بیماری آلزایمر
یک مطالعه جدید در مورد بیماری آلزایمر، توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو انجام شد. دانشمندان کشف کردند که شکل نسبتا مطالعه نشده پروتئین تائو مرتبط با تخریب عصبی ممکن است وسیله ای برای تشخیص و درمان بهتر این بیماری باشد. به گفته محققان، شکل تائو، که به قطعاتی شکسته شده و در مغز افراد مبتلا به آلزایمر انباشته می شود. احتمالا نقشی در پیشرفت دژنراتیو مرتبط با این بیماری ایفا می کنند.
این شکل از پروتئین متمایز از سایر تجمعات تائو است که در توسعه اولیه داروها متمرکز بوده است. این نوع پروتئین تائو کوتاه شده در مغز بیماران مبتلا به سایر اشکال زوال عقل وجود ندارد. پس اندازه گیری قطعات موجود در مایع مغزی نخاعی ممکن است راهی برای تشخیص دقیق تر یا مرحله بندی بیماری باشد.
بیماری آلزایمر را بهتر بشناسیم
آلزایمر شایع‌ترین علت زوال عقل است. یک اصطلاح عمومی برای از دست دادن حافظه و سایر توانایی‌های شناختی به اندازه‌ای جدی که در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند. بیماری آلزایمر 60 تا 80 درصد موارد زوال عقل را تشکیل می دهد. آلزایمر جزء طبیعی پیری نیست. بزرگترین عامل خطر شناخته شده افزایش سن است و اکثر افراد مبتلا به آلزایمر 65 سال و بالاتر هستند.
بیماری آلزایمر در صورت ابتلا به آلزایمر جوان‌تر در نظر گرفته می‌شود که فرد زیر ۶۵ سال را مبتلا کند. شروع جوان‌تر نیز می‌تواند به عنوان آلزایمر زودرس نیز نامیده شود. افراد مبتلا به آلزایمر در سنین پایین می توانند در مراحل اولیه، میانی یا اواخر بیماری باشند.
بیماری آلزایمر با گذشت زمان بدتر می شود.
آلزایمر یک بیماری پیشرونده است که در آن علائم زوال عقل به تدریج طی چند سال بدتر می شود. در مراحل اولیه، از دست دادن حافظه خفیف است. اما در مرحله آخر آلزایمر، افراد توانایی ادامه مکالمه و واکنش به محیط خود را از دست می دهند. به طور متوسط، فرد مبتلا به آلزایمر 4 تا 8 سال پس از تشخیص عمر می کند. اما بسته به عوامل دیگر می تواند تا 20 سال نیز عمر کند.
آلزایمر هیچ درمانی ندارد. اما آدوکانوماب اولین درمانی است که نشان می‌دهد حذف آمیلوئید ممکن است. درواقع یکی از نشانه‌های بیماری آلزایمر پاک می شود. به طور منطقی به کاهش زوال شناختی و عملکردی در افراد مبتلا به بیماری‌های زودرس می‌پردازد. سایر درمان ها می توانند به طور موقت بدتر شدن علائم زوال عقل را کاهش دهند. درنتیجه کیفیت زندگی افراد مبتلا به آلزایمر و مراقبان آنها را بهبود بخشند. امروزه تلاش‌های جهانی برای یافتن راه‌های بهتر برای درمان این بیماری، به تاخیر انداختن شروع آن و جلوگیری از پیشرفت آن در حال انجام است.
اهداف دارویی بیماری آلزایمر
علاوه بر این، قطعات پروتئین و آنزیمی که پروتئین را به قطعات تقسیم می‌کند، مهم اند. ممکن است اهداف دارویی امیدوارکننده‌ای باشند که در حال حاضر داروهایی در حال توسعه برای آنها وجود دارد. لیا تی. گرینبرگ، متخصص علوم اعصاب سرپرستی این مطالعه را بر عهده داشت. وی گفت: «این کار واقعاً چشمان ما را به روی یک فرآیند بیماری‌زای مهم در بیماری آلزایمر باز می‌کند. فرآیندی که توجه زیادی به آن نشده است.»
تعداد «عظیمی» از نورون‌ها شبکه های سمی تائو انباشته‌شده شامل این قطعات تائو هستند. «کار تجربی نشان می‌دهد که این شکل از تائو احتمالاً به تخریب عصبی و کاهش شناختی در آلزایمر کمک می‌کند.
