تست افسردگی در کودکان: علائم کودک افسرده با هم بشنویم:
اگر کودک شما غمگین است اما دلیل آن را نمی دانید، می تواند نشانه افسردگی در کودکان باشد. بچه ها اغلب منابع لازم برای شناسایی احساسات خود یا کشف اینکه چه چیزی ممکن است باعث ناراحتی آنها شود را ندارند. پس تست افسردگی در کودکان و شناسایی علائم می تواند کمک کننده باشد.
افسردگی در کودکان اغلب می‌تواند متفاوت از بزرگسالان به نظر برسد. در حالی که بزرگسالان اغلب غمگین یا افسرده به نظر می‌رسند، احساس درماندگی یا بی‌ارزشی می‌کنند و انرژی ندارند، کودکان ممکن است حتی شکایت نکنند که ناراحت هستند یا نمی‌دانند چیزی اشتباه است.
حتی اگر آنها نتوانند احساسات خود را در قالب کلمات بیان کنند، اما علائم و نشانه هایی وجود دارد که والدین می توانند مراقب آنها باشند. خلق و خوی غمگین، کناره گیری اجتماعی، تحریک پذیری و دوره های تنهایی تنها چند نشانه هستند که نشان می دهد کودک شما ممکن است با افسردگی دست و پنجه نرم کند.
تست افسردگی کودکان در یک نگاه
اگر فکر می کنید کودک شما افسرده است، مهم است که به دقت به علائم کودک خود نگاه کنید. گاهی اوقات علائم افسردگی در یک کودک متفاوت از بزرگسالان ظاهر می شود، بنابراین تشخیص علائم ممکن است دشوار باشد. دانستن اینکه به دنبال چه چیزی باشید می تواند به شما در شناسایی علائم افسردگی کمک کند تا بتوانید کمک بگیرید.
افسردگی ممکن است در کودکان متفاوت به نظر برسد
علائم افسردگی در کودکان نسبت به بزرگسالان کمی متفاوت است. به همین دلیل است که کودک شما ممکن است غمگین باشد اما نداند چرا یا نمی تواند احساس خود را توضیح دهد.
خلق ناراحت و از دست دادن لذت اغلب دو علامت اولیه در بزرگسالان مبتلا به افسردگی هستند. کودکان بیشتر احتمال دارد علائم اولیه مانند تحریک پذیری و شکایات فیزیکی را تجربه کنند
سایر علائم افسردگی دوران کودکی عبارتند از: مشکل در تمرکز و تصمیم گیری، خجالت شدید، چسبیدن به والدین، احساس ناامیدی، شکایات جسمی غیر قابل توضیح، مشکلات خواب، تغییرات اشتها، و افکار یا اعمال آسیب رساندن به خود.
افسردگی همیشه رفتارهای خودآزاری یا افکار خودکشی را به همراه ندارد، اما اینها نشانه‌هایی هستند که باید به آنها توجه کنید و هرگز از سؤال از فرزندتان در مورد آن نترسید. بهتر است روراست باشید به جای اینکه به این صحبت ها بی توجه باشید و بگذارید فرزندتان در سکوت رنج بکشد.
تست افسردگی در کودکان: علائم افسردگی در کودکان
اگر مشکوک هستید که فرزندتان ممکن است افسرده باشد، مراقب علائم زیر باشید.
غمگین بودن
کودکان ممکن است در مورد بسیاری از چیزها مانند روابط از دست رفته، تکالیف مدرسه، شکست، از دست دادن چیزی، مهاجرت یا از دست دادن یک دوست، حیوان خانگی یا عزیزشان ناراحت شوند.
کودکان غم و اندوه را متفاوت از بزرگسالان بیان می کنند و توضیح می دهند. این امر به ویژه در مورد بچه های کم سنی که فاقد اطلاعات عاطفی کافی برای برچسب زدن و توضیح احساسات خود هستند صادق است.
آنها همچنین ممکن است با خودکنترلی مشکل داشته باشند، که می‌تواند به صورت مشکل در مدیریت ناامیدی، مدیریت احساسات و «عمل کردن» ظاهر شود. از آنجایی که کودکان اغلب فاقد کلماتی برای توصیف احساسات خود هستند، رفتار آنها بیانگر چیزی است که نمی توانند.
از آنجایی که فرزند شما ممکن است نتواند دلیل ناراحتی خود را توضیح دهد، ممکن است برای کشف علت اصلی نیاز به کشف علت داشته باشید. اگر فرزند شما با مشکلاتی در مدرسه، دوستان، استرس یا ناامیدی های دیگر دست و پنجه نرم می کند، غم و اندوه او ممکن است حالتی موقتی باشد که با گذشت زمان و حمایت از بین می رود.
