مانیا (شیدایی) و هیپومانیا علائمی هستند که می توانند در اختلال دوقطبی رخ دهند. آنها همچنین می توانند در افرادی که اختلال دوقطبی ندارند نیز رخ دهد.
مانیا (شیدایی) چیست؟
مانیا (شیدایی) چیزی بیش از داشتن انرژی اضافی است. این یک اختلال خلقی است که شما را به مدت یک هفته یا بیشتر از نظر جسمی و روحی به طور غیر معمول پرانرژی می کند. مانیا (شیدایی) می تواند آنقدر شدید باشد که نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.
حالات مانیا (شیدایی) می تواند در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی I رخ دهد. در بسیاری از موارد دوقطبی I، دوره های مانیا (شیدایی) می تواند با دوره های افسردگی متناوب شود.
با این حال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی I همیشه دوره‌های افسردگی را تجربه نمی‌کنند. و بسیار رایج است که یک فرد در بین دوره‌ها حالت‌های معمول‌تری داشته باشد.
هیپومانیا چیست؟
هیپومانیا شکل خفیف تری از مانیا (شیدایی) است. اگر هیپومانیا را تجربه می کنید، سطح انرژی شما بالاتر از حد معمول است. اما به اندازه مانیا (شیدایی) (مانیا) شدید نیست. و ممکن است فقط چند روز طول بکشد.
افراد دیگر ممکن است متوجه هیپومانیا شوند. اما در بسیاری از موارد، نیازی به بستری شدن در بیمارستان برای آن نخواهید داشت.
افراد مبتلا به اختلال دوقطبی II ممکن است هیپومانیا را تجربه کند که متناوب با افسردگی است. یا ممکن است در بین هر کدام حالت های عاطفی معمولی داشته باشند.
علائم مانیا (شیدایی) و هیپومانیا چیست؟
تفاوت اصلی بین مانیا (شیدایی) و هیپومانیا در شدت علائم و مدت زمان ماندگاری آن علائم است. علائم مانیا (شیدایی) بسیار شدیدتر از علائم هیپومانیا است و می تواند یک هفته یا بیشتر طول بکشد.
علائم مانیا (شیدایی) و هیپومانیا
در حالی که شدت آنها متفاوت است، بیشتر علائم مانیا (شیدایی) و هیپومانیا یکسان هستند. کلید علائم عبارتند از:
- داشتن سطوح انرژی بالاتر از حد معمول
- بی قرار بودن یا ناتوانی در نشستن
- کاهش نیاز به خواب
- داشتن عزت نفس یا اعتماد به نفس یا بزرگ نمایی
- پرحرف تر بودن
- داشتن ذهن مسابقه ای، یا داشتن بسیاری از ایده ها و برنامه های جدید
- کاهش مهارها
- داشتن افزایش میل جنسی
- درگیر شدن در رفتارهای بالقوه پرخطری که ممکن است برای شما غیر معمول باشد. مانند داشتن رابطه جنسی تکانشی، قمار با پس‌اندازهای زندگی، یا هزینه‌های هنگفت.
تفاوت های جزئی بین مانیا و هیپومانیا عبارتند از:
| مانیا (شیدایی) | هیپومانیا |
| رفتار شما به حدی افراطی است که نمی توان فعالیت های منظم را حفظ کرد. | افراد ممکن است متوجه تغییرات شوند، اما فعالیت های منظم شما ممکن است همچنان حفظ شود. |
| هذیان یا توهم ممکن است رخ دهد. | به طور معمول، هذیان و توهم رخ نمی دهد. |
| احساس شکست ناپذیری رایج است. | ریسک پذیری رایج است. |
| ممکن است احساس کنید از واقعیت جدا شده اید. | ممکن است احساس کنید به راحتی حواس شما پرت می شود. |
در طول یک فاز مانیا (شیدایی) یا هیپومانیک، ممکن است نتوانید این تغییرات را در خود تشخیص دهید.
علائم شدیدتر مانیا (شیدایی)
برخلاف دوره های هیپومانیک، دوره های مانیک می تواند به عواقب جدی منجر شود. وقتی مانیا (شیدایی) فروکش کرد، ممکن است به خاطر کارهایی که در طول دوره انجام داده‌اید، پشیمان شوید یا افسردگی داشته باشید.
