آیا احساس می کنید که 2020 برای همیشه ادامه دارد؟ آیا قرنطینه طولانی شده، حتی نمی توانید به یاد بیاورید که وقتی در محدودیت های ناشی از کرونا زندگی نمی کردید چگونه وقت خود را سپری کرده اید؟ از نظر بسیاری، سال 2020 سالی است که درک زمان در اثر ویروس کرونا تغییر یافته است.
از نظر عینی، زمان با سرعت ثابت و خطی می گذرد. از نظر ذهنی، زمان با فعالیت ها و احساسات ما تغییر می یابد. گاهی اوقات، سریع می گذرد، اما گاهی گذر آن آهسته می باشد.
این با تحقیقاتی برای بررسی اینکه ماه های اولیه شیوع ویروس کرونا چگونه بر تجربه افراد از گذشت زمان تأثیر گذاشته است، نشان داده می شود.
604 نفر را در مورد سرعت احساس گذشت زمان در آن روز و آن هفته در مقایسه با قبل از قرنطینه بررسی کردند. شرکت کنندگان همچنین به سؤالات مربوط به خلق و خوی خود، زندگی خانوادگی و اینکه چقدر مشغول هستند برای پاسخ دادن به عواملی که مربوط به سرعت گذر زمان است، پاسخ دادند.
نتایج نشان داد که درک زمان در حین قرنطینه دچار تحریف گسترده ای شده است، بیش از 80٪ از افراد گزارش می دهند که زمان، متفاوت می گذرد. اما قرنطینه زمان را برای همه به یک شکل تحریف نکرد. در عوض، زمان قرنطینه برای 40٪ از افراد افزایش یافت و برای 40٪ باقیمانده سرعت آن کاهش یافت.
تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد که سرعت درک شده در طول روز تحت تأثیر سن فرد، میزان رضایت آنها از سطح تعامل اجتماعی، میزان استرس و مشغله آنها است. به طور کلی، این روزها در افراد جوانی که از نظر اجتماعی راضی، مشغول و استرس کمی دارند، با سرعت بیشتری سپری می شود.
برعکس، روز برای افراد مسن، به ویژه افراد بالای 60 سال، که از نظر اجتماعی ناراضی، دارای استرس هستند، کندتر می گذشت.
الگوهای مشابهی برای سرعت ذهنی هفته مشاهده شد. یک هفته سریع با احساس جوانی و رضایتمندی اجتماعی بیشتری همراه است، در حالی که یک هفته آهسته با احساس پیری و رضایت اجتماعی کمتری همراه است.
دومین مطالعه منتشر نشده ای که در حین قرنطینه در ماه نوامبر انجام شد، نشان داد که از 851 نفری که مورد بررسی قرار گرفتند، بیش از 75٪ تحریف زمان را تجربه کردند و 55٪ گزارش کردند که شروع اولین قرنطینه بیش از هشت ماه قبل احساس شده است. قرنطینه دوم کندتر با عدم رضایت از تعامل اجتماعی و افسردگی و کسالت بیشتری همراه بود.
انگلیس در از دست دادن درک ثابتی از زمان خود در حین قرنطینه تنها نیست. مطالعات انجام شده در فرانسه، ایتالیا و آرژانتین نیز نشان می دهد که تحریک گسترده ای در درک گذر زمان در دوره های محدودیت کرونا COVID-19 وجود دارد.
در انگلستان، بی حوصلگی پیش بینی کننده مهم کاهش سرعت در ایتالیا و فرانسه بود. در فرانسه، زمان نیز با افزایش غم و اندوه آرام تر گذشت.
احساسات و زمان
چرا پیرتر بودن، بی حوصلگی، استرس و نارضایتی اجتماعی باعث می شود که زمان با کندی بگذرد؟ پاسخ به این سوال دشوار است.
برخلاف سایر حواس، ما ارگان واضحی برای زمان نداریم. در عوض، زمان به عنوان بخشی از ورودی های حسی دیگر، مانند بینایی و شنوایی تجربه می شود، و این باعث می شود که نحوه دقیق پردازش مغز دشوار شود.
یک احتمال این است که وقتی از نظر اجتماعی خسته و ناراضی هستیم، ظرفیت شناختی فراوانی داریم و سپس برخی از این ظرفیت را برای افزایش نظارت بر زمان استفاده می کنیم. این افزایش نظارت باعث می شود که زمان آرامتر از حالت عادی بگذرد، فقط به این دلیل که ما نسبت به زمان طبیعی از زمان آگاهی بیشتری داریم. احتمال دیگر این است که پیامد احساسی قرنطینه، روش پردازش زمان توسط مغز را تغییر داده است.
به طور خاص، احساسات منفی مرتبط با انزوا، بی حوصلگی، غم و استرس ممکن است به کند شدن زمان کمک کنند. با این حال، اثرات متناقض افسردگی و اضطراب در سراسر مطالعات نشان می دهد که تأثیر احساسات بر زمان پیچیده است.
پس از سال 2021 چه می شود؟ آیا زمان ریتم منظم خود را بازیابی خواهد کرد؟ دانستنش دشوار است. با استفاده از اولین واکسن هایی که در حال حاضر استفاده می شود، شاید ما بیش از هر زمان دیگری امیدوار باشیم که به حالت طبیعی برگردیم. واقعیت این است که تا طبیعی بودن ماه ها فاصله دارد.
صرف نظر از این، گرچه نمی توانیم زمان واقعی لازم برای اتمام برنامه واکسیناسیون را تغییر دهیم، اما مواردی وجود دارد که می توانیم برای سرعت بخشیدن به پایان انتظار انجام دهیم.
با مشغول بودن، به حداقل رساندن استرس، درگیر شدن هرچه بیشتر در روابط اجتماعی رو در رو یا آنلاین و با کاهش سطح استرس، می توانیم با سرعت بیشتری به بازگشت به حالت عادی کمک کنیم.
برای اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع: