آیا اوتیسم قابل درمان است؟

با اختلال طیف اوتیسم بیشتر آشنا شیم:

 

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال عصب رشدی است که بر ارتباطات و رفتار تأثیر می گذارد. “عصب رشدی” به این معنی است که این اختلال با رشد سیستم عصبی مرتبط است. به طور معمول، علائم در اوایل کودکی ظاهر می شوند، معمولا بین 12 تا 24 ماهگی. اما تشخیص ممکن است تا مدت ها صورت نگیرد، به خصوص اگر علائم ظریف باشند.

از آنجایی که علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است، متخصصان پزشکی در مورد ASD به عنوان یک طیف صحبت می کنند، نه اینکه شامل مجموعه ای ثابت از علائم باشد که همه افراد آن را تجربه خواهند کرد.

اکثر متخصصان معتقدند که هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد. به همین دلیل است که بسیاری از آنها به گونه ای به ASD برخورد می کنند که به مدیریت علائم یا توسعه مهارت ها و حمایت ها می پردازد که شامل درمان رفتاری، روان شناختی و آموزشی است.

درمان های فعلی برای ASD چیست؟

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی که اختلالات طیف اوتیسم ASD را درمان می کنند توافق دارند که شروع درمان حمایتی در اسرع وقت مهم است.

به گفته دکتر اشانتی دبلیو وودز، متخصص اطفال در مرکز پزشکی مرسی، ثابت شده است که مداخله زودهنگام با بهترین نتایج همراه است.

وودز توضیح داد: «کودکان کوچک‌تر که مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده می‌شوند، معمولاً نیازهای آن‌ها با استفاده از خدمات مداخله زودهنگام ، ارزیابی و برآورده می‌شوند.

او  میگوید که هدف کمک به کودکان نوپا برای برقراری ارتباط بهتر، به حداقل رساندن اضطراب در محیط های اجتماعی و کاهش رفتارهای چالش برانگیز است. این خدمات معمولا تا سن سه سالگی ارائه می شود.

وودز گفت: زمانی که اختلال طیف اوتیسم از خفیف تا شدید متغیر است، بیشتر استراتژی‌های درمانی، اگر نه همه، به نوعی گفتار درمانی، رفتار درمانی و کاردرمانی می‌پردازند و شامل آن می‌شوند.

همانطور که کودکان بزرگتر می شوند و وارد مدرسه می شوند، وودز نشان داد که بسیاری از آنها می توانند از برنامه های آموزشی فردی تخصصی (IEP) با همان اهداف بهبود ارتباطات، رفتار، اجتماعی شدن و مراقبت از خود بهره مند شوند.

جایگاه درمان دارویی

علاوه بر این، وودز توضیح داد که روانپزشکان نوجوان همچنین ممکن است داروهایی را برای رسیدگی به شرایطی که اغلب در ASD مشاهده می شود، در نظر بگیرند، از جمله اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD)، اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD)، اختلال وسواس فکری-اجبار (OCD)، یا افسردگی.

وقتی صحبت از گزینه های درمانی خاص می شود، یکی از رویکردهای درمانی که بسیاری از درمانگران، مدارس و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از آن استفاده می کنند، تحلیل رفتار کاربردی (ABA) است. هدف، با توجه به مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، تشویق رفتارهای مثبت برای آموزش و بهبود مهارت‌های مختلف است.

سایر اشکال درمان عبارتند از:

• آموزش مهارت های اجتماعی
• درمان یکپارچگی حسی
• کار درمانی

در حالی که فرآیند یافتن منابع گاهی اوقات ممکن است طاقت فرسا باشد، به یاد داشته باشید که افراد آموزش دیده ای وجود دارند که می توانند هم برای افراد مبتلا به ASD و هم برای عزیزانشان مفید باشند. تخصص ها و برنامه های زیر میتوانند کمک کننده باشند.

 

• روانپزشکان و مشاوران
• کاردرمانگران
• گفتار درمانگران و زبان درمانگران
• طرح خدمات خانواده فردی (IFSP)
• برنامه های آموزشی فردی (IEP)

 

وودز همچنین خاطرنشان کرد که مطالعات تحقیقاتی برای بررسی تأثیر سبک زندگی (محیط های کم تحریک) و اصلاحات رژیم غذایی مانند رژیم های گیاهی یا بدون گلوتن بر کودکان مبتلا به ASD در حال انجام است.

وی توضیح داد: با این حال، جامعه پزشکی منتظر این نتایج است تا ببیند آیا نتایج آماری قابل توجهی در ارتباط با تغییرات ذکر شده در خصوص سبک زندگی وجود دارد یا خیر.

علاوه بر اصلاح سبک زندگی و رژیم غذایی، محققان همچنین در حال بررسی چندین مطالعه دیگر مانند توانایی تشخیص اوتیسم در دوران بارداری، تأثیر ژن های منبع مطمئن شما بر تشخیص اوتیسم و آینده درمان های مشتق شده از خون بندناف هستند.

راه هایی برای حمایت از افراد مبتلا به ASD

علاوه بر جستجوی حمایت حرفه‌ای برای فرد مبتلا به ASD، درک اینکه چگونه می‌توانید در حین مراقبت از خود از او حمایت کنید نیز مفید است.

در اینجا چند راه برای کمک، حمایت و تشویق به رشد مهارت ها در فرد مبتلا به اوتیسم وجود دارد.

به آنها کمک کنید احساس امنیت کنند و دوست داشته شوند

اول از همه در حمایت از فرد مبتلا به ASD این است که به او کمک کنید احساس امنیت و دوست داشتن داشته باشد.

با تیم درمان خود ارتباط برقرار کنید

برقراری ارتباط با پزشک، درمانگر، معلمان و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می تواند به آسان تر کردن کارهای روزانه شما کمک کند.

برای والدین، این می‌تواند به معنای درخواست پیشنهادات برای ادامه تمرین مهارت‌هایی باشد که فرزندتان در درمان می‌آموزد، که موفقیت آن‌ها را آسان‌تر می‌کند.

محیط زندگی را بهمینه . مناسب با فرد مبتلا به اوتیسم در نظر بگیرید

کاری که در خانه انجام می دهید می تواند بر شدت برخی علائم تأثیر بگذارد. یک پیشنهاد این است که محیط را قابل پیش بینی و آشنا نگه دارید. یکی دیگر این است که یک روتین داشته باشید. همچنین این ایده هوشمندانه برای به حداقل رساندن ورودی حسی در خانه، مانند سر و صدا و سطح فعالیت است.

روال های آماده برای واکنش داشته باشید

هنگام مواجهه با یک موقعیت جدید، از قبل درباره آنچه ممکن است اتفاق بیفتد، صحبت کنید. این ممکن است به مادر کمک کند تا بسیار نرمتر پیش برود. وسایل راحتی را که آشنا هستند همراه داشته باشید.

آهسته تر

اطلاعات را به روشی ساده و در عین حال موثر انتقال دهید. هرچه واضح تر، مختصرتر و مشخص تر باشد، بهتر است. و صبر کنید. به آنها زمان بدهید تا در حین گوش دادن و مشاهده پاسخ دهند.

به تشویق رفتار مثبت کمک کنید

استفاده از وسایل کمک بصری را برای کمک به فرزندتان در برنامه ها و کارهای روزانه در نظر بگیرید. تکنیک های رفتاری را که در درمان یاد می گیرند تقویت کنید. با شناخت و تصدیق توانایی ها و نقاط قوت، چیزهای خوب را جشن بگیرید.

در مورد روندهای فعلی به روز باشید

وودز معتقد است که راه مهمی که والدین می توانند از کودک مبتلا به ASD حمایت کنند این است که خود را با منابع و اطلاعات قابل اعتماد در مورد اوتیسم از سایت هایی مانند autismspeaks.org و kidshealth.org مسلح کنند.

برای تنوع عصبی (تفاوت در عملکردهای مغزی) ارزش قائل شوید

هنگام مراقبت از فرد مبتلا به ASD، مهم است که تنوع عصبی را به رسمیت بشناسید و به آن اهمیت دهید. هنگامی که ASD را از طریق این لنز مشاهده می کنید، به حذف انگی که اغلب با تشخیص به وجود می آید کمک می کند. و به شما امکان می دهد تفاوت ها را به عنوان مورد طبیعی و نه ناتوانی تشخیص دهید.

یک گروه حمایت از اوتیسم پیدا کنید

تماس با افراد دیگر در جامعه می تواند به شما کمک کند اطلاعات جدید بیاموزید، نکات و استراتژی هایی را برای کمک به مدیریت موقعیت ها به اشتراک بگذارید و از طریق تجربیات مشابه احساس حمایت کنید.

برای خودت وقت بگذار

روزانه زمانی را فقط برای خودتان به عنوان فرد مراقبت کننده اختصاص دهید. حتی اگر زمان کوتاهی برای ورزش کردن، مطالعه کردن یا گذراندن وقت با یک دوست باشد، مراقبت از خود یک جزء حیاتی برای مراقبت از فرد مبتلا به اوتیسم است.

خلاصه

در حالی که هیچ درمانی برای ASD وجود ندارد، گزینه‌های درمانی متعددی مانند ABA وجود دارد که می‌تواند به افراد مبتلا به ASD کمک کند تا در موقعیت‌های روزانه بدانند چه عکس العملی نشان دهند و مهارت‌های خود را افزایش دهند. یک تیم حمایتی از متخصصان پیدا کنید تا به شما و فرزندتان کمک کنند تا در این مسیر حرکت کنید.