اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یک وضعیت سلامت روانی است که با بیش فعالی، مشکل در تمرکز، و به راحتی پرت شدن حواس، از جمله علائم دیگر مشخص می شود.
در حالی که علائم اغلب ابتدا در دوران کودکی ظاهر می شوند. برخی از افراد تا زمانی که بزرگتر شوند تشخیص داده نمی شود.
ADHD اغلب باعث اختلال در رفتار و الگوهای شناختی می شود. این می تواند بر هر بخش از زندگی شما تأثیر بگذارد، از جمله محل کار، مدرسه و روابط. این بیماری معمولاً با ترکیبی از دارو می شود.
درباره علائم احتمالی ADHD در بزرگسالان و همچنین راهبردهای درمانی و مدیریتی موجود برای کمک بیشتر بیاموزید.
چند نفر ADHD دارند؟
برخی از جامع ترین داده ها ما در مورد تشخیص ADHD در ایالات متحده از نظرسنجی ملی سلامت کودکان (NSCH) در سال 2011 و دو بررسی ملی همبودی در سال های 2003 و 2004 به دست آمده است.
در اینجا بینش آنها در مورد شیوع تشخیص ADHD در گروه های سنی مختلف آورده شده است:
- 11 درصد از کودکان 4 تا 17 ساله
- 8.7 درصد از کودکان 13 تا 18 ساله
- 4.4 درصد از بزرگسالان در زمان بررسی تشخیص داده شدند و شیوع تشخیص ADHD در طول زندگی آنها 8.1 درصد بود.
این آمار برای افراد مبتلا به ADHD که تشخیصی دریافت نکرده اند، محاسبه نمی شود. تعداد کلی افراد مبتلا به این عارضه احتمالاً بیشتر از این اعداد است.
شناخت ADHD بزرگسالان
برای مدت طولانی، ADHD بیشتر با کودکان مرتبط بود. اما در حالی که علائم ADHD معمولا ظاهر می شوند قبل از 12 سالگی ، تشخیص می تواند برای افراد در هر سنی اعمال شود.
ممکن است سالها طول بکشد تا کسی تشخیص دقیق را دریافت کند، و برخی از افراد هرگز این کار را نمی کنند.
چگونه ADHD در بزرگسالان ظاهر می شود
درک اینکه چگونه ADHD می تواند در کودکان و بزرگسالان متفاوت به نظر برسد، می تواند به تشویق تشخیص به موقع کمک کند.
برخی از علائم ADHD بزرگسالان ممکن است در بربگیرد:
- ناتوانی در تمرکز روی یک کار واحد
- مشکل در تمرکز
- فراموش کردن قرارها یا وعده ها
- تأخیر معمولی
- وقتی مردم صحبت می کنند گوش نمی دهند یا آنچه می گویند را فراموش نمی کنند
ADHD بزرگسالان نیز ممکن است بر سبک ارتباطی شما تأثیر بگذارد. برخی از بزرگسالان مبتلا به این بیماری ممکن است با موارد زیر مواجه شوند:
- اجبار به اتمام جملات دیگران
- مدام حرف دیگران را در حین صحبت قطع می کند
- مشکل در دیدن دیدگاه شخص دیگری در طول یک گفتگو
- بی حوصلگی هنگام انتظار برای چیزی (مثلاً در صف خرید مواد غذایی یا در ترافیک)
اشتباه رایج در تشخیص
بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD احتمالاً این بیماری را در کودکی نشان می‌دهند. حتی اگر تشخیص داده نشده باشد یا تشخیص اشتباه داده شود. سن متوسط شروع علائم ADHD 6 ساله است. برخی از کودکان مبتلا به ADHD ممکن است علائم خفیف تری داشته باشند که هیچ علامتی برای والدین، پزشکان یا معلمان ایجاد نکرده باشد.
ADHD ممکن است با موارد زیر اشتباه گرفته شود:
- اختلالات یادگیری یا اختلالات سلوک
- افسردگی
- اختلال اضطراب
افسردگی و اضطراب اغلب با ADHD همراه هستند. زیرا مشکل در عملکردهای اجرایی مغز می تواند هر دو را تحریک کند. آنها همچنین می توانند به دلیل تأثیرات ADHD بر کیفیت زندگی شما رخ دهند. زیرا با تعهدات حرفه ای و شخصی تداخل دارد.
بزرگسالان مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده ممکن است درک نکنند که چرا با تمرکز مشکل دارند. همیشه دیر می‌آیند و نمی‌توانند در موقعیت‌های اجتماعی دنباله‌روی کنند. دوست یابی و حفظ دوستی ها سخت است.
مهم است که به موقع تشخیص داده شود، بنابراین می توانید پاسخ ها را دریافت کنید، و مراقبت، شایسته شماست.
تشخیص ADHD بزرگسالان
ADHD ممکن است در بزرگسالان پس از مشکوک شدن به علائم و گزارش آنها به پزشک تشخیص داده شود.
