محققان می خواستند تغییرات فعالیت مغز و پاسخ های وزنی به دنبال عمل جراحی یا رژیم بسیار کم کالری (VLCD) را در افراد مبتلا به چاقی و دیابت نوع 2 یا پیش دیابت بررسی کنند. شانزده شرکت کننده در این مطالعه در بیمارستان Hammersmith ، بخشی از Imperial College Healthcare NHS Trust ، بین 2016-2018 به کار گرفته شدند. این تیم همچنین 19 شرکت کننده همسان را که برای مدت چهار هفته رژیم غذایی بسیار کم کالری (جایگزینی وعده غذایی) داشتند ، به کار گرفت.
شرکت کنندگان در گروه جراحی تحت اسکن MRI قرار گرفتند که در آن تصاویر غذای کم کالری و همچنین سایر اشیا غیر غذایی برای نشان دادن پاسخ مغز به این تصاویر به آنها نشان داده شد. سپس آنها تحت جراحی بای پس معده قرار گرفتند و پس از چهار هفته آزمایش MRI مجدداً انجام شد
شرکت کنندگان در گروه VLCD قبل و بعد از شروع رژیم غذایی روزانه 800 کالری به مدت چهار هفته و تحت همان اسکن MRI قرار گرفتند. سپس یک سال پس از آزمایش برای پیگیری پیشرفت آنها و مقایسه نتایج بین گروه ها پیگیری شدند.
پس از آزمایش ، تیم دریافت که شرکت کنندگان در گروه جراحی به طور متوسط 12.3 کیلوگرم وزن کم کردند در حالی که شرکت کنندگان در گروه VLCD به طور متوسط در چهار هفته 8.4 کیلوگرم وزن کم کردند. در 12 ماهگی ، گروه VLCD تمام وزنی را که قبلاً از دست داده بودند به دست آوردند ، در حالی که افراد گروه جراحی همچنان به کاهش وزن خود ادامه دادند.
سه پاسخ مغزی
پس از تجزیه و تحلیل اسکن MRI قبل و بعد از مداخلات ، تیم دریافت که افراد گروه جراحی سه نوع پاسخ مغزی متفاوت را تجربه می کنند که با کاهش وزن دراز مدت مرتبط است.
در مرحله اول ، هنگامی که شرکت کنندگان در جراحی تصاویر مربوط به غذا را در مقایسه با اشیا غیر غذایی بعد از جراحی مشاهده کردند ، در مناطق مغز مرتبط با پاسخ “پاداش” به غذا کاهش قابل توجهی مشاهده شد. در مقابل ، در کسانی که VLCD داشته اند ، در واکنش به تصاویر غذا ، فعال شدن همان مناطق افزایش یافته است
در مرحله دوم ، در گروه VLCD ، پس از مشاهده تصاویر غذا ، فعالیت مناطق مغزی مرتبط با محدودیت در برابر خوردن بیش از حد افزایش یافته است. این در گروه جراحی یافت نشد. محققان معتقدند که پیروی از شرکت کنندگان در VLCD ممکن است نیاز به تلاش شناختی بیشتری برای سرکوب ولع غذا داشته باشد ، در مقایسه با کسانی که جراحی چاقی داشتند.
سرانجام ، این تیم دریافت که هیپوتالاموس – ناحیه ای از مغز که ناخودآگاه اشتها و وزن را کنترل می کند – پس از جراحی در مقایسه با گروه VLCD ارتباط بیشتری با مراکز بالاتر مغزی دارد که در اندیشه آگاهانه نقش دارند. محققان پیشنهاد می کنند که این پیوند قوی تر ، با ارائه بازخورد ناخودآگاه از هیپوتالاموس به ذهن آگاه ، ممکن است به کاهش میل به گرسنگی و هرگونه اجبار به خوردن غذاهای با کالری بالا کمک کند.
این تیم بر این باورند که سه نوع پاسخ مغز با یکدیگر ارتباط دارند و ممکن است توضیح دهند که چرا بعد از جراحی کاهش وزن ، مردم مدتها دچار کاهش وزن می شوند ، اما پس از VLCD ، افراد تمایل به بازیابی مجدد وزن دارند.
چاقی و دیابت نوع 2 از بزرگترین چالش های بهداشت جهانی هستند. انگلستان با بیش از یک در هر چهار بزرگسال چاق ، در ردیف کشور با بالاترین سطح چاقی در اروپا قرار دارد. اعتقاد بر این است که چاقی 80-85 درصد خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را تشکیل می دهد. بسیاری از افراد همچنین مبتلا به پیش دیابت هستند ، جایی که سطح قند خون بالاتر از حد انتظار است ، اگرچه در سطح تشخیص دیابت نیست. افراد مبتلا به پیش دیابت در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند.
استراتژی های کاهش وزن مبتنی بر جمعیت توسط سیستم های بهداشتی در سراسر جهان برای کاهش این مشکلات بهداشتی به شدت سرمایه گذاری می شود ، اما بحث در مورد موثرترین راه دستیابی به پیشرفت های طولانی مدت در سلامتی وجود دارد. با کشف این پاسخ های مغزی ، ممکن است دوام کاهش وزن پس از انواع مختلف درمان های کاهش وزن مانند رژیم های غذایی جدید و داروها با استفاده از اسکن MRI ارزیابی شود.
این مطالعه توسط بودجه آزمایش تجربی شورای تحقیقات پزشکی (MRC) و مرکز تحقیقات پزشکی پزشکی امپریال NIHR (BRC) تأمین شد.
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!