چرا تشنج می کنم؟ علل و راهکارهای درمانی

چرا تشنج می کنم؟ علل و راهکارهای درمانی با هم بشنویم:

صرع یک ​​بیماری عصبی است که با تشنج های مکرر همراه است.

تشنج زمانی اتفاق می‌افتد که یک موج غیرطبیعی فعالیت الکتریکی از نورون‌ها وجود دارد. نورون نوعی سلول عصبی است که مسئول ارسال سیگنال‌ها به سراسر مغز و بقیه سیستم عصبی است. علائم بسته به ناحیه آسیب دیده مغز متفاوت است، علائم تشنج معمولاً شامل حرکات متناوب، احساسات عجیب و غریب و از دست دادن بالقوه هوشیاری است. چرا تشنج می کنم؟

داشتن یک تشنج به این معنی نیست که شما صرع دارید.  یک متخصص مغز و اعصاب می تواند صرع را در بیماران تشخیص دهد. این حالت معمولاً مربوط به زمانی است که فرد دو یا چند تشنج غیرقابل تحریک داشته باشد.

علل و عوامل خطر متعددی در ارتباط با صرع وجود دارد. در برخی موارد، “صرع” می تواند سال ها طول بکشد. برخی از عواملی که ممکن است در ایجاد صرع نقش داشته باشند عبارتند از آسیب ناشی از ضربات مغزی، تومورها و جهش های ژنتیکی. با این حال، برای حداقل نیمی از افراد مبتلا به صرع، تشنج آنها هیچ علت زمینه ای شناخته شده ای ندارد.

سکته مغزی و ضربه مغزی

این دو مورد درواقع دو نوع فوریت پزشکی هستند که محرک های رایج برای تشنج نیز هستند. سکته مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون به مغز کم می‌شود و بخشی از مغز از کار می‌افتد. در حالی که آسیب مغزی تروماتیک (ترومای جمجمه‌ای) ممکن است زمانی رخ دهد که به سر ضربه وارد می شود. مثلا در زمان تصادف رانندگی یا آسیب های ورزشی.

پس از ضربه به سر یا سکته مغزی، مغز ممکن است سعی کند نواحی آسیب دیده را ترمیم کند. مثلا باعث ایجاد اتصالات جدید بین نورون ها، همراه با بازسازی عروق خونی آسیب دیده می شود. زمانی که مغز تلاش می کند خود را ترمیم کند، ممکن است ارتباطات غیر طبیعی بین نورون ها و رگ های خونی (نه به عنوان ناهنجاری های شریانی وریدی) ایجاد شود. این تغییرات ممکن است سیگنال‌دهی عصبی (توانایی نورون برای برقراری ارتباط) را مختل کند و منجر به صرع شود. چرا تشنج می کنم؟

ضربه به سر همچنین سلول های ایمنی مغز را فعال می کند و باعث التهاب می شود. این هم ممکن است به صرع نیز کمک کند. این سلول های ایمنی ممکن است در روند ترمیم اختلال ایجاد کنند.

التهاب مغز

صرع همچنین ممکن است با التهاب در مغز ایجاد شود. این نسبتاً غیر معمول است اما هنوز هم ممکن است اتفاق بیفتد.

اصطلاح پزشکی برای التهاب مغز آنسفالیت است. عوامل متعددی می توانند منجر به انسفالیت شوند. از جمله عفونت های خاص، نیش حشرات، و اختلالات خودایمنی (شرایط سلامتی که باعث پاسخ ایمنی بیش از حد فعال می شود که به اشتباه به بافت های سالم حمله می کند).

در طی آنسفالیت، بدن آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کند که نورون‌ها را هدف قرار می‌دهند و به آنها حمله می‌کنند. این مورد می تواند باعث اختلال در عملکرد این نورون ها شود و منجر به صرع شود.

التهاب مغزی به جای تشنج های صرعی عمومی (که از هر دو طرف مغز شروع می شود) به احتمال زیاد باعث تشنج کانونی صرع می شود (که فقط از یک طرف مغز شروع می شود).

عفونت های مرتبط با التهاب مغز/چرا تشنج می کنم؟

به عنوان یک عامل رایج که می تواند منجر به التهاب مغز شود، عفونت ها می توانند باعث صرع شوند. انواع مختلفی از عفونت های بیماری زا با ایجاد تشنج های مکرر مرتبط هستند. شامل موارد زیر می باشند:

• مننژیت باکتریایی یک عفونت مغزی است که می تواند ناشی از انواع مختلفی از باکتری ها باشد
• سل یک بیماری عفونی ریوی است که از طریق تنفس از فردی به فرد دیگر منتقل می شود
• عفونت های قارچی، مانند عفونت های ناشی از آسپرژیلوس و غیره
• عفونت های ویروسی تبخال، از جمله آنهایی که توسط ویروس هرپس نوع 6 (HHV-6) و ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) ایجاد می شوند.
• HIV، ویروس نقص ایمنی انسانی، که به گلبول های سفید خون حمله می کند و توانایی بدن را برای مبارزه با عفونت ها محدود می کند.
• عفونت های انگلی مانند توکسوپلاسموز (اغلب به دلیل خوردن گوشت نیم پز) یا نوروسیستیسرکوزیس (اغلب به دلیل خوردن تخم کرم نواری به دست می آید)

این عفونت ها می توانند منجر به تشنج در زمان عفونت و همچنین تشنج های مکرر در آینده شوند.

تومورهای مغزی

تومورهای مغزی رشد غیر طبیعی سلول های مغزی هستند. انواع مختلفی از تومورهای مغزی با صرع مرتبط هستند. تومورهای مغزی می‌توانند بر روی سلول‌های عصبی و همچنین سلول‌های گلیال، نوعی سلول عصبی که نورون‌ها را احاطه کرده و از آنها پشتیبانی می‌کند، تأثیر بگذارند.