نورون‌ها در رادار نیستند
محققان مدت‌هاست می‌دانستند که نوع دیگری از تائو به نام فسفو تائو، در نورون‌های آسیب‌دیده از بیماری آلزایمر وجود دارد. پیچیدگی‌های مشخصه و مخرب آن را تشکیل می‌دهئد. تلاش ها برای هدف قرار دادن این نوع تائو با داروها تاکنون ناموفق بوده است.
تائو کوتاه شده، به ویژه زمانی که توسط آنزیمی به نام کاسپاز-6 تکه تکه شده باشد، مهم است. به نظر می رسد نقش جداگانه ای در تخریب عصبی در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر و شکل دیگری از زوال عقل به نام بیماری پیک دارد. موسسه UCSF Weill برای علوم اعصاب. محققان به لطف بانک مغز بیماری های عصبی UCSF توانستند تاو را در مغز انسان ارزیابی کنند. با مشاهده بافت اهدایی از 37 بیمار، آنها دریافتند که نورون های برخی از بیماران مبتلا به آلزایمر دارای هر دو نوع تاو هستند. در حالی که برخی دیگر فقط تاو تکه تکه شده داشتند.
دانشمندان می گویند:
«وقتی محققان بیماری را با استفاده از نشانگرهای فسفو تائو بررسی می‌کنند، این نورون‌ها حتی در رادار نیستند. “با نگاه کردن فقط به تغییرات در فسفو تائو، ما بسیاری از روند آسیب شناختی را از دست می دهیم.”
گرینبرگ گفت، علاوه بر این، فراوانی تائو تکه تکه مشاهده شده در بیماران آلزایمری و پیک به ندرت در بیماران مبتلا به سایر اشکال زوال عقل که شامل عملکرد غیرطبیعی تائو هستند، مشاهده شد. به این معنی که تشخیص تائو تکه تکه شده ممکن است به تمایز بین زوال عقل در بیماران زنده کمک کند. البته در حال حاضر انجام آن آسان نیست.
استفاده از داروهایی که قبلاً توسعه یافته است در درمان آلزایمر
آرکین، پروفسور برجسته توماس ویلیام و فردریک جان مک ویلیام تخصصش طراحی راه های جدید برای تشخیص و درمان بیماری است. تیم او آنتی‌بادی‌هایی را برای اندازه‌گیری قطعات اختصاصی کاسپاز ۶ تولید کرد.
داده‌های انسانی که شیوع فعالیت کاسپاز ۶ را نشان می‌دهد، بررسی شد. آرکین با همکارش، شیمی‌دان دارویی، دکتر آدام رنسلو، برای توسعه مهارکننده‌های دارو مانندی کار می‌کند. هدف دارویشان این بود که توانایی کاسپاز ۶ را برای بریدن پروتئین‌های تائو متوقف می‌کند. آنها امیدوارند که چنین رویکردی بتواند درمان امیدوارکننده ای برای این بیماری ویرانگر باشد.
او می‌گوید: «این مطالعه به ما ایده بهتری درباره نحوه استفاده از این داروها برای درمان آلزایمر، ایجاد آزمایش‌های تشخیصی بهتر و شناسایی سایر بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی می‌دهد که ممکن است با این داروهای جدید درمان شوند.»
تائو تکه تکه شده در نورون های مبتلایان به بیماری آلزایمر انباشته می شود. ممکن است هدف جدیدی برای داروهایی برای درمان بیماری تخریب کننده عصبی باشد.
منبع: UCSF
چکیده
تائو شکافته شده با کاسپاز ۶ در بیماری آلزایمر مرتبط است. پیامدهای تشخیصی و درمانی هدف برش تائو (tr-tau) توسط کاسپاز 6 فعال (aCasp-6) باعث تولید قطعات تاو می شود که ممکن است سمی باشند. با این حال، رابطه بین کاسپاز 6، اشکال مختلف تجمع تائو و تائو هیپرفسفریله در مغز انسان با بیماری آلزایمر و سایر تائوپاتی‌ها نامشخص است.
دو آنتی‌بادی مونوکلونال علیه سایت‌های tr-tau (D402 و D13) که توسط aCasp-6 مورد هدف قرار گرفته‌اند تولید کردیم. سپس، ما از ایمونوفلورسانس پنج پلکس برای تعیین کمیت بار عصبی و آستروگلیال aCasp-6، tr-tau، p-tau و وقوع همزمان آنها در افراد سالم، آلزایمر و تائوپاتی های اولیه استفاده کردیم.
چنان چه از اختلال حافظه رنج می برید، ما در انستیتو سلامت مغز دانا در کنارتان هستیم.
منبع: Overlooked Proteins May Be Key to Better Diagnosis of Alzheimer’s – Neuroscience News
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.