با مانیا (شیدایی)، ممکن است با واقعیت نیز فاصله بگیرید. علائم روان پریشی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- توهمات بینایی یا شنوایی
- افکار هذیانی
- افکار پارانوئید
علل و عوامل خطر چیست؟
مانیا (شیدایی) و هیپومانیا از علائم شایع اختلال دوقطبی هستند. با این حال، آنها همچنین می توانند توسط:
- محرومیت از خواب
- دارو
- مصرف الکل
- استفاده مواد مخدر
علت دقیق اختلال دوقطبی نامشخص است. سابقه خانوادگی ممکن است نقش داشته باشد. در صورت داشتن سابقه خانوادگی این بیماری ممکن است احتمال ابتلا به اختلال دوقطبی بیشتر باشد.
ساختار مغز نیز ممکن است نقش داشته باشد، اما تحقیقات کافی برای نتیجه‌گیری در این مورد وجود ندارد.
اگر قبلاً یک اپیزود داشته اید، در معرض افزایش خطر مانیا یا هیپومانیا هستید. در صورتی که مبتلا به اختلال دوقطبی باشید و نتوانید داروهای خود را طبق دستور پزشک مصرف کنید، خطر شما نیز ممکن است افزایش یابد.
آیا می توان از مانیا (شیدایی) و هیپومانیا پیشگیری کرد؟
مانیا و هیپومانیا، و همچنین خود اختلال دوقطبی، قابل پیشگیری نیستند. با این حال، می توانید اقداماتی را برای کاهش اثرات یک قسمت انجام دهید.
حفظ سیستم‌های حمایتی و کار با یک متخصص سلامت روان دو روش برای کاهش احتمال وقوع یک رویداد و همچنین مدیریت یکی از آنها در صورت وقوع است.
مهمتر از همه، اگر برنامه درمانی دارید، مهم است که به آن پایبند باشید. داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید و با پزشک خود ارتباط باز داشته باشید. شما و پزشکتان با همکاری یکدیگر می توانید علائم خود را مدیریت کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشید.
چگونه تشخیص داده می شوند؟
اگر فکر می کنید ممکن است با علائم مانیا (شیدایی)، هیپومانیا یا خود اختلال دوقطبی روبرو باشید، بهتر است ابتدا با پزشک عمومی خود صحبت کنید. در طول قرار ملاقات، پزشک احتمالاً سابقه پزشکی شما را می گیرد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد.
مهم است که پزشک خود را در مورد تمام داروها و مکمل های تجویزی و بدون نسخه و همچنین داروهای غیرقانونی که ممکن است مصرف کرده اید، مطلع کنید.
اگر پزشک شما مشکوک باشد که شما واقعاً با مانیا (شیدایی) یا هیپومانیا روبرو هستید، احتمالاً شما را برای تشخیص واقعی به یک متخصص سلامت روان ارجاع می دهد.
تشخیص مانیا و هیپومانیا می تواند پیچیده باشد. به عنوان مثال، ممکن است از برخی علائم یا مدت زمانی که آنها را داشته اید آگاه نباشید.
همچنین، اگر افسردگی دارید اما پزشکتان از رفتار مانیا (شیدایی) یا هیپومانیک شما بی خبر است، ممکن است به جای اختلال دوقطبی، افسردگی را برای شما تشخیص دهد.
علاوه بر این، سایر شرایط سلامتی می تواند باعث مانیا (شیدایی) و هیپومانیا شود.
تشخیص مانیا (شیدایی)
در بیشتر موارد، علائم باید حداقل یک هفته طول بکشد تا پزشک شما آنها را به عنوان مانیا (شیدایی) تشخیص دهد. با این حال، اگر علائم شما آنقدر شدید باشد که در بیمارستان بستری شوید، حتی اگر علائم برای مدت کوتاه‌تری ادامه داشته باشند، می‌توان تشخیص داد.
تشخیص هیپومانیا
علائم شما باید حداقل 4 روز ادامه داشته باشد تا پزشک شما هیپومانیا را تشخیص دهد.
هیپومانیا و مانیا (شیدایی) چگونه درمان می شوند؟
برای درمان مانیا (شیدایی) و هیپومانیا، پزشک ممکن است روان درمانی و همچنین دارو را تجویز کند. این دارو می تواند شامل تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد روان پریشی باشد.
ممکن است لازم باشد چندین داروی مختلف را امتحان کنید قبل از اینکه پزشک ترکیب مناسبی برای درمان موثر علائم شما پیدا کند.
مهم است که داروهای خود را طبق دستور پزشک مصرف کنید. حتی اگر عوارض جانبی داروها داشته باشید، قطع مصرف دارو بدون نظارت پزشک می تواند خطرناک باشد.
اگر با عوارض جانبی مشکل دارید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است بتوانند شما را به نوع دیگری از درمان سوق دهند که برای بدن شما چندان دشوار نیست.
برای هیپومانیا، اغلب می توان بدون دارو با آن مقابله کرد. عادات سبک زندگی سالم می تواند کمک کننده باشد، مانند:
- حفظ یک رژیم غذایی متعادل و مغذی
- هر روز فعالیت بدنی داشته باشید
- داشتن برنامه خواب منظم و اولویت دادن به استراحت
- داشتن دفترچه ای که هر گونه تغییرات خلقی یا تغییری که توسط عزیزان ذکر شده است را یادداشت می کند
مقابله با مانیا (شیدایی) و هیپومانیا
این نکات می تواند به شما در مقابله با مانیا (شیدایی) و هیپومانیا کمک کند:
- هر چه می توانید در مورد وضعیت خود یاد بگیرید. مانیا (شیدایی) و هیپومانیا را می توان مدیریت کرد. یاد بگیرید که محرک های شخصی را بشناسید تا بتوانید در صورت امکان از آنها اجتناب کنید.
- داشتن یک دفتر خاطرات خلقی با ترسیم خلق و خوی خود ، ممکن است بتوانید علائم هشدار دهنده اولیه را تشخیص دهید. با کمک پزشکتان، ممکن است بتوانید از بدتر شدن یک اپیزود نیز جلوگیری کنید. به عنوان مثال، اگر یاد بگیرید که علائم هشدار دهنده اولیه یک دوره مانیا (شیدایی) را تشخیص دهید، می توانید با پزشک خود برای مدیریت آن همکاری کنید.
- ادامه درمان اگر اختلال دوقطبی دارید، درمان کلیدی است. حتی ممکن است ایده خوبی باشد که خانواده خود را درگیر درمان کنید.
- مراقب افکار خودکشی باشید. اگر افکار خودآزاری دارید، فوراً با یک دوست قابل اعتماد یا یکی از اعضای خانواده صحبت کنید یا با خط تلفن پیشگیری از خودکشی تماس بگیرید.
- برای کمک گرفتن از دیگران. کمک خواستن یک نقطه قوت است نه ضعف. با عزیزانتان در مورد موقعیت خود صحبت کنید و اینکه چگونه می توانند به موفقیت شما کمک کنند. به دنبال گروه های حمایتی برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باشید. هرچه حمایت بیشتری داشته باشید، کمتر احساس تنهایی می کنید.
خلاصه:
مانیا (شیدایی) و هیپومانیا دو علامت شایع اختلال دوقطبی هستند. اما می توانند خارج از آن اختلال نیز رخ دهند. هم مانیا (شیدایی) و هم هیپومانیا می توانند باعث افزایش قابل توجه انرژی، افزایش احساسات، رفتارهای مخاطره آمیز و تحریک پذیری شوند.
در حالی که ممکن است این اپیزود در حین وقوع احساس خوبی داشته باشد، هر دو شرایط می توانند باعث شوند که فرد کارهایی را انجام دهد که ممکن است بعداً پشیمان شود.
اگر به درستی مدیریت نشود، مانیا (شیدایی) می تواند مضر باشد.
اگرچه این دو وضعیت سلامت روان دارای ویژگی های مشابهی هستند، تفاوت های بزرگ بین مانیا و هیپومانیا در شدت و مدت زمانی است که یک اپیزود طول می کشد.
اگر فکر می کنید که شما یا کسی که دوستش دارید یک دوره مانیا (شیدایی) یا هیپومانیک را تجربه می کند، در اسرع وقت با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید.
دوره های مانیا (شیدایی) را می توان با دارو، درمان و حمایت درمان کرد. گاهی اوقات می توان دوره های هیپومانیک را با تغییر سبک زندگی به جای دارو مدیریت کرد.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.