سرگیجه موضعی خوش خیم (BPV): علل، علائم و درمان

سرگیجه موضعی خوش خیم (BPV) شایع ترین علت سرگیجه، احساس چرخش یا تاب خوردن است. این سرگیجه باعث ایجاد احساس چرخش ناگهانی می شود یا مانند اینکه سر شما از داخل می چرخد.

اگر BPV دارید، می توانید دوره های کوتاهی از سرگیجه خفیف یا شدید داشته باشید. تغییر موقعیت سر می تواند باعث ایجاد یک قسمت شود. سایر اقداماتی که می تواند باعث ایجاد یک دوره BPV شود عبارتند از:

• سر خود را به بالا یا پایین خم کنید
• دراز کشیدن
• برگرداندن سر
• بلند شدن یکباره از وشعیت نشسته

BPV می تواند ناراحت کننده باشد، اما به ندرت جدی است، مگر زمانی که سرگیجه باعث زمین خوردن فرد شود.

چه چیزی باعث سرگیجه موضعی خوش خیم می شود؟

BPV نتیجه یک اختلال در داخل گوش داخلی شما است. کانال های نیم دایره ای یا لوله های داخل گوش حاوی مایعی هستند که با تغییر وضعیت بدن حرکت می کنند. کانال های نیم دایره ای بسیار حساس هستند.

BPV زمانی ایجاد می شود که کریستال های کوچک کربنات کلسیم که به طور معمول در ناحیه دیگری از گوش هستند آزاد شده و وارد کانال های نیم دایره ای می شوند. همچنین ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که این کریستال ها در داخل کانال های نیم دایره ای شکل می گیرند. این باعث می شود مغز شما پیام های گیج کننده ای در مورد وضعیت بدن شما دریافت کند.

چه کسانی در معرض خطر سرگیجه موضعی خوش خیم هستند؟

هیچ فاکتور خطر عمده ای برای BPV وجود ندارد، اما نشانه هایی وجود دارد که می تواند یک بیماری ارثی باشد. بسیاری از افراد مبتلا به BPV خویشاوندانی دارند که این عارضه را نیز دارند.

همچنین شرایط دیگری وجود دارد که می تواند برخی افراد را مستعد ابتلا به BPV کند. این شامل:

• آسیب های قبلی سر
• پوکی استخوان
• دیابت
• یک بیماری گوش داخلی

علائم سرگیجه موضعی خوش خیم چیست؟

علائم BPV می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سرگیجه
• استفراغ
• تاری دید
• حالت تهوع
• سبکی سر
• از دست دادن تعادل
• بی ثباتی

بصورت دوره ای، علائم BPV می توانند بروز پیدا کنند و از بین بروند. این علائم معمولا کمتر از یک دقیقه طول می کشند.

انواع فعالیت ها می توانند BPV را ایجاد کنند. با این حال، بیشتر علائم زمانی رخ می دهد که تغییری در موقعیت سر شما ایجاد شود. حرکات غیر طبیعی چشم که نیستاگموس نیز نامیده می شود ، معمولاً با علائم BPV همراه است. اگرچه بسیار نادر است، اما شما می توانید BPV را در هر دو گوش داشته باشید.

در برخی موارد شدید BPV، افراد ممکن است به دلیل استفراغ دچار کم آبی شوند.

سرگیجه موضعی خوش خیم چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما می تواند BPV را با انجام مانوری به نام تست Dix-Hallpike تشخیص دهد. پزشک سر شما را در موقعیت خاصی نگه می دارد و از شما می خواهد که به سرعت دراز بکشید و پشت خود را روی میز قرار دهید. آنها در طول این آزمایش به دنبال حرکات غیر طبیعی چشم خواهند بود و ممکن است از شما بپرسند که آیا احساس چرخش دارید یا خیر.

پزشک شما همچنین یک معاینه فیزیکی عمومی به شما خواهد دارد. آنها یک تاریخچه پزشکی کامل می گیرند و یک معاینه عصبی برای رد هر گونه اختلال یا بیماری دیگر انجام می دهند.

آزمایشات اضافی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تحریک دمای گوش که شامل گرم کردن و خنک کردن گوش داخلی با آب یا هوا برای مشاهده حرکات چشم است.
• ام آر آی سر
• آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA) سر که شبیه به MRI است
• سی تی اسکن از سر
• ارزیابی شنوایی
• یک الکترونیستاگموگرافی (ENG) برای ثبت حرکات چشم
• الکتروانسفالوگرام (EEG) برای اندازه گیری فعالیت مغز

سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم (BPPV)

یک اختلال گوش داخلی است. فرد مبتلا به سرگیجه وضعیتی هر زمان که سر خود را حرکت می دهد، احساس چرخش ناگهانی را تجربه می کند. سرگیجه وضعیتی نشانه یک مشکل جدی نیست. اگر در عرض شش هفته به خودی خود ناپدید نشد، یک روش ساده می تواند به کاهش علائم آن کمک کند.

سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم

سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم (BPPV) یک اختلال شایع گوش داخلی است. با سرگیجه وضعیتی، تغییرات در وضعیت سر – مانند خم کردن سر به عقب یا نشستن روی تخت – منجر به سرگیجه ناگهانی (احساس چرخیدن اتاق) می شود.

سرگیجه وضعیتی نشانه یک مشکل جدی نیست و معمولاً در عرض چند روز پس از اولین قسمت به خودی خود ناپدید می شود. (برای برخی از افراد ممکن است چندین هفته طول بکشد.) با این حال، علائم سرگیجه وضعیتی می تواند بسیار ترسناک باشد و ممکن است خطرناک باشد، به خصوص در بزرگسالان بالای ۶۵ سال. عدم ثبات سرگیجه وضعیتی می تواند منجر به زمین خوردن شود که یکی از دلایل اصلی این بیماری است.

سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

سرگیجه وضعیتی می تواند افراد در تمام سنین را تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر در بزرگسالان بالای ۵۰ سال شایع است. حدود نیمی از افراد در این محدوده سنی حداقل یک دوره سرگیجه وضعیتی را در طول زندگی خود تجربه می کنند. سرگیجه وضعیتی می تواند کودکان را تحت تاثیر قرار دهد، اما نادر است.

راه های درمان سرگیجه موضعی خوش خیم چیست؟

انواع درمان ها برای کمک به درمان BPV در دسترس هستند. این شامل:

مانور Epley

برخی از پزشکان مانور Epley را موثرترین درمان برای BPV می دانند. این یک تمرین ساده است که می توانید آن را در خانه امتحان کنید و به هیچ وسیله ای نیاز ندارد. این شامل کج کردن سر به منظور انتقال تکه کربنات کلسیم به قسمت دیگری از گوش داخلی است.

درمان خانگی

مراحلی وجود دارد که می توانید برای مدیریت سرگیجه مرتبط با BPV انجام دهید. مراقب محیط اطراف خود باشید و از قرار دادن خود در معرض خطر خودداری کنید. از دست دادن تعادل همیشه یک احتمال است. سقوط می تواند صدمات جدی ایجاد کند.

هر زمان که احساس سرگیجه کردید، بنشینید. نشستن در طول یک دوره سرگیجه می تواند به شما کمک کند تا از زمین خوردن جلوگیری کنید. همچنین باید اقدامات احتیاطی مانند داشتن نور مناسب در اطراف خانه و استفاده از عصا برای پایداری انجام دهید.

همچنین، بیاموزید که چه چیزی باعث ایجاد قسمت‌های شما می‌شود. جلوگیری از بدتر شدن علائم سرگیجه در طول دوره‌های سرگیجه موضعی خوش خیم می‌تواند به سادگی اجتناب از موقعیت‌هایی باشد که آن را تحریک می‌کنند.

دارو

پزشک ممکن است داروهایی را برای تسکین احساس چرخش تجویز کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آرام بخش- خواب آور، یا  داورهای کمکی خواب

• آنتی کولینرژیک ها، که با مسدود کردن انتقال دهنده عصبی استیل کولین عمل می کنند
• آنتی هیستامین ها

با این حال، داروها اغلب در درمان سرگیجه موثر نیستند.

عوارض سرگیجه موضعی خوش خیم چیست؟

اگر درمان سرگیجه مؤثر نبود، یا اگر دچار ضعف، اختلال در گفتار یا مشکلات بینایی شدید، ممکن است لازم باشد با پزشک خود تماس بگیرید .

به خاطر داشته باشید که علائم BPV گاهی اوقات می تواند مربوط به سایر بیماری های جدی تر باشد.

چشم انداز بلند مدت برای افراد مبتلا به سرگیجه موضعی خوش خیم چیست؟

زندگی با BPV می تواند چالش برانگیز باشد. این می تواند بر روابط با دوستان و خانواده، بهره وری در کار و کیفیت زندگی تأثیر بگذارد. همچنین هیچ درمانی برای BPV وجود ندارد. و حتی پس از درمان موفقیت آمیز می تواند بدون هشدار دوباره رخ دهد. با این حال، در حالی که BPV ممکن است گاهی اوقات ناراحت کننده باشد، قابل کنترل است و معمولا با گذشت زمان بهبود می یابد.

A.S.Jafari

دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.