختلال شخصیت مرزی نیز دلایل پیچیده ای دارد و عامل آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است.
اما با دریافت کمک و درمان مناسب،فرد می تواند شدت علائم را کم کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود دهد.
عامل اختلال شخصیت مرزی چیست؟
گرچه ریشه ی دقیق اختلال شخصیت مرزی مشخص نیست اما محققان باور دارند عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی در ایجاد این اختلال پیچیده دارند.
برای مثال شواهد زیادی وجود دارد که آسیب های دوران کودکی و نادیده گرفتن با این اختلال ارتباط زیادی دارد.
آیا اختلال شخصیت مرزی ژنتیک است؟
مانند بسیاری از مشکلات روانی،شواهدی وجود دارد که اختلال شخصیت مرزی نیز می تواند ارثی باشد.
در افرادی که یکی از بستگان درجه یک به این بیماری مبتلاست،رییسک ابتلا به این اختلال بالاتر است.اما این به این معنا نیست که ابتلا، حتمی است.
چه کسی، دارای اختلال شخصیت مرزی تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص اختلال شخصیت مرزی در یک فرد، بررسی های تخصصی و کلینیکی مورد نیاز است.اما به طور کلی فردی که ۵ مورد یا بیشتر از موارد زیر را تجربه کرده باشد، نیاز به بررسی های بیشتر دارد:
- عدم تعادل احساسی
- رفتار تکانه ای
- تصویر مخدوش از خود
- خشم بی توضیح
- تفکر دوقطبی در مورد روابط
- رفتار های آسیب زننده به خود، یا افکار خودکشی
- پارانویا و بدبینی
درمان اختلال شخصیت مرزی چه طور انجام می شود؟
در بسیاری از موارد، اختلال شخصیت مرزی، با ترکیبی از درمان های دارویی و رواندرمانی بهبود پیدا می کند. اما زمان هایی هم وجود دارد که فرد مبتلا ممکن است نیاز به بستری داشته باشد.
تحریف های فکری ناشی از اختلال شخصیت مرزی
اختلال شخصیت مرزی با تعدادی از تحریف های فکری همراه می شود. این مشکلات شناختی، معمولا به بروز بقیه ی علائم اختلال، کمک می کنند.
بسیاری از افراد دارای اختلال شخصیت مرزی، پارانویا را در زندگی خود تجربه می کنند.
آن ها باور دارندکه دیگران قصد آسیب به آن ها را دارند.بسیاری از افراد دارای این اختلال، پارانویا را در زمان های پر استرس تجربه می کنند.
داشتن پارانویا و باور به اینکه دیگران قصد آسیب به شما را دارند، در مشکلات دیگر مرتبط با سلامت روان مانند اسکیزوفرنی نیز دیده میشود.
پارانویا باعث می شود فرد، به طور پیوسته نسبت به افراد خانواده، دوستان و همکاران احساس نا امنی داشته باشد.
افراد دارای اختلال مرزی معمولا دچار “دوپاره سازی” می شوند. به این معنا که مفاهیم و اتفاقات را به شکل سیاه یا سفید طبقه بندی می کنند.
افراد دارای این اختلال، معمولا نمی توانند تصور کنند که افراد یا وقایع می توانند نه عالی و کامل باشند نه وحشتناک، بلکه حالتی در میانه قرار بگیرند.
این فرایند فکری باعث می شود فرد نتواند به یک انسجام در مورد باور های خودش و دیگران شود.
به دلیل این خطای فکری، احتمال آن وجود دارد که افراد مبتلا، از این سر طیف،به آن سر آن حرکت کنند.برای مثال آن ها ممکن است یک روز فکر کنند که شریک عاطفی آن ها بهترین فرد ممکن است و روز بعد باور داشته باشند که او، شخصی شرور است.
همین موضوع است که باعث می شود افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، نتوانند روابط پایداری را تجربه کنند.