به عنوان مثال، آستروسیت ها نوعی سلول گلیال هستند که از متابولیسم، جریان خون و سایر عملکردها در مغز پشتیبانی می کنند. تومورها می توانند باعث عدم تعادل در متابولیسم یا اختلال در سیگنال های عصبی معمولی در مغز شوند.

این مورد به احتمال زیاد زمانی رخ می دهد که تومورها در لوب تمپورال یا لوب فرونتال مغز رشد کنند.

آیا صرع ارثی است؟

گاهی اوقات صرع به دلیل جهش های ژنتیکی ایجاد می شود. این مورد می تواند نتیجه جهش های بزرگ در کروموزوم ها (مولکول های DNA ما که حامل مواد ژنتیکی هستند) یا جهش های کوچک در ژن ها (که از DNA ساخته شده اند) باشد. 15 تا 20 درصد از صرع های تشنجی عمومی که هر دو طرف مغز را درگیر می کنند، دلایل ژنتیکی دارند.

اگر والدینی مبتلا به صرع ژنتیکی عمومی باشند، فرزندانشان نیز 8 درصد احتمال ابتلا به آن را خواهند داشت. با این حال، دانشمندان مطمئن نیستند که چرا عوامل ژنتیکی خاص همیشه باعث صرع نمی شوند. به عنوان مثال، ممکن است کودکی که والدینش مبتلا به صرع باشند به این بیماری مبتلا نشود.

چه کسانی به صرع مبتلا می شوند؟

برخی از افراد بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به صرع هستند. در ادامه نکاتی که دانشمندان در مورد افرادی که احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند می دانند آورده شده است.

• سن: صرع در اوایل دوران کودکی و بعد از 85 سالگی شایع تر است.
• جنس: میزان صرع در مردان نسبت به زنان کمی بیشتر است.
• قومیت: در ایالات متحده، سیاه پوستان و آمریکایی های اسپانیایی تبار نسبت به سفیدپوستان بیشتر در معرض ابتلا به صرع هستند. این مورد ممکن است به این دلیل باشد که احتمال ابتلا به شرایطی مانند سکته مغزی که می‌تواند باعث صرع شود، بیشتر است.

عوامل خطر/ چرا تشنج می کنم؟

همچنین عوامل خطری وجود دارد که ممکن است برخی افراد را بیشتر در معرض ابتلا به صرع قرار دهد، از جمله محل زندگی آنها و بیماری ها یا آسیب هایی که در اوایل زندگی تجربه کرده اند.

جغرافیا

میزان صرع در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​تقریباً سه برابر بیشتر از کشورهای پردرآمد است. این مورد ممکن است با قرار گرفتن بیشتر در معرض عفونت ها و آسیب مغزی توضیح داده شود.

طبقه اجتماعی و اقتصادی

افرادی که در پایین ترین طبقه اجتماعی-اقتصادی در یک کشور قرار دارند، در مقایسه با افرادی که در طبقات پردرآمد قرار دارند، احتمال بیشتری برای ابتلا به صرع دارند. این عامل خطر را می توان با پرداختن به شکاف های سلامت اجتماعی-اقتصادی به طور موثر کاهش داد.

فشار خون بالا

افراد مبتلا به فشار خون بالا (فشار خون بالا) بیشتر در معرض ابتلا به بیماری هایی مانند سکته هستند که می تواند باعث صرع شود. غربالگری و درمان فشار خون بالا می تواند خطر ابتلا به صرع را کاهش دهد.

داروها

برخی داروها ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به صرع قرار دهند. همیشه مشخص نیست که چرا یک دارو شانس ابتلا به صرع را افزایش می دهد. این داروها عبارتند از:

• داروهای مخدر مانند اکسی کانتین (مورفین)
• داروهای ضد سرطان مانند بوسولفکس (بوسولفان)
• آنتی بیوتیک ها یا ضد میکروبی ها مانند آموکسیل (پنی سیلین)
• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند پروگاگ (تاکرولیموس)
• داروهای ضد افسردگی مانند زولافت (سرترالین)
• داروهای ضد روان پریشی مانند ریسپردال (ریسپریدون)
• داروهایی برای درمان بیماری ریوی مانند تئوبید (تئوفیلین)
• محرک هایی مانند آدرال/ریتالین (متیل فنیدات)
• داروهای ضد احتقان مانند سودافد (شبه‌افدرین)

آسیب مغزی در اوایل زندگی

ورزش‌های پرتأثیر مانند فوتبال، تصادفات رانندگی و خدمت سربازی با نرخ بالاتر آسیب‌های مغزی مرتبط هستند. این مورد می تواند روند “صرع زایی” را آغاز کند و سال ها بعد منجر به ایجاد بیماری شود.

یک بررسی سریع/ چرا تشنج می کنم؟

صرع یک ​​بیماری عصبی است که شامل تشنج های متعدد است. تشنج به دلیل شلیک الکتریکی غیرطبیعی نورون های مغز رخ می دهد. در بیشتر موارد، علت صرع ناشناخته است. با این حال، پزشکان می‌توانند آسیب‌های مغزی، سکته مغزی و التهاب را به‌عنوان علل برخی از این موارد مشخص کنند. عوامل دیگری مانند جغرافیا، فشار خون، وضعیت اجتماعی-اقتصادی و داروها نیز می توانند خطر ابتلا به صرع را در آینده افزایش دهند.

برای دریافت درمان تخصصی همین امروز وقت ویزیت خود را با ما تنظیم کنید.

منبع: https://www.health.com/epilepsy-causes-7104317