سعی کنید تشخیص دهید فرزندتان از چه چیزی ناراحت است و از او حمایت کنید. اگر علائم غم و اندوه پس از چند روز بهبود یابند، احتمالاً ارتباطی با افسردگی ندارند.
کودکان افسرده ممکن است احساس غم و اندوه کلی در مورد زندگی و آینده خود داشته باشند، یا ممکن است نتوانند تشخیص دهند که از چه چیزی ناراحت هستند. آنها ممکن است زیاد گریه کنند یا مکرراً بی دلیل اشک بریزند. احساس غم و اندوهی که بیش از دو هفته طول می کشد دلیلی برای صحبت با متخصص است.
کناره گیری از دوستان و خانواده
اکثر کودکان در برخی مواقع دوستان خود را تغییر می دهند و زمان های متفاوتی را با والدین خود می گذرانند. همانطور که کودکان به بلوغ می رسند، به طور طبیعی از خانواده خود دور می شوند و شروع به شناسایی بیشتر همسالان خود می کنند. این یک گام مهم رشدی است که نباید با کناره گیری اجتماعی اشتباه گرفته شود.
هنگامی که کناره گیری اجتماعی با افسردگی همراه است، می تواند به تجربیات اجتماعی منفی کودک کمک کند، که می تواند علائم افسردگی را تقویت کند (مانند بی ارزشی یا احساس اینکه کسی آنها را دوست ندارد یا نمی فهمد).
کودکان افسرده ممکن است به طور چشمگیری از دوستان، خانواده و دیگرانی که زمانی به آنها نزدیک بوده اند دور شوند. آنها ممکن است از شرکت در فعالیت های کلاسی، اجتماعی و فوق برنامه خودداری کنند.
از دست دادن علاقه به فعالیت ها
کودک شما ممکن است به طور طبیعی علاقه خود را به چیزهایی که زمانی دوست داشته است از دست بدهد، مانند یک اسباب بازی مورد علاقه یا تلویزیون، یا ناگهان اعلام کنند که دیگر نمی خواهند در یک فعالیت مورد علاقه اش شرکت کنند. این با یک کودک مبتلا به افسردگی متفاوت است.
کودک افسرده برای یافتن شادی یا هیجان در هر چیزی مشکل دارد. کودک شما ممکن است تقریباً نسبت به همه چیز بی تفاوت باشد. بچه‌هایی که افسرده هستند اغلب به نظر می‌رسد که بدون هیچ لذتی از کاری که انجام می‌دهند، در حال انجام کارهای خود هستند.
احساس سوء تفاهم
هر کودکی در برهه ای از زمان احساس سوء تفاهم می کند. یک کودک افسرده ممکن است احساس کند کسی نیست که بتواند احساسات او را درک کند یا حتی تلاش برای صحبت درباره آنها بیهوده است. فرزند شما ممکن است از ترس رد شدن، تفسیر نادرست یا تمسخر از امتحان چیزهای جدید، از صحبت کردن یا به اشتراک گذاشتن ایده ها بترسد.
افت تحصیلی
کودکان ممکن است در طول زمان تحصیل بالا و پایین داشته باشند. به یاد داشته باشید که در دوران انتقال به دبیرستان، انجام وظایف درسی ممکن است چالش برانگیزتر شود.
یک کودک افسرده ممکن است کاهش قابل توجهی در نمرات داشته باشد. مشکل در توجه، یا به سادگی ناتوانی در انجام کار، همگی دلایلی برای چنین کاهشی در نمرات هستند. این ممکن است در کودکی که در گذشته پیشرفت تحصیلی بالایی داشته است آشکارتر باشد.
کمبود انرژی
همه خسته می شوند، به خصوص پس از روزهای پرمشغله، کار سخت، بیدار ماندن تا دیروقت، بیماری ها و ورزش، اما به نظر می رسد کودک افسرده همیشه فاقد انرژی و انگیزه است.
حتی پس از خواب کافی، یک کودک افسرده ممکن است از خستگی شکایت کند، به آرامی حرکت کند یا زمان نامتناسبی را برای انجام یک کار اختصاص دهد.
احساس گناه
احساس گناه بیش از حد و بی امان در کودکان مبتلا به اختلالات افسردگی، مانند اختلال افسردگی اساسی، دوره های افسردگی در اختلال دوقطبی و دیس تایمیا، رایج است.
احساس گناه همچنین می تواند به احساس غم و اندوه، بی ارزشی و ناامیدی کمک کند. اگر به نظر می رسد احساس گناه فرزندتان بدتر می شود، بیش از دو هفته طول می کشد و با سایر علائم افسردگی همراه است، به پزشک یا متخصص سلامت روان خود مراجعه کنید.
بی ارزشی
کودکان مبتلا به اختلالات افسردگی ممکن است اغلب یا برای مدت طولانی احساس بی ارزشی کنند، به ویژه پس از یک رویداد منفی. کودکانی که احساس بی ارزشی را تجربه می کنند، معمولاً فکر می کنند ضعیف، ناکافی یا ناقص هستند.
کودکانی که احساس بی ارزشی می کنند ممکن است باور کنند که ذاتاً بد هستند و هر کاری که انجام می دهند اشتباه است. آنها ممکن است هیچ تلاشی برای انجام تکالیف مدرسه خود انجام ندهند، درگیر روابط ناپایدار نشوند یا حتی سعی نکنند با دیگران ارتباط برقرار کنند، زیرا معتقدند تلاش های آنها باعث می شود شکست بخورد یا مشکلات بیشتری ایجاد کند.
احساس بی ارزشی یا سایر علائم افسردگی برای بیش از یک یا دو هفته ممکن است نیاز به درمان توسط روانپزشک یا متخصص سلامت روان داشته باشد.
تکانشگری و پرخاشگری
برای برخی از کودکان و نوجوانان افسرده، احساسات آنها ممکن است باعث عصبانیت آنها نسبت به افراد یا چیزهایی شود که به اعتقاد آنها منبع درد آنهاست. این می تواند منجر به واکنش های تکانشی و تهاجمی شود.
رفتارهای تکانشی واکنش سریع به رویدادها (معمولا منفی) بدون توجه به پیامدها هستند. رفتارهای تکانشی اغلب، اما نه همیشه، منجر به اقدامات تهاجمی می شود. رفتارهای پرخاشگرانه ممکن است به صورت آسیب رساندن به خود، یا به شخص یا چیز دیگری از طریق طغیان خشم، آزار و اذیت، آسیب به اموال یا خشونت، به درون هدایت شوند.
تست افسردگی در کودکان: چه چیزی باعث افسردگی در کودکان می شود
افسردگی دوران کودکی یک بیماری پیچیده است که دلایل زیادی دارد. تعدادی از عوامل مختلف می تواند در شروع افسردگی در کودکان نقش داشته باشد. افسردگی بر بسیاری از کودکان تأثیر می گذارد.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های آمریکا (CDC) گزارش می دهد که 3.2٪ از کودکان بین 3 تا 17 سال مبتلا به افسردگی تشخیص داده شده اند.
برخی از عوامل خطری که می توانند در افسردگی دوران کودکی نقش داشته باشند عبارتند از:
شیمی مغز:
عدم تعادل در برخی از انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین می تواند در ایجاد افسردگی نقش داشته باشد.
محیط:
زندگی پر هرج و مرج یا بی ثبات در خانه می تواند یک عامل خطر برای افسردگی باشد، مانند تجربه انزوای اجتماعی یا قلدری در مدرسه.
سابقه خانوادگی:
داشتن اعضای نزدیک خانواده و بستگان مبتلا به افسردگی، خطر ابتلا به افسردگی در کودکان را افزایش می دهد. یک مطالعه در طی 30 سال نشان داد که آنهایی که بالاترین خطر ابتلا به افسردگی را داشتند، کسانی بودند که دو نسل قبلی از اعضای خانواده مبتلا به افسردگی داشتند.
سلامت جسمانی:
شرایط بهداشتی، به ویژه بیماری های مزمن مانند دیابت نوع 1، می تواند خطر ابتلا به افسردگی دوران کودکی را افزایش دهد.
استرس:
وقایع زندگی مانند مهاجرت و طلاق می توانند در ایجاد افسردگی دوران کودکی نقش داشته باشند.
بعد از انجام تست افسردگی در کودکان چگونه به فرزند خود کمک کنیم
اگر فکر می کنید که کودک شما ممکن است افسرده باشد، با پزشک اطفال مشورت کنید، که می تواند علائم را ارزیابی کند، بیماری زمینه ای پزشکی را رد کند و درمان مناسب را توصیه کند.
در اینجا چند کار وجود دارد که می توانید برای کمک به فرزندتان در مقابله با افسردگی انجام دهید:
حالات روانی فرزندتان را کنترل کنید
مراقب علائمی مانند غمگینی، تحریک پذیری، از دست دادن لذت، تغییر اشتها، تغییر عادات خواب، خستگی، احساس بی ارزشی و افکار خودکشی باشید. اگر کودک شما چنین علائمی را نشان داد با یک متخصص صحبت کنید.
ایجاد رابطه با فرزندتان و ایجاد یک روال چک کردن او، راهی عالی برای بررسی چالش‌های سلامت روان است برای اینکه آنها بدانند شما آدم امنی برای صحبت کردن هستید.
اطمینان خاطر بدهید
به فرزندتان بگویید که افسردگی چیزی نیست که از آن خجالت بکشد. افسردگی یک بیماری است درست مانند آنفولانزا و دریافت درمان مناسب می تواند به بهبود کودکان کمک کند.
