متخصص ترک خودارضایی در شیراز

آیا خودارضایی اعتیادآور است؟

اعتیاد جنسی، مانند سایر وابستگی‌ها مانند قمار یا اختلالات خوردن است. در حالی که برخی از بزرگسالان میل جنسی قوی تری نسبت به دیگران دارند، افرادی که رویکردی سالم به تمایلات جنسی دارند، می توانند نیازهای خود را بر اساس آن محدودیت ها تعیین کنند.

اعتیاد به خودارضایی به زبان ساده، یک نیاز سیری ناپذیر برای انجام این عمل است و به موازات وابستگی فرد به الکل یا مواد مخدر است.

برای برخی افراد، اعتیاد به اینترنت می تواند عواقب بسیار بدی داشته باشد و مشکلات زیادی را در روابط آنها ایجاد کند. مشابه اینکه سوءمصرف مواد مخدر یا الکل می‌تواند به سلامتی افراد آسیب برساند، اعتیاد جنسی نیز می‌تواند بر سلامت فرد، هم از نظر جسمی و هم از نظر روانی، و همچنین ارتباطات شخصی، لذت بردن از زندگی، و ایمنی تأثیر بگذارد.

آیا اعتیاد به خودارضایی یک اختلال رفتاری است؟

اگرچه روابط جنسی سالم اغلب به عنوان مکانی برای عشق و صمیمیت در نظر گرفته می شود، اما اعتیاد به خودارضایی به ندرت جنبه عاطفی دارد. بسیاری از معتادان برای تسکین اضطراب، افسردگی، تنش های روانی، یا مسائلی که از نیازهای برآورده نشده ناشی می شوند، به خودارضایی روی می آورند، نه به این دلیل که دوست دارند یا مایل به این عمل هستند. پرداختن به این اعتیاد مستلزم آن است که علل اساسی آن را مشخص کنیم در جهت ترک خودارضایی گام برداریم و هنگام وقوع رویدادهای محرک، راهبردهای مقابله ای را توسعه دهیم و راه هایی برای ارضای خواسته های روانشناختی توسط متخصص ترک خودارضایی پیدا کنیم.

علل خودارضایی بیش از حد چیست؟

به گفته بسیاری از محققان، شیمی مغز تأثیرات قابل توجهی خودارضایی دارد. در طول خودارضایی، دوپامین در مغز آزاد میشود. این ماده شیمیایی باعث ایجاد شادی، یا احساس رضایت می شود که باعث می شود مردم دوباره همان احساسات خوب را بخواهند تجربه کنند.

در اعتیاد، مغز رفتارهای مضری را تقویت می کند که همان انتقال دهنده های عصبی را از طریق مسیر پاداش خود فعال می کند. هنگامی که یک معتاد به خودارضایی پس از یک عمل جنسی ترشح دوپامین را تجربه می کند، ممکن است احساسی شبیه به سرخوشی ناشی از مواد مخدر در وی ایجاد کند. و این، رفتار مخاطره آمیز و مخرب بیشتر را تشویق می کند تا دوباره این احساس را به دست آورید.

افراد مبتلا به اعتیاد جنسی اغلب از اختلالات عملکرد جنسی، اختلالات کنترل تکانه و اختلالات شخصیتی رنج می برند. آنها همچنین معمولاً برای فرار از واقعیت، تسکین احساس گناه یا شرم، و خوددرمانی افسردگی از موادی مانند مواد مخدر یا الکل سوء استفاده می کنند. با این حال، از آنجا که سوء مصرف مواد باعث کاهش مهار در فرد و قضاوت نادرست می شود، به طور همزمان فرد معتاد به خودارضایی را در معرض رفتارهای پرخطر قرار می دهد.

این نوع اعتیاد در بزرگسالان اغلب نتیجه آسیب های حل نشده دوران کودکی است، مانند سابقه قرار گرفتن در معرض آزار جسمی. در واقع، افرادی که با رفتارهای اعتیادآور والدین بزرگ شده اند، بیشتر مستعد اعتیاد جنسی هستند. در نتیجه، درمان‌های مؤثر برای اعتیاد جنسی باید این دردهای عاطفی گذشته را از طریق مداخلات روانپزشکی و رواندرمانی برطرف کند.

چه چیزی اعتیاد به خودارضایی درنظر گرفته می شود؟

افراد مبتلا به این نوع  اعتیاد جنسی اغلب برخی از ویژگی های زیر را نشان می دهند:

• مشکل در تعیین حد و مرزهای مناسب برای تکانه های جنسی
• صرف انرژی بیش از حد برای دنبال کردن این اعتیاد
• از دست دادن شغل، قطع رابطه، مشکلات مالی یا مشکلات قانونی در نتیجه رفتار جنسی
• اولویت دادن به زمان صرف شده برای فانتزی های جنسی بر تعاملات یا تعهدات اجتماعی در زندگی واقعی
• استفاده از عناصر جنسی مانند پورنوگرافی… برای برآوردن نیازهای خود بدون نیاز به درگیر شدن عاطفی با دیگران
• نیاز به ریسک بیشتر یا تشدید رفتار پرخطر برای رسیدن به همان اوج.
• احساس شرم، گناه، یا نفرت از خود در مورد رفتار جنسی، با این حال هنوز قادر به توقف نیست.
• دروغ گفتن در مورد انگیزه های جنسی برای پوشاندن رفتارها
• درگیر شدن در تلاش‌های مکرر برای ترک خودارضایی، اما در زمان‌های استرس یا اضطراب شکست می‌خورد

