غم و اندوه بخشی طبیعی از تجربه انسان است. افراد ممکن است زمانی که یکی از عزیزانشان از دنیا می‌رود یا زمانی که در یک چالش زندگی مانند طلاق یا بیماری جدی قرار می‌گیرند، غمگین یا افسرده شوند. این احساسات معمولاً کوتاه مدت هستند. هنگامی که فردی برای مدت طولانی احساس غمگینی مداوم و شدید را تجربه می کند ، ممکن است به یک اختلال خلقی مانند اختلال افسردگی اساسی (MDD) مبتلا باشد.
MDD، همچنین به عنوان افسردگی بالینی شناخته می شود. یک وضعیت پزشکی مهم است که می تواند بسیاری از بخش های زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. این بر خلق و خو و رفتار و همچنین عملکردهای فیزیکی مختلف مانند اشتها و خواب تأثیر می گذارد.
MDD یکی از شایع ترین شرایط سلامت روان در ایالات متحده است. داده ها نشان می دهد که بیش از 7.8 درصد بزرگسالان آمریکایی در سال 2019 یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کردند.
برخی از افراد مبتلا به MDD هرگز به دنبال درمان نیستند. با این حال، اکثر افراد مبتلا به این اختلال می توانند یاد بگیرند که با درمان کنار بیایند و عملکرد خود را انجام دهند. داروها، روان‌درمانی و سایر روش‌ها می‌توانند به طور مؤثری افراد مبتلا به MDD را درمان کرده و به آنها در مدیریت علائم خود کمک کنند.
علائم اختلال افسردگی اساسی(MDD) چیست؟
پزشک یا یک متخصص سلامت روان می تواند اختلال افسردگی اساسی را بر اساس علائم، احساسات و رفتارهای شما تشخیص دهد.
معمولاً از شما سؤالات خاصی پرسیده می شود یا پرسشنامه ای به شما داده می شود تا متخصصان سلامت بهتر بتوانند تشخیص دهند که آیا شما MDD دارید یا یک بیماری دیگر.
برای تشخیص MDD، باید معیارهای علائم ذکر شده در «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)» را رعایت کنید. این راهنما به متخصصان پزشکی کمک می کند تا شرایط سلامت روان را تشخیص دهند.
با توجه به معیارهای آن:
- شما باید تغییری را در عملکرد قبلی خود تجربه کنید
- علائم باید برای یک دوره 2 هفته یا بیشتر رخ دهد
- حداقل یکی از علائم خلق افسرده یا از دست دادن علاقه یا لذت را تجربه میکنید
همچنین باید 5 یا بیشتر از علائم زیر را در دوره 2 هفته ای تجربه کنید:
- تقریباً هر روز در اکثر اوقات روز احساس غمگینی یا تحریک پذیری می کنید.
- شما کمتر به فعالیت هایی که زمانی از آنها لذت می بردید علاقه مندید.
- شما به طور ناگهانی وزن کم یا اضافه می کنید یا اشتها یتان تغییر می کند.
- در به خواب رفتن مشکل دارید یا می خواهید بیش از حد معمول بخوابید.
- شما احساس بیقراری را تجربه می کنید.
- به طور غیرعادی احساس خستگی می کنید و کمبود انرژی دارید.
- شما احساس بی ارزشی یا گناه می کنید، اغلب در مورد چیزهایی که معمولاً این احساس را در شما ایجاد نمی کند.
- در تمرکز، فکر کردن یا تصمیم گیری مشکل دارید.
- به آسیب رساندن به خود یا خودکشی فکر می کنید .
علائمی که والدین باید در دوران نوجوانی از آنها آگاه باشند عبارتند از:
- شروع یا افزایش مصرف مواد (به عنوان مثال، الکل، سیگار کشیدن)
- عملکرد تحصیلی ضعیف تر
- مشکلات با همسالان
- افزایش انزوا/انزوای اجتماعی
چه چیزی باعث اختلال افسردگی اساسی (MDD) می شود؟
علت دقیق MDD مشخص نیست. با این حال، چندین عامل می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
ترکیبی از ژن ها و استرس می تواند بر شیمی مغز تأثیر بگذارد. و توانایی حفظ ثبات خلق و خو را کاهش دهد.
تغییرات در تعادل هورمون ها نیز ممکن است به ایجاد MDD کمک کند.
MDD همچنین ممکن است توسط:
- مصرف الکل یا مواد مخدر
- برخی شرایط پزشکی مانند سرطان یا کم کاری تیروئید
- انواع خاصی از داروها، از جمله استروئیدها
- سوء استفاده در دوران کودکی
اختلال افسردگی اساسی (MDD) چگونه درمان می شود؟
MDD اغلب با دارو و روان درمانی درمان می شود. برخی از تنظیمات سبک زندگی نیز می تواند به کاهش برخی علائم کمک کند.
افرادی که MDD شدید دارند یا به فکر آسیب رساندن به خود هستند، ممکن است نیاز داشته باشند در طول درمان در بیمارستان بمانند. برخی نیز ممکن است نیاز به شرکت در یک برنامه درمانی سرپایی تا بهبود علائم داشته باشند.
داروها
ارائه دهندگان مراقبت های اولیه اغلب درمان MDD را با تجویز داروهای ضد افسردگی شروع می کنند.
