فرد همدل چه کسی است؟
همدل کسی است که احساسات دیگران را جذب و تجربه می کند. افراد همدل اغلب با احساسی که یک فرد در سطح عاطفی عمیق دارد هماهنگ هستند. همدلان با در نظر گرفتن احساسات دیگران به گونه ای که گویی آن احساسات متعلق به خودشان است، همدلی را یک قدم جلوتر می برند.
نشانه های همدلی
هیچ علم دقیقی وجود ندارد که ثابت کند شما یک فرد همدل هستید یا اینکه همدلی وجود دارد. با این حال، مطالعات نشان داده اند که مغز دارای نورون هایی است که به برخی افراد کمک می کند تا احساسات دیگران را منعکس کنند. برخی از افراد ممکن است تعداد بیشتری از این «نرون‌های آینه‌ای» را نسبت به دیگران داشته باشند. همین نیز می‌تواند به جای همدلی، همدردی را برای کسی آسان‌تر کند.
صرف نظر از ساختار مغزتان، برای تشخیص اینکه آیا همدل هستید یا نه، نیازی به اسکن مغزی ندارید. در عوض، اگر با هر یک از ویژگی‌های زیر هماهنگ شوید، ممکن است همدل باشید.
همدل
همدلان احساسات دیگران را طوری درک می کنند که گویی آنها نیز احساسات آنها را تجربه کرده اند. ممکن است این توانایی را داشته باشید که فوراً احساسات شخص دیگری را بخوانید و عمیقاً با غم یا شادی او و سایر احساسات مرتبط شوید. همچنین ممکن است متوجه شوید که شما علائم بیماری یا دردی را احساس می کنید که شخص دیگری نشان می دهد، حتی اگر خودتان آن علائم را نداشته باشید.
حساس
فرد دارای همدلی شبیه یک فرد بسیار حساس است. هنگامی که شخصی احساسات شدیدی را تجربه می کند (مثلاً غمگینی یا شادی شدید)، ممکن است تحت تأثیر این احساسات قرار بگیرید. در نتیجه، ممکن است وقتی کسی چیزی غم انگیز به شما می گوید، بیش از حد احساساتی شوید. همچنین ممکن است از خوشحالی کسی آنقدر خوشحال شوید که گریه کنید.
همچنین طبیعی است که همدلان نسبت به محیط خود حساس باشند و انرژی یک جمعیت را جذب کنند. ممکن است احساس کنید به صداهای بلند، بوهای تند یا تصاویر آزاردهنده حساس هستید. گاهی اوقات می تواند منجر به اضافه بار حسی شود. یا حالتی که در آن مغز شما بیش از حد توانایی پردازش اطلاعات را از حواس شما دریافت می کند.
شهود و حس ششم
همدل ها اغلب در خواندن ذهن افراد دیگر عالی هستند. ممکن است ناآگاهانه راه هایی را برای کمک به خواسته ها یا نیازهای دیگران انتخاب کنید زیرا درک می کنید که آنها چگونه فکر می کنند. همچنین ممکن است زمانی که احساس می کنید کسی با شما صادق نیست، متوجه می شوید. همدلان تمایل به داشتن احساس درونی دارند و تمایل دارند از غرایز خود پیروی کنند.
مراقبت
از آنجایی که همدلان می توانند احساسات دیگران را احساس کنند و به طور شهودی درک کنند که به چه چیزی نیاز دارند، اغلب می خواهند به دیگران در یافتن شادی و امنیت کمک کنند. همدلان اغلب مراقبان طبیعی هستند و متفکر و مهربان اند.
با این حال، ممکن است احساس کنید که بیش از حد به افراد اهمیت می دهید یا نیازهای دیگران را بر نیازهای خود ترجیح می دهید. این می تواند برای شما چالش برانگیز باشد که برای افرادی که اطلاعات شخصی بیش از حد به شما می گویند یا بار احساسی را تخلیه می کنند، حد و مرز تعیین کنید.
درونگرا
سازگاری بیش از حد با احساسات و عواطف دیگران می تواند خسته کننده و استرس زا باشد و باعث شود برخی از همدلی ها از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند. هنگامی که معاشرت می کنید، ممکن است پس از حضور در اجتماع احساس خستگی زیادی کنید و به زمان نیاز داشته باشید تا خود را دوباره شارژ کنید. در برخی موارد، ممکن است احساس کنید که در جای خود نیستید یا با دیگران تناسب ندارید. زیرا تمایل دارید نسبت به افراد معمولی حساس‌تر و احساساتی‌تر باشید.
مزایا و معایب همدل بودن
همدل بودن می تواند پیامدهای مثبت و منفی بر سلامت و روابط شما داشته باشد. همدلی ها اغلب بسیار دلسوز و شهودی هستند که می تواند رابطه شما را با خودتان و دیگران بهبود بخشد. اما از آنجایی که همدلان می توانند بسیار عمیق احساس کنند، ممکن است بیشتر در معرض اختلالات خلقی مانند اضطراب و افسردگی باشند.
برخی از جنبه های مثبت همدلی ممکن است این باشد که:
- شنونده خوبی هستید و مردم دوست دارند با شما صحبت کنند
- به دوستان و خانواده حمایت عاطفی ارائه دهید
- با دیگران روابط معناداری ایجاد کنید
- خواسته ها و نیازهای افراد دیگر را بشناسید و به آنها احساس اهمیت دهید یا درک کنید
- از دل خود پیروی کنید، که معمولاً هرگز شما را ناامید نمی کند
- می توانید بفهمید که کسی شما را فریب می دهد
با این حال، برخی از جنبه های منفی همدلی ممکن است به این معنی باشد که:
- در تعیین حد و مرز با دیگران مشکل دارید
- تمایل به منزوی کردن خود یا اجتناب از تعاملات اجتماعی داشته باشید
- بعد از مکالمات عاطفی احساس خستگی می کنید
- مستعد احساس فرسودگی هستند
- ممکن است به راحتی احساس استرس کند یا تحت فشار قرار بگیرد
شرایط مرتبط با همدلی
در حالی که همدلی یک اختلال روانی محسوب نمی شود، شرایطی وجود دارد که با فقدان همدلی همراه است. افرادی که فاقد همدلی هستند، عواطف یا احساسات دیگران را درک نمی‌کنند یا متوجه آن نمی‌شوند، که اغلب با روان‌پریشی مرتبط است. رفتار روان‌پریشی فردی را توصیف می‌کند که توانایی واکنش عاطفی همراه با همدلی را ندارد. اغلب می‌تواند منجر به رفتار ضد اجتماعی یا فعالیت مجرمانه شود. با این حال، روان‌پریشی اختلال خودش نیست. برخی از اختلالات مرتبط با روان‌پریشی و فقدان همدلی (نه به عنوان کمبود همدلی)، عبارتند از:
مورد اول: اختلال شخصیت مرزی: نوسانات خلقی، کاهش همدلی شناختی و تکانشگری می تواند منجر به رفتارهای نامنظم و روابط ناپایدار شود.
اختلال شخصیت ضداجتماعی: فقدان همدلی و احترام به دیگران بدون اینکه احساس گناه یا مسئولیت پذیری در قبال اعمال خود داشته باشند منجر به بی احترامی یا آسیب می شود.
اختلال شخصیت خودشیفته: تفکر خود محور، عدم پاسخ عاطفی به دیگران و نیاز به توجه.
افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم – وضعیتی که بر توانایی فرد در برقراری ارتباط، یادگیری و مشارکت در تعاملات اجتماعی تأثیر می گذارد. ممکن است در نشان دادن همدلی یا خواندن احساسات نیز دچار مشکل شوند. به خاطر داشته باشید: اوتیسم یک اختلال شخصیتی نیست، یک وضعیت رشدی است که می تواند ابراز احساسات یا بیان احساسات خود را برای کسی چالش برانگیز کند.
برای دریافت اطلاعات بیشتر و مشاوره رایگان تخصصی با ما در انستیتو سلامت مغز دانا در تماس باشید.
منبع: https://www.health.com/empath-7374971
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.