همه ما به روش های مختلفی نسبت به استرس واکنش نشان می دهیم. سر و صدای ناگهانی شدید یا تابش نور می تواند درجات مختلفی از پاسخ استرس را در مردم به وجود آورد، که نشان می دهد برخی از ما بیشتر از دیگران مستعد تأثیر استرس هستیم.
به هر رویدادی که باعث استرس شود، محرک “استرس زا” گفته می شود. بدن ما برای کنترل مواجهه حاد با عوامل استرس زا مجهز است، اما قرار گرفتن در معرض مزمن اسنرس می تواند منجر به اختلالات روانشناختی شود. به عنوان مثال: اضطراب و افسردگی و حتی تغییرات جسمی، به عنوان مثال تغییرات قلبی عروقی همانطور که در فشار خون بالا یا اختلالات سکته مغزی دیده می شود.
تلاش قابل توجهی برای یافتن راهی برای شناسایی افرادی که در معرض ابتلا به اختلالات مرتبط با استرس هستند، صورت گرفته است. مسئله این است که بیشتر این تحقیقات متکی بر خود ارزشیابی و رتبه بندی ذهنی یا قرار گرفتن افراد در محیط های غیر طبیعت گرایانه بوده است.
استفاده از فن آوری های سنجش در افراد مسن و افراد در معرض خطر پیشرفت کرده است، اما با توجه به اینکه سبک زندگی ما چقدر متفاوت است، یافتن نشانگرهای عینی بیماری روانشناختی سخت بوده است.
اکنون، دانشمندان علوم رفتاری روشی توسط واقعیت مجازی (VR) را توسعه داده اند که میزان حساسیت فرد به عوامل استرس زای روانشناختی را اندازه گیری می کند.
با توجه به مطالعات قبلی بر روی حیوانات، رویکرد جدید اطلاعات را از شخص دریافت می کند، در حالی که فرد در دو محیط مجازی به منظور پیش بینی تغییر ضربان قلب هنگام قرار گرفتن در معرض موقعیت های تهدیدآمیز یا بسیار استرس زا، مورد بررسی قرار می گیرد.
تنوع ضربان قلب در این زمینه به عنوان یک شاخص قوی برای آسیب پذیری در برابر استرس فیزیولوژیکی مورد بررسی قرار گرفته شده است و برای ایجاد آسیب های روانشناختی و اختلالات قلبی عروقی بسیار مورد توجه می باشد.
سه سناریوی مختلف واقعیت مجازی VR
در این مطالعه، 135 شرکت کننده در سه سناریوی مختلف واقعیت قرار گرفتند. در سناریوی اول، آنها یک اتاق مجازی خالی را جستجو کردند، از یک قدم کوچک قرمز، رو به دیوار. خود اتاق مجازی دارای ابعادی مشابه فضای واقعی بود که شرکت کنندگان در آن قرار داشتند تا در صورت لمس یک دیوار مجازی، آن را واقعاً احساس کنند.
پس از 90 ثانیه کاوش، به شرکت کنندگان گفته شد که به مرحله قرمز کوچکی که از آن آغاز کرده بودند برگردند. اتاق VR کمرنگ می شود و سپس سناریوی دوم آغاز می شود.
در سناریوی دوم، شرکت کنندگان در کوچه مجازی مرتفع و چند متری سطح زمین قرار می گیرند. سپس از آنها خواسته می شود که به مدت 90 ثانیه کوچه را جستجو کنند و سپس به مرحله قرمز برگردند. هنگامی که روی آن قرار گرفتند، پله شروع به پایین آمدن سریعتر و سریعتر کرد تا اینکه به سطح زمین رسید. دیگر محو شد، و سپس سناریوی نهایی شروع شد.
در سناریوی سوم، شرکت کنندگان در یک اتاق کاملا تاریک قرار گرفتند. مسلح به چیزی غیر از یک چراغ قوه مجازی، به آنها گفته شد که در یک راهرو پیچ و خم تاریک کشف کنند، که در آن چهار شکل شبیه انسان در مناطق گوشه ای قرار داده شده بود، در حالی که هر بیست ثانیه سه انفجار ناگهانی صدای سفید از هدفون شرکت کننده شنیده می شد.
در حال توسعه یک مدل پیش بینی
محققان میزان ضربان قلب شرکت کنندگان را هنگام گذر از هر سناریوی VR اندازه گیری کردند و حجم زیادی از داده های تغییر ضربان قلب را در شرایط آزمایش کنترل شده جمع آوری کردند. اولین نویسنده مطالعه، سپس داده های حرکتی دو سناریوی اول را با استفاده از روش های یادگیری ماشین تجزیه و تحلیل کرد و مدلی را ایجاد کرد که می تواند پاسخ استرس فرد را تغییر دهد – تغییر در تنوع ضربان قلب – در سومین مورد سناریوی تهدیدآمیز.
این تیم سپس این مدل را آزمایش کرد و دریافت که پیش بینی های آن می تواند در گروه های مختلف شرکت کنندگان موثر باشد. آنها همچنین تأیید کردند که این مدل می تواند آسیب پذیری فرد را نسبت به یک چالش استرس زا متفاوت پیش بینی کند که در آن شرکت کنندگان در یک آزمایش نهایی VR قرار می گیرند، جایی که آنها باید سریع تمرینات حساب را انجام دهند و نمره خود را در مقایسه با دیگران ببینند.
ایده در اینجا افزودن جنبه ای به استرس بود. علاوه بر این، هنگامی که آنها پاسخ های غلط می دادند، هنگام پخش سر و صدای ناراحت کننده، قسمت هایی از طبقه مجازی خراب می شد.
اندازه گیری میزان آسیب پذیری استرس در آینده
این تحقیق ابزاری استاندارد برای اندازه گیری آسیب پذیری در برابر عوامل استرس زا را بر اساس نشانگرهای هدف ارائه می دهد و زمینه را برای توسعه بیشتر این روش ها هموار می کند.
“مطالعه ما قدرت چشمگیر داده های رفتاری را برای آشکار ساختن آسیب پذیری فیزیولوژیکی افراد نشان می دهد. قابل توجه است که چگونه پارامترهای حرکتی در حین کاوش VR می تواند به شناسایی افراد کمک کند.”
برای اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
João Rodrigues et al, Locomotion in virtual environments predicts cardiovascular responsiveness to subsequent stressful challenges, Nature Communications (2020). DOI: 10.1038/s41467-020-19736-3