من هیچ اشتیاقی ندارم
گاهی اوقات احساس می کنم این کار مورد علاقه من است. اما بعد از چند روز از آن خسته می شوم. آیا نباید همیشه از انجام کاری که به آن علاقه دارم لذت ببرم؟ چگونه اشتیاق خود را رشد دهم؟ چگونه هدف زندگی خود را بدانم؟ چگونه زندگی پرشوری داشته باشم؟
اینها معدود موضوعاتی هستند که در این مقاله قصد داریم به آنها بپردازیم. اما ابتدا بیایید بفهمیم:
اشتیاق چیست؟
” احساس شور و شوق شدید نسبت به میل قانع کننده برای کسی یا چیزی است.” و تعریف فرهنگ لغت این است: “یک احساس قوی و به سختی قابل کنترل است.”
بنابراین می توان گفت که اشتیاق یک احساس قوی و قابل کنترل نسبت به چیزی یا شخصی است. اما، مغز ما برای اطلاعات یکسان بارها و بارها احساسات قوی ای را دریافت نمی کند.
اگر برای اولین بار با بازدید از یک مکان خاص احساس شادی شدیدی کردید، دفعه بعد همان را تجربه نخواهید کرد. اگر عمیقاً عاشق کسی شوید، به ناچار این هیجان شدید (عشق پرشور) برای همیشه دوام نخواهد داشت.
شرکای یک رابطه شکایت دارند که دیگر احساسات اولیه را احساس نمی کنند. آنها همچنین شکایت می کنند که طرف مقابل خسته کننده و کسل کننده شده است. آنها می گویند چیزی تغییر کرده است و او دیگر همان شخص روزهای اول زندگی نیست.
در این صورت، اگر بعد از چند روز علاقه خود را از دست بدهید، چگونه می توانید اشتیاق خود را افزایش دهید؟
باز هم، برخی از روابط برای همیشه باقی می مانند و حتی با گذشت زمان تشدید می شوند. این در مورد شغل ما نیز صدق می کند. گاهی اوقات، ما فوراً چیزهایی را دوست داریم و آنها را به عنوان اشتیاق خود در نظر می گیریم. اما زودتر از آنچه بدانیم کسل کننده می شود. باز هم، کارهایی نیز وجود دارد که ما می توانیم تا آخر عمر انجام دهیم و هرگز علاقه خود را نسبت به آن از دست ندهیم. پس چرا این اتفاق می افتد؟ این چه نوع مواد شیمیایی در مغز مسئول است؟ و مهمتر از همه، چگونه اشتیاق خود را رشد دهید؟
دوپامین – ماده شیمیایی آینده
قبلاً در مورد این انتقال دهنده عصبی شنیده اید. همچنین ممکن است آن را به عنوان مولکول لذت یا ماده شیمیایی انگیزه بشناسید. اما، عملکرد دوپامین بیش از آن چیزی است که ما فکر می کنیم.
دوپامین یک ماده شیمیایی آینده نگر است که به دنبال پاداش بالقوه در آینده است. در این مورد، آینده هر فضایی را نشان می دهد که در دسترس ما نیست. اگر جلوی میز مطالعه خود نشسته اید و بطری آب در آشپزخانه است، بطری آب در فضای آینده است. شما نمی توانید آن را فورا دریافت کنید. باید از روی صندلی بلند شوید، به آشپزخانه بروید و سپس می توانید آن را بنوشید.
قبل از نوشیدن آب، فضا و زمان درگیر است. این فضا به عنوان فضای فرافردی شناخته می شود. از طرف دیگر، هر چیزی که در دستان شماست و می توانید همین الان بدون اتلاف وقت کنترل کنید، فضای شخصی است.
جان داگلاس پتیگرو، استاد ممتاز فیزیولوژی در دانشگاه کوئینزلند، ابتدا این دو فضا را معرفی کرده است:
فضای فردی و فرافردی که در اصل به معنای نزدیک و دور است. دوپامین در فضای فرافردی کار می کند. دوپامین به دنبال یک پاداش بالقوه در آینده است مانند داشتن اندامی عضلانی، رفتن به اولین قرار ملاقات، یادگیری نحوه رانندگی، رفتن به خوردن پیتزا امروز و غیره.
