پژوهش های جدید نشان می دهد انجام یک تسک دشوار، به کنترل شناختی بستگی دارد. و همه ی ما می توانیم این مهارت کنترل شناختی را بهبود دهیم.
همه ی ما کارهای دشواری داریم که باید به سرانجام برسانیم. بخشی از دشوار بودن این کار ها به این علت است که فراهم کردن انرژی روانی موردنیاز برای آن ها سخت است.
همیشه حواس پرتی هایی هستند که تمرکز ما را به هم بزنند. یا همیشه دخالت ها و وقفه هایی، این کار ها را تهدید میکنند.
شروع کار دشوار است. و وقتی وقفه ای در کار می افتد، شروع دوباره حتی سخت تر نیز می شود. همه ی این ها کنار هم، انجام یک کار را برای ما دشوار می کنند.
افرادی که کار ها را بهتر انجام می دهند از قابلیتی برخوردار هستند که نوروساینتیست ها به آن، “کنترل شناختی” می گویند. عملکردی ذهنی که به شما اجازه می دهد اهداف و برنامه های خود را با رفتار و اعمال خود مرتبط کنید.
به عبارتی نبود “کنترل شناختی” دلیلی است که شما گاهی کارهای مهم خود را انجام نمی دهید. و نکته ی مهم تر این است که شما می توانید بر این حالت غلبه کنید.
سوال مهمی که در کتاب on task نوشته ی Dr.David Badre بررسی می شود این است که چرا ما نمی توانیم تمرکز خود را روی کار ها حفظ کنیم. حتی کار هایی که واقعا علاقه داریم آن ها را به اتمام برسانیم.
چرا کار های دشوار و مهم را کنار می گذاریم و به سراغ موارد آسان تر و سریع تر از لیست کارهایمان می رویم؟
چه طور می توان کنترل شناختی بیشتری داشت و بیشتر در جهت چیز هایی تلاش کرد که واقعا برایمان مهم هستند؟
1.بازه های زمانی ای را خالی کنید.
فرض کنید می خواهید کار دشواری را انجام دهید. کاری که نیاز دارد بین اطلاعات و داده ها و گزینه های مختلف جابه جا شوید. در نوروساینس به این تعریف “task set” گفته می شود.
هر چه آن کار دشوار تر باشد، احتمال کمتری وجود دارد که آن را روی حافظه ی کاری خود نگه دارید. به خصوص اگر در حین انجام کار به طور مرتب وفقه ایجاد شود.در ادامه باید گفت که یک بهای تغییر وجود دارد. به این معنا که هر بار که روی کار دیگری تمرکز می کنید، فرایند بازگشت به کار قبلی نیازمند انرژی روانی بیشتری است.
هر چه زمان بیشتری برای یک کار، آزاد کنید، احتمال وجود حواس پرتی ها و وفقه ها کمتر می شود و درنتیجه کار نتیجه ی بهتری به خود می گیرد.
اگر نمی توانید همه ی کار را در یک بازه ی زمانی انجام دهید، سعی کنید بار بعدی که به سراغ آن کار می روید، محیط به همان شکل باشد.زیرا کارکرد حافظه، مبنتی بر شرایط و بستر است و کارکردن در یک محیط آشنا می تواند به شما کمک کند سریعتر به کار خود بپردازید. در واقع آشنایی، سبب کارایی بیشتر می شود.
2. قبل از شروع کار وسایل مورد نیاز خود را فراهم کنید.
شاید به نظر برسد که زمان فراهم کردن وسایل و آماده شدن برای انجام یک کار، مفید است، اما درواقع این کار شما را از تمرکز روی کار اصلی باز می دارد.
و انرژی روانی در دسترس شما برای شروع کار را کاهش می دهد.
در عوض، قبل از آماده شدن، آماده شوید! برای مثال شب قبل یک لیست از کار ها آماده کنید یا اطلاعات را مرور کنید و وسایل مورد نظرتان را فراهم کنید.
3.چندکاری نکنید.
ما معمولا فکر می کنیم در انجام چندکار همزمان با هم خوب هستیم. اما پژوهش ها نشان می دهد که اینطور نیست. در واقع زمانی که ما یک کار دشوار را در دست داریم، تلاش برای چندکاری، از قدرت حافظه ی کاری ما برای انجام کار می کاهد.بنابراین در هر زمان تنها روی یک فعالیت تمرکز کنید. و به یاد داشته باشید که هشدار ها و پیام های وسایل الکترونیکی خود را خاموش کنید.
اطمینان حاصل کنید که کمترین حواس پرتی ها اطراف شما وجود دارد.
4.یک روتین مشخص که برای شما نتیجه داده است را انتخاب کنید و به آن بچسبید.
برای مثال من همیشه دوست دارم اول کار های مهم تر لیستم را انجام بدهم. کاری که شما در ساعات اولیه ی روز انجام می دهید بسیار مهم است زیرا تا حد زیادی خلق و خوی شما برای ادامه ی روز را تحت تاثیر قرار می دهد.
برای مثال شاید شما بعد از یک پیاده روی روزانه در بهترین حالت برای رسیدگی به کار های خود باشید. یا شاید برای شما، کاغذ و قلم بهتر از وسایل الکترونیکی برای بارش فکری باشد. یا شاید زمان بهینه برای شما، شب ها وقتی همه خواب هستند باشد.
کلید اصلی این است که یک روتین بسازید و به آن پایبند باشید. یک روتین که برای شما بهترین نتیجه را به دنبال داشته است.نه تنها نتایج کار خود، بلکه پروسه ی رسیدن به آن نتایج را آنالیز کنید تا بهترین مسیر برای انجام کار های خود را بشناسید.
علوم نوروساینس به شما نشان می دهد که برای رسیدن به اهداف بزرگ، باید مهارت انجام یک کار را در کنار بهینه کردن توجه، کنترل و حافظه ی خود بهبود دهید.
منبع: