همدلی به ما کمک می کند تا از نظر احساسی و جسمی با دیگران هماهنگ شویم. اکنون، تحقیقات ممکن است ریشه های این احساس را در حالت استراحت مغز یافته باشد.
نورونهای آینه ای به ما کمک می کنند تا “احساسات دیگران” را “منعکس کنیم”، اسکن های مغزی انواع مختلفی از همدلی را تشخیص می دهند و محققان همیشه سعی کرده اند تا ریشه های این احساس عمیق در انسان را کشف کنند.
حال آنها یک سؤال جالب دیگر پرسیده اند: آیا ممکن است مغز فاش کند که فرد حتی در حالت استراحت تا چه میزان احساس همدلی را می تواند در خود داشته باشد؟
به نظر می رسد با توجه به نتایج تحقیقات جدید که در مجله Frontiers in Integration Neuroscience منتشر شده است، پاسخ مثبت است.
مارکو ایکوبونی، استاد روانپزشکی و علوم زیستی رفتاری در دانشکده پزشکی دیوید، درباره انگیزه این مطالعه توضیح داد: “ارزیابی همدلی اغلب در جمعیتهایی که به آن نیاز بیشتری دارند کار مشکلی میباشد.”
همدلی، سنگ بنای سلامت روان و بهزیستی است. این امر از طریق نگرانی ما برای دیگران، باعث ایجاد رفتارهای اجتماعی و تعاونی می شود. همچنین به ما کمک می کند تا احساسات، رفتار و اهداف دیگران را استنباط و پیش بینی کنیم. “
بررسی همدلی در مغز
پروفسور ایکوبونی و همکارانش از 58 شرکت کننده زن و مرد در سنین 18 تا 35 سال خواستند که در یک آزمایش MRI (fMRI) شرکت کنند. در این آزمایش، دانشمندان با ردیابی تغییرات کوچک و ظریف در جریان خون، فعالیت مغز را اندازه گیری و نقشه برداری می کردند.
در طول آزمایش، محققان از شرکت کنندگان خواستند که یک شکل مانند به علاوه سفید روی صفحه سیاه را مشاهده کنند و “بگذارند ذهن آنها آزاد باشد.”
محققان تصاویر عملکردی از مغز را در حالت استراحت آن ثبت کردند. به طور خاص، از تکنیک های تصویربرداری BOLD برای بررسی این عملکرد در مغز استفاده می کردند.
محققان پس از آزمایش fMRI، از شرکت کنندگان خواستند که شاخص واکنش بین فردی (IRI) را پر کنند، یک پرسشنامه استاندارد که جنبه های «شناختی» و «عاطفی» همدلی را اندازه گیری می کند.
IRI شامل “24 جمله است که شرکت کنندگان در مقیاس 5 امتیازی رتبه بندی می شوند، از 0 (از نظر من خیلی خوب توصیف نمی شود) تا 5 (من را خیلی خوب توصیف می کند).”
نمونه هایی از اظهارات IRI عبارتند از: “من معمولاً احساسات منفی و نگران کننده برای افرادی که کمتر از من خوشبخت هستند، ندارم.” “گاهی اوقات، وقتی دیگران مشکلی دارند، برای دیگران احساس تأسف نمی کنم؛” “من بعضی اوقات سعی می کنم دوستان خود را با تصور همه چیز از دیدگاه آنها، بهتر درک کنم.
یافته ها ممکن است منجر به گزینه های درمانی جدید شود
“ما دریافتیم که حتی وقتی مستقیماً فرد احساس همدلی در او تحریک نشده است، فعالیت مغز در این شبکه ها می تواند وضعیت همدلی افراد را نشان دهد.”
“زیبایی مطالعه این است که MRI به ما کمک می کند تا نتایج پرسشنامه هر یک از شرکت کنندگان را پیش بینی کنیم.” این مطالعه ممکن است به افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و سایر شرایط کمک کند که برخی از متخصصان معتقدند این افراد دچار کمبود و یا عدم احساس همدلی هستند.
“اما اگر ما ثابت کنیم که مغز آنها توانایی همدلی را دارد، می توانیم برای بهبود آن از طریق آموزش و استفاده از سایر روش های درمانی تلاش کنیم.”
“قدرت پیش بینی الگوریتم های یادگیری ماشین مانند این، هنگامی که به داده های مغز اعمال می شود، همچنین می تواند ما را در پیش بینی چگونگی پاسخ یک بیمار معالج به یک مداخله معین کمک کند، و به ما کمک می کند تا راهکارهای درمانی بهینه را از حالت آماده سازی تهیه کنیم.”
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Medical News Today
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی (h-index 13) در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. بعلاوه به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش او را در Google Scholar دنبال کنید.
دکتر کمالی علاوه بر تخصص در زمینه علوم اعصاب، سال ها است که به عنوان مدیر اجرایی مجله علوم پزشکی پیشرفته و فناوری های کاربردی (JAMSAT) مشغول به فعالیت است. همچنین به عنوان دبیر اجرایی انجمن علوم اعصاب ایران شاخه فارس فعالیت می کند.