اگر احساس پوچی می کنید، شما تنها نیستید. بسیاری از ما در زمان های مختلف احساس پوچی می کنیم. برای مثال شما ممکن است به خاطر از دست دادن چیزی در زندگی احساس پوچی کنید یا از مرگ یکی از عزیزانتان یا طلاق این حس را داشته باشید.
یا این احساس پوجی می تواند ناشی از ” نشنیدن و توجه نکردن به احساسات و امید ها و نیاز هایمان باشد. ” شما ممکن است ناخواسته خود را رها کنید زیرا به دنبال کمالگرایی یا تایید دیگران هستید. ممکن است در حالی که به شدت روی شغل خود تمرکز کرده اید، مراقبت از خود را فراموش کنید. برای مثال خواب خود را قربانی کنید یا تحرک کافی نداشته باشید. رها کردن خودمان می تواند باعث استرس و اضطراب ، افسردگی ، احساس شرم و گناه شود.
احساس پوچی می تواند با احساس بی حسی و تنهایی همراه باشد. افرادی که دچار این احساسات هستند ممکن است بگویند : شغل من راضی کننده نیست. احساس می کنم موفق نیستم، رابطه ام خوب نیست و هیچ چیز هیجان انگیز نیست.
بسیاری از افراد افسرده به جای گزارش ناراحتی و غم، احساس پوچی را گزارش می کنند. این نوع احساس پوچی از بی توجهی به نیاز های خود، علاقه مند نبودن به هیچ جیز و بی انگیزگی سرچشمه می گیرد.
اگر احساس پوجی میکنید خوب است به یک روانشناس مراجعه کنید و احتمال افسردگی را بررسی کنید. در ادامه چندین راهکار برای مواجهه با این پوچی آمده است:
1. به آرامی وجود این احساس را تایید کنید.
اگر احساس پوچی می کنید، به آرامی حضور این احساس را بپذیرید و با خود مهربان باشید. خود را برای داشتن چنین احساسی سرزنش نکنید. سعی نکنید بدون چالش با فکر ، احساس خود را تغییر دهید.
اگر این احساس پوجی به خاطر از دست دادن یک عزیز است، خود را سرزنش نکنید که هنوز پس از سال ها درگیر این احساس هستید. زیرا گرچه گذشت زمان شکل سوگواری را تغییر می دهد و کمتر می کند، این احساس هیچ وقت فراموش نمی شود. شما تنها به تدریج یاد میگیرد که با وجود این فقدان به زندگی خود ادامه بدهید.
زمان هایی می تواند این احساس پوچی ناشی از کمبود عشق در زمان بزرگ شدن و رشد کردن باشد. این به این معنا نیست که شما خانواده ی بدی داشته اید. اما به این معناست که شکل هایی از مراقبت و محبت در بین شما وجود نداشته است.
در این مورد ، پیشنهاد می شود با شفقت با خود صحبت کنید. برای مثال : ” می دانم احساس تنهایی سخت است. ” یا ” حق با توعه، تو به عشق بیشتری نیاز داشتی. ”
2. هر روز با خودتان وقت بگذرانید.
به این احساس نیاز که برای کسب احساس کفایت باید به دنیای بیرون رو بیاورید غلبه کنید. به جای تلاش برای پر کردن این احساس پوچی با مواد مخدر، الکل، تلویزیون، بازی های کامپیوتری یا هر چیز دیگر، به درون خود نگاه کنید و با خود وقت بگذرانید.
زمان بگذارید و نیاز ها، ترس ها ، امید ها و رویا های خود را پیدا کنید. این کار به شما کمک می کند معنای بیشتری در زندگی بیابید.
فعالیت های مختلف بسته به افراد مختلف می توانند مفید باشند. می توانید از نوشتن، مدیتیشن و ورزش برای تمرکز دوباره روی خودتان استفاده کنید.
” ممکن است در ابتدا این کار دشوار باشد اما با صرف انرژی و زمان برای خوتان و خودمراقبتی ، این احساس پوچی کاهش پیدا می کند. ”
3. در احساسات فعلی خود کنکاش کنید.
برای مثال یک زمان 5 دقیقه ای وقت بگیرید و آگاه شوید که در این مدت چه احساسی دارید. لازم نیست حتما چیز عجیب و غریبی باشد. ممکن است احساس کنید حوصله تان سر رفته است یا حواس پرت شده اید. یا کنجکاو هستید یا هر احساس دیگری.
اگر در نامگذاری احساسات خود مشکل دارید عبارت “ لیست احساسات” را در گوگل جست و جو کنید.
این کار نیز می تواند مفید باشد که قسمت خاضی از بدن خود را در نظر بگیرید و حس های مختلف در آن ناحیه را اسکن کنید. برای مثال گرمی، تنش یا حرکت را.
” وقتی بازه های کوتاهی را تمرین می کنید و به احساسات اجازه ی حضور می دهید، به تدریج پنجره ی تحمل خود را نسبت به احساسات بزرگتر و طولانی تر باز می کنید. ”
4. احساس پوچی خود را بشناسید
برای مثال سوال های زیر را از خود بپرسید. این کار را می توانید در حال یادداشت برداشتن، نوشیدن یک فنجان چای یا راه رفتن انجام دهید:
آیا به تازگی خودم را قضاوت می کرده ام یا با دیگران مقایسه می کردم؟
آیا با خودم واگویه های مثبتی دارم؟
آیا من شکست های خودم را بزرگنمایی می کنم یا خودم را زشت و احمق صدا می زنم؟
آیا احساسات من در رابطه با روابط عاطفی ام هستند ؟ آیا احساسات خود را دست کم می گیرم؟
آیا من به طور فعال به نیاز های جسمی و سلامت خود توجه می کنم؟
آیا برای دوری از این احساسات به رفتار های اعتیاد گونه روی آورده ام؟
آیا تنها روی نیاز ها یا خواسته های افراد دیگر تمرکز کرده ام؟
در حال تلاش برای اثبات یا بردن چه چیزی بوده ام؟
آیا من خودم را به خاطر چیزهایی که در اختیارم نیست سرزنش کرده ام؟
آیا من با خودم مهربانم ؟ همانطور که یک دوست نزدیک مهربان است؟
آیا من به تصمیمات و دیدگاه های شخصی خود احترام می گذارم؟
5. خودتان رابستایید.
ممکن است ما در زمان کودکی، از احساس پوچی به عنوان سپری در برابر احساس نا امنی یا کلافگی استفاده کرده باشیم. اگر این طور بوده است به خود حق بدهید که زمانی از یک راه حل که جواب می داده است استفاده کرده اید. اما امروز به خود اجازه دهید آن احساسات را تجربه کنیدو لازم نیست روش قدیمی بقای خود را ادامه دهید.
احساس پوچی می تواند به افکار پر تنشی مانند ” زندگی ارزش زیستن ندارد.” و ” امیدی نیست” بیانجامد.
تراپی و درمان می تواند به شما کمک کنند عوامل پنهان این احساس را پیدا کنید و تغییرات مثبتی در آن ایجاد کنید.
مهم است که به احساس پوچی خود توجه کنید و آن را بپذیرید. با خود مهربان باشید
” اگر در حال تجربه ی یک رابطه ی دشوار، از دست دادن یا نداشتن امید هستید، بدانید شما ارزشمند هستید و می توانید یک زندگی معنادار داشته باشید. ”
منبع: