انواع اوتیسم چیست؟ با هم بشنویم:
تا قبل از سال 2013، متخصصان انواع اوتیسم را به شرح زیر تعریف کردند:
- اختلال طیف اوتیسم (ASD)
- سندرم آسپرگر
- اختلال فروپاشی دوران کودکی
- اختلال فراگیر رشد طبقه‌بندی نشده
با این حال، انجمن روانپزشکی آمریکا راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی خود (DSM-5) را در سال 2013 بازبینی کرد، که شامل این چهار زیرگروه اوتیسم نمی شد. اکنون همه آنها تحت یک اصطلاح کلی اوتیسم قرار می گیرند.
به خواندن ادامه دهید تا در مورد نحوه طبقه بندی اوتیسم از جمله سطوح مختلف و نحوه تشخیص این بیماری بیشتر بدانید.
اختلال طیف اوتیسم چیست؟
اوتیسم اکنون اصطلاحی است برای گروهی از اختلالات پیچیده عصبی رشدی که اوتیسم را تشکیل می دهند. این وضعیتی است که بر ارتباطات و رفتار تأثیر می گذارد.
طیف اوتیسم به انواع تفاوت‌های بالقوه، مهارت‌ها و سطوح توانایی که در افراد اوتیستیک وجود دارد، اشاره دارد.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، از هر 54 کودک، حدود 1 کودک در طیف اوتیسم قرار دارد.
تفاوت در افراد اوتیستیک اغلب از دوران کودکی وجود دارد و می تواند بر عملکرد روزانه تأثیر بگذارد.
افراد اوتیستیک ممکن است چالش های زیر را تجربه کنند:
- در برقراری ارتباط و تعامل با دیگران مشکل دارند
- نشان دادن رفتارهای تکراری
- در چندین زمینه از زندگی خود در عملکرد مشکل دارند
تفاوت در افراد مبتلا به ASD معمولاً در 2 سال اول زندگی ظاهر می شود. همچنین این بیماری در پسران سه تا چهار برابر بیشتر از دختران است، اگرچه برخی تحقیقات نشان می‌دهد که این می‌تواند به دلیل سوگیری باشد، زیرا ممکن است برخی از دختران اوتیستیک تشخیص داده نشوند.
این مطلب را از دست ندهید: اوتیسم در دختران: نشانه ها و علائم، و امکان تشخیص نادرست!
DSM-5 دو دسته اصلی علائم اوتیسم را به عنوان مشکل مداوم در ارتباطات اجتماعی، تعامل یا هر دو، همراه با الگوهای رفتاری محدود و تکراری فهرست می‌کند.
با توجه به موسسه ملی سلامت روان، علائم اولیه اتیسم می تواند شامل این موارد باشد:
- برقراری تماس چشمی کم یا نامناسب
- عدم اشاره یا نشان ندادن چیزها به دیگران
- مشکل در پاسخگویی به تلاش های بزرگسالان برای جلب توجه
- مشکل در ارتباط رفت و برگشتی
- صحبت طولانی بدون سنجیدن تمایل دیگران
- لحن بی احساس و بدون فراز و فرود
- حساسیت های حسی
- تکرار برخی رفتارها، کلمات یا عبارات
- علاقه شدید به چیزهایی خاص
- ناراحت شدن از تغییر در روال های معمول
- مشکلات خواب
در حالی که افراد اوتیستیک ممکن است با چالش های زیادی روبرو شوند، ممکن است تفاوت هایی نیز داشته باشند که بسیاری آن ها را نقاط قوت می دانند. شامل:
- حافظه قوی برای حقایق و ارقام
- دانش تخصصی درباره موضوعات مورد علاقه
- سطح بالایی از انگیزه و اشتیاق در فعالیت های مورد علاقه، با انگیزه برای به اشتراک گذاشتن این لذت و اشتیاق با دیگران
- دقت بالا در کارهای مختلف
- رویکردهای نوآورانه برای حل مسئله
- توجه استثنایی به جزئیات
- توانایی پیروی دقیق دستورالعمل ها، تحت راهنمایی مناسب
- مهارت های استثنایی در مهارت های خلاق
- توانایی دیدن جهان از منظری دیگر و در نتیجه ارائه بینش های منحصر به فرد
- تمایل به قضاوت نکردن، صادق بودن و وفاداری در روابط اجتماعی
- یک حس شوخ طبعی منحصر به فرد
تشخیص و سطوح اختلال طیف اوتیسم
متخصصان می توانند غربالگری اوتیسم را در چند سال اول زندگی کودک انجام دهند.