به خاطر این پاداش‌ها، ما به باشگاه می‌پیوندیم، صبح زود از خواب بیدار می‌شویم تا رانندگی را یاد بگیریم و غیره. دوپامین همچنین انرژی و انگیزه ای برای رسیدن به خواسته ها و اهداف ما فراهم می کند.
برای رسیدن به اهدافمان مراحلی وجود دارد.
وقتی مراحل کوتاه باشد، انجام اعمالمان برای برآوردن خواسته هایمان آسان است. به عنوان مثال، اگر به دنبال پاداش بالقوه ای مانند مشاهده اینستاگرام خود هستید، تنها کاری که باید انجام دهید این است که موبایل خود را بیرون بیاورید و به صفحه اینستاگرام بروید.
از طرف دیگر، اگر مراحل طولانی باشد، مانند رفتن به باشگاه برای داشتن اندامی خوب، برای یک یا دو سال هر روز، انگیزه ما اغلب از بین می رود. این امر به این دلیل است که دوپامین با اطلاعات جدید زنده می ماند. درباره همان اطلاعات بارها و بارها فعال نمی شود. فقط دوپامین نمی تواند به شما در رشد اشتیاق کمک کند. به همین دلیل است که پس از چند روز علاقه خود را به ورزشگاه از دست می دهیم و به همین دلیل است که پس از چند هفته یا چند ماه علاقه خود را به شخص مورد علاقه خود از دست می دهیم. اما در مورد افراد موفق در روابط خود یا کسی که هر روز برای اهداف خود تلاش می کند چه می شود.
انتقال دهنده های عصبی H&N-مواد شیمیایی در حال حاضر.
مواد شیمیایی H&N مواد شیمیایی اینجا و اکنون هستند. اینها انتقال دهنده های عصبی هستند که هنگام انجام یک عمل آزاد می شوند. درواقع در زمان حال منتشر می شوند. این مواد شیمیایی در فضای شخصی منتشر می شوند.
به عنوان مثال، اکسی توسین و وازوپرسین مسئول پیوند عاطفی هستند. در حالی که سروتونین مسئول احترام، رهبری و موارد دیگر است. این هورمون ها در زمان انجام یک کار ترشح می شوند. به دلیل وجود این هورمون ها، روابط ما با گذشت زمان قوی تر می شود.
ما برای زندگی به کارمان علاقه مند می شویم. اما، روابط قوی و لذت برای کار در یک روز اتفاق نمی افتد. برای ایجاد شادی پایدار برای چیزهایی که بیش از همه برایمان ارزش قائل هستیم، زمان، سخت کوشی، فداکاری لازم است. دوپامین می تواند به شما کمک کند علاقه خود را پیدا کنید، اما برای رشد اشتیاق خود، به مواد شیمیایی H&N نیاز دارید.
استعداد و نوروپلاستیسیته
بر اساس نوروپلاستیسیته، مغز ما یک ماشین ثابت نیست. از نظر فیزیکی در طول زندگی مغز ما تغییر می کند. اگر در کاری مانند آشپزی یا آواز خواندن مهارت دارید، به این معنی است که مسیرهای عصبی قوی در مغز شما وجود دارد.
از سوی دیگر، اگر در کاری ضعیف یا متوسط هستید، مانند سخنرانی در جمع یا نقاشی، مسیرهای عصبی هنوز قوی نیستند. باز هم، اگر چیزی را به طور منظم در بازه زمانی مشخصی تمرین کنید، مسیرهای عصبی شما قوی تر می شود، به این معنی که در آن کار بهتر می شوید.
در ادامه در خصوص تقویت شور و اشتیاق و داشتن زندگی پرشور توضیح می دهیم. این مطلب ادامه دارد…
منبع: How to Grow Your Passion | Live a Passionate Life – BasicIdeaz
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.