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)، استاندارد طلایی برای هدایت تشخیص سلامت روان، علائم کلیدی ADHD را به دو دسته تقسیم می کند. :
- بی توجهی
- بیش فعالی و اجبار
هر دسته شامل فهرستی از علائم و نشانه ها است. کودکان باید شش علامت یا بیشتر را در هر دسته نشان دهند و بزرگسالان (یا افراد بالای 17 سال) باید پنج علامت را ارائه دهند تا معیارهای تشخیص ADHD را برآورده کنند. علائم همچنین باید در دو یا چند موقعیت (مانند محل کار، مدرسه و خانه) وجود داشته باشد.
پزشک شما احتمالاً از شما خواهد پرسید:
- چه علائمی را در 6 ماه گذشته تجربه کرده اید؟
- این علائم چگونه بر زندگی شما تأثیر گذاشته است؟
- آیا فرد دیگری در خانواده شما تشخیص ADHD دارد؟
در حالی که فقط یک پزشک یا متخصص سلامت روان می‌تواند تشخیص رسمی ADHD را انجام دهد، ابزارهای خود غربالگری نیز وجود دارد که می‌توانید آن را به‌عنوان نقطه شروع به همراه داشته باشید.
مقیاس خودگزارشی ADHD بزرگسالان (ASRS-5)
اگر هر یک از علائم و نشانه‌های احتمالی ADHD را تجربه کرده‌اید، ممکن است مقیاس خودگزارشی ADHD بزرگسالان (ASRS-5) را در نظر بگیرید. DSM-5 به عنوان یک ابزار غربالگری برای کمک به تشخیص ADHD تشخیص داده نشده در بزرگسالان کارایی دارد.
این پرسشنامه شامل شش سوال زیر در مورد زندگی شما در 6 ماه گذشته است. شما پاسخ های خود را به عنوان «هرگز»، «به ندرت»، «گاهی اوقات»، «اغلب» یا «خیلی اوقات» دسته بندی می کنید.
- هر چند وقت یکبار در تمرکز بر آنچه که مردم به شما می گویند حتی زمانی که مستقیماً با شما صحبت می کنند، مشکل دارید؟
- در جلسات یا موقعیت‌هایی که انتظار می‌رود در آنها بنشینید، هر چند وقت یکبار صندلی خود را ترک می‌کنید؟
- هر چند وقت یکبار زمانی که برای خودتان وقت دارید در استراحت کردن مشکل دارید؟
- وقتی در حال مکالمه هستید، چند وقت یکبار متوجه می شوید که جملات افرادی که با آنها صحبت می کنید را قبل از اینکه خودشان تمام کنند، تمام کنید؟
- چند وقت یکبار کارها را به لحظه آخر موکول می کنید؟
- هر چند وقت یکبار برای منظم نگه داشتن زندگی و توجه به جزئیات به دیگران وابسته هستید؟
ASRS-5 جایگزین تشخیص رسمی پزشک یا متخصص سلامت روان نمی شود. اما این می تواند یک راه مفید برای چک کردن با خودتان و نقطه شروعی برای قرار ملاقات باشد.
مقیاس توجه زندگی روزمره (ELAS)
مانند ASRS-5، مقیاس توجه روزمره (ELAS) برای کمک به بزرگسالان طراحی شده است که علائم احتمالی ADHD را بهتر تشخیص دهند.
ELAS همچنین یک پرسشنامه خود گزارش دهی است. اما به طور خاص بر بی توجهی در موقعیت ها و فعالیت های خاص تمرکز دارد. این شامل:
- خواندن
- گوش دادن به یک سخنرانی
- مکالمه
- تکلیف مدرسه یا شغل
- نظافت یا کارهای دیگر
- پخت و پز
- تماشای فیلم
- رانندگی
در حالی که ADHD بزرگسالان را نمی توان از نظر بالینی با ELAS تشخیص داد، این ابزار بالقوه دیگری است که می توانید برای کمک به جمع آوری داده های خود گزارش دهی برای گفتگو با پزشک خود استفاده کنید.
چگونه ADHD می تواند زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد
از آنجایی که ADHD بر “عملکردهای اجرایی” مغز مانند قضاوت، تصمیم گیری، ابتکار عمل، حافظه و توانایی انجام وظایف پیچیده تأثیر می گذارد، می تواند منجر به اثرات زیر در زندگی روزمره شود:
- ناتوانی در تمرکز و تکمیل وظایف در مدرسه یا محل کار
- مشکل در روابط پایدار
- مشکلات مدیریت زمان، مانند ناتوانی در انجام ضرب الاجل ها
- غیبت یا دیر رسیدن به قرار
- فراموش کردن پرداخت قبوض
- عدم پاسخ ایمیل، پیامک یا تماس تلفنی
- از دست دادن مکرر اقلام مهم مانند کلید، تلفن یا کیف پول
- هنگام انتظار برای نوبت خود در صف یا در یک مکالمه، بی صبری را تجربه می کنید
- مشکل در تمرکز زمانی که دیگران صحبت می کنند
- مدام جملات دیگران را تمام می کنید یا وقتی نوبت صحبت کردن شما نیست، مداخله می کنید
با گذشت زمان، این تأثیرات می تواند در روابط دوستانه، کار و زندگی شما در خانه تداخل ایجاد کند. دیر پرداخت کردن قبوض یا فراموش کردن قرارهای مهم نیز می تواند عواقب مالی مانند جریمه دیرکرد داشته باشد.
مدیریت ADHD
برای بزرگسالان، مدیریت ADHD احتمالاً شامل ترکیبی از داروها، درمان‌ها و اصلاح شیوه زندگی است.
داروها
داروهای تجویزی می تواند به درمان ADHD در کودکان و بزرگسالان کمک کند:
- محرک ها
- غیر محرک ها
- داروهای ضد افسردگی
- داروهای ضد اضطراب
رایج ترین داروهای ADHD محرک ها هستند که تجویز می شود. زیرا ثابت کرده اند که در افزایش هوشیاری و تمرکز موثر هستند. نام های تجاری شامل ریتالین (متیل فنیدات ) و آدرال ( ترکیب آمفتامین و دکستروآمفتامین ) است.
مانند هر دارویی، عوارض جانبی ممکن است رخ دهد. برخی از داروهای ADHD عادت ساز هستند. همیشه داروها را طبق دستور پزشک مصرف کنید.
اگر داروهای تجویزی دیگری برای اضطراب، افسردگی یا فشار خون بالا مصرف می‌کنید، مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید. زیرا ممکن است با محرک‌ها تداخل داشته باشند.
درمان ها
انواع درمان های مورد استفاده برای درمان ADHD در بزرگسالان شامل موارد زیر است:
- گفتگو درمانی
- درمان شناختی رفتاری (CBT)
- کمک از مربی ADHD
- خانواده درمانی یا مشاوره ازدواج
- گروه های حمایتی
- درمان شرایط سلامت روانی (مانند افسردگی و اضطراب)
اصلاح سبک زندگی
تغییرات زیر در روال ممکن است به مدیریت علائم ADHD شما کمک کند:
- یک برنامه منظم، از جمله بیدار شدن از خواب و رفتن به رختخواب در هر روز در یک زمان مشخص تنظیم کنید
- سعی کنید به اندازه کافی بخوابید.7-9 ساعت برای بزرگسالان توصیه می شود.
- ورزش کنید یا فعالیت بدنی داشته باشید
- فعالیت های آرامش بخش مانند مدیتیشن و یوگا یا سرگرمی هایی که از آن لذت می برید را در برنامه روزانه خود بگنجانید.
- استرس را تا جایی که می توانید با استراحت های منظم مدیریت کنید
با پزشک خود در مورد ADHD صحبت کنید
اگر در مورد علائم بالقوه ADHD و تأثیرات آن بر زندگی روزمره خود نگران هستید، مهم است که با پزشک خود در مورد تشخیص احتمالی و همچنین گزینه های درمانی خود صحبت کنید.
در حالی که ADHD بیشتر در کودکان تشخیص داده می شود، هرگز برای مراقبت در بزرگسالی دیر نیست.
اگر به تازگی تشخیص ADHD را در بزرگسالی دریافت کرده اید، سؤالات زیر را از پزشک خود بپرسید:
- چه نوع ADHD دارم؟ (عمدتاً بی توجه، عمدتاً بیش فعال- تکانشی یا ترکیبی)
- آیا به غربالگری های اضافی برای افسردگی یا اضطراب نیاز دارم؟
- بهترین گزینه درمانی برای من در حال حاضر چیست؟
- آیا در کوتاه مدت یا بلند مدت نیاز به مصرف دارو دارم؟ عوارض جانبی بالقوه چیست؟ از کجا بفهمم دارو موثر است یا نه؟
- چه نوع درمانی را توصیه می کنید (مانند گفتگو درمانی و CBT)؟ آیا می توانم به یک روانشناس/روانپزشک معرفی شوم؟
- کدام نوع از تنظیمات سبک زندگی (از جمله تغذیه و ورزش )ممکن است برای من بهترین باشد؟
خلاصه
ADHD یک بیماری شایع سلامت روان در کودکان است و می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. بیش از یک سوم از همه موارد ADHD از نظر بالینی با علائم مداوم بی توجهی، بیش فعالی و رفتارهای اجباری در موقعیت های مختلف تعریف می شود.
اگر در کودکی هرگز تشخیص رسمی ADHD دریافت نکردید اما با علائم آن دست و پنجه نرم می کنید، با پزشک خود مشورت کنید. شما همچنین می توانید ابزارهای خودارزیابی را به عنوان یک آغازگر کشف کنید.
هیچ وقت برای تشخیص و درمان ADHD دیر نیست. استراتژی‌های درمان و مدیریت همچنان می‌تواند به عنوان یک بزرگسال کمک کند. و منجر به تجربیات بهتر در محل کار و خانه و در روابط شخصی شما شود.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.