استقلال در کودکان: چگونه کودک مستقل تربیت کنیم

بچه‌های کوچک دوست دارند کارهایی را برای خودشان انجام دهند – حتی وقتی که این کار زندگی را برای والدینشان سخت‌تر می‌کند. در اینجا نکاتی وجود دارد که به رشد استقلال در کودکان کمک می کند، در عین حال که خودتان خیلی اذیت نشوید.

یادگیری پیروی از روال‌ها یکی از راه‌های مستقل شدن بچه‌های کوچک است. مانند برگشتن از مدرسه به خانه: ژاکت را درآورید، سپس کفش، کوله پشتی را آویزان کنید، دست ها را بشویید. به بچه‌ها اجازه دهید تا قسمت‌هایی از برنامه را خودشان انجام دهند، مانند باز کردن زیپ لباسشان. در نهایت، آن‌ها می‌توانند تمام کارهای روزمره را به تنهایی انجام دهند.

ممکن است در لحظه سریع‌تر باشد که کفش‌های فرزندتان را در بیاورید، اما به او زمان دهید تا آن را بفهمد و به زودی خودش این کار را انجام خواهد داد. بچه‌ها یاد می‌گیرند که چگونه از طریق ناامیدی قدرت بگیرند. تعیین تکالیف یک راه عالی دیگر برای ایجاد استقلال کودکان است. با چیزهای ساده شروع کنید، مانند گذاشتن لباس در سطل لباسشویی.

راه دیگر برای ایجاد اعتماد به نفس دادن حق انتخاب دادن به فرزندتان است.

به عنوان مثال، اگر فرزندتان بخواهد خودش از خیابان عبور کند، ممکن است به جای آن به او یک انتخاب بدهید: «می‌خواهی دستم را بگیری یا ببرمت؟»

زمان بازی فرصت دیگری برای بچه هاست تا پیش قدم شوند. پروژه‌ها، مانند پازل یا کاردستی، راهی عالی برای کودکان هستند تا یاد بگیرند برای مدت طولانی روی یک چیز تمرکز کنند. بازی رایگان همچنین فرصتی برای کودکان برای یادگیری خلاقیت و حل مسئله است. به کودکتان چند مداد رنگی یا بلوک بدهید و به او اجازه دهید فعالیت خود را انجام دهد.

بگذارید فرزندتان هم بداند که او را در حال یادگیری و رشد می بینید! آنچه را که آنها انجام می دهند توصیف کنید تا بدانند شما در حال تماشای آن هستید. و وقتی کارها را به تنهایی انجام می دهند آنها را تشویق کنید.

استقلال در کودکان

از بدو تولد، کودکان در جستجوی استقلال هستند. ما این را زمانی می‌بینیم که بچه‌ها سعی می‌کنند خودشان غذایشان را با قاشق بخورند یا اصرار دارند که پوشک‌هایشان را باز کنند، زیرا کودکان نوپا می‌خواهند خودشان لباس بپوشند یا شیر آب را در سینک باز کنند.

فرصت‌های توسعه استقلال برای ایجاد عزت نفس بسیار مهم است.

با این حال، برای والدین، سخت است که استقلال در کودکان را ایجاد کنند. اجازه دادن به کودکان برای انجام وظایف اغلب به این معنی است که این کار دو برابر بیشتر طول می کشد – و سه برابر نامرتب است. و تماشای تلاش، شکست و احساس ناامیدی خودتان یا ناامیدی فرزندتان می تواند سخت باشد.

روال های قابل پیش بینی تنظیم کنید

ممکن است تعجب آور به نظر برسد، اما ایجاد یک روال ثابت برای پرورش استقلال مهم است. درست مانند بزرگسالان، وقتی کودکان می توانند روز خود را پیش بینی کنند، برای بر عهده گرفتن مسئولیت ها مجهزتر می شوند. نباید با یک برنامه اشتباه گرفته شود (اگرچه ممکن است این دو با هم تداخل داشته باشند)، یک روال هر توالی از رویدادهایی است که در طول روز رخ می دهد. حتی عمل مسواک زدن هم یک روال است، زیرا چندین مرحله دارد که همیشه به یک ترتیب پیش می‌رود: آب را باز کنید، مسواک را بشویید، خمیر دندان را رویش بگذارید، مسواک بزنید، آبکشی کنید، دست‌ها و دهان را خشک کنید. به همین ترتیب، بیرون رفتن شامل پوشیدن لباس و کفش، شاید بسته بندی میان وعده یا به همراه بردن یک اسباب بازی یا عروسک مورد علاقه است.

همانطور که کودکان بارها و بارها این روال‌ها را تجربه می‌کنند، یاد می‌گیرند که اتفاقات بعدی را پیش‌بینی کنند و با کمک کمتر مسئولیت بیشتری را به عهده می‌گیرند. اگر به کودک خود اجازه دهید برخی از کارهای آماده سازی را انجام دهد، مانند گذاشتن خمیر دندان روی مسواک یا پیدا کردن لباس و کفش خود، به طور فزاینده ای این مراحل را خودش انجام خواهد داد. و به آنها می گویید که به توانایی آنها برای انجام این مراحل بدون شما ایمان دارید، اما همچنین در صورت نیاز برای کمک کردن در آنجا هستید.

استقلال در کودکان: بگذارید فرزندتان انتخاب کند!

راه دیگر برای حمایت از استقلال فرزندتان این است که به او حق انتخاب بدهید. آنها را در تصمیم گیری در مورد اینکه چه بپوشند، چه بازی کنند یا با چه کسی تماس بگیرند، مشارکت دهید. این به این معنی نیست که آنها اختیار آزاد دارند. دو یا سه گزینه ارائه دهید و سپس از توانایی عالی آنها در انتخاب تمجید کنید! ارائه انتخاب ها به ویژه زمانی ارزشمند است که کودک شما اصرار دارد کاری را به روش خود انجام دهد. برای مثال، آنها ممکن است بخواهند خودشان از خیابان عبور کنند، که ممکن است شما نتوانید به آنها اجازه انجام دهید. با ارائه یک انتخاب – برای گرفتن دست شما یا گرفتن لباستان- آنها می توانند احساس قدرت کنند و شما آنها را ایمن نگه دارید.

اجازه دهید فرزندتان کمک کند

بچه ها دوست دارند کمک کنند! علاوه بر ایجاد استقلال، این یک ابزار عالی برای آرام کردن عصبانیت ها یا تغییر جهت دادن رفتار با دادن حس کنترل به آنها است. وقتی به فرزندتان اجازه کمک می دهید، اعتماد به نفس او را تقویت می کنید و به او فرصتی می دهید تا چیز جدیدی یاد بگیرد. در حالی که این ممکن است شامل افزودن یک یا دو مرحله اضافی باشد، اما همچنین یک راه عالی برای مشارکت دادن فرزندتان در روال ها و فعالیت های روزانه است.

برای مثال، هنگام درست کردن تخم‌مرغ‌های همزده، یک فرد بالغ ممکن است شیر را مستقیماً در کاسه بریزد و پوسته‌ها را مستقیماً در زباله‌ها بیندازد. به عنوان جایگزین، در نظر بگیرید که شیر را در یک فنجان یا پارچ کوچک بریزید و از کودک خود بخواهید آن را در کاسه بریزد. به همین ترتیب، پوسته های تخم مرغ را در یک کاسه کوچک جمع کنید و از کودک خود بخواهید که در ریختن آنها در زباله کمک کند.

مجدداً، شما به فرزندتان می گویید که به او برای انجام این وظایف اعتماد دارید و این لحظات همچنین فرصتی برای گفتگوی رفت و برگشتی در مورد یک فعالیت با یک هدف مشترک فراهم می کند. بعلاوه، بچه ها به احتمال زیاد در مورد آن هیجان زده می شوند و سپس با اشتیاق غذایی که به تهیه آن کمک کرده اند را می خورند.

استقلال در کودکان: به فرزندتان کارهای خانه بدهید

حتی کودکان پیش دبستانی می توانند شروع به انجام کارهای خانه کنند. بسیاری از تحقیقات از کارهای روزمره برای کودکان به عنوان راهی برای ایجاد احساس مسئولیت و اتکا به خود، توسعه عملکردهای اجرایی، آموزش کار گروهی و پرورش همدلی حمایت می کند.

کارهای ساده ای مانند برداشتن اسباب بازی ها یا گذاشتن لباس های شسته شده در سبد به کودک شما این امکان را می دهد که مسئولیت معقولی داشته باشد و به حفظ ساختار در طول روز کمک کند. در واقع، این کارها را می توان در روال روزانه شما گنجاند. به عنوان مثال، بخشی از برنامه غذایی کودک شما می تواند شامل آوردن بشقاب او به سینک یا حتی کمک به بارگیری ماشین ظرفشویی باشد (چاقوها را برای خود نگه دارید!).

برای رشد استقلال در کودکان بگذارید فرزندتان مشکلات را حل کند

مطمئن شوید که به فرزندتان اجازه می دهید کارهای سخت را امتحان کند و مشکلات (کوچک) را خودش حل کند. بسیاری از اوقات، ما استرس یا ناامیدی خود را به کودکان منتقل می کنیم، در حالی که در واقع، آنها مشکل گشا هستند. وقتی کودکان برای اولین بار خزیدن یا راه رفتن را یاد می گیرند، باید اجازه دهیم که بیفتند. به همین ترتیب، زمانی که کودکان یاد می گیرند کفش های خود را بپوشند، باید به آن ها اجازه دهیم که کفش های خود را اشتباه بپوشند. صبر کنید تا فرزندتان از شما کمک بخواهد یا راهنمایی کوچکی برای رساندن او به مرحله بعدی ارائه دهید.

ارائه وظایفی که کمی چالش برانگیز است، اما هنوز در محدوده کاری است که می تواند با حمایت انجام دهد، به او کمک می کند تا یاد بگیرد که با ناامیدی کنار بیاید، مشکل را حل کند و موقعیت های چالش برانگیز را کنار بگذارد. شما می توانید تصدیق کنید که چیزی سخت است و با ستایش به خاطر تلاش برای چیزهای جدید یا دشوار، به فرزندتان بگویید که به آنها افتخار می کنید. با این حال، مطمئن شوید که تلاش را به جای نتیجه تحسین کنید: “من به تو افتخار می کنم که حتی زمانی که سخت شد به آن پایبند بودی” به جای اینکه بگویید “تو در بستن بند کفش هایت خیلی خوب هستی!”

پروژه ها را تشویق کنید

پروژه‌هایی که می‌توانند شامل هر چیزی از رنگ‌آمیزی گرفته تا پازل و کاردستی باشند، فرصت‌هایی را برای کودکان فراهم می‌کنند تا توجه خود را بر روی یک فعالیت محدود برای یک دوره زمانی معطوف کنند. اظهار نظر و تعریف و تمجید از کار فرزندتان به او احساس موفقیت و عزت نفس می دهد و تمجید از تلاش فرزندتان به رشد خرد کمک می کند. وقتی فرزندتان را تشویق می‌کنید که به تلاش برای انداختن مهره‌ها براس ساختن گردنبند ادامه دهد، به او می‌گویید که به توانایی او در انجام کاری اعتقاد دارید، که به اعتماد به نفس، موفقیت و غرور تبدیل می‌شود.

مستقل بازی کردن را پرورش دهید

بازی مستقل و بدون ساختار برای پرورش خلاقیت، حل مسئله و استقلال بسیار مهم است. با این حال، بیشتر کودکان پیش دبستانی همچنان به مشارکت والدین در طول زمان بازی نیاز دارند (و آن را می خواهند!).

به کودک خود انواع مواد هنری (مداد رنگی، گچ، خمیر)، مصالح ساختمانی (بلوک اسباب بازی و لگو) یا وسایل بازی خیالی را به او پیشنهاد دهید و به او اجازه دهید کاردستی یا بازی خود را بسازد. شما همچنین می توانید موادی را که اصلاً اسباب بازی نیستند نیز بگنجانید. مواد قابل بازیافت مجدد، مانند رول های دستمال کاغذی، قوطی های قهوه و جعبه های غلات را می توان به روش های بی پایان مورد استفاده قرار داد. رول دستمال کاغذی می تواند تلسکوپ، لوله، ماشین، هواپیما، عصای جادویی باشد. جعبه غلات می تواند انباری برای حیوانات، بلوک ساختمانی یا سنگ پله باشد.

کودک خود را مشاهده کنید و متوجه شوید که به چه چیزی جذب می شود. ممکن است کودک به چیدن و ساخت و ساز علاقه داشته باشد. از این مشاهدات برای هدایت و گسترش بازی آنها استفاده کنید. اگر به نظر می‌رسد که گیر کرده‌اند یا گیج شده‌اند، می‌توانید راه‌حلی را الگوبرداری کنید یا در مورد اقدامات آنها نظر دهید و سپس آنها را تشویق کنید که خودشان دوباره تلاش کنند.

در حین تماشا، سعی کنید مداخله نکنید. ممکن است در مورد کاری که انجام می دهند اظهار نظر کنید و تلاش های آنها را تحسین کنید، اما کار را برای آنها انجام ندهید. به عنوان مثال، اگر آنها قوطی‌ها را روی هم می‌چینند، می‌توانید نظر بدهید: «وای. می بینم که داری قوطی ها را روی هم می چینی. داری یک برج بلند درست می کنی.» همانطور که کودک شما بیشتر بازی می کند، شما می توانید کمتر بازی کنید. شما می توانید پیشنهادات خود را ارائه دهید یا نحوه استفاده از مواد را به روش های مختلف مدل سازی کنید یا حتی مواد جدیدی را معرفی کنید. این به گسترش بازی کمک می کند و با گذشت زمان، کودک شما می تواند به تنهایی برای مدت طولانی تری بازی کند.

برای تشویق استقلال در کودکان در حین کار و بازی چه باید گفت

علاوه بر ایجاد فرصت هایی برای فرزندتان برای ایجاد استقلال، برای شما مهم است که به او بگویید که تلاش، پشتکار، شجاعت و رشدشان را می بینید.  با ارائه بازخورد شفاهی، به ویژگی هایی که می خواهید در فرزندتان پرورش دهید توجه مثبت می کنید و احتمال تکرار این رفتارها را افزایش می دهید.

آنچه در ادامه آمده استراتژی‌هایی هستند که نشان داده شده‌ است به افزایش رفتارهای مثبت در کودکان خردسال کمک می‌کنند:

تمجید:

رفتار مناسب فرزندتان را تحسین کنید. این به افزایش رفتاری خاص و به تعامل گرم با فرزندتان کمک می کند. به عنوان مثال، “در ردیف کردن آن بلوک‌ها کارت عالی بود!” یا، “من به تو افتخار می کنم که به تمام کردن آن پازل پایبند هستید!”

منعکس کردن:

گفتار مناسب را منعکس کنید. این کمک می کند تا به فرزندتان نشان دهید که به او گوش می دهید و او را درک می کنید. به عنوان مثال، فرزند شما می گوید: “من یک برج ساختم.” و سپس می گویید: “تو برج ساختی!”

رفتار و بازی مناسب را تقلید کنید.

این مورد به رفتار خوب، توجه مثبت (قوی ترین پاداش) را می دهد و همکاری را ترویج می کند. به عنوان مثال، هنگامی که فرزند شما برج می سازد، شما نیز شروع به چیدن بلوک ها می کنید.

رفتار مناسب فرزندتان را توصیف کنید.

این بازی مثبت کودک شما را تقویت می کند و توجه او را به آن جلب می کند. ممکن است بگویید: “می بینم که رنگین کمانی کشیدی!” یا “ما با هم یک برج می سازیم.”

مشتاق بودن!

این باعث می شود که تعامل شما گرمتر شود و کودک شما را علاقه مند نگه می دارد. به عنوان مثال، می توانید از لحنی مشتاقانه استفاده کنید، در احساسات خود در هنگام صحبت اغراق کنید و اغلب لبخند بزنید.

حرف آخر

هر زمانی که احساس کردید برای کنار آمدن با چالش های فرزند پروری به کمک نیاز دارید، می توانید از مشاوره با متخصصان بهره بگیرید.

انستیتو سلامت مغز دانا با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته و همکاری با بهترین متخصص روانپزشکی کودکان شیراز، به بررسی رفتارها، بیماری‌ها و عوامل موثر بر شخصیت و روان کودکان، بهترین راهکارهای تشخیصی و درمانی را ارائه می دهد. هدف ما، کمک به تربیت کودکان سالم و با اعتماد به نفس، بهبود روابط خانوادگی و اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی کودکان است.

بدنبال بهترین متخصص روانپزشکی کودکان شیراز با حرفه ای ترین تیم درمانی متشکل از روانپزشکان، روانشناسان، نوروساینتیست ها، کاردرمانگران، گفتاردرمانگران و استفاده از روش های نوروتکنولوژی هستید؟ شما شایسته دریافت بهترین ها هستید. همین امروز زمان ویزیت خود را تنظیم کنید! با ما در تماس باشید.

07136476172-09172030360

آدرس: شیراز بلوار بعثت (حدفاصل چهارراه خلدبرین و فلکه سنگی) مجتمع پزشکی مریم طبقه پنجم – انستیتو سلامت مغز

ایمیل: [email protected]

Mozhan Parsa

درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.