کودک خود را تشویق کنید تا صحبت کند
به فرزندتان این حق را بدهید که این احساسات را داشته باشد. بچه‌ها می‌توانند به سرعت به این فکر بیفتند که خوب نیست احساس افسردگی کنند و شروع به پنهان کردن احساسات خود به جای برخورد سالم با آنها کنند.
چگونه می خواهید گفتگو را شروع کنید؟ پیشنهاد کنید به پیاده‌روی، کافی‌شاپ، بازی کردن یا رانندگی بروید. بچه‌ها هنگام انجام کاری تمایل بیشتری به باز کردن سر صحبت دارند. این کار مقداری از استرس و فشار مکالمه را برای هر دو طرف کاهش می‌دهد.
همچنین توصیه می‌شود در مورد احساس فرزندتان سؤال بپرسید، مانند «چطور می‌خوابی؟» یا «آیا چیزی ذهنت را مشغول کرده؟ متوجه شده ام که اخیراً (غمگین/مضطرب/ ساکت) هستی.»
مهم است که به کودک خود فضای کافی برای پاسخ دادن بدهید. سعی نکنید سکوت را با نظرات خود پر کنید.
اگر نمی‌خواهند صحبت کنند، بر این تمرکز کنید که به آنها بفهمانید که نگران هستید و به آنها یادآوری کنید که می‌توانند با شما یا بزرگسال دیگری صحبت کنند.
به کودک خود بیاموزید که کمک بخواهد
بچه ها باید بدانند که در صورت نیاز، کمک در دسترس خواهد بود. فهرستی از افرادی که ممکن است با آنها صحبت کنند مانند خودتان، معلم یا مشاور به آنها بدهید.
همچنین پیشنهاد می شود که صحبت کردن با یک درمانگر راهی عالی برای الگوسازی رفتار کمک جویی برای فرزندتان است. برای فرزندتان مثال بزنید که هیچ قضاوتی در مورد دریافت حمایت وجود ندارد و فضایی را برای پردازش افکار و احساسات خود با یک متخصص عادی کنید.
هرگز احساسات را به حداقل نرسانید
ممکن است برای شما کوچک به نظر برسد، اما آنچه اهمیت دارد این است که چه احساسی برای فرزندتان دارد. گوش کنید و منبع حمایت باشید.
یک مکالمه باز و بدون قضاوت را با کودک خود آغاز کنید تا نشان دهید که نگران هستید و فضایی برای به اشتراک گذاشتن احساسات خود برای او فراهم کنید. فعالانه به آنها گوش دهید، آنها را تأیید کنید و احساسات آنها را نادیده نگیرید.
مراقب رفتار خود باشید
از تأثیری که پاسخ های شما به زندگی فرزندتان می گذارد آگاه باشید. کودک شما با تماشای شما مهارت های مقابله ای را می آموزد.
این چه معنایی برای شما دارد
تشخیص اینکه آیا فرزند شما افسرده است یا واکنش خفیفی به یک رویداد منفی نشان می دهد دشوار است، اما شما تنها نیستید. بسیاری از والدین با درک اینکه فرزندشان چه فکر و چه احساسی دارد مشکل دارند. خوشبختانه راه های زیادی برای یافتن حمایت و درمان وجود دارد.
اگر چندین مورد از این علائم را در کودک خود مشاهده کردید، مهم است که از متخصص کمک بگیرید.
تشخیص و درمان زودهنگام افسردگی می تواند تفاوت بزرگی در زندگی فرزند شما ایجاد کند. اینجا در کلینیک سلامت مغز دانا، تیم ما متشکل از متخصصان باتجربه سلامت روان به کودکان و نوجوانان کمک می کند تا بر افسردگی غلبه کنند و زندگی شاد و سالمی داشته باشند.
اگر فکر می کنید فرزندتان ممکن است افسرده باشد منتظر نمانید. برای مشاوره و تست افسردگی در کودکان همین امروز با کلینیک سلامت مغز دانا تماس بگیرید.
به یاد داشته باشید، شما تنها نیستید. با حمایت مناسب، کودک شما می تواند احساس بهتری داشته باشد.
برداشتن اولین قدم اغلب سخت ترین است. مرکز سلامت مغز آن را ساده کرده است. برای رزرو نوبت و تست افسردگی در کودکان، اینجا کلیک کنید.
همین حالا می توانید نوبت خود را از طریق لینک زیر رزرو کنید!
شما شایسته دریافت بهترین ها هستید. همین امروز زمان مشاوره خود را تنظیم کنید! با ما در تماس باشید.
07136476172-09172030360
آدرس: شیراز بلوار بعثت (حدفاصل چهارراه خلدبرین و فلکه سنگی) مجتمع پزشکی مریم طبقه پنجم – انستیتو سلامت مغز
ایمیل: [email protected]
اینستاگرام: danabrain.ir@
درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.