پزشکان اوتیسم را با ارزیابی تفاوت ها و علائم ذکر شده، تعامل با کودک یا مشاهده تعاملات بین کودک و والدین یا مراقب، و پرسیدن سوالات از والدین و مراقبان تشخیص می دهند.
قبلا چهار نوع مختلف اوتیسم وجود داشت. با این حال، DSM-5 اکنون سه سطح مختلف اتیسم را فهرست می‌کند که پزشکان بر اساس میزان حمایتی که یک فرد نیاز دارد، تعیین می‌کنند.
با این حال، توجه به این نکته مهم است که بسیاری از متخصصان سلامت روان این سطوح را مفید نمی‌دانند، در عوض ترجیح می‌دهند افراد مبتلا به اوتیسم را بر اساس طیف به‌جای طبقه‌بندی با استفاده از سطوح تشخیص دهند.
سه سطح اوتیسم عبارتند از:
سطح 1: نیاز به پشتیبانی
مشکلات ارتباطی که ممکن است یک فرد مبتلا به اوتیسم سطح 1 با آن مواجه شود عبارتند از:
- مشکل در شروع تعاملات اجتماعی
- پاسخ غیر معمول یا ناموفق به تعامل اجتماعی از سوی دیگران
- کاهش علاقه به تعاملات اجتماعی در برخی موارد
- توانایی صحبت کردن با جملات واضح و مشارکت در برقراری ارتباط، اما با مشکل حفظ مکالمه دو طرفه با دیگران
- مشکل در دوست یابی
مشکلات رفتاری تکراری که ممکن است فرد مبتلا به اوتیسم سطح 1 با آن مواجه شود عبارتند از:
- رفتار انعطاف ناپذیری که با عملکرد کلی در یک یا چند زمینه تداخل دارد
- مشکلات جابجایی بین فعالیت ها
- مسائل مربوط به سازماندهی و برنامه ریزی، که می تواند بر استقلال تأثیر بگذارد
سطح 2: نیاز به حمایت قابل توجه
مشکلات ارتباطی که ممکن است یک فرد مبتلا به اوتیسم سطح 2 با آن مواجه شود عبارتند از:
- مشکلات قابل توجه در مهارت های ارتباط اجتماعی کلامی و غیرکلامی
- مشکلات اجتماعی با وجود حمایت های موجود آشکار است
- شروع محدود تعامل اجتماعی
- کاهش پاسخ به تعاملات اجتماعی از سوی دیگران
- تعاملاتی که به علایق خاص محدود می شود
- تفاوت های مهم تر در ارتباطات غیرکلامی
مشکلات رفتاری تکراری که ممکن است فرد مبتلا به اوتیسم سطح 2 با آن مواجه شود عبارتند از:
- رفتار انعطاف ناپذیر
- مشکل در کنار آمدن با تغییر
- رفتارهای محدود یا تکراری که برای یک ناظر معمولی آشکار است و در عملکرد در چندین زمینه اختلال ایجاد می کند.
- مشکل در تغییر تمرکز یا عمل
سطح 3: نیاز به پشتیبانی قابل توجه
مشکلات ارتباطی که ممکن است فرد مبتلا به اوتیسم سطح 3 با آن مواجه شود عبارتند از:
- مشکلات شدید در ارتباطات اجتماعی کلامی و غیرکلامی که به شدت عملکرد را مختل می کند
- شروع بسیار محدود تعاملات اجتماعی
- حداقل پاسخ به تعامل اجتماعی دیگران
- استفاده از چند کلمه از گفتار قابل فهم
- روش‌های غیرمعمول برای برآوردن نیازهای اجتماعی و پاسخگویی به رویکردهای بسیار مستقیم
مشکلات رفتاری تکراری که ممکن است فرد مبتلا به اوتیسم سطح 3 با آن مواجه شود عبارتند از:
- رفتار انعطاف ناپذیر
- دشواری شدید در کنار آمدن با تغییر
- رفتارهای محدود یا تکراری که به طور قابل توجهی در عملکرد در تمام زمینه های زندگی اختلال ایجاد می کند
- هنگام تغییر تمرکز یا عمل، پریشانی یا دشواری زیادی را تجربه می‌کنند
سطوح اوتیسم با شدت علائم اوتیسم که در بالا توضیح داده شد و درجه حمایت مورد نیاز مطابقت دارد.
علاوه بر این، مهم است که در نظر داشته باشید که میزان حمایتی که یک فرد اوتیستیک نیاز دارد، می تواند بسته به سنین یا موقعیت های مختلف متفاوت باشد.
درمان اختلال طیف اوتیسم
درمان‌ها و مداخلات رفتاری متعدد می‌تواند به بهبود چالش‌های خاصی که افراد اوتیستیک با آن روبه‌رو هستند، کمک کند.
متخصصان اغلب توصیه می کنند که درمان های اوتیسم در اسرع وقت پس از تشخیص کودک شروع شود. مداخله زودهنگام می تواند مشکلات آنها را کاهش دهد و به آنها امکان سازگاری و یادگیری مهارت های جدید را می دهد.
استراتژی های درمان اوتیسم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درمان آموزشی و رشدی
- رفتار درمانی برای کمک به یادگیری مهارت های زندگی و غلبه بر سایر چالش ها
- گفتاردرمانی و کاردرمانی برای کمک به مهارت های اجتماعی، ارتباطی و گفتاری
- دارو برای مقابله با مشکلات مربوط به سلامت روان، مانند تحریک پذیری، پرخاشگری، رفتارهای تکراری، بیش فعالی، مشکلات توجه، اضطراب و افسردگی
- روان‌درمانی برای کمک به فرد برای افزایش یا تقویت نقاط قوت خود
- مکمل ها یا تغییر در رژیم غذایی
توجه به این نکته ضروری است که اوتیسم یک اختلال طیفی است، به این معنی که افراد می توانند طیف متفاوتی از این تفاوت ها را تجربه کنند. پس از تشخیص اوتیسم، بسیاری از کودکان به زندگی سازنده، مستقل و رضایت بخش ادامه می دهند.
بهبود مهارت های اجتماعی با تحریک الکتریکی مغز برای اوتیسم
تیمی از محققان نتایج تحقیقات در مورد اثربخشی tDCS همراه با درمان مهارت‌های اجتماعی را در شش بزرگسال مبتلا به اوتیسم و توانایی عقلانی عادی منتشر کردند. بخش روانی کلامی هیجانی آزمون، به طور خاص، نتایج قابل توجهی را نشان داد.
در نهایت، مطالعه ای که در ژوئیه 2019 منتشر شد، این احتمال را بررسی کرد که tDCS می تواند اختلال عملکرد اجرایی در بیماران مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا را بهبود بخشد. درمان شامل هشت بیمار بود که ده جلسه 15 دقیقه ای متوالی از جلسات tDCS را دریافت کردند. این مطالعه بهبود قابل توجهی را در شروع اعمال، انعطاف پذیری شناختی و رفتارهای تکراری و محدودکننده نشان داد.
حرف آخر
تشریح تشخیص طیف اوتیسم به یک فرد نمی تواند در یک یا دو برخورد انجام شود. فرد به زمان نیاز دارد تا اطلاعات جدید در مورد خود را با سرعت متناسب دریافت کند. ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا کودک نظرات خود را شروع کند یا درباره اطلاعات جدید سؤال بپرسند.
معنادار ساختن اطلاعات از دیدگاه کودک، روند یادگیری را بسیار افزایش می دهد. طرز تفکر مثبت به حفظ عزت نفس و ایجاد فضای موثر برای یادگیری کمک می کند.
اگر در این زمینه به کمک متخصصان نیاز دارید، میتوانید از خدمات انستیتو سلامت مغز دانا استفاده کنید. برای اطلاعات بیشتر تماس بگیرید.
درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.