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
SSRI ها نوعی از داروهای ضد افسردگی هستند که اغلب تجویز می شوند. SSRI ها با کمک به مهار تجزیه سروتونین در مغز کار می کنند. و در نتیجه مقادیر بیشتری از این انتقال دهنده عصبی را تولید می کنند.
سروتونین یک ماده شیمیایی مغز است که اعتقاد بر این است که مسئول خلق و خو است. ممکن است به بهبود خلق و خو و ایجاد الگوهای خواب سالم کمک کند.
اغلب تصور می شود که افراد مبتلا به MDD دارای سطوح پایین سروتونین هستند. SSRI می تواند علائم MDD را با افزایش میزان سروتونین موجود در مغز تسکین دهد.
SSRI ها شامل داروهای شناخته شده ای مانند فلوکستین (پروزاک) و سیتالوپرام (سلکسا) هستند. آنها عوارض جانبی نسبتاً کمی دارند که اکثر افراد به خوبی آن را تحمل می کنند.
مشابه SSRI ها، مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) نوع دیگری از داروهای ضد افسردگی هستند که اغلب تجویز می شوند. اینها بر سروتونین و نوراپی نفرین تأثیر می گذارند .
سایر داروها
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و داروهایی که به عنوان داروهای ضد افسردگی غیر معمول شناخته می شوند، مانند بوپروپیون (ولبوترین)، ممکن است زمانی استفاده شوند که سایر داروها کمکی نکرده باشند.
این داروها می توانند عوارض جانبی متعددی از جمله افزایش وزن و خواب آلودگی ایجاد کنند. مانند هر دارویی، فواید و عوارض جانبی باید با دقت با پزشک سنجیده شود.
برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان MDD در دوران بارداری یا شیردهی ایمن نیستند. اگر باردار می‌شوید، قصد باردار شدن دارید یا شیر می‌دهید، حتماً با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید.
روان درمانی
روان درمانی که به عنوان درمان روانشناختی یا گفتار درمانی نیز شناخته می شود، می تواند به طور موثری افراد مبتلا به MDD را درمان کند. این شامل ملاقات منظم با یک درمانگر برای صحبت در مورد وضعیت شما و مسائل مربوط به آن است.
روان درمانی می تواند به شما کمک کند:
- با یک بحران یا رویداد استرس زا دیگر سازگار شوید
- کار در جهت دستیابی به دیدگاهی متعادل از یک موقعیت معین و عمل مطابق با ارزش ها به جای مبتنی بر خلق و خو
- مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشید
- راه های بهتری برای کنار آمدن با چالش ها و حل مشکلات پیدا کنید
- عزت نفس خود را افزایش دهید
- احساس رضایت و کنترل را در زندگی خود به دست آورید
متخصص مراقبت های بهداشتی شما ممکن است انواع دیگری از درمان مانند درمان شناختی رفتاری یا درمان بین فردی را نیز توصیه کند
یکی دیگر از درمان‌های ممکن گروه درمانی است که به شما امکان می‌دهد احساسات خود را با افرادی که می‌توانند با آنچه در حال گذراندن آن هستید به اشتراک بگذارید.
تغییر سبک زندگی
علاوه بر مصرف داروها و شرکت در درمان، می توانید با ایجاد تغییراتی در عادات روزانه خود به بهبود علائم MDD کمک کنید .
تغییرات رژیم غذایی
غذاهای مغذی برای ذهن و بدن شما مفید است. و در حالی که هیچ غذایی نمی تواند افسردگی را درمان کند، برخی از انتخاب های غذایی سالم می تواند به سلامت روان شما کمک کند.
خوردن غذاها یی را در نظر بگیرید که شامل مواد زیر هستند.
- حاوی اسیدهای چرب امگا 3 مانند سالمون
- سرشار از ویتامین های گروه B مانند لوبیا و غلات کامل
- منیزیم که در مغزها، دانه ها و ماست یافت می شود
از الکل و غذاهای فرآوری شده خاص خودداری کنید
پرهیز از الکل مفید است زیرا این یک مضعف کننده سیستم عصبی است که علائم شما را بدتر می کند.
به اندازه کافی ورزش کنید
اگرچه MDD می تواند شما را بسیار خسته کند، اما فعال بودن بدنی ضروری است. ورزش ، به خصوص در فضای باز و زیر نور متوسط خورشید، می تواند خلق و خوی شما را تقویت کند و احساس بهتری به شما بدهد.
خوب بخوابیی
داشتن خواب کافی در هر شب حیاتی است ، که می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما معمولا بین 7 تا 9 ساعت متغیر است.
افراد مبتلا به افسردگی اغلب مشکل خواب دارند. اگر مشکل خواب یا پرخوابی دارید با پزشک صحبت کنید.
چشم انداز فرد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی (MDD) چیست؟
در حالی که فرد مبتلا به MDD ممکن است گاهی احساس ناامیدی کند، مهم است که به یاد داشته باشید که این اختلال را می توان با موفقیت درمان کرد. امید هست _
برای بهبود دیدگاه خود، بسیار مهم است که به برنامه درمانی خود پایبند باشید. جلسات درمانی یا قرار ملاقات های بعدی با متخصص مراقبت های بهداشتی خود را از دست ندهید.
هرگز مصرف داروهای خود را قطع نکنید. مگر اینکه درمانگر یا متخصص مراقبت های بهداشتی به شما توصیه کند.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.