اختلال طیف اوتیسم (ASD) گروهی از ناتوانی های رشدی است که توانایی فرد را برای اجتماعی شدن و برقراری ارتباط مختل می کند. بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ، ASD از هر 59 کودک آمریکایی 1 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد.
این اختلالات عصبی رشدی (مغزی) گاهی اوقات قبل از یک سالگی قابل تشخیص هستند، اما اغلب تا مدت ها بعد تشخیص داده نمی شوند.
اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم پس از سه سالگی تشخیص داده می شوند. و در برخی موارد، اوتیسم را می توان از 18 ماهگی تشخیص داد. مداخله زودهنگام موثرترین اقدام است. بنابراین هرگونه علائم اوتیسم در کودکان سه ساله باید توسط یک متخصص ارزیابی شود .
علائم ASD از فردی به فرد دیگر متفاوت است. و در طیف وسیعی از شدت قرار می گیرد که به عنوان “طیف” شناخته می شود. کودکان مبتلا به ASD معمولاً متفاوت از دیگران تعامل و ارتباط برقرار می کنند.
آنها همچنین متفاوت از دیگران یاد می گیرند و فکر می کنند. برخی از آنها به شدت به چالش کشیده می شوند و به کمک قابل توجهی در زندگی روزمره نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر عملکرد بالایی دارند.
هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما با حمایت، علائم می تواند بهبود یابد.
علائم اوتیسم در یک کودک 3 ساله
در برخی از کودکان، علائم اوتیسم در چند ماه اول زندگی مشهود است. سایر کودکان تا سن دو سالگی علائمی را نشان نمی دهند. تشخیص علائم خفیف ممکن است دشوار باشد. و ممکن است با خلق و خوی خجالتی اشتباه گرفته شود.
ممکن است برخی از علائم اوتیسم زیر را در کودکان سه ساله مشاهده کنید.
مهارتهای اجتماعی
- به نام پاسخ نمی دهد
- از تماس چشمی اجتناب می کند
- تنها بازی کردن را به بازی با دیگران ترجیح می دهد
- نمی فهمد که چگونه نوبت سخن گفتن یا کار را به دست بگیرد
- علاقه ای به تعامل یا معاشرت با دیگران ندارد
- تماس فیزیکی با دیگران را دوست ندارد یا از آن اجتناب می کند
- علاقه ای ندارد یا نمی داند چگونه دوست پیدا کند
- حالات صورت را به درستی نشان نمی دهد یا حالت های نامناسبی از خود نشان می دهد
- نمی توان او را به راحتی تسکین داد
- در بیان یا صحبت در مورد احساسات مشکل دارد
- در درک احساسات دیگران مشکل دارد
زبان و مهارت های ارتباطی
- مهارت های گفتاری و زبانی را به تاخیر انداخته است (از همسالان عقب ماندن)
- کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار می کند
- به سوالات پاسخ مناسبی نمی دهد
- آنچه دیگران می گویند را تکرار می کند
- به افراد یا اشیا اشاره نمی کند یا به اشاره پاسخ نمی دهد
- ضمایر را معکوس می کند (به جای «من» می گوید «تو»)
- به ندرت یا هرگز از حرکات یا زبان بدن استفاده نمی کند (مثلاً تکان دادن)
- شوخی، طعنه یا مسخره کردن را نمی فهمد
رفتارهای نامنظم
- انجام حرکات تکراری (بال بال زدن، تکان دادن سر به عقب و جلو، چرخش سر)
- اسباب‌بازی‌ها یا اشیاء دیگر را به‌صورت سازمان‌یافته ردیف میکنید
- بزودی ناراحت می شود و از تغییرات کوچک در برنامه روزانه ناامید می شود
- هر بار به همان شکل با اسباب بازی ها بازی می کند
- روال های عجیب و غریبی دارد و وقتی اجازه انجام آن ها را ندارد ناراحت می شود (مثل اینکه همیشه می خواهید درها را ببندید)
- بخش های خاصی از اشیاء را دوست دارد (اغلب چرخ ها یا قطعات در حال چرخش)
- علایق وسواسی دارد
- بیش فعالی یا بازه توجه کوتاه دارد
سایر علائم بالقوه اوتیسم
- تکانشگری دارد
- پرخاشگری دارد
- آسیب به خود (مشت زدن، خاراندن خود)
- کج خلقی مداوم و شدید دارد
- واکنش نامنظم به صداها، بوها، مزه ها، ظاهر یا احساسات دارد
- عادات غذایی و خواب نامنظم دارد
- فقدان ترس یا ترس بیشتر از حد انتظار را نشان می دهد
داشتن هر یک از این علائم یا نشانه ها ممکن است طبیعی باشد، اما داشتن چندین مورد از آنها، به ویژه با تاخیر زبان، باید باعث نگرانی بیشتر شود.
علائم در پسران در مقابل دختران
علائم اوتیسم به طور کلی برای پسران و دختران یکسان است. با این حال، در پسران بسیار بیشتر از دختران تشخیص داده می شود. علائم کلاسیک اغلب در مانور کج توصیف می شود.
به عنوان مثال، علاقه بیش از حد به قطار، چرخ های کامیون یا چیزهای بی اهمیت اغلب بسیار قابل توجه است. دختری که با قطار، کامیون یا دایناسورها بازی نمی کند، ممکن است رفتارهای کمتر قابل توجهی از خود نشان دهد، مانند مرتب کردن یا پوشاندن عروسک ها به روشی خاص.
دختران مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا نیز زمان کمتری برای تقلید از رفتارهای اجتماعی دارند. مهارتهای اجتماعی ممکن است در دختران ذاتی‌تر باشد، که می‌تواند آسیب‌ها را کمتر به چشم بیاورد.
تفاوت بین علائم خفیف و شدید
اختلالات اوتیسم در طیفی از خفیف تا شدید قرار دارند. برخی از کودکان مبتلا به ASD مهارت های یادگیری و حل مسئله پیشرفته ای دارند. در حالی که برخی دیگر نیاز به کمک برای انجام فعالیت های روزانه دارند.
با توجه به معیارهای تشخیصی انجمن روانپزشکی آمریکا ، سه سطح اوتیسم وجود دارد که بر اساس میزان حمایتی که یک فرد نیاز دارد، تعریف می شود.
سطح 1
- علاقه کمی به تعاملات اجتماعی یا فعالیت های اجتماعی نشان می دهد
- در شروع تعاملات اجتماعی مشکل دارد
- در حفظ مکالمه مشکل دارد
- برای برقراری ارتباط مناسب (حجم یا لحن گفتار، خواندن زبان بدن، نشانه های اجتماعی) مشکل دارد.
- در سازگاری با تغییرات روتین یا رفتار مشکل دارد
- در دوست یابی مشکل دارد
- قادر به زندگی مستقل با حداقل حمایت است
سطح 2
- در مقابله با تغییر روال یا محیط اطراف مشکل دارد
- فقدان قابل توجهی در مهارت های ارتباطی کلامی و غیرکلامی دارد
- دارای چالش های رفتاری شدید و آشکار است
- رفتارهای تکراری دارد که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند
- توانایی غیرعادی یا کاهش یافته در برقراری ارتباط یا تعامل با دیگران دارد
- منافع محدود و مشخصی دارد
- نیاز به حمایت روزانه دارد
مرحله 3
- دارای اختلال غیرکلامی یا قابل توجه کلامی است
- توانایی محدودی برای برقراری ارتباط دارد، آنهم تنها زمانی که نیاز به برآورده شدن داشته باشد
- تمایل بسیار محدودی برای مشارکت اجتماعی یا مشارکت در تعاملات اجتماعی دارد
- در کنار آمدن با تغییرات غیرمنتظره در روال یا محیط، بسیار مشکل دارد
- ناراحتی شدید یا مشکل در تغییر تمرکز یا توجه دارد
- دارای رفتارهای تکراری، علایق ثابت، یا وسواس هایی است که باعث اختلال قابل توجه می شود
- نیاز به حمایت روزانه قابل توجهی دارد
تشخیص اوتیسم
هیچ آزمایش خون یا تصویربرداری وجود ندارد که بتوان از آن برای تشخیص ASD استفاده کرد. در عوض، پزشکان با مشاهده رفتار کودکان و نظارت بر رشد آنها، اوتیسم را تشخیص می دهند.
در طول معاینه، پزشک از شما سوالاتی در مورد رفتار فرزندتان می پرسد تا ببیند آیا او به نقاط عطف رشد استاندارد رسیده است یا خیر. صحبت کردن و بازی با کودکان نوپا به پزشکان کمک می کند تا علائم اوتیسم را در یک کودک سه ساله تشخیص دهند.
اگر کودک سه ساله شما علائم اوتیسم را نشان می دهد، ممکن است پزشک برای معاینه بیشتر مراجعه به متخصص را توصیه کند.
معاینه ممکن است شامل آزمایشات پزشکی باشد و همیشه باید شامل غربالگری شنوایی و بینایی باشد. همچنین شامل مصاحبه با والدین خواهد بود.
مداخله زودهنگام بهترین اقدام برای ASD است. حمایت اولیه می تواند به طور قابل توجهی نتیجه اختلال کودک شما را بهبود بخشد.
پرسشنامه اوتیسم
چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) یک ابزار غربالگری است که والدین و پزشکان می توانند از آن برای شناسایی کودکان در معرض خطر اوتیسم استفاده کنند.
کودکانی که نمرات آنها افزایش خطر ابتلا به اوتیسم را نشان می دهد باید با پزشک اطفال خود یا با یک متخصص قرار ملاقات بگذارند.
مراحل بعدی
علائم اوتیسم معمولا در سن سه سالگی آشکار می شود. مداخله زودهنگام منجر به بهبود نتایج می شود. بنابراین مهم است که کودک خود را در اسرع وقت غربالگری کنید.
ممکن است بخواهید با پزشک اطفال خود شروع کنید یا با یک متخصص قرار ملاقات بگذارید (ممکن است به معرفی شرکت بیمه خود نیاز داشته باشید).
متخصصانی که می توانند کودکان مبتلا به اوتیسم را تشخیص دهند عبارتند از:
- متخصصان اطفال
- متخصصان مغز و اعصاب کودک
- روانشناسان کودک
- روانپزشکان کودک
این متخصصان می توانند شما را در تهیه یک برنامه حمایتی برای فرزندتان راهنمایی کنند.
منبع:
- اختلال طیف اوتیسم (ASD): مبانی. (2018).
cdc.gov/ncbddd/autism/facts.html - اختلال طیف اوتیسم (ASD): غربالگری و تشخیص. (2018).
cdc.gov/ncbddd/autism/screening.html - برگه اطلاعات اختلال طیف اوتیسم. (2018).
ninds.nih.gov/Disorders/Patient-Caregiver-Education/Fact-Sheets/Autism-Spectrum-Disorder-Fact Sheet - معیارهای تشخیصی DSM-5. (دوم).
autismspeaks.org/what-autism/diagnosis/dsm-5-diagnostic-criteria - کودکان معمولاً چه زمانی علائم اوتیسم را نشان می دهند. (دوم).
nichd.nih.gov/health/topics/autism/conditioninfo/symptoms-appear
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.