یک مطالعه تصویربرداری عصبی نشان داد که کودکان 9 تا 10 ساله مبتلا به ADHD تفاوت کمی در اندازه گیری ساختاری مغز در مقایسه با همسالان خود بدون ADHD دارند.
منبع: دانشگاه دوک
بر اساس مطالعه‌ای که توسط محقق دانشکده پزشکی دانشگاه دوک انجام شد. اسکن‌های MRI کودکان 9 تا 10 ساله مبتلا به ADHD. تفاوت‌های کمی را در اندازه‌گیری‌های ساختاری مغز در مقایسه با همسالان بی‌تأثیرشان نشان داد.
در حالی که شواهد کمی از تفاوت‌های مغزی قابل شناسایی توسط MRI ارائه می‌شود. این یافته به نیاز به تکنیک‌های تصویربرداری دقیق‌تر برای توصیف بهتر بیولوژی زمینه‌ای ADHD اشاره می‌کند که در حدود 9 درصد از کودکان در ایالات متحده تشخیص داده می‌شود.
این مطالعه به صورت آنلاین در The Lancet Psychiatry چاپ شد.
جاناتان پوسنر. نویسنده ارشد. MD. معاون رئیس تحقیقات در دپارتمان دوک. گفت: «بحث ادامه‌دار از دهه‌های قبل در مورد اینکه آیا ADHD در واقع یک اختلال بیولوژیکی واقعی است یا در عوض منعکس‌کننده تغییرات طبیعی در توجه و رفتارهای مرتبط است. وجود داشته است. روانپزشکی و علوم رفتاری.
پوسنر گفت: «در حالی که این یافته دوباره آن بحث دیرینه را برانگیخت. ما معتقدیم که این یک اختلال بیولوژیکی است. “این می تواند هر دو باشد – یک اختلال بیولوژیکی. اما همچنین دارای تغییرات طبیعی در آن است
داده ها
پوزنر و همکارانش داده های یک مطالعه طولی بزرگ به نام مطالعه مغز و رشد شناختی نوجوانان را تجزیه و تحلیل کردند که شامل 10736 شرکت کننده بود. از این کودکان. 949 نفر معیارهای ADHD را داشتند. پس از ثبت نام در این مطالعه. کودکان تحت اسکن تصویربرداری مغزی و همچنین سایر تست های روانشناختی و پزشکی قرار گرفتند.
در تجزیه و تحلیل خود. محققان اسکن مغز کودکانی که ADHD تشخیص داده شده بود را با اسکن هایی از کسانی که این تشخیص را نداشتند مقایسه کردند. آنها تنها 11 تفاوت قابل توجه را در بین 79 معیار مغزی یافتند که همگی نشان‌دهنده کاهش اقدامات مغزی در میان شرکت‌کنندگان مبتلا به ADHD است. سپس خاطرنشان می کنند که این تفاوت ها. در حالی که از نظر آماری معنی دار هستند. بسیار اندک بوده و بعید است که به تشخیص ADHD کمک کنند.
تضاد وجود دارد
نویسندگان گفتند که این یافته‌ها در تضاد با سایر مطالعات کوچکتر است که تفاوت‌های ساختاری مغزی بزرگتر و گسترده‌تری را بین کودکان مبتلا به ADHD و کودکان بدون تشخیص شناسایی کرده‌اند. محققان گفتند که این یافته‌ها ممکن است با سنین بالاتر شرکت‌کنندگان در مطالعه و کودکان کمتری در میان گروه مورد مطالعه با موارد شدید ADHD توضیح داده شود.
پوسنر گفت: توجه به این نکته مهم است که ADHD می تواند باعث اختلال شود. «درمان‌ها به آن کمک می‌کنند. و در حالی که ما شواهد خوبی از تفاوت‌های ساختاری که در اسکن‌های MRI ظاهر می‌شوند. نداریم. این می‌تواند به خوبی نشان دهنده محدودیت‌های این فناوری باشد. نه اینکه ADHD خارج از زیست‌شناسی است.
ADHD چیست؟
ADHD مخفف اختلال کمبود توجه بیش فعالی است. این یک وضعیت پزشکی است. فرد مبتلا به ADHD دارای تفاوت هایی در رشد مغز و فعالیت مغزی است که بر توجه. توانایی نشستن و کنترل خود تأثیر می گذارد. ADHD می تواند کودک را در مدرسه. خانه و در دوستی ها تحت تاثیر قرار دهد.
علائم ADHD چیست؟
همه بچه‌ها گاهی برای توجه کردن. گوش دادن و پیروی از دستورالعمل‌ها. بی‌حرکت بنشینند یا منتظر نوبت خود هستند. تقلا می‌کنند. اما برای کودکان مبتلا به ADHD. مبارزات سخت تر است و اغلب اتفاق می افتد.
کودکان مبتلا به ADHD می توانند علائمی را در هر یک یا همه موارد زیر نشان دهند:
- بی توجه کودکانی که بی توجه هستند (به راحتی حواسشان پرت می شود) در تمرکز حواس. تمرکز و ماندن در کار مشکل دارند. آنها ممکن است به خوبی به دستورالعمل ها گوش ندهند. ممکن است جزئیات مهم را از دست بدهند. و ممکن است کاری را که شروع کرده اند به پایان نرسانند. آنها ممکن است خیال پردازی کنند یا بیش از حد به خود مشغول شوند. آنها ممکن است غافل یا فراموشکار به نظر برسند و چیزهای خود را گم کنند.
- بیش فعال: کودکان بیش فعال بی قرار. و به راحتی خسته می شوند. آنها ممکن است درجایی بی حرکت بنشینند یا در صورت لزوم ساکت بمانند.یااست با عجله کارها را انجام دهند و اشتباهات بی دقتی مرتکب شوند. همچنین احتمال دارد صعود کنند. بپرند. یا در حالی که نباید بالا بروند. بدون این که بدانند. ممکن است به گونه ای عمل کنند که دیگران را مختل کند.
- تکانشی: بچه هایی که تکانشی هستند قبل از اینکه فکر کنند خیلی سریع عمل می کنند. آنها اغلب حرف را قطع می کنند. ممکن است فشار بیاورند یا چنگ بزنند. و برایشان سخت است که منتظر بمانند. آنها ممکن است بدون درخواست اجازه کارهایی را انجام دهند. کارهایی را که مال آنها نیست انجام دهند. یا به روش های خطرناک رفتار کنند. آنها ممکن است واکنش های احساسی داشته باشند که برای موقعیت خیلی شدید به نظر می رسد.
نکته ی مهم
گاهی اوقات والدین و معلمان هنگامی که کودک بسیار کم سن است متوجه علائم ADHD می شوند. اما طبیعی است که بچه های کوچک حواسشان پرت. بی قرار. بی حوصله یا تکانشی باشد – این موارد همیشه به این معنی نیست که کودک دارای ADHD است.
توجه: فعالیت و خویشتن داری با رشد کودکان کم کم رشد می کند. بچه ها این مهارت ها را با کمک والدین و معلمان یاد می گیرند. اما برخی از بچه ها در توجه کردن. قرار گرفتن. گوش دادن یا انتظار خیلی بهتر نمی شوند. وقتی این چیزها ادامه پیدا می کند و شروع به ایجاد مشکل در مدرسه. خانه و دوستان می کند. ممکن است ADHD باشد.
چه چیزی باعث ADHD می شود؟
مشخص نیست که چه چیزی باعث تفاوت های مغزی ADHD می شود. شواهد قوی وجود دارد مبنی بر اینکه ADHD عمدتا ارثی است. بسیاری از کودکان مبتلا به بیش فعالی والدین یا خویشاوندان مبتلا به آن هستند. همچنین اگر بچه‌ها زود به دنیا بیایند. در معرض سموم محیطی قرار بگیرند یا مادرشان در دوران بارداری از مواد مخدر استفاده کرده باشند. بیشتر در معرض خطر ابتلا به آن هستند.
ADHD ناشی از تماشای بیش از حد صفحه نمایش. فرزندپروری ضعیف. یا خوردن بیش از حد قند نیست.
ADHD چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر فکر می کنید کودک شما دارای ADHD است. با پزشک کودک خود قرار ملاقات بگذارید. آنها یک چکاپ. از جمله بررسی بینایی و شنوایی. انجام می دهند تا مطمئن شوند که چیز دیگری باعث علائم نمی شود.
برای تشخیص ADHD. پزشکان با پرسش در مورد سلامت. رفتار و فعالیت کودک شروع می کنند. آنها با والدین و بچه ها در مورد چیزهایی که متوجه شده اند صحبت می کنند. ممکن است پزشک از شما بخواهد که چک لیست هایی را در مورد رفتار فرزندتان تکمیل کنید و ممکن است از شما بخواهد که یک چک لیست به معلم فرزندتان نیز بدهید.
پس از به دست آوردن این اطلاعات. پزشکان ADHD را در صورتی تشخیص می دهند که مشخص باشد:
- مشکل کودک در توجه. بیش فعالی یا تکانشگری فراتر از حد معمول برای سن او است.
- این رفتارها از دوران کودکی ادامه داشته است.
- این رفتارها بر کودک در مدرسه و خانه تأثیر می گذارد.
- بررسی سلامت نشان می‌دهد که یکی دیگر از مسائل مربوط به سلامت یا یادگیری باعث ایجاد این مشکلات نمی‌شود.
بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD نیز مشکلات یادگیری. رفتارهای مخالف و نافرمانی. یا مشکلات خلقی و اضطراب دارند. پزشکان معمولا این موارد را همراه با ADHD درمان می کنند.
در صورت نیاز پزشک می تواند شما را به روانشناس کودک یا روانپزشک ارجاع دهد
ADHD چگونه درمان می شود؟
درمان ADHD معمولاً شامل موارد زیر است:
- دارو. این توانایی مغز را برای توجه. کاهش سرعت و استفاده بیشتر از خودکنترلی فعال می کند.
- رفتار درمانی. درمانگران می توانند به بچه ها کمک کنند تا مهارت های اجتماعی. عاطفی و برنامه ریزی را توسعه دهند که با ADHD عقب مانده است.
- مربیگری والدین. از طریق مربیگری. والدین بهترین راه‌ها را برای پاسخگویی به مشکلات رفتاری که بخشی از ADHD هستند. یاد می‌گیرند.
- پشتیبانی مدرسه. معلمان می توانند به کودکان مبتلا به ADHD کمک کنند تا به خوبی از مدرسه لذت ببرند.
درمان مناسب به بهبود ADHD کمک می کند. والدین و معلمان می توانند به بچه های کوچکتر آموزش دهند که در مدیریت توجه. رفتار و احساسات خود بهتر عمل کنند. با بزرگتر شدن. کودکان باید یاد بگیرند که توجه و کنترل خود را بهبود بخشند.
وقتی ADHD درمان نشود. موفقیت برای بچه ها می تواند سخت باشد. این ممکن است منجر به عزت نفس پایین. افسردگی. رفتار مخالف. شکست مدرسه. رفتار ریسک پذیر یا درگیری خانوادگی شود.
چگونه والدین می توانند کمک کنند؟
اگر کودک شما مبتلا به ADHD تشخیص داده شد:
- در گیر شدن. تمام آنچه می توانید در مورد ADHD بیاموزید. درمانی را که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان توصیه می کند دنبال کنید. به تمام بازدیدهای درمانی توصیه شده بروید.
- داروها را با خیال راحت بدهید. اگر کودک شما داروی ADHD مصرف می کند. همیشه آن را در زمان و دوز توصیه شده مصرف کنید. داروها را در مکانی امن نگهداری کنید.
- با مدرسه فرزندتان کار کنید. اغلب با معلمان ملاقات کنید تا از وضعیت فرزندتان مطلع شوید. با هم کار کنید تا به فرزندتان کمک کنید تا خوب کار کند.
- پدر و مادر با هدف و خونگرمی. بیاموزید که چه کاری برای کودکان خود انجام دهند بهتر یا بدتر است. در مورد ADHD با فرزندتان آشکارا و حمایتگرانه صحبت کنید. روی نقاط قوت و ویژگی های مثبت فرزندتان تمرکز کنید.
- برای حمایت و آگاهی با دیگران ارتباط برقرار کنید. برای دریافت به روز رسانی در مورد درمان و سایر اطلاعات. به یک گروه پشتیبانی مانند CHADD برای ADHD بپیوندید.
ADHD زمانی که کودکان تحت درمان قرار می‌گیرند. غذای سالم می‌خورند. به اندازه کافی می‌خوابند و ورزش می‌کنند و والدین حامی داشته باشند که می‌دانند چگونه به ADHD واکنش نشان دهند. بهبود می‌یابد.
https://neurosciencenews.com/adhd-brain-20069/
https://kidshealth.org/en/parents/adhd.html
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!