اگرچه برخی محققین معتقدند خودارضایی در حد اعتدال یک عمل سالم است، اما خودارضایی بیش از حد ممکن است عواقب منفی بسیاری را به همراه داشته باشد. در هر صورت، سالم یا ناسالم، اغلب به دلیل شرم خانوادگی، اجتماعی یا مذهبی مرتبط با خودارضایی، موضوعی نسبتاً تابو محسوب می شود. این ننگ باعث شده است کسانی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند، احساسات درونی شرم و گناه را در کنار خودارضایی تجربه کنند. و به متخصص ترک خودارضایی مراجعه نکنند.

توجه داشته باشید که آنچه “خودارضایی عادی” در نظر گرفته می شود در افراد مختلف متفاوت است و خودارضایی هر از گاهی به خودی خود نشان دهنده اعتیاد نیست. خودارضایی زمانی به عنوان یک مشکل در نظر گرفته می شود که شروع به بازتاب سایر اشکال اعتیادهای رفتاری کند. علائم مشکل خودارضایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خودارضایی وقت و انرژی شما را می گیرد
• مشکلات خانه، کار یا زندگی شخصی شما را به دلیل خودارضایی تجربه می کنید
• شما در مکان های نامناسب خودارضایی می کنید
• شما حتی بدون احساس برانگیختگی خودارضایی می کنید
• خودارضایی به مکانیسم مقابله با احساساتی مانند افسردگی یا اضطراب تبدیل می شود
• بعد از خودارضایی احساس گناه، شرم یا عصبانیت می کنید

گزینه های درمانی رفتار جنسی اجباری

بیشتر درمان‌های رفتار جنسی اجباری که متخصص ترک خودارضایی پیشنهاد میدهد شامل ترکیبی از روان‌درمانی، دارودرمانی و فناوری های عصبی (مانند تحریک مغز و تحریک عصب واگ) است. هدف این است که به شما بدون قربانی کردن جنبه‌های سالم زندگی‌تان کمک کند.

اگر نمی‌توانید به سایت‌های جنسی نگاه نکنید، ممکن است برای بیماری روانی دیگری به درمان نیاز داشته باشید. افراد دارای این نوع رفتار اغلب با الکل یا مواد مخدر و همچنین مسائل دیگری مانند اضطراب و افسردگی که نیاز به مراقبت حرفه ای دارند، مشکل دارند.

ترک خودارضایی (درمان)

از همان رویکردهای درمانی که به افراد مبتلا به اختلالات کنترل تکانه و OCD کمک می کند، می توان برای درمان اعتیاد جنسی نیز استفاده کرد. گروه درمانی می تواند به مراجع کمک کند تا با معرفی آنها به دیگرانی که برای غلبه بر همان اختلال تلاش می کنند کمتر احساس انزوا و شرم کنند. همچنین تکنولوژی های عصبی می تواند با تغییر در مدار های عصبی این نوع اعتیاد را متوقف کنند.

اگر نیازهای روانشناختی، عاطفی و روانی-اجتماعی مراجع برآورده شود، درمان اعتیاد به خودارضایی می‌تواند موفقیت‌آمیز باشد. از آنجایی که این اختلال شامل مقدار زیادی شرم شخصی و درد عاطفی است، اعضای تیم درمان باید مراقب احتمال افزایش افسردگی یا افکار خودکشی باشند. برنامه ایده آل درمان اعتیاد جنسی باید مجموعه متنوعی از منابع را در بر گیرد که جنبه های مختلف این اختلال را هدف قرار می دهد، مانند درمان آسیب های گذشته، سوء مصرف مواد و سایر اختلالات روانی همراه.

درمان جامع اعتیاد به خودارضایی نه تنها به عدم کنترل تکانه فرد می‌پردازد، بلکه به مشکلات اساسی سلامت روان نیز می‌پردازد. با توجه به شدت و ترجیح شخصی، سطوح مختلفی از مراقبت در دسترس است، مانند درمان سرپایی، درمان سرپایی فشرده، یا گروه‌های حمایتی.

برای افزایش احتمال موفقیت درمان، توجه به تمام عوامل زمینه‌ای خودارضایی اجباری مهم است. اگر سایر نگرانی‌های مربوط به سلامت روان وجود دارد، باید به آن‌ها نیز رسیدگی شود. برای برخی از افراد، یک قرارداد تجرد که در آن فرد از فعالیت جنسی خودداری می کند، ممکن است به آنها کمک کند تا به طور کامل از رفتار ناخواسته خودداری کنند.