اگر از اضطراب بلند مدتی رنج می برید که جنبه های مختلف زندگی شما را تحت تاثیر قرار داده است،احتمال آن وجود دارد که دچار اختلال اضطرابی شده باشید. معمولا اختلالات اضطراب از طریق دارودرمانی، مشاوره و تکنیک هایی مانند روش شناختی رفتاری قابل درمان هستند. تغییرات مثبت در سبک زندگی نیز به کاهش سطح اضطراب کمک می کند.
دارو های ضد اضطراب
دارو های ضد اضطراب تاثیرات فیزیکی بر مغز و بدن دارند. این تاثیرات علائمی مانند ترس، وحشت و حمله های اضطرابی را کاهش می دهند. این دارو ها باید زیر نظر پزشک و به طور معمول روانپزشک مصرف شوند.دارو های ضد اضطراب، درمان نهایی اضطراب نیستند اما می توانند در مدیریت برخی علائم کمک کنند.دارو های ضد اضطراب زیادی وجود دارند و انتخاب داروی مناسب برای شما، به نوع اختلال اضطرابی و دیگر مشکلات سلامتی شما بر می گردد.
بنزو دیازپین ها
بنزودیازپین هایی مانند والیوم ( دیازپام) زاناکس ( آلپروزولام) کلونوپین ( کلونازپام) و آویتان (لورازپام) در دوره های کوتاه مدت برای درمان اضطراب استفاده می شوند. این دارو ها بیشتر برای اختلال اضطراب فراگیر استفاده می شوند و ممکن است به عنوان درمان ثانویه برای اختلال اضطراب اجتماعی و حمله ی اضطرابی هم استفاده شوند. درمان اولیه ی این موارد معمولا داروهای ضد افسردگی هستند.
بنزودیازپین ها باعث آرامش عضلات می شوند و دیگر علائم مرتبط با افسردگی را کمتر می کنند. این دارو ها معمولا برای بلند مدت توصیه نمی شوند زیرا می توانند باعث اعتیاد شوند.
مسدود کننده های بتا
بتا بلاکر ها یا مسدود کننده های بتا، معمولا برای کنترل حمله ی قلبی به کار می روند. این دارو ها ضربان قلب را پاییین می آورند.و این کار را با کاهش اثرات اپی نفرین انجام می دهند. اپی نفرین یک محرک است که به طور طبیعی در بدن ترشح می شود. بتا بلاکر ها به کنترل لرزش، عرق کردن و دیگر علائم فیزیکی اضطراب کمک می کنند.
این دارو ها ممکت است برای کوتاه مدت برای اضطراب تجویز شوند. سکترال( اسبوتولول) تنورومین (آتنولول) پروپرانولول از جمله بتا بلاکر ها هستند. از عوارض جانبی این دارو ها افزایش وزن، خستگی و دست و پاهای سرد است.بتا بلاکر ها در صورتی که دیابت یا آسم دارید توصیه نمی شوند.
بوسپیرون
بوسپر، ممکن است برای درمان بلند مدت اضطراب مزمن استفاده شود. این دارو همچنین برای اختلال اضطراب فراگیر استفاده می شود. بوسپیرون، عمل سروتونین را افزایش می دهد. سروتونین یک انتفال دهنده ی عصبی است که به بهبود خلق و کاهش اضطراب کمک می کند.
بین یک تا دوهفته طول می کشد تا این دارو اثرات اولیه ی خود را بگذارد و ممکن است برای اثر کامل، نیاز به چهار تا شش هفته زمان باشد به همین دلیل این دارو برای حملات اضطرابی توصیه نمی شود چون باید به طور مکرر و طولانی مدت مصرف شود تا اثرگذار باشد.
این دارو، آرام کنندگی کمتری نسبت به دیگر ضد اضطراب ها دارد و کمتر خاصیت اعتیاد آور دارد. ریسک اوردوز روی این دارو بیسیار کم است. عوارض جانبی احتمالی شامل سردرد، سرگیجه و مشکلات خواب است.
SSR ها
این دارو ها معمولا انتخاب اول در درمان اضطراب هستند. این دارو ها شامل مواردی مانند پاکسیل(پاروکستین) پروزاک(فلوکستین) زولوفت(سرترالین) و لکساپرو(اسیتالوپرام) هستند. این دارو ها ضد افسردگی محسوب می شوند و سطح سروتونین خون را بالا می برند
اثرات جانبی این دارو ها عبارتنداز سردرد، خشکی دهان، خواب آلودگی، مشکلات جنسی و کاهش میل جنسی و افزایش وزن.
مانند بسیاری از ضد افسردگی ها، این دارو ها ممکن است ریسک افکار خودکشی را بالا ببرند. به خصوص در کودکان و نوجوانان این خطر بالا تر است.
SNRI ها
یک گروه دیگر دارو ها که شامل مواردی مانند افکسور(ونلافاکسین) سیمبالتا( دولاکستین) و پریسیک (دسونتلافاکسین) هستند.
این دارو ها سطح سروتونین و نوراپینفرین در خون را بالا می برند و اثری مشابه دارو های قبلی دارند.
ضد افسردگی های تریکلیک
عوارض جانبی این دارو ها شامل مواردی مانند خشکی دهان،تاری دید، کاهش فشار خون در هنگام ایستادن و مشکل در ادرار است.
نکته ی مهم
همه ی موارد بالا دارو های ضد اضطرابی هتسند و ممکن است عوارضی داشته باشند. به ویژه اگر به شیوه ی نادرست یا بیش از اندازه مصرف شوند.
بسیاری از این دارو ها ممکن است روی سطح فشار خون، ضربان قلب و هوشیاری شما اثر بگذراند. و ممکن است در اثر مصرف دیگر دارو هایی که با آن ها تداخل دارند اثرات منفی زیادی را ایجاد کنند. بنابراین برای مصرف آن ها با پزشک خود مشورت کنید.
منبع: