07136476172 - 09172030360 [email protected]

اختلال شخصیت چیست و چه راهکار درمانی دارد؟

by | خرداد ۱۹, ۱۴۰۳ | سلامت روان

اختلالات شخصیت

این مشکل درواقع گروهی از شرایط سلامت روان است که باعث ایجاد افکار، احساسات یا رفتارهای غیرعادی می شود و زندگی فرد را برای مدت طولانی مختل می کند. این اختلالات می توانند به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره، کار، روابط و رفاه فرد تأثیر بگذارند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی علائم بیماری خود را نشان می دهند.

در سراسر جهان، حدود 11 درصد از مردم با اختلال شخصیت زندگی می کنند. انواع مختلفی از اختلالات شخصیت وجود دارد و علائم هر کدام می تواند متفاوت باشد. به طور کلی، افراد مبتلا به اختلال شخصیت دارای الگوهای فکری یا رفتاری ثابتی هستند که با آنچه فرهنگشان از آنها انتظار دارد متفاوت است.

متخصصین سلامت روان می توانند اختلالات شخصیت را تشخیص دهند. متأسفانه، درمان اختلالات شخصیت دشوار است. اغلب به این دلیل که افراد مبتلا به اختلالات شخصیت به دنبال درمان برای بیماری خود نیستند. اگر کسی به دنبال درمان باشد، روان درمانی و داروهای روانپزشکی ابزار اصلی برای کمک به کاهش علائم هستند.

انواع اختلالات شخصیت

متخصصان سلامت روان 10 اختلال شخصیت متمایز را شناسایی کرده اند که آنها را بر اساس علائم به سه دسته اصلی تقسیم می کنند.

دسته اول: غیر عادی یا عجیب و غریب

افرادی که دارای اختلال شخصیت دسته اول هستند، تمایل دارند افکار یا رفتارهای غیرعادی از خود نشان دهند. این اختلالات عبارتند از:

اختلال شخصیت پارانوئید: شامل بی اعتمادی، پارانویا و سوء ظن به دیگران است، حتی زمانی که هیچ مدرکی دال بر اشتباه وجود ندارد.
 اسکیزوئید: جدا بودن از روابط اجتماعی و نشان دادن محدودیت های عاطفی
 اسکیزوتایپی: باعث ایجاد باورها، رفتارهای عجیب و غریب و مشکلات ایجاد روابط نزدیک می شود.

دسته دوم: دراماتیک، احساسی یا نامنظم

افرادی که دارای اختلال شخصیت دسته دوم هستند، افکار یا رفتارهایی به شدت دراماتیک یا احساسی نشان می‌دهند که ممکن است دائماً تغییر کنند. اینها عبارتند از:

اول، ضداجتماعی: نشان دهنده بی اعتنایی به حقوق و احساسات دیگران و رفتار فریبکارانه در روابط است.
دوم، مرزی: باعث نوسانات شدید خلقی، تصویر ناپایدار از خود، مشکل در تنظیم احساسات و روابط متلاطم می شود.
سوم، هیستریونیک: شامل رفتار جلب توجه بیش از حد و احساسات شدید است.
چهارم، خودشیفته: اغلب منجر به احساساتی مانند نیاز به تحسین و عدم همدلی با دیگران می شود.

دسته سوم: مضطرب یا ترسو

افرادی که دارای اختلال شخصیت دسته سوم هستند افکار یا رفتارهای بیش از حد مضطرب نشان می دهند. اختلالات دسته سوم عبارتند از:

اول، اجتنابی: شامل احساس بی کفایتی و حساسیت شدید نسبت به طرد یا انتقاد است که اغلب افراد را به کناره گیری از موقعیت های اجتماعی سوق می دهد.
دوم، وابسته: باعث وابستگی بیش از حد به افراد دیگر برای تصمیم گیری و اطمینان خاطر می شود.
سوم، اختلال وسواسی اجباری: شامل ویژگی هایی مانند کمال گرایی، سفتی و نیاز به نظم و کنترل است.

علائم شایع

علائم این شرایط بسته به نوع اختلال شخصیتی که فرد دارد می تواند بسیار متفاوت باشد. با این حال، برخی علائم رایج و فراگیر وجود دارد که عبارتند از:

  • رفتارهای نامناسب
  • مشکلات مربوط به خودانگاره
  • مشکل در دوست یابی یا حفظ روابط
  • ناتوانی در تشخیص غیرعادی بودن رفتارشان
  • سرزنش دیگران به خاطر احساسات و رفتارهایشان
  • نوسانات خلقی
  • مشکل در تنظیم احساسات
  • تکانشگری

علل

علل دقیق این مشکل پیچیده است و به طور کامل شناخته نشده است. آنها احتمالاً ترکیبی از عوامل زیر را شامل می شوند:

ژنتیک: دانشمندان بین برخی از اختلالات شخصیتی و برخی ژن ها ارتباط پیدا کرده اند. به ویژه، ژن‌هایی که انتقال‌دهنده‌های عصبی (پیام‌رسان‌های شیمیایی در مغز) را که بر احساسات شما تأثیر می‌گذارند، تنظیم می‌کنند، ممکن است در این اختلالات نقش داشته باشند.
تاریخچه سوء استفاده و تروما: کارشناسان معتقدند که سوء استفاده یا مشکلات دوران کودکی ممکن است به ایجاد اختلال شخصیت در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی کمک کند. این مورد ممکن است شامل آزار جسمی، آسیب عاطفی، تجاوز جنسی، و قلدری، در میان سایر رویدادهای آسیب زا باشد.
فرهنگ: جایی که یک فرد بزرگ می شود نیز ممکن است در ایجاد اختلال شخصیتی آن نقش داشته باشد. به عنوان مثال، برخی از کشورهای آسیایی به طور قابل توجهی دارای نرخ پایین اختلال شخصیت ضد اجتماعی اما نرخ بالای اختلالات شخصیتی مرتبط با اضطراب هستند.

عوامل خطر

هنوز تحقیقات بیشتری در مورد اختلالات شخصیتی مورد نیاز است. با این حال، مطالعات بر روی اختلال شخصیت مرزی، چندین عامل خطر برای ایجاد اختلالات دسته دوم را شناسایی کرده اند، مانند:

  • وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین تر
  • فرزندپروری ضعیف
  • داشتن والدین مبتلا به اختلال شخصیت
  • آسیب های دوران کودکی یا مشکلات ژنتیکی
  • برخی از ویژگی های شخصیتی، از جمله بی ثباتی عاطفی، نگرش منفی، تکانشگری و پرخاشگری

تشخیص

برای دریافت تشخیص اختلال شخصیت، یک ارائه دهنده سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس احتمالاً ارزیابی کاملی را انجام می دهد. این ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • بررسی علائم
  • ارزیابی های شخصی و خانوادگی پزشکی و روانشناسی
  • انجام معاینه فیزیکی

یک متخصص سلامت روان معمولاً از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) برای تشخیص این بیماری استفاده می کند. این یک کتاب مرجع است که حاوی معیارهای تشخیصی استاندارد انجمن روانپزشکی آمریکا برای شرایط سلامت روان است.

افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی ممکن است رفتار خود را غیرعادی یا مشکل ساز ندانند. بنابراین ممکن است نیاز باشد یکی از اطرافیان، آنها را برای تشخیص معرفی کند. یا ممکن است در ابتدا به دلیل دیگری به متخصص مراجعه کنند که ممکن است ارزیابی کامل سلامت روان را توصیه کند. شایان ذکر است که از آنجایی که شخصیت کودکان هنوز در حال رشد است، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی تا زمانی که افراد به بزرگسالی نرسند اختلالات شخصیتی را تشخیص نمی دهند.

درمان

درمانهای مربوط به اختلالات شخصیت در مقایسه با سایر شرایط سلامت روان دشوار است. درمان اختلالات شخصیت اغلب شامل ترکیبی از روان درمانی، دارو درمانی و مداخلات حمایتی است. رویکردهای درمانی رایج عبارتند از:

روان درمانی

درمان شناختی-رفتاری (CBT)، رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) و درمان روان پویشی از جمله انواع رایج درمان برای اختلالات شخصیت هستند. این روش‌ها به افراد کمک می‌کند تا بینشی نسبت به افکار، احساسات و رفتارهای خود پیدا کنند. سپس می توانند مهارت های مقابله ای را بیاموزند و راه هایی برای بهبود روابط خود بیابند.

دارو

در حالی که سازمان غذا و داروی ایالات متحده هیچ دارویی را برای درمان مستقیم اختلالات شخصیت تایید نکرده است، برخی از داروها ممکن است به تسکین علائم مرتبط کمک کنند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است داروهای ضد اضطراب، داروهای ضد افسردگی یا داروهای تثبیت کننده خلق را برای اختلالات اضطرابی و خلقی تجویز کنند.

گروه درمانی

جلسات گروه درمانی می تواند حمایت و اعتبار اجتماعی را فراهم کند. کارشناسان معتقدند که گروه درمانی ممکن است به ویژه برای افراد مبتلا به اختلالات دسته دوم، مانند اختلال شخصیت مرزی، مفید باشد.

آموزش مهارت های اجتماعی

این آموزش نوعی رفتار درمانی است که می تواند به ویژه برای افرادی که با اختلال شخصیت اجتنابی زندگی می کنند مفید باشد.

بستری شدن در بیمارستان

در موارد شدید ممکن است بستری شدن در بیمارستان ضروری باشد و می‌تواند برای کمک به بهبود علائم و کیفیت زندگی، درمان و حمایت بهتری را ارائه دهد.

برای اطلاعات بیشتر و دریافت درمان موثر تخصصی، در اولین فرصت وقت ویزیت خود را رزرو کنید.

منبع: https://www.health.com/personality-disorder-8605093

واحد ارزیابی و تشخیص

واحد مغز آزمون (چکاپ مغز)

 

به این مقاله